บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 60

เนื่องจากมีหินทิพย์ที่เพียงพอ เจ้าไป๋จึงสามารถเพิ่มระดับขั้นของโลกเสมือนได้ในครั้งเดียวถึงสามรอบ การไหลของเวลาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้ง

ตอนนี้ในโลกเสมือนจริงผ่านไปแล้วเจ็ดวัน ด้านนอกเพิ่งจะหนึ่งวันเอง ก็สามารถบอกได้ว่าเย่จายซิงใช้เวลาหลายเท่ามากกว่าคนธรรมดาทั่วไปก็สามารถฝึกตนหรือไม่ก็กลั่นยาได้แล้ว ช่างเป็นเครื่องการโกงที่ยอดเยี่ยมจริงเชียว

“หากจะเพิ่มระดับอีกครั้งต้องเพิ่มเวลาเท่าไหร่?”

เย่จายซิงถามเจ้าไป๋

เจ้าไป๋ลูบคางแล้วกล่าวว่า “ยิ่งถึงตอนท้ายการเพิ่มระดับขั้นของโลกเสมือนยิ่งยากขึ้น หินทิพย์ที่ต้องใช้ก็เพิ่มเป็นเท่าตัวอีกครั้ง หากจะเพิ่มระดับขั้นไปอีก อาจต้องใช้เวลาอีกหนึ่งวัน แต่นายหญิงหินทิพย์ของท่านไม่เพียงพอแล้ว”

“เจ้าใช้หมดแล้วเหรอ?”

นางกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “ไม่ใช่มั้งเจ้าไป๋ ข้าแลกหินทิพย์ระดับสูงมาแสนชิ้นจากร้านแลกเงินโดยเฉพาะเลยนะ เจ้าใช้หมดแล้วงั้นหรือ?”

ในแผ่นดินเทียนเหย้า หินทิพย์ระดับต่ำหนึ่งพันชิ้นเท่ากับหินทิพย์ระดับสูงหนึ่งชิ้นแค่นั้นเอง!

มองเจ้าไป๋ที่พยักหน้ามาทางนาง ยางเกือบจะกระอักเลือด

นางอดหลับอดนอนกลั่นยาเลี้ยงจิตมาอย่างยากลำบาก ในสถานการณ์ที่หรงจิ่งเฉินให้ราคาที่มีมูลค่ากับนาง นางจึงหาหินทิพย์ระดับล่างมาได้ถึงห้าร้อยล้าน ก็เท่ากับว่าเทียบเท่าหินทิพย์ระดับสูงห้าแสนเท่านั้น

เย่จายซิงเดิมทียังคิดว่าทรัพย์สมบัติพวกนี้จะทำให้นางสามารถใช้อย่างฟุ่มเฟือยได้หลายปีเลย คิดไม่ถึงว่าแค่เพิ่มระดับขั้นโลกเสมือนจริง หินทิพย์ระดับสูงแสนชิ้นไม่เหลือแม้แต่ครึ่งเดียวเลย

“เจ้าไป๋ เจ้าว่าถ้าการเพิ่มระดับขั้นโลกเสมือนจริงในครั้งหน้าหินทิพย์เท่าตัว ก็ไม่ใช่ว่าแสนหินทิพย์ก็จะไม่พอใช้นะ?”

“พอพอ ครั้งต่อไปแสนหินทิพย์ก็น่าจะพอแล้วล่ะ แต่ครั้งหน้าหน้าน่ะก็ต้องใช้สองแสนแล้ว......”

นางเอามือกุมที่หัวใจไว้ด้วยความปวดใจ นี่มันขโมยเงินชัดๆ ! ทำไมการเพิ่มระดับขั้นโลกเสมือนจริงมันแพงเช่นนี้!!

“ครอกๆ นายหญิงท่านอย่างกังวลไป ท่านดูสิ โลกเสมือนจริงเปลี่ยนไปมากใช่หรือไม่? ชี่ทิพย์ก็สมบูรณ์แบบเยอะขึ้นเลยใช่หรือไม่?”

เจ้าไป๋ชี้ไปยังนายาแล้วกล่าวว่า

“นายาอย่างน้อยขยายขึ้นสามเท่า สามารถปลูกยาทิพย์ได้เยอะขึ้น ยกเว้นยาทิพย์ที่หาได้ยากนั้นไม่มี ต่อไปนายหญิงกลั่นยาก็ไม่จำเป็นต้องไปซื้อตัวยาจากข้างนอกแล้ว ยังมีท่านดูตำหนักที่อยู่ด้านนั้นดูงดงามสูงส่งมากกว่าเดิมอีก ในนั้นเพียบพร้อมไปด้วยวิชา หนังสือยา หนังสือฮู้ หนังสือกลั่นยาและอื่นๆ ไม่เพียงแค่จะมากขึ้นกว่าเดิม แต่ยังมีระดับที่สูงขึ้นกว่าเดิมด้วย”

มันลากเย่จายซิงไปที่ริมบ่อน้ำแล้วชี้ไปที่ดอกไม้ทิพย์ที่อยู่บนผนังบ่อน้ำ จากนั้นกล่าวว่า

“นายหญิงท่านเห็นหรือไม่น้ำค้างทิพย์มีความสดใสแวววาวมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก เพียงแค่หยดเดียวก็เทียบเท่ากับสิบหยดในเมื่อก่อนเลย เพิ่มระดับขั้นไปจนสุดท้ายแล้วน้ำค้างทิพย์หนึ่งหยดก็สามารถมีผลต่อความเป็นความตายได้เลยนะ!”

“เพิ่มระดับไปจนสุดทางงั้นหรือ? ยังมีอีกกี่ครั้งจึงจะสามารถเพิ่มระดับไปจนสุดทางได้?”

เย่จายซิงถามมัน

“เอ่อ อย่างน้อยยังต้องเพิ่มระดับขั้นไปอีกสิบกว่าครั้งน่ะ......”

สิบกว่าครั้ง!!มันช่างหนักหนามากซะเหลือเกิน!

เจ้าไป๋กะพริบตาไปมาอย่างน่าเอ็นดู เอาเขาที่อยู่บนหัวถูไปยังแขนของนางแล้วกล่าวว่า “นายหญิง หาเงินก็ไม่ใช่เอามาใช้จ่ายเหรอ? แบบนี้แล้วนายหญิงถึงจะมีแรงในหารหาเงินไง ต่อไปเพิ่มระดับขั้นไปอีก ไม่แน่ว่าเจ้าไป๋ก็อาจจะมีร่างที่แท้จริงได้เช่นกัน”

มันเป็นจิตภัณฑ์ เป็นเพียงแค่ร่างวิญญาณ แม้ว่าจะมองเห็นได้สัมผัสได้ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่อสูรทิพย์ไป๋เจ๋ออย่างแท้จริง

เย่จายซิงบีบเขาที่อยู่บนหัวของมันไปมาแล้วกล่าวว่า “หากเพิ่มระดับไปจนสุดทางแล้วเจ้าสามารถควบรวมร่างที่แท้จริงได้ ข้าจะพยายามหาเงินมาเพิ่มมัน”

เจ้าไป๋เป็นเพื่อนคู่ใจที่อยู่กับนางมาหลายปีแล้ว ในตอนที่มันยังไม่ได้กลายร่างเป็นร่างคนนั้นก็อยู่ข้างนางมาตลอด หากเป็นไปได้นางหวังเป็นอย่างมากว่ามันจะสามารถออกมาจากโลกเสมือนเพื่อมาดูโลกภายนอกได้

ตอนนี้มันเป็นเพียงแค่จิตภัณฑ์ หากห่างจากพื้นที่ของแหวนไปก็ไม่สามารถอยู่รอดได้

“นายหญิงดีที่สุดเลย!”

เจ้าไป๋ดีใจเป็นอย่างมาก ตั้งแต่มันจำความได้ก็เป็นจิตภัณฑ์แล้ว เรื่องในอดีตนั้นไม่หลงเหลือเลยแม้แต่นิด มันยอมรับเย่จายซิงเป็นนายหญิงเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่เลือดของนางหยดลงโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ก่อนหน้านี้มันก็ดูสับสนมาตลอด และโดดเดี่ยวมานานเป็นหลายพันปี

หากมีวันหนึ่งมันสามารถรวบรวมร่างที่แท้จริงได้ ออกมาดูโลกมนุษย์ นั่นก็คงเป็นเรื่องที่มีความสุขอย่างมากเรื่องหนึ่ง

เย่จายซิงลูบหัวของมันไปมา จากนั้นออกไปดูว่าเหยียนเฟิงซื้อยาทิพย์กลับมาให้นางหรือยัง

“พระชายา นี่คือยาทิพย์ที่ท่านนต้องการ”

พอเปิดประตูออกมาก็เห็นเหยียนเฟิงเฝ้าอยู่ที่นอกประตูนานแล้ว