Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1280

สถูปเจดีย์สูงสามพันฉื่อ สร้างขึ้นจากกระดูกขาวกองกัน ตั้งตระหง่านกลางฟ้าดิน

และเหนือสถูปเจดีย์ เมฆาเคราะห์หนาหนัก อสนีบาตดังสะเทือนเลื่อนลั่น ความหนาแน่นของอานุภาพสวรรค์ที่ปลดปล่อยออกมา ทำให้พื้นที่รัศมีพันลี้ต่างเต็มไปด้วยบรรยากาศน่าประหวั่นพรั่นพรึง

เงาร่างของหลินสวินห้ำหั่นอยู่บนนั้น อาบชโลมไปด้วยสายฟ้าแปลบปลาบ เจิดจ้าไปทั้งกายประหนึ่งเทพ

“เทพมารหลินนี่!”

มีคนร้องตระหนก

ใกล้กันนั้นมีผู้ฝึกปราณมากมายเข้าประชิดอย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นชัดว่าผู้ที่ข้ามด่านเคราะห์เป็นพวกร้ายกาจที่อานุภาพดุดันคับฟ้าในคำร่ำลือผู้นั้นเสียได้ ก็ต่างตื่นตะลึงไปครู่หนึ่งอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ถึงกับเป็นเขา… ตอนนี้เพิ่งข้ามด่านอมตะเคราะห์ครั้งที่สี่ พลังต่อสู้เท่านี้ทำไมถึงเป็นคู่ต่อสู้ของอวิ๋นชิ่งไป๋ผู้นั้นได้”

ชายหนุ่มผมแดงราวเพลิงผู้นั้นก็มาแล้ว เสื้อผ้าพลิ้วไหว ท่วงท่าองอาจ แผ่พลังแกร่งกล้าและอหังการออกมา

เขาประเมินหลินสวินที่กำลังข้ามด่านเคราะห์อยู่ รู้สึกงุนงงนัก

หืม?

ทันใดนั้นใจเขาเหมือนรู้สึกได้ พลันกวาดสายตาไป มองไปยังอีกด้านหนึ่ง

ก็เห็นว่าเงาร่างงามที่อาบไล้อยู่กลางหิมะน้ำแข็งมายาปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าเด่นเกินผู้ใด ท่วงท่าราวจันทร์กระจ่างกลางนภา บริสุทธิ์ผุดผ่อง โดดเดี่ยวผิดธรรมดา

ในขณะเดียวกันเนตรกระจ่างของหญิงสาวผู้นั้นก็มองไป

ฉับพลัน สายตาทั้งสองปะทะกันกลางห้วงอากาศ ต่างจำฐานะของอีกฝ่ายได้

ชื่อหลิงเซียว!

ธิดาเทพหลิ่นเสวี่ย!

จากนั้นทั้งสองต่างชักสายตากลับไป ไม่สนใจอีกฝ่ายอีก

พร้อมกันนี้ ณ ที่แห่งนั้นก็ระส่ำระสายขึ้นระลอกหนึ่ง ผู้ฝึกปราณไม่น้อยต่างจำชื่อหลิงเซียวกับธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยได้ หน้าเปลี่ยนสีไม่ว่างเว้น

ในแดนเก้าบนตอนนี้ ผู้แข็งแกร่งที่เบียดตัวขึ้นไปบนกระดานทองคำผู้กล้าได้ก็เรียกได้ว่าเป็นบุคคลระดับยักษ์ใหญ่ในรุ่นเดียวกันแล้ว

ส่วนคนที่สามารถพาตัวเองไปอยู่ในสิบอันดับแรกของกระดานทองคำผู้กล้า ถูกเรียกได้ว่าเป็นยักษ์ใหญ่อหังการ ล้วนเป็นผู้ทรงอิทธิพลที่มีความสามารถเลิศล้ำ มาพร้อมกับโชควาสนายิ่งใหญ่

และชื่อหลิงเซียวกับธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยก็อยู่ในสิบอันดับแรกของกระดานทองคำผู้กล้า!

หลายปีมานี้อันดับบนกระดานทองคำผู้กล้าแทบจะเปลี่ยนแปลงอยู่เป็นพักๆ แต่ไม่ว่าจะเป็นชื่อหลิงเซียวหรือธิดาเทพหลิ่นเสวี่ย อันดับของทั้งสองต่างไม่เคยตกลงไปจากสิบอันดับแรก

จากจุดนี้ก็เพียงพอพิสูจน์ได้ว่าพลังต่อสู้ของทั้งสองน่าหวาดหวั่นปานไหน และไม่แปลกที่ตอนนี้จะทำให้ผู้ฝึกปราณทั้งที่นั้นกระสับกระส่าย

“หลิ่นเสวี่ย หลายวันมานี้ลือกันไปทั่วว่าหลินสวินผู้นี้จู่โจมอวิ๋นชิ่งไป๋จนหนีหัวซุกหัวซุน เจ้าเชื่อไหม”

ทันใดนั้นชื่อหลิงเซียวก็เอ่ยปาก เสียงต่ำขุ่น มีความอหังการที่แผ่พุ่งเข้าก้นบึ้งใจคน

ตัวเขาก็เหมือนนายเหนือหัวมาเยือนโลก ท่าทางฮึกเหิมไม่ได้ปิดบัง

“เจ้าไปถามดูก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ”

เสียงธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยทุ้มต่ำกังวาน เย็นเยียบเสียดกระดูก

ชื่อหลิงเซียวหัวเราะร่า ดวงตาแผ่ประกายวาบ ทอดมองหลินสวินที่กำลังข้ามด่านเคราะห์อยู่ไกลออกไปแล้วพูดว่า “ถามเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ ถึงอย่างไรคำพูดลอยๆ ก็เชื่อถือไม่ได้ อยากรู้คำตอบที่แท้จริงมีเพียงทางเดียว”

ทุกคนในที่นั้นล้วนหูผึ่ง

“เจ้าจะลงมือหรือ”

ธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยเอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ

ชื่อหลิงเซียวยิ่งหัวเราะเบิกบานและเหิมเกริมไม่หวั่นเกรงขึ้นไปอีก เอ่ยว่า “ธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยนี่รู้จักข้าดีจริง ใช่แล้ว โอกาสหายาก ข้าย่อมไม่อาจพลาดได้!”

หลายคนใจหายวาบ

ใครก็รู้ว่าตั้งแต่ชื่อหลิงเซียวปรากฏตัวขึ้นในดินแดนรกร้างโบราณ ก็สังหารบุคคลชั้นยอดในรุ่นเดียวกันคนแล้วคนเล่าอย่างต่อเนื่อง

จวบจนหลังจากเข้าสู่แดนมกุฎ บุคคลระดับผู้กล้าที่ตายด้วยน้ำมือของชื่อหลิงเซียว อย่างน้อยก็มีหลักร้อย!

ส่วนคนอื่นที่ตายด้วยน้ำมือเขา ยิ่งมากมายนับไม่ถ้วน

กล่าวอย่างไม่เกินเลยได้ว่า ชื่อหลิงเซียวก็คือดาวพิฆาตที่กระหายการต่อสู้ดุจบ้าคลั่งผู้หนึ่ง ทำตามใจตัวเอง ไม่เกรงกฎเกณฑ์สวรรค์ อหังการและอวดดีถึงที่สุด!

ตอนนี้เขาถึงขั้นหมายจะลงมือกับหลินสวิน จะไม่ให้ผู้อื่นตกตะลึงได้อย่างไร

“เกรงว่าเจ้าจะถูกเมินมากกว่า”

ธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยน้ำเสียงเย็นชา ตัวนางเหมือนหิมะน้ำแข็ง สง่างามเหนือปุถุชน

“ฮ่าๆๆ”

ชื่อหลิงเซียวแหงนหน้าหัวเราะร่า “ก็เกรงว่าเขาหลินสวินจะตั้งรับการโจมตีของข้าไม่ได้!”

เสียงหนักแน่นกึกก้อง กังวานทรงพลัง!

ขอเพียงเป็นคนเช่นเดียวกับเขา ล้วนบ่มเพาะความเชื่อมั่นว่าไร้ศัตรูต้านทาน จะกลัวการต่อสู้ได้อย่างไร

หากหลินสวินแข็งแกร่งถึงที่สุดจริง เช่นนั้นก็ช่างเถิด แต่หากชื่อไม่สมตัว ชื่อหลิงเซียวย่อมฆ่าเขาโดยไม่เกรงใจ

เหตุผลหรือ

ฆ่าคนยังต้องมีเหตุผลด้วยหรือ

นี่ก็คือชื่อหลิงเซียว อหังการ อวดดี ยโสโอหัง แต่ในขณะเดียวกันก็แกร่งกล้าถึงที่สุด หาไม่แล้วด้วยอุปนิสัยใจคอของเขานี้ เกรงว่าคงประสบเคราะห์ไปนานแล้ว

“ข้าล่ะอยากเตือนเจ้าเสียหนึ่งประโยค อย่าทำเรื่องโง่เขลา ดูจุดจบของบุตรนรกกับกู่ฝอจื่อสิ เจ้าก็คงรู้ผลลัพธ์ของการลงมือ”

หลิ่นเสวี่ยเอ่ยเสียงเรียบ

ประโยคเดียวทำเอาประกายแหลมคมพลันไหวเคลื่อนในดวงตาของชื่อหลิงเซียว เอ่ยว่า “แม้จะรู้ว่าเจ้ากำลังยั่วยุข้า แต่ข้าก็ยอมตกหลุมพรางนี้อยู่ดี”

โครม!

พูดถึงตรงนี้เขาพลันพุ่งขึ้นไปในอากาศ ส่งเสียงคำรามยาวออกมา “หลินสวิน รีบข้ามด่านเคราะห์เร็ว ข้ารอสู้กับเจ้าอยู่ตรงนี้!”

ประโยคเดียวดังไปทั่วฟ้าดิน ทำให้ทุกคนในที่นั้นหน้าเปลี่ยนสี

ควรรู้ว่าเทพมารหลินผู้นั้นกำลังข้ามด่านเคราะห์อยู่ ผิดพลาดนิดเดียวก็ประสบเคราะห์ได้ แต่ตอนนี้ชื่อหลิงเซียวมาท้าต่อสู้เสียได้ นี่เท่ากับเป็นพฤติกรรมบ่อนทำลายอย่างหนึ่ง!

เคราะห์เจ็ดอารมณ์ ที่ทดสอบไม่ใช่ความหวั่นไหวในสภาวะจิตและความรู้สึกหรือ

หากเทพมารหลินได้รับผลกระทบ จุดจบจะดีได้อย่างไร