บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 289

“แม่นมหลัน ในที่สุดเจ้าก็มา รีบเล่าให้ข้าฟัง เรื่องราวสืบความได้อะไรแล้วบ้าง”

เย่จายซิงเพิ่งก้าวเข้าไปในตำหนักเจ้าหญิงของหลิวอิ๋ง หลิวอิ๋งก็เดินออกมาอย่างรีบร้อน

“เจ้าหญิง ทำไมท่านไม่ตั้งใจฝึกเก็บตัวฝึกให้ดี? องค์ฮองเฮายังคาดหวังให้ทานสงบจิตใจลง”

นางใช้น้ำเสียงของแม่นมหลัน ถอนหายใจ ราวกับจนใจต่อเจ้าหญิง

“ข้าจะสงบจิตใจได้อย่างไร”

หลิวอิ๋งขมวดคิ้ว ดึงแม่นมหลันเข้าไปในห้อง สร้างม่านอาคมขึ้นมา

จากนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า

“แม่นมหลัน เจ้ารีบพูดมาเถอะ ข้ากับเสด็จพี่ ใครเป็นลูกแท้ๆของเสด็จพ่อ”

เย่จายซิงขยิบตา พร้อมพูดขึ้นว่า

“เจ้าหญิง ท่านไม่ต้องถามแล้ว ที่จริงท่านกับเซ่าตี้ล้วนเป็นลูกแท้ๆ ท่านเข้าใจผิดไปเอง”

หลิวอิ๋งเห็นแววตาหลบหลีกของแม่นมหลัน สำหรับนาง ถือเป็นความรู้สึก ไม่ยอมที่จะบอกความจริงให้นางรู้

“เข้าใจผิดได้อย่างไร ถึงแม้พรสวรรค์ในการเลี้ยงพิษกู่ของข้าสู้ฉู่ยุ่นเอ๋อร์ไม่ได้ แต่พิษกู่ที่ง่ายขนาดนั้น ข้าสามารถเลี้ยงได้ ข้ากับเสด็จพี่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แม่นมหลัน เจ้ากับเสด็จแม่ไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังข้า ข้าเติบโตแล้ว ยอมรับความจริงได้ทุกอย่าง ไม่ต้องเหมือนอย่างพิษกู่เสน่หา ปกปิดไม่ให้ข้ารู้”

นางกัดฟันพร้อมพูดขึ้นเสียงดัง

แม่นมหลันส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ เจ้าหญิง ท่านรู้ไปก็ไม่มีอะไรดี ถือเสียว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลยไม่ดีหรือ? รอหลังจากที่องค์ฮองเฮาเลี้ยงพิษกู่สำเร็จแล้ว ท่านก็จะได้รับความรักใคร่ทั้งหมดของฮ่องเต้”

หลิวอิ๋งได้ยินเช่นนี้ ภายในใจเกิดความรู้สึกถึงลางไม่ดี

“แม่นม ท่าทีแววตาของท่านหลอกข้าไม่ได้ ที่จริงข้าไม่ใช่ลูกของเสด็จพ่อ ใช่ไหม ถึงว่า หลังจากพิษกู่ตาย เสด็จพ่อก็เย็นชากับข้าขนาดนั้น ที่แท้ระหว่างข้ากับเขาไม่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกันเลย”

น้ำตาของนางร่วงไหล หัวไหลสั่นเทา ปากพูดเช่นนี้ แต่ภายในใจของนางยอมรับความจริงนี้ไม่ได้

“ทำไมเสด็จแม่จะต้องกระทำเรื่องหักหลังเสด็จพ่อ? ทำไมข้าถึงไม่ใช่ลูกแท้ๆ? ทำไม”

แม่นมหลันถอนหายใจพร้อมพูดปลอบ

“องค์ฮองเฮาเองก็ไม่มีทางเลือก เจ้าหญิง ท่านก็น่าจะรู้ ฮ่องเต้มีบุตรยาก อยู่กับองค์ฮองเฮามาตั้งนานหลายปีก็ไม่ตั้งครรภ์ องค์ฮองเฮาเองก็ไม่มีทางเลือก หากยังไม่มีบุตรต่อไป องค์ฮองเฮาจะครองวังหลังต่อไปยังไง?”

“แต่....แต่.....”

หลิวอิ๋งกำมัดแน่น แล้วก็คลาย นางกัดฟัน สักพักแล้วค่อยพูดขึ้นว่า

“งั้นตอนนี้ทำยังไง? เสด็จพ่อจะรู้ไหมว่าข้าไม่ใช่ลูกสาวของท่าน?”

เมื่อถามออกมาเช่นนี้ แสดงว่ายอมรับความจริงได้แล้ว

นางจะไม่ยอมรับก็ไม่ได้ เพราะเย่จายซิงเสแสร้งได้เหมือนมาก ทำเรื่องจริงให้กลายเป็นเท็จ พูดออกมาเหมือนอย่างเป็นความจริง

ก่อนหน้าหลิวอิ๋ง ก็เคยสงสัยว่าตนเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของเสด็จพ่อ ตอนนี้เมื่อโน้มน้าวให้เข้าใจผิดอีก นางก็ไม่สงสัยเลย

“เจ้าหญิง วันนี้องค์ฮองเฮาออกจากวังแล้ว ท่านรู้ไหมว่านางออกไปทำอะไร?”

หลิวอิ๋งส่ายหัว นางไม่รู้ เดาก็ไม่รู้

“เพื่อเลี้ยงพิษกู่ นางต้องการเลือดของฮ่องเต้ องค์ฮองเฮาเตรียมเหตุการณ์ลอบทำร้ายที่วัดพ่อหมอ เพื่อให้ได้เลือกของฮ่องเต้ รอเมื่อได้เลือดมาแล้ว ผ่านไปอีกสักช่วง ก็จะเลี้ยงพิษกู่ได้สำเร็จ แต่ท่านก็รู้ นี่ไม่เพียงเป็นการกระทำผิดฐานหลอกลวงกษัตริย์ องค์ฮองเฮาไม่มีหนทางกลับใจแล้ว”

ได้ยินคำพูดนี้ หลิวอิ๋งตกตะลึงอ้าปากค้าง

“แม่นมหมายความว่า เสด็จแม่คิดกบฏ?”

พูดเสร็จ นางยกมือกุมปากอย่างไม่อยากเชื่อ

แม่นมหลันหันไปพยักหัวให้นาง

“ฮ่องเต้ถูกลอบทำร้าย จะต้องโกรธโมโหอย่างมาก ข้าน้อยกับองค์ฮองเฮาต่างกลัวว่าฮ่องเต้จะโกรธโมโหมาถึงเจ้าหญิงด้วย เจ้าหญิงก็รู้ ท่านร่วมมือกับผู้เก็บตัวฝึก ล่วงเกินผิดใจคนไม่น้อย ฮ่องเต้อาจจะคิดว่านักฆ่าเป็นคนพวกนั้น”