บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 286

เย่จายซิงแสดงเป็นแม่นมหลันได้เป็นอย่างดี

หลังจากออกมาจากตำหนักฮองเฮา นางก็เดินไปที่ตำหนักชั่วคราวของฉู่ยุ่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้าง

“แม่นมหลัน ท่านมามีธุระอะไรหรือ?”

หลังจากฉู่ยุ่นเอ๋อร์เห็นนาง ก็ถามขึ้นมาอย่างราบเรียบ

“องค์ฮองเฮาใช้ให้ข้าน้อยมา เซ่าตี้เข้าวังมาแล้ว องค์ฮองเฮาให้เทพธิดาไปผูกสัมพันธ์กับเซ่าตี้ พร้อมทั้งคอยจับตาดูว่าเซ่าตี้เข้าวังมาด้วยจุดประสงค์อันใด”

เย่จายซิงมองดูฉู่ยุ่นเอ๋อร์พร้อมพูดขึ้น

จากในความทรงจำของแม่นมหลัน ทำให้รู้ถึงจุดประสงค์ของฉู่ยุ่นเอ๋อร์ที่มาเฉินตู

ฉู่ยุ่นเอ๋อร์คนนี้ ช่างเป็นคนยอมทำทุกอย่างได้จริงๆ เพื่อแก้แค้นให้แม่ของนาง นางยอมสละกายตนให้กับศัตรู

วันที่เข้าห้องหอ ก็คือวันที่วางพิษกู่ให้กับเสด็จอา

เมื่อถูกพิษกู่ของฉู่ยุ่นเอ๋อร์ งั้นเสด็จอาก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ฉู่ยุ่นเอ๋อร์มีพรสวรรค์ในการเลี้ยงพิษกู่ เทียบกับแม่ของนางแล้วมีแต่เกินไม่มีด้อยกว่า

แต่เย่จายซิงรู้สึกพูดไม่ออก

สั่งให้แม่ของนางเลี้ยงพิษกู่คือฮองเฮา ดังนั้นสุดท้ายราชากู่ตายแล้ว พิษย้อนกลับมาทำร้ายแม่ของนาง จนต้องตายอย่างอนาถ

งั้นคนที่นางควรแค้น น่าจะเป็นฮองเฮาถึงจะถูก?

กลับเอาความแค้นทั้งหมดมาลงที่เสด็จอา ช่างน่าแปลกประหลาดยิ่งนัก

ทั้งๆที่เสด็จอาต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ

พูดได้เพียงว่าผู้หญิงของเผ่าโฮ่วานพวกนาง หัวสมองล้วนมีปัญหา มีปัญหาอย่างมาก

ฉู่ยุ่นเอ๋อร์ฟังคำพูดของแม่นมหลันแล้วก็ขยับคิ้วพยักหัว

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าก็จะไปตอนนี้ รบกวนแม่นมช่วยหาคนนำทางให้ด้วย”

เย่จายซิงพูดขึ้นว่า

“ข้าน้อยพาเทพธิดาไปเอง เซ่าตี้มีนิสัยแปลกประหลาด ข้าน้อยไปด้วย บอกว่าเป็นรับสั่งของฮองเฮา เขาคงไม่กล้าขับไล่เทพธิดาออกมา”

ฉู่ยุ่นเอ๋อร์เห็นว่ามีเหตุผล ไม่รู้สึกถึงความผิดปกติ

จุดประสงค์ของนางกับเสด็จป้าต่างเพื่อฆ่าโม่เสิ่นยวน แม่นมหลันสามารถช่วยนางได้ ยังไงก็เป็นเรื่องที่ดี

ฉู่ยุ่นเอ๋อร์เข้าไปแต่งตัวแต่งหน้าแล้วก็ออกมา

เมื่อออกมาดู

เจ้าคนนี้

เย่จายซิงพูดว่าเจ้าคนนี้

การแต่งตัว เหมือนอย่างตนเองในยามปกติไม่ใช่หรือ? แม้แต่การแต่งหน้าก็คล้ายกับปกติที่ตนเองแต่ง

นี่....

หรือฉู่ยุ่นเอ๋อร์คิดว่านางแต่งตัวแบบนี้ จะสามารถดึงดูดเสด็จอาได้หรือ?

จู่ๆนางก็อยากเห็น เดี๋ยวเสด็จอาเห็นฉู่ยุ่นเอ๋อร์แล้วจะเป็นยังไง

“เทพธิดา ไปกันเถอะ”

ตามความทรงจำในหัวสมองของแม่นมหลัน เย่จายซิงพาฉู่ยุ่นเอ๋อร์เดินมุ่งหน้าไปยังตำหนักของเสด็จอา

ไม่นานก็เดินห่างออกจากศูนย์กลางพระราชวัง ยิ่งไปก็ยิ่งห่างไกล แล้วก็มาหยุดตรงหน้าตำหนักแห่งหนึ่ง

เทียบกับความอลังการของตำหนักอื่นๆ ตำหนักนี้ดูธรรมดามาก เมื่อคิดว่าเสด็จอาอยู่ข้างใน เย่จายซิงรู้สึกว่าตำหนักธรรมดานี้กลายเปลี่ยนเป็นแปลกตาขึ้นมา

“หยุดนะ ตำหนักเซ่าตี้ ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้า”

องครักษ์คนหนึ่งขวางทางพวกเขาทั้งสองคนอยู่ตรงหน้าประตู

“ข้าน้อยมาตามรับสั่งของฮองเฮา....”

เย่จายซิงยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงคนข้างในพูดขึ้นมาว่า

“ให้พวกนางเข้ามา”

เสียงของเสด็จอาที่คุ้นเคย

นางอมยิ้มที่มุมปาก สะกิดฉู่ยุ่นเอ๋อร์ พร้อมพูดขึ้นว่า “เทพธิดา ข้าน้อยส่งท่านเข้าไป เพื่อเรียนเซ่าตี้ให้เข้าใจ”

ฉู่ยุ่นเอ๋อร์พยักหัว หลังจากองครักษ์หลีกทางให้ ก็เดินเข้าไปข้างใน