บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 240

“นายน้อย ท่านตามหาบ่าวหรือ?”

โจวกงกงได้ยินว่าเย่จายซิงเรียกหาเขา ก็รีบเข้ามาทันที

“หลงเฟยหลีล่ะ ยังอยู่ในวังไหม?”

เย่จายซิงถามขึ้นมา

คนอื่นได้ยินน้ำเรียกชื่อขององค์จักรพรรดิปีศาจ ก็ตกใจจนสีหน้าขาวซีด มือที่เคลื่อนไหวอยู่ต่างก็หยุดนิ่ง

เมื่อวานโจวกงกงได้ยินนางเรียกชื่อของจักรพรรดิปีศาจด้วยหูของตนเอง จักรพรรดิปีศาจก็ไม่โกรธ ตอนนี้จึงไม่รู้สึกว่าเป็นการเสียมารยาท เขาพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า

“องค์จักรพรรดิปีศาจยังอยู่ในวัง พระองค์บอกว่าเดี๋ยวจะมาทานอาหารเช้าพร้อมกับท่าน”

เย่จายซิงแกล้งทำเป็นขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

“ล้วนออกไปกันเถอะ เว้นโจวกงกง”

คนอื่นต่างก็รีบถอยออกไป

“เมื่อวานเขาบอกว่า ให้เจ้าบอกข้าทุกอย่าง ไม่ปกปิดทุกเรื่อง ตอนนี้เจ้าพูดมาได้แล้ว เกี่ยวกับทุกอย่างของเขา”

นางมองดูกงกงที่อายุมากแล้วเขาพูดขึ้น

คำว่าเขาสุนัขยถึงใคร โจวกงกงรู้ดีที่สุด

“เรื่องนี้....บ่าวก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไงดี......”

“งั้นก็เริ่มเล่าตามช่วงเวลา ตั้งแต่เมื่อก่อนจนถึงตอนนี้ เล่าสิ่งที่เจ้ารู้ออกมาทั้งหมด”

ที่จริงในใจโจวกงกงหวาดกลัวอย่างมาก ชีวิตช่วงแรกของจักรพรรดิปีศาจองค์ใหม่นั้นทุกข์ทรมานมาก พูดออกมาแล้วจะเป็นการไม่ให้เกียรติจักรพรรดิปีศาจ เขาไม่กล้าที่จะพูดออกมา

แต่เมื่อวานองค์จักรพรรดิปีศาจก็พูดแล้ว ให้เขาเล่าให้นางฟัง เขาจึงจำเป็นต้องเล่า

เขารวบรวมคำพูดแล้วพูดขึ้นว่า

“องค์จักรพรรดิปีศาจ เป็นบุตรของจักรพรรดิปีศาจกับองค์หญิงเผ่ามาร แต่ได้ยินมาว่าเริ่มแรกทั้งสองคนเพียงแค่คบกันอย่างสนุกสนานระยะหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่ได้มีความรักต่อกัน เหมือนอย่างเช่น.....”

โจวกงกงคิดดอยู่ตั้งนาน แต่ก็หาคำพูดที่เหมาะสมไม่ได้

คงเป็นเหมือนอย่างเพื่อนสนิทกัน เย่จายซิงเข้าใจความสุนัขในคำพูดของเขา แต่ตอนนั้นจักรพรรดิปีศาจกับองค์หญิงเผ่ามารทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเพียงเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น

“รอหลังจากองค์หญิงเผ่ามารกลับไปยังเผ่ามารแล้ว ก็พบว่าตนเองตั้งครรภ์ แต่ตอนนั้นองค์หญิงก็มีคู่หมั้นแล้ว จึงไม่สามารถที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้ แต่องค์จักรพรรดิปีศาจดวงแข็ง ไม่ว่าองค์หญิงจะใช้วิธีอะไรก็ไม่สามารถที่จะทำลายเขา กระทั่งใช้พิษ.....ด้วยเหตุนี้ทำให้ร่างกายองค์หญิงได้รับผลกระทบกระเทือน จึงทำให้ยิ่งเกลียดเด็กคนนี้ เมื่อคลอดออกมาแล้ว ก็บีบคอจนแทบขาดหายใจแล้วก็โยนเขามาอเวจีปีศาจ”

ถึงว่าที่ผ่านมาตอนที่อยู่บนเทือกเขาอัสดง นางเห็นพิษในร่างกายของเขา เป็นพิษที่มีมาตั้งแต่อยู่ในครรภ์ แต่นางก็คิดเพียงว่าคงมีคนอื่นทำร้ายเขา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแม่ของเขาเองที่ต้องการให้เขาตาย

โจวกงกงเล่าต่อไปอีกว่า

“องค์จักรพรรดิปีศาจคลอดออกมาแล้วก็มีดวงที่แข็งกว่าตระกูลปีศาจปกติ ดังนั้นเมื่อถูกโยนลงไปในอเวจีปีศาจก็ยังไม่ตาย และมีชายคนหนึ่งเก็บกลับมา ชายคนนั้นไม่มีภรรยาไม่มีลูก เป็นนักการพนันขี้เมา เขาเห็นว่าองค์จักรพรรดิปีศาจรูปร่างหน้าตาดี บวกกับที่บ้านมีสุนัขที่เพิ่งคลอดลูก มีน้ำนม จึงพากลับไปด้วย”

ไม่อย่างนั้นจะเก็บเด็กคนหนึ่งมาเลี้ยงทำไม บนโลกนี้ไม่มีเรื่องดีขนาดนั้น

เย่จายซิงขมวดคิ้ว ไม่ว่ายังไงนางก็คิดไม่ถึง หลงเฟยหลีจะย่ำแย่ขนาดนี้ ดื่มนมสุนัขตั้งแต่เล็กจนโต

“องค์จักรพรรดิปีศาจเพิ่งเดินได้ ชายคนนั้นก็ใช้ให้เขาตักน้ำรินน้ำชา ดุด่าทุบตี ได้กินแต่ของเหลือ แต่ส่วนใหญ่จะโหยหิวมากกว่า ชายคนนั้นดื่มสุราเล่นการพนันเที่ยวโสเภณีทุกอย่าง เวลาส่วนใหญ่ล้วนอยู่ในบ่อนการพนันหรือโรงโสเภณีต่างๆ องค์จักรพรรดิปีศาจไปเป็นพวกกับขอทาน จึงพอได้กินอะไรอยู่บ้าง.....”

ต่อมาหลงเฟยหลีก็ถูกชายคนนั้นขายไปในสถานที่อย่างว่า อัปยศอย่างที่สุด.....

โจวกงกงเล่าต่อไป