บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 96

“เจ้ากินยาต้องห้ามสองเม็ดเพื่อเพิ่มวรยุทธอย่างนั้นรึ?!”

ลั่วกูหยุนหน้าเขียวคล้ำ

เขายังไม่ได้ตรวจร่างกายของจวินหยวน มองเพียงปราดเดียวก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ของเขาดูไม่ดี

แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะกินยาต้องห้ามสองเม็ดอย่างไม่คิดชีวิต น้ำเสียงสุขุมราบเรียบนั่น คล้ายกับกินเพียงถั่วเคลือบน้ำตาลก็ไม่ปาน

ช่างไม่ห่วงร่างกายตนเองเอาเสียเลย

“ข้าจะตรวจอาการให้เจ้าก่อนแล้วกัน การฝืนเพิ่มวรยุทธสองครั้ง จะทำลายอายุขัยอย่าง

ไม่อาจหลีกเลี่ยง เจ้ากระอักเลือดเป็นอะไรหรือ อาการบาดเจ็บภายในสาหัสเกินไปหรือไม่? ”

ลั่วกูหยุนนิ่วหน้า กำลังจะตรวจร่างกายให้เขา

“ไม่ต้อง”

จวินหยวนห้ามไม่ให้เขาเข้าใกล้ แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ :

“ข้าให้เจ้ามา เพื่อให้มาช่วยข้ายับยั้งพิษกู่ เรื่องอื่นเจ้าไม่ต้องยุ่ง”

“เจ้าโดนกู่ตั้งแต่เมื่อไร? ใช่ครั้งที่ไปเทือกเขาอัสดงหรือไม่? ”

สีหน้าของลั่วกูหยุนเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ

ด้วยคุณสมบัติร่างกายของเขา กู่ไม่สามารถเฉียดใกล้ได้ เว้นแต่จะเป็นราชากู่

“สิบหกปีก่อน ราชากู่ไหมน้ำแข็ง”

จวินหยวนสีหน้านิ่งเรียบ น้ำเสียงไร้การสะทกสะท้านใดๆ

ลั่วกูหยุนสะดุ้งตกใจทันใด ความไม่อยากเชื่อเต็มเปี่ยมอยู่ในแววตา

สิบหกปีก่อน?

สิบหกปีก่อนเขาเพิ่งอายุหกขวบเองนิ!

ถูกพิษราชากู่ไหมน้ำแข็งที่ร้ายแรงที่สุดตอนหกขวบ แล้วยังสามารถรอดชีวิตมาจนถึงตอนนี้อย่างนั้นหรือ?

คนธรรมดาคงสิ้นใจไปนานแล้ว ไม่แน่ว่าแม้แต่กระดูกก็คงไม่เหลือสักชิ้น

ไหมน้ำแข็งสามคำนี้ฟังดูไพเราะ ทว่าแท้จริงแล้วพิษร้ายแรงเป็นที่สุด เมื่อคนมากมายถูกพิษจนสิ้นชีพ ทั้งร่างจะถูกกู่พันจนกลายเป็นดักแด้ กู่จะค่อยๆ กัดกินร่างกายไปจนถึงไขกระดูก

ร่างกายจอมยุทธของจวินหยวนเช่นนี้ กู่นั้นโปรดปรานเป็นที่สุด สุดท้ายกระดูกทั้งหมดจะค่อยๆ ถูกกัดแทะไปจนไม่เหลือหลอ

ราวกับรู้ความในใจของเขา จวินหยวนเอ่ยเรียบๆ ว่า:

“โลหิตมังกรแท้ในกายข้าคอยควบคุมราชากู่มาตลอด มีเพียงวันพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้นพิษถึงจะกำเริบ บาดเจ็บครั้งนี้ โลหิตมังกรแท้เยียวยาอาการบาดเจ็บแทนข้า ราชากู่จึงถือโอกาสกำเริบขึ้น เลยยากจะควบคุม”

ลั่วกูหยุนถึงบางอ้อทันที มิน่าเล่าหลายปีที่ผ่านมาตนถึงไม่รู้ว่าในร่างของเขามีราชากู่ ที่แท้ก็เป็นเพราะโลหิตมังกรแท้นี่เอง

เขาขมวดคิ้ว:

“ต่อให้ยับยั้งไว้ ราชากู่ก็จะเร่งเวลากำเริบพิษของเจ้า สิ่งที่เจ้าต้องรีบทำในตอนนี้ ก็คือสังหารราชากู่สะ!”

“ราชากู่เผ่าโฮ่วาน ฆ่าได้ง่ายดายอย่างนั้นหรือ”

บนใบหน้าของจวินหยวนเผยแววประชดประชันที่พบเห็นได้ยาก

เผ่าโฮ่วาน？

ฮองเฮาคนปัจจุบันของแคว้นเทพมังกรไม่ใช่นักบุญหญิงเผ่าโฮ่วานหรอกหรือ?

แม้ลั่วกูหยุนจะรู้นานแล้วว่าจวินหยวนไม่ถูกกับมารดาเลี้ยงของเขา แต่กลับไม่รู้ว่า สตรีนางนั้นจะใส่ราชากู่ไหมน้ำแข็งเข้าไปในร่างของจวินหยวนตั้งแต่สิบหกปีที่แล้ว!

“นังแพศยาจอมปลอม!”

ลั่วกูหยุนสบถด่าเสียงต่ำ

ต้องทราบก่อนว่าที่แคว้นเทพมังกร ฮองเฮาได้รับความรักและการยกย่องจากผู้คนพอสมควร ใครๆ ต่างก็ชื่นชมนางว่าโฉมงามใจดี เป็นมารดาของแผ่นดิน กลับไม่รู้ว่าฉากหลังนางจะเป็นคนชั่วร้ายเช่นนี้