บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 92

เย่จายซิงสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอันแรงกล้า

มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของการฆ่าอันโหดร้ายที่ปกคลุมไปทั่วโรงเตี๊ยม

“ไม่ใช่คนจากอาณาจักรเทียนเหย้าหรือ”

นางขมวดคิ้วกระซิบ จากนั้นก็มองไปที่จวินหยวนและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“เสด็จอา อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หาย อย่าเพิ่งออกแรงต่อสู้กับคนอื่นเลย บางทีฝ่ายตรงข้ามอาจมีอาวุธเทพที่ทรงพลังอยู่ในมือ ใช้กลยุทธ์สามหกวิธีก็ไม่สู้หนี”

ในเวลานี้ มีเสียงเผด็จการของชายหนุ่มดังมาจากข้างนอก

“ไอ้พวกหัวขโมยที่ขโมยของของข้าโผล่หน้าออกมาเดี๋ยวนี้ เอาของออกมาให้ข้าเสียดีๆ แล้วโขกหัวยอมผิดกับข้าเสีย ข้าจะไว้หน้าคงสภาพศพของพวกเจ้าให้สมบูรณ์ที่สุด”

ลู่จือเหลยที่อยู่ด้านข้าง ก็ไม่ได้หยุดรอเฉยๆ เรียกเจ้าของโรงเตี๊ยมพาไปที่ห้องของชายหญิงคู่นั้น เพื่อไม่ให้คนหนี

ลู่จือเหลยคิดไม่ถึง เขาใช้ความเร็วที่เร็วที่สุด วางม่านพลังไว้ทั่วทั้งโรงเตี๊ยม เพื่อเลี่ยงไม่ให้พวกนั้นหนี แต่พวกนั้นกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอยู่ใต้จมูกของเขา!

ประตูถูกเขาทุบจนแหลกละเอียด ในนั้นอย่าว่าแต่คน แม้แต่ยุงตัวหนึ่งก็ยังไม่ไม่

“ไปไหนกันหมด นี่ราวกับหายตัวไปจากโลกนี้”

ความโกรธของเขารุนแรงมากจนทำให้รัศมีสังหารกดดันทุกคนในโรงเตี๊ยม ทุกคนยืนอยู่ที่ทางเดิน ในหมู่คนเหล่านี้ ไม่มีผู้ชายและผู้หญิงคนใดที่เพิ่งเข้ามาในเมืองก่อนหน้านี้เลย

เขามองดูคนเหล่านั้นอย่างละเอียด ล้วนแต่เป็นผู้ฝึกตนธรรมดา และผู้ที่มีความสามารถของไข่มุกลียุคนั้น อย่างน้อยต้องอยู่ในแดนราชาทิพย์

“ดูเหมือนว่าสองคนนั้นจะกลัวความโหดเหี้ยมของท่านและหนีไปแล้ว”

ชายวัยกลางคนร่างผอมบางกล่าวประจบสอพลอ

“ฮึ่ม! ถ้าข้าเจอพวกนั้น ข้าจะไม่เหลือไว้เหลือไว้แม้แต่กระดูก!”

ในขณะนี้ หนูเทพที่สะกดรอยในอ้อมกอดของลู่จือเหลยขยับจมูกและกระโดดออกไปในทิศทางหนึ่งทันที

“ได้กลิ่นมันแล้ว ดูสิว่าพวกเจ้าจะไปที่ไหนได้!”

เขายกยิ้มมุมปากด้วยความกระหายเลือด ก่อนจะตามหนูเทพไป

หลังจากไล่ตามหนูเทพไปตลอดทางจากทางใต้ของเมืองไปทางเหนือของเมือง ในที่สุดก็มาหยุดอยู่นอกกระท่อมที่หลังคามุมด้วยจาก

“นี่กลิ่นอะไร?”

ลู่จือเหลยปิดจมูกด้วยความรังเกียจ

เมื่อเขาเข้าไปข้างใน เขาก็รู้ว่าจริงๆ แล้วมันคือส้วม และกล่องดำก็วางอยู่กลางส้วม

เขาทนฝืนทนต่อความขยะแขยงหยิบกล่องออกมา แต่เมื่อเขาเปิดดู กลับไม่มีอะไรอยู่ข้างใน!

“ให้ตายเถอะ พวกมันเอาไข่มุกกลียุคไปแล้ว”

ใบหน้าของลู่จือเหลยซีดเผือดทันที และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ไข่มุกแห่งความโกลาหลเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดในโลก มันสามารถบินหนีไปได้ด้วยตัวเอง กล่องนี้เป็นอาวุธวิเศษที่ปรับแต่งมาเป็นพิเศษ ไม่เพียงแต่จะไม่ทำให้ไข่มุกกลียุคหนีไปได้ คนทั่วไปก็ไม่สามารถเอาไข่มุกกลียุคออกไปได้

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ตื่นตระหนกเมื่อรู้ว่ากล่องถูกนำออกไป แต่กลับเหมือนแมวที่วิ่งไล้จับหนู ไม่เห็นคนต่ำกว่าในอาณาจักรนี้อยู่ในสายตา

แต่ไข่มุกกลียุคไม่มีแล้ว

หมายความว่าคนที่เอาไข่มุกกลียุคไปนั้นไม่ใช่คนธรรมดา ถ้าไม่ใช่ผู้ฝึกตนระดับสูงกว่า ก็ต้องเป็นคนที่ไข่มุกกลียุคยอมรับ