Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1247

บนเวิ้งฟ้าการต่อสู้ปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์

ทอดมองจากไกลๆ ก็เหมือนเจินหลงสองตัวกำลังตวัดรัดฟัดเหวี่ยงกัน อานุภาพมังกรอันน่าสะพรึงประหนึ่งภูเขาถล่มคลื่นยักษ์โหมซัด แผ่กว้างออกไปยังสี่ทิศแปดทาง

เสียงมังกรคำรามสะท้อนก้อง สนั่นหวั่นไหวทั่วโลกหล้า

ใกล้ๆ รัศมีพันลี้ ป่าไม้ หินผา เถาวัลย์เก่าแก่ล้วนได้รับผลกระทบ แตกระเบิดพังถล่มลงมากลายเป็นฝุ่นฟุ้งกำจาย

แม้แต่ชั้นเมฆบนเวิ้งฟ้าก็ยังแตกเป็นเสี่ยงราวกับปุยเมล็ดหลิว ห้วงอากาศปั่นป่วนอลหม่าน เสียงระเบิดดังก้องหูไม่หยุด

“ฆ่า!”

ผมยาวของเยี่ยนจั่นชิวปลิวสะบัด ท่าทางราวกับมารคลั่งสำแดงมรรคและวิชา ทุกท่วงท่าล้วนเปี่ยมอานุภาพทำลายล้าง

ถึงอย่างไรก็เป็นมกุฎราชันที่เหยียบย่างอมตะเคราะห์ด่านสาม ทั้งพรสวรรค์ยังโดดเด่น พลังต่อสู้ทั้งตัวเรียกได้ว่าสะท้านโลกชวนสยอง

เขาสามารถยืนเทียมบ่าเทียมไหล่กับพวกหวังเสวียนอวี๋ เย่หมัวเฮอ หมีเหิงเจินได้ ถูกยกให้เป็นหนึ่งในยักษ์ใหญ่ที่แกร่งที่สุดในหมู่คนรุ่นเยาว์ยุคปัจจุบัน ย่อมไม่ใช่ชื่อเสียงลอยๆ ไร้มูลเหตุอย่างแน่นอน

ก็เห็นทั่วร่างของเขาเปล่งแสง เจินหลงตัวแล้วตัวเล่าพุ่งทะยาน หวีดร้องคับจักรวาล อานุภาพเช่นนั้นน่าตื่นตาไร้ทัดเทียมจริงๆ

พวกเซียวหรันถึงแม้จะดูจนจิตใจไหวหวั่น สั่นสะเทือนไม่หาย แต่กลับไม่เบิกบานใจเลย

เหตุผลนั้นง่ายยิ่ง ถึงแม้เยี่ยนจั่นชิวจะแข็งแกร่งผิดมนุษย์มนา แต่ในการต่อสู้ก็ถูกเทพมารหลินกำราบเอาไว้อย่างดิ้นไม่หลุดมาตั้งแต่ต้น!

จวบจนตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น!

มองไปไกลๆ เงาร่างหลินสวินราวกับภาพฝันมายา แผ่อานุภาพมังกรอันท่วมท้นไพศาล ระหว่างเงื้อมือย่างเท้าประดุจเจินหลงตัวหนึ่งกำลังทะลวงผ่านชั้นเมฆ ไร้สิ่งขวางกั้น ทะลวงทุกกระบวนท่า

ภายใต้การโจมตีของเขา การบุกจู่โจมใดๆ ของเยี่ยนจั่นชิวล้วนเปราะบางเหมือนกระดาษเปื่อย!

ปัง!

ทันใดนั้นเยี่ยนจั่นชิวถูกหางมังกรซัดกวาด ร่างถูกฟาดจนลอยคว้างออกไปสิบกว่าจั้ง เสื้อผ้าขาดวิ่น บนผิวหนังที่เผยออกมาทิ้งรอยแผลสีเลือดน่าสยดสยองเอาไว้สายหนึ่ง

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าควบคุมนัยเร้นลับแปลงมังกรได้อย่างไรกัน!?”

เยี่ยนจั่นชิวใจสะท้าน ดวงตาแทบถลนออกมา

ก่อนหน้านี้เขาผงาดกร้าว มีท่วงท่าห้าวหาญไม่มีใครเทียมรางๆ บุคลิกสง่าสะท้านผู้คน

แต่ยามนี้กลับเห็นได้ชัดว่าเดือดดาลและลนลาน มีอาการไม่อยากจะเชื่อ

“เรื่องที่เจ้าไม่รู้ยังมีอีกมาก สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น รังแต่จะทำขายหน้าตัวเอง”

ในน้ำเสียงราบเรียบ หลินสวินได้พุ่งเข้าไปแล้ว เงาร่างดั่งมังกร ตัวคนดุจมังกร มีความน่าเกรงขามแห่งมังกรที่ประหนึ่งเป็นนายเหนือหัวแห่งภูผาธารา ผงาดหยองหยิ่งทระนงในฟ้าดินก็ไม่ปาน

ถูกขังอยู่ใต้แม่น้ำนรกสี่ปี หลังจากนั้นยังข้ามเคราะห์สามด่านที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติกาล ทำให้พลังต่อสู้ของหลินสวินเป็นคนละเรื่องกับที่ผ่านมาตั้งนานแล้ว

ส่วนมังกรเคราะห์เก้ากระบวนแปร เขาเคยรู้จากที่จ้าวจิ่งเซวียนเล่าให้ฟัง ว่ามรดกวิชานี้เป็นสิ่งที่ท่านลู่เหลือทิ้งไว้ ผนึกไว้ในเก้าศิลาประตูมังกร

นับตั้งแต่ฝึกวิชานี้เป็นต้นมา หลินสวินก็ไม่เคยประสบปัญหาใดๆ ดังนั้นจึงไม่เข้าใจว่าเหตุใดเยี่ยนจั่นชิวถึงมีท่าทีรุนแรงอย่างเห็นได้ชัดเช่นนี้!

แต่หากเยี่ยนจั่นชิวมองเขาด้วยสายตาแบบเดียวกับเมื่อสี่ปีที่แล้ว เช่นนั้นก็คิดผิดมหันต์!

“ฆ่า!”

เยี่ยนจั่นชิวคำรามเดือดดาล สำแดงวิชาที่ได้ร่ำเรียนมาตลอดชีวิต

หลายปีก่อนในการประลองกระดานยอดมกุฎรุ่นเยาว์ เขาในฐานะผู้ชมข้างสนาม ยามที่เผชิญหน้ากับหลินสวินก็ยังวางท่าเหยียดหยันอยู่

แม้ว่าจะรู้สึกตกตะลึงกับศักยภาพแฝงที่หลินสวินสำแดงออกมาในตอนนั้น แต่ภายในใจก็ยังไม่เห็นหลินสวินเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควร

แต่นี่เวลาเพิ่งจะไม่กี่ปีสั้นๆ เท่านั้น ชายหนุ่มที่ในอดีตเขาไม่เคยเก็บมาใส่ใจคนนี้ กลับเติบใหญ่จนถึงขั้นนี้แล้ว สิ่งนี้ทำให้เขาไม่อยากเชื่ออยู่บ้าง ไม่อาจยอมรับได้!

ปึง!

ผ่านไปครู่หนึ่งหลินสวินสำแดงประทับปี้อั้น กระแทกเยี่ยนจั่นชิวร่วงหล่นจากเวิ้งฟ้าตรงๆ ล้มลงบนพื้นเต็มแรง หมดสภาพไม่น่าดู

“นี่เป็นไปได้อย่างไร!?”

พวกเซียวหรันร้องเสียงหลง หัวใจหดรัดไปหมด

“สมควรตาย!”

ในเสียงคำราม เยี่ยนจั่นชิวผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ยันตัวลุกพรวดพุ่งสังหารต่อไป

เพียงแต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขานั้นเริ่มดุดันขึ้นมา ตาแทบถลน ทั้งตัวแผ่กลิ่นอายเหี้ยมเกรียมหาใดเปรียบ

ปัง!

แต่ไม่ทันไรเขาก็ถูกซัดปลิวอีกครั้ง กระดูกแขนขวาแตกหัก ทั้งตัวร่วงตุบราวกับกระสอบทรายก็ไม่ปาน

พวกเซียวหรันสีหน้าย่ำแย่อย่างที่สุด

ก่อนหน้านี้ในใจพวกเขาล้วนหยิ่งผยอง คิดว่าสี่ปีมานี้ความแข็งแกร่งของพวกเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบพลิกฟ้าสะเทือนดิน ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวหลินสวินแล้ว

แต่ตอนนี้พวกเขาเพิ่งตระหนักว่า สี่ปีที่หายตัวไปนี้ พลังต่อสู้ของหลินสวินเองก็เกิดการเปลี่ยนแปลงด้วยเช่นกัน แข็งแกร่งยิ่งกว่าเมื่อสี่ปีก่อนไม่รู้กี่เท่า!

ก็เหมือนกับยามนี้ แม้แต่เยี่ยนจั่นชิวยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!

“อ๊าก…!”

ผมยาวของเยี่ยนจั่นชิวสยายอย่างบ้าคลั่ง ควันออกเจ็ดทวาร ในใจมีความอับอายอย่างบอกไม่ถูก

ชายหนุ่มที่เคยถูกเขาเหยียดหยันมาก่อน ยามนี้กลับมีพลังต่อสู้ที่เล่นงานเขาจนบาดเจ็บ เรื่องนี้มีหรือเขาจะเชื่อได้

ตูม!

เขาเรียกสมบัติออกมาโหมสังหารต่อไป

ทั้งตัวราวกับมารคลั่งอย่างสิ้นเชิง!

“เร็วเขา ลงมือพร้อมกัน!”

เซียวหรันตะโกน พุ่งโจมตีก่อนเป็นคนแรก เพราะเขามองออกแล้วว่า หลินสวินในยามนี้ไม่ใช่คนที่เยี่ยนจั่นชิวคนเดียวจะต้านทานได้ หากไม่ลงมือพร้อมกัน ผลที่ตามมาคงน่าเป็นห่วง

“ฆ่า!”

พวกอวิ๋นเช่อ เหวินเสียง ซูซิงเฟิงต่างลงมืออย่างไม่ลังเลสักนิด

ชั่วขณะนั้นแสงสมบัติและวิชามรรคตัดสลับไปมาทั่วบริเวณ ประกายแสงพร่างพราว หอบม้วนเข้าใส่หลินสวินจากสี่ทิศแปดทาง