บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 256

เย่จายซิงมองหน้าเสด็จอาอย่างเป็นห่วง นางเอามือนั้นไปลูบใบหน้าของเขา

นางรู้สึกได้ถึงความแหลมคมที่ทิ่มลงบนมือนางอย่างชัดเจน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นหนวดเคราของเขานั้นพะรุงพะรัง จนใต้คางนั้นปรากฏจุดวงกลม

สีซีดจาง

ถึงแม้สภาพเป็นเยี่ยงนี้ แต่ความหล่อเหลาของเขานั้นยังคงมีเสน่ห์อยู่ แต่กลับทำให้นางรู้สึกปวดใจ

พอเดาออกได้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น เขาได้เฝ้าดูนางอยู่ในห้องนี้ ไม่แม้แต่จะย่างก้าวออกไปไหน แม้แต่หนวดเคราใต้คางยังไม่ได้ถูกโกนแต่ง

แต่ในห้องนี้ นอกจากเขาและห้องที่ว่างเปล่า เสมือนเข้านั่งเฝ้าห้องที่ว่างเปล่านี้ไว้

เขาไม่รู้ว่าสภาพร่างกายของเย่จายซิงนั้นเป็นอย่างไร ในใจคงจะคอยกังวลเป็นอย่างมาก

“น้องซิงรังเกียจข้าแล้วเหรอ หึ?”

โม่เสิ่นยวนโน้มตัวลงมา ตั้งใจใช้หนวดยาวของเขานั้นมาแหย่ใบหน้าของนาง นางรู้สึกจั๊กกะจี้จนหัวเราะออกมา แต่นางก็ไม่อยากพลักตัวเขานั้นออกห่าง แต่นางกลับกอดคอของเขาไว้แน่น และโอบเขาไว้อย่างแนบแน่น

“เสด็จอา ข้าไม่มีวันที่จะรังเกียจท่าน ต่อไปถึงแม้ท่านจะแก่เฒ่า ข้าก็ยังจะรักท่านเหมือนเดิม”

โม่เสิ่นยวนจับมือนางไว้แน่นและขยับหัวออกเล็กน้อย แล้วมองนางอย่างประหลาดใจ:

“เมื่อกี้น้องซิงพูดอะไร ข้าได้ยินไม่ค่อยชัด เจ้าพูดอีกครั้งซิ!”

เย่จายซิงกัดริมฝีปากพร้อมสายตาดั่งสายน้ำ ก้มหัวแล้วพูดเสียงเบาว่า: “ไม่ได้ยินก็ช่างมันเถอะ นึกไม่ถึงว่าเสด็จอายังไม่แก่ แต่หูนั้นตึงไปซะแล้ว”

เขาจับคางนางขึ้นมาให้นางมองหน้าเขา แววตาที่ประกายความอ่อนหวาน ใช้น้ำเสียงออดอ้อนพูดว่า: “น้องซิงพูดอีกครั้งหนึ่งดีไหม ข้าอยากฟังคำคำนั้น”

“คำไหน?”

นางแสร้งถาม

“คำสุดท้ายนั่นไง”

โม่เสิ่นยวนรอคอยนาง หัวใจของเขานั้นเต้นแรงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ทำให้เลือดในตัวเข้านั้นสูบฉีดเร็วขึ้นไปด้วย

เมื่อเห็นสีหน้าการรอคอยของเสด็จอาแล้วนั้น เย่จายซิงนั้นรู้สึกหัวใจนั้นพองโตจนแทบจะทะลุออกมา นางรีบ “จุ๊บ” ลงบนริมฝีปากบางนั้นแล้วพูดขึ้นว่า:

“ข้ารักท่าน เสด็จอา!”

พูดจบนางรีบเอาใบหน้านั้นซุกเข้าไปในอ้อมอกเขา หูนั้นแดงไปหมด

สองภพชาติที่ผ่านมานางไม่เคยพูดคำว่า “ข้ารักเจ้า”ออกจากปากมาก่อน วันนี้พูดไปถึงสองครั้ง นางรู้สึกเขินอายจนไม่กล้าให้เขานั้นมองหน้าที่เขินแดงของนาง

เมื่อเผชิญหน้ากับหลงเฟยหลี นางต้องแสร้งทำเป็นหน้าแดง แต่กับเสด็จอาแล้ว ทุกความรู้สึกของนางนั้นจริงใจและกลั่นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

เสด็จอาเป็นผู้สอนให้นางรู้ถึงรสชาติของการหลงรักใครสักคน

ใบหน้าของโม่เสิ่นยวนนั้นเต็มประกายไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ความสุขสมและตื่นเต้น น้อยมากที่เขาจะแสดงอารมณ์เช่นนี้ออกมา

บนโลกใบนี้ มีคนเดียวที่สามารถทำให้อารมณ์เขานั้นหวั่นไหวได้ คนนั้นก็คือน้องซิงที่อยู่ในอ้อมอกของเขา

“น้องซิง ข้าก็รักเจ้า ต่อไปก็จะรักเจ้ามากขึ้นไปอีก”

เขาพูดอย่างอ่อนโยน เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและมั่นคง

เขาประทับรอยจูบบนหน้าผากของนาง แล้วใช้ทั้งสองมือของเขาจับที่แก้มนาง และสบตาที่ดำแววของนางแล้วพูดขึ้นว่า:

“น้องซิง แต่งงานกับข้านะ?”

เย่จายซิงแววตาตื่นเต้นประหลาดใจ

มันจะเร็วไปไหม?

แต่ดูเหมือนก็ไม่เร็วแล้ว เขาก็เคยพูดมาก่อน รอนางถึงวัยที่เหมาะสมแล้วจะแต่งงานกับนาง

เมื่อเห็นท่าทีเก้ๆกังๆของเสด็จอา นางบิดริมฝีปากแล้วพะงกหน้ารับปาก:

“ค่ะ เสด็จอา ข้าจะแต่งกับท่าน”

นางยินยอมรับปากอย่างเต็มอก ก่อนนางจะเข้าไปในห่วงกาลเวลา นางก็มีความคิดพร้อมที่จะมีลูกกับเขาแล้ว

แต่ตอนนี้ นางยังไม่อยากรีบมีลูก เลยยังไม่ได้พูดเรื่องความในใจนี้ให้เสด็จอาฟัง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์ชายาหมอเทวดา