บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 94

จวินหยวนมาถึงลู่จือเหลยก่อน และได้วางค่ายกลไว้รอบๆ เพื่อบดบังสายตาของคนอื่นๆ

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายใน

เมื่อค่ายกลถูกเปิดออกอีกครั้ง ก็ไม่มีใครอยู่ข้างใน ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีวี่แววของการต่อสู้ และไม่มีแม้แต่ร่องรอยของลมหายใจ

เจ้าเมืองส่งคนมาหาตามหาพวกเขา เขาที่ขี้ขลาดก็ไม่กล้าทำอะไรให้มากเรื่อง เมื่อไม่เห็นคน จึงรีบสั่งการให้ทุกคน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในเมืองนี้มาก่อน

เจ้าเมืองไม่ได้สั่งให้หยุดการปิดเมืองในทันที เขากลัวว่า พี่น้องคู่นั้นจะออกมาฆ่าเขาอีกครั้ง เขาจึงตัดสินใจรอดูสักวันหนึ่ง

ในเวลานี้เย่จายซิงก็กำลังยืนอยู่หน้าเตียงของจวินหยวน

ใบหน้าของเขาขาวราวกับหิมะ ดวงตาปิดสนิท และพลังวิญญาณในร่างกายของเขากำลังวิ่งไปรอบๆ นางตรวจชีพจรของเขาก็พบว่าอายุไขของเขาลดลงไปครึ่งหนึ่ง

นี่เป็นครั้งที่สองที่จะมีผลข้างเคียงอย่างมากจากการใช้ยาต้องห้าม

เพื่อสังหารสองพี่น้องนั้นโดยเร็วที่สุดโดยไม่ทิ้งร่องรอย เขาใช้ยาต้องห้ามอีกครั้งเพื่อเพิ่มพลังของตน

เขาฝืนเก็บร่องรอยทั้งหมด กวาดลมหายใจของพวกเขา และหลังจากที่พานางจากไป เขาก็ฟุบลงที่ไหล่นาง

“มันคุ้มค่าหรือไม่กับการสูญเสียอายุไขเพื่อช่วยข้า?”

เมื่อมองไปที่จวินหยวนซึ่งหลับอยู่ นางก็รู้สึกถึงความอ่อนแอของเขาเป็นครั้งแรก

เขาแข็งแกร่งและอันตรายมาตลอด แต่ในเวลานี้เขาทำได้แค่นอนนิ่งๆ อยู่ตรงนี้เท่านั้น ไม่ว่าใครก็สามารถปลิดชีวิตเขาได้

สุดท้ายก็เป็นเพราะนาง

ต้นกำเนิดของไข่มุกกลียุคที่นางกลืนเข้าไปนั้นไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงทำให้นางให้กำเนิดรากทิพย์กลียุคที่หายากในโลก นางเองก็มีความผิดเช่นกัน ถ้าใครรู้ว่าว่าไข่มุกกลียุคนั้นถูกนางกินเข้าไป ต้องเกิดอันตรายกับนางไม่สิ้นสุดแน่นอน

ดังนั้นจวินหยวนจึงเลือกที่จะตัดขาดปัญหาไปโดยสิ้นเชิง

เมื่อสองพี่น้องคู่นั้นเสียชีวิต เมื่อไม่มีพยานของสองคนนี้ ก็ไม่มีใครรู้เบาะแส

จวินหยวนไม่สามารถตอบคำถามของนางได้ แต่ถ้าเขาตื่นขึ้นมา เขาจะมีเพียงคำตอบเดียว คือมันก็คุ้มค่า

ความหมายของนางในสายตาของเขานั้นแตกต่าง

“กิเลน เจ้าอยู่ที่นี่เฝ้าดูเจ้านายของเจ้าให้ดี ข้าจะออกไปซื้อยาทิพย์มาปรุงรักษาให้นายของเจ้า

กิเลนที่กลายเป็นสุนัขสีขาวตัวเล็กๆ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และมองนางเดินออกไป

หลังจากที่เย่จายซิงออกไป ก็แปลงโฉมไปซื้อยาทิพย์ล้ำค่าหลายชนิดด้วยใบหน้าที่ต่างกัน โชคดีที่เมืองนี้ค่อนข้างใหญ่ แม้ว่าจะใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อย แต่ก็โชคดีที่ซื้อครบ

เผื่อมีใครตามนางมา นางจึงเดินไปรอบๆ เมืองก่อนจะแปลงโฉมกลับโรงเตี๊ยม

จวินหยวนยังไม่ตื่น สีหน้ายังคงซีด แต่อาการบาดเจ็บในร่างกายของเขาหายดีแล้ว นี่คือความสามารถในการรักษาร่างกายของเขาเอง แม้ว่าเขาจะไม่ได้กินยาเลยก็ตาม อีกสิบวันหรือสิบห้าวันเขาก็จะหายดี

แต่อายุไขที่หายไปนั้นไม่อาจเอากลับคืนมาได้

กิเลนถูเท้าของนางราวกับปลอบใจนางว่าไม่ต้องกังวล

ตอนเป็นกิเลนร่างกายของมันใหญ่มาก และน่าเกรงขาม แต่ไม่คิดว่ามันจะชอบทำตัวออดอ้อนแบบนี้ มันไม่กล้าทำตัวอ้อนต่อหน้าจวินหยวน แต่มันกับชอบทำกับนาง

“ข้าจะหลอมยาให้นายเจ้า ถ้าไม่มีอะไรเกินความคาดหมายไม่นานคงออกมา ถ้ามีอะไรเคลื่อนไหวข้างนอก ข้าจะออกมาทันทีเจ้าก็อย่าเผยกลิ่นอายของสัตว์เทพของเจ้าให้ใครรู้”

เมื่อเห็นกิเลยยักหน้า นางจึงเข้าไปในมิติ

“นายท่าน เอ๋ บนตัวท่านมีพลังวิญญาณ”