บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 367

“น้องซิง!”

โม่เสิ่นยวนลุกขึ้นทันที สีหน้าบนใบหน้าหล่อเหลามีความตื่นเต้นเล็กน้อย

“พี่เขย?”

เย่ยู่หยางวางถ้วยชาลง ลุกขึ้นยืนตาม กล่าวอย่างรีบร้อน: “พี่สาวข้าเป็นอะไรหรือ? ร่างกายเกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือ?”

“ไม่ ข้ารู้สึกว่าพี่สาวของเจ้ามาที่เซียนเหอ!”

เขาเอ่ยกล่าว

ไม่ใช่ความรู้สึกของแหวนที่กระตุ้นเขา แต่เป็นลางสังหรณ์บางอย่างที่อยู่ภายในใจของเขา

เขาก็พูดได้ไม่ชัดเจนว่าเป็นเพราะเหตุใด ก็เหมือนกับว่าญาติที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอะไรบางอย่างกำลังเรียกหา

ใกล้มากแล้ว ใกล้มากแล้ว

“ข้าไปหาพี่สาวของเจ้า ยู่หยาง เจ้าคอยจับตาดูเผ่าหงส์ละแวกใกล้เคียงนี้เอาไว้ ถ้าหากท่านพ่อของเจ้าได้รับข่าวคราว เขาจะต้องมาตามหาท่านแม่ของเจ้าแน่นอน เจ้าจะต้องขัดขวางเขาเอาไว้ ตระกูลป๋ายหลี่ทางนั้น ได้แอบจัดวางแหฟ้าตาข่ายดินเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”

โม่เสิ่นยวนกล่าวอธิบายแก่เย่ยู่หยาง

แต่เมื่อตอนที่หลงอีตามหาที่อยู่ของน้องซิงอยู่ที่อาณาจักรเหนือทางนั้น บังเอิญสืบข่าวเย่เจ๋อหยวนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อปีที่แล้วได้พอดี ถูกราชวงศ์องค์หญิงสามช่วยชีวิตเอาไว้

เขาจึงให้หลงอีไปติดต่อกับเย่เจ๋อหยวน

เพียงแต่วันนี้เขาได้รับจดหมายของหลงอี หลังจากที่เย่เจ๋อหยวนได้ยินข่าวคราวว่าองค์หญิงหงส์กำลังจะแต่งงานกับเจ้าบ้านป๋ายหลี่ ตอนนั้นก็หายสาบสูญไปแล้ว

คิดว่าจะต้องมาที่เซียนเหอ

นี่ก็คือเหตุผลว่าเพราะเหตุใดเขาถึงไม่ได้ออกจากเซียนเหอเพื่อไปตามหาน้องซิง หลายวันมานี้ เขาและเย่ยู่หยางแยกกันคอยจับตาดูตระกูลป๋ายหลี่และเผ่าหงส์เอาไว้

เป็นอย่างที่คิดไว้ถูกเขาค้นพบเบาะแสงบางอย่างของตระกูลป๋ายหลี่

เจ้าบ้านป๋ายหลี่เหมือนกับรู้ว่าเย่เจ๋อหยวนจะมาที่เซียนเหอ เขาก็เริ่มต้นจัดวางเมื่อครึ่งเดือนก่อน บัดนี้จัดวางแหฟ้าตาข่ายดินเรียบร้อยแล้ว

ถ้าหากถูกตระกูลป๋ายหลี่ค้นพบเย่เจ๋อหยวน เมื่อถึงเวลานั้นจะใช้การจัดวางที่แข็งแกร่ง แอบสังหารเขาอย่างเงียบๆ

ฉะนั้นตอนนี้เขาและเย่ยู่หยางต่างก็สงสัยว่า การสูญเสียความทรงจำขององค์หญิงหงส์ อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับเจ้าบ้านป๋ายหลี่

บุรุษที่เปลือกนอกดูเหมือนมีความรักความผูกพันที่ลึกซึ้งผู้นี้ ในความเป็นจริงแล้วเป็นผู้ที่จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตคนหนึ่ง เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุผล

ถ้าหากการสูญเสียความทรงจำขององค์หญิงหงส์มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลป๋าหลี่เป็นเรื่องจริง ถ้าเช่นนั้นรากทิพย์น้องซิงถูกขุด ร่างกายต้องคำสาป ความเกี่ยวข้องก็หนีไม่พ้นกับตระกูลป๋ายหลี่

“ได้ พี่เขยท่านรีบไปเถอะ พี่สาวข้าจะต้องอยากเจอท่านมากแน่ๆ”

เย่ยู่หยางพยักหน้าเอ่ยกล่าว

หลายวันมานี้ เขาสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าในแววตาของพี่เขยสูญเสียความแวววาวไป เมื่อครู่นี้เอง แววตาของเขาก็มีแสงขึ้นมาอีกครั้ง

พี่เขยของเขา รักพี่สาว ยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก

......

“ที่นี่แหละ วันนี้พวกเราอาจารย์ลูกศิษย์จะต้องดื่มหลายๆจอกหน่อย!”

โจวหยวนจื่อถูมือไปมา พาเย่จายซิงมุ่งเดินมาข้างหน้า

เย่จายซิงเงยหน้าขึ้นมองแวบหนึ่ง นี่คือหอสุราที่หรูหราโอ่อ่าแห่งหนึ่งมีชื่อว่า“หอเจินเหว้ยหอเจินเว้ย”

หอสุราแห่งนี้ดูเหมือนว่าจะหรูหราที่สุด ประดับประดาอย่างวิจิตรตระการตา แม้แต่พรมของประตูต่างก็เปล่งประกายแสงสีทองระยิบระยับ

ผู้คนที่เข้าออกหอสุรา ต่างก็เป็นผู้ที่ถ้าไม่ใช่ผู้ที่ร่ำรวยก็เป็นผู้ที่มียศถาบรรดาศักดิ์

“นี่! เจ้าทำอะไร พวกเราที่แห่งนี้ไม่อนุญาตให้ขอทานเข้าไป! เจ้าอย่ามาขวางหูขวางตาผู้มีฐานะสูงส่ง รีบไปที่อื่น!”

ในขณะที่โจวหยวนจื่อกำลังจะพาเย่จายซิงเข้าไป ทันใดนั้นคนงานคนหนึ่งก็เข้ามาขวางทางไปของเขา แถมยังจะขับไล่ไสส่งให้เขาออกไป

ภาพลักษณ์ของโจวหยวนจื่อดูเหมือนจะดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่จริงๆ เสื้อผ้าสีดำทั้งกายของเขาเป็นสีเทาเขรอะ เส้นผมสีดอกเลาก็ยุ่งเหยิง ถ้าหากว่าบนร่างกายมีรอยปะซ่อมอีกสองสามจุด เกรงว่าไม่ต่างอะไรกับคนที่จะมาขอข้าวกิน

แต่คนงานผู้นี้ยังไม่ได้สำรวจตัวตนให้ชัดเจน ทันทีที่อ้าปากก็บอกว่าขอทาน หน้าตาท่าทางที่มองคนด้วยความดูถูก ช่างไม่น่าพึงใจจริงๆ

โจวหยวนจื่อไม่ใช่คนที่ไม่รักศักดิ์ศรีที่ยอมให้ผู้ใดมาหัวเราะเยาะหยัน เขาหัวเราะเยาะหยันทีหนึ่ง แล้วก็ถีบออกไปทันที คนงานนั้นล้มเสียงดังโครม กระแทกเข้ากับเสาหินของประตู จนหน้าอกยุบลงไป