บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 245

เย่จายซิงรู้ว่าหลงเฟยหลีกำลังมองอยู่เป็นแน่

ดังนั้นนางจึงให้นางในโปรยกลีบดอกกุหลาบเต็มไปหมด จากนั้นจึงสวมเสื้อและลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำ

มีกลีบดอกกุหลาบปิดบัง ทำให้มองเห็นอะไรไม่ชัดเจน จากนั้นนางถึงถอดชุดคลุมออก และเหลือในชั้นในอีกชั้นหนึ่ง

นางทำให้หลงเฟยหลีมาดูถูกนางไม่ได้ มิเช่นนั้นถ้าเสด็จอารู้เข้า คงโกรธตายเป็นแน่

หลงเฟยหลีมองอยู่ครู่หนึ่ง ดูแก้เหงา

แต่ว่าเขาไม่ได้โกรธอะไร แต่หากกลับยิ่งได้รสชาตไปอีกแบบ

นางคิดได้แล้ว ถึงตอนนั้นเขาอยากดูก็ได้ดูอยู่แล้ว ในใจมีความสุขมาก

เย่จายซิงแช่น้ำอยู่พักใหญ่ หลังจากที่รู้สึกได้ว่าความร้อนนั้นหายไป ก็ลุกขึ้นเช็ดตัวให้แห้ง แล้วสวมชุดสวยงาม

“ใครถนัดแต่งหน้า มาแต่งหน้าให้ข้าหน่อย”

เย่จายซิงมองนางในเหล่านั้น

“ข้าน้อยถนัด！”

ไม่รอให้นางในคนอื่นพูด ยู่เหอรีบเปิดปากพูดก่อน ผมของเย่จายซิงที่เปียก แน่นอนว่าต้องมีคนหวีผมอยู่แล้ว นางจึงรอให้คนเสนอนางเอง

เย่จายซิงเหลือบมองไปที่ยู่เหอ พยักหน้าแล้วพูดว่า：“งั้นก็เจ้า”

นางมองออกว่า ยู่เหอนี่ยังไม่ยอมตัดใจ เป็นแค่นางในคนหนึ่งเท่านั้น ต้องการที่จะเป็นอย่างอื่น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจะให้โอกาสนางอีกครั้งหนึ่ง ดูเสียว่านางต้องการจะทำอะไรกันแน่

ยู่เหอยิ้มจากนั้นหยิบหวีขึ้นมาหวีให้นาง ท่าทางที่อ่อนโยน ดูแล้วช่างคล่องแคล่วยิ่งนัก นางไม่เพียงแต่หวีผมให้นางแต่ยังเสนอที่จะแต่งหน้าให้นางด้วย

เย่จายซิงให้นางมาแต่งหน้าให้

ท่าทางปรนนิบัติอย่างดีของยู่เหอ แต่งหน้าให้นางด้วยความภาคภูมิใจ ไม่นาน ใบหน้าที่ตกแต่งด้วยความสวยงามก็เสร็จ

อันที่จริงเย่จายซิงหน้าตาดีอยู่แล้ว นางไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าก็สวยงาม แต่ทว่ายู่เหอจงใจแต่งหน้าจัดๆ ให้นาง ทำให้เครื่องหน้าของนางยิ่งชัดเจนมากยิ่งไปกว่าเดิม แสดงถึงเสน่ห์อันล้นเหลือออกมา

“นายน้อย งดงามมาก หากใต้เท้าเห็น คงจะต้องตะลึงเป็นอย่างมาก”

หน้าของยู่เหอที่เต็มไปด้วยการชื่นชมและหัวเราะอย่างยิ้มแย้ม

เย่จายซิงเบ้ปากเบาๆ นางรู้ดีว่า หลงเฟยหลีไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งหน้าเช่นนี้ แต่ทว่านางกลับพูดอย่างเขินอายว่า：

“จริงน่ะรึ？ข้าไม่เคยแต่งหน้าเช่นนี้มาก่อน เขา……จะชอบเช่นนั้นรึ？”

นางดูกังวลมาก

ยู่เหอรีบพยักหน้า：“แน่นอนว่าต้องชอบอยู่แล้ว！ท่านจะแต่งเช่นไรก็งดงามยิ่งนัก แต่งเช่นนี้ยิ่งเหมือนพวกเราตระกูลปีศาจ”

เย่จายซิงพยักหน้า “งั้นก็ดี”

“นายน้อย เรื่องเมื่อก่อน ท่านอย่าเก็บไปคิดเลยนะ นับจากนี้ไปท่านก็จะเป็นฮองเฮาปีศาจแล้ว ข้าน้อยจะปรนนิบัติท่านอย่างสุดความสามารถ ขอให้ท่านวางใจได้！”

ยู่เหอรีบคุกเข่าแสดงความภักดี

“ข้าไม่สนใจหรอก เจ้าลุกขึ้นเถอะ เจ้าแต่งหน้าได้ไม่เลวเลย ต่อไปเจ้ามาปรนนิบัติข้าก็แล้วกัน”

เย่จายซิงพูดกับนาง

ยู่เหอดีใจเป็นอย่างมาก นางเฝ้ารอคำนี้ เหตุใดนางถึงต้องถ่อมตัวขนาดนี้ ก็เพราะอยากจะได้รับความสำคัญจากเย่จายซิง

เมื่อนางได้เป็นคนสำคัญ นางก็มีโอกาสเห็นหน้าจักรพรรดิปีศาจได้บ่อยๆ มีโอกาสได้ทำอะไรต่างๆ นาๆ

แต่งหน้าเสร็จแล้ว มันยังไม่มืดเลย

มีอาณาจักรของหลงเฟยหลีบังอยู่ นอกวังปีศาจเกิดอะไรขึ้น ต่างก็ไม่มีใครรู้

เย่จายซิงให้คนไปหยิบพิณ นางจงใจเล่นให้ไม่มีสติ เพื่อดึงดูดหลงเฟยหลี แล้วก็ให้เขารู้ว่าตอนนี้ในใจกระวนกระวายมาก

แหวนร้อนมาก ร้อนมาก

ขณะเดียวกัน

แม่ทัพจระกูลปีศาจที่โม่เสิ่นยวนนำมา ตอนนี้ก็ได้โจมตีเข้ามาในนครปีศาจแล้ว

หลงเฟยหลียังไม่ส่งทหารออกมา เมืองที่ถูกปกป้องโดยกองกำลังของปีศาจ ซึ่งไม่ได้มีความสามัคคี ไม่นานก็ถูกพังทลายได้

หลังจากที่โจมตีเข้ามาในนครปีศาจแล้ว สิ่งแรกที่โม่เสิ่นยวนทำก็คือหาเย่จายซิง