Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1332

เทพธิดารั่วอู่อยู่ในชุดกระโปรงสีแดงเพลิง ผิวขาวราวกับหิมะ เงาร่างสูงเพรียวที่โดดเด่นถูกล้อมรอบด้วยเปลงเพลิงอันงดงามและพร่าเลือนมากมาย

นางเป็นทายาทวิหคชาด พรสวรรค์ยอดเยี่ยม น่าทึ่งอย่างที่สุด เป็นผู้กล้าหญิงแห่งยุคที่ผู้คนในแดนเก้าบนจับตามอง ราวกับเทพธิดาอันที่เป็นเคารพของผู้แข็งแกร่งจำนวนนับไม่ถ้วน

อุปนิสัยของนางกลับเย็นชาอย่างมาก ไปมาอย่างอิสระเพียงลำพัง

เพียงแต่ไม่มีใครคาดคิดว่า ตอนนี้นางถึงกับเลือกคู่ต่อสู้ที่ทุกคนคิดไม่ถึง

“สหายยุทธ์หลินสวิน เชิญ”

เทพธิดารั่วอู่ยืนตระหง่านอยู่ในสนามประลอง ไม่สนใจสายตาแปลกประหลาดรอบข้างเลยสักนิด เพียงเคลื่อนนัยน์ตาสุกใสเป็นประกายมองไปทางหลินสวินเพียงผู้เดียว

สายตามากมายก็ล้วนมองไปที่หลินสวิน ต่างอดสงสัยไม่ได้ว่าหรือเทพมารหลินเคยมีเรื่องบาดหมางกับเทพธิดารั่วอู่

มิฉะนั้นเหตุใดนางจึงไม่เลือกคนอื่น แต่เจาะจงเลือกหลินสวิน

นี่เสี่ยงเกินไปแล้ว ไม่ว่าใครที่เลือกหลินสวินเป็นคู่ต่อสู้ เกรงว่าต้องแบกรับแรงกดดันมหาศาล การกระทำเช่นนี้ดูไม่ฉลาดนัก

แต่เทพธิดารั่วอู่ดันทำเช่นนี้ นี่ต่างหากที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจและตกตะลึง

“เอ๋ พี่ใหญ่เสน่ห์แรงถึงขั้นนี้แล้วหรือ”

อาหลู่สีหน้าคลุมเครือเต็มประดา

“หึ ข้ายอมรับแค่แม่นางจ้าว พี่สะใภ้ของข้าก็มีเพียงแม่นางจ้าวคนเดียวเท่านั้น”

เจ้าคางคกแค่นเสียงเย็นเยียบ

จ้าวจิ่งเซวียนที่อยู่ข้างๆ หน้าแดง เหลือบมองเจ้าคางคกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารปราดหนึ่ง หากไม่ใช่เพราะสถานการณ์ไม่เหมาะสม นางก็อยากเตะเจ้าคางคกให้ตายเสียเดี๋ยวนี้

“พวกเจ้าน่ะเด็กเกินไป ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันผู้ชายหลายเมียก็เป็นเรื่องปกติมากมิใช่หรือ ข้าสนับสนุนให้หลินสวินไปโปรยเสน่ห์ ดื่มด่ำความสุขสำราญ นั่นถึงจะเรียกว่าอิสระที่แท้จริง เป็นต้นแบบของคนรุ่นเรา”

นกทมิฬส่ายหน้าไปมา

ปัง!

หลินสวินสะบัดฝ่ามือใส่ศีรษะมัน เจ้าหมอนี่รนหาที่ตายจริงๆ ไม่เห็นหรือว่าสีหน้าของจ้าวจิ่งเซวียนดำมืดเป็นก้นหม้อแล้ว

จากนั้นหลินสวินก็เดินเข้าสนามไป

แม้เขาเองก็ประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ย่อมไม่กลัวการต่อสู้

“ข้าอยากดูนักว่าเขาจะไว้ไมตรีหรือไม่”

ด้านหลังเสียงของจ้าวจิ่งเซวียนดังมาด้วยความสงสัย

หลินสวินเพียงรู้สึกเสียวสันหลัง ในใจหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ เขากระทำการอย่างตรงไปตรงมา จะกลัวเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร!?

พอหลินสวินเข้าสู่สนาม ทุกสายตาต่างหันขวับมาโดยพร้อมเพรียงกัน ในใจเต็มไปด้วยความคาดหวัง

คนหนึ่งคือผู้กล้าหญิงแห่งยุคที่อยู่ในอันดับสองของกระดานทองคำผู้กล้า

อีกคนหนึ่งคือเทพมารไร้พ่ายที่เคยเอาชนะอวิ๋นชิ่งไป๋

ระหว่างทั้งสองจะเกิดการต่อสู้ที่ดุเดือดเพียงใด

“เชิญ”

ในสนามสีหน้าของหลินสวินนิ่งสงบ พลังขับเคลื่อนรอบตัวโคจรออกมา

“ไม่ว่าจะได้รับอริยะนำพาหรือไม่ ได้สู้กับพี่หลินสักสนามก็เป็นความปรารถนาของข้ามาโดยตลอด หวังว่าพี่หลินจะไม่ออมมือ”

ฝั่งตรงข้ามเสียงของเทพธิดารั่วอู่สดใสชัดเจน ดังราวกับเสียงน้ำหยด ก้องอยู่ในสนาม

ผมยาวของนางพลิ้วไหว รูปลักษณ์งดงามไร้ที่ติ ในฐานะทายาทวิหคชาดย่อมมีความสง่าไร้เทียมทานอันเป็นเอกลักษณ์แต่กำเนิด

หลินสวินยิ้มน้อยๆ “ได้”

“แม่นางจ้าวเจ้าดู พี่ใหญ่กับผู้หญิงคนนั้นยักคิ้วหลิ่วตากัน ต่อไปเจ้าต้องคุมให้ดี อย่าให้เขาเหิมเกริมเกินไป!”

เจ้าคางคกรีบพูด

จ้าวจิ่งเซวียนพูดอย่างไม่อภิรมย์ “เจ้ารีบหุบปากซะ!”

“ดูสิ โกรธแล้วใช่ไหม ข้าก็รู้อยู่แล้วว่าเจ้าเองก็ขัดหูขัดตา น่าเสียดาย น้องชายอย่างข้าไม่สามารถไปคุมพี่ใหญ่ได้ มิฉะนั้นต้องออกหน้าแทนเจ้าอย่างแน่นอน”

เจ้าคางคกถอนหายใจกล่าว

จ้าวจิ่งเซวียนรู้สึกเพียงเดือดดาลจนกัดฟัน ถึงขั้นอยากจะบีบเจ้าหมอนี่ให้ตาย การต่อสู้กำลังจะปะทุขึ้นแล้ว ควรหยุดสักครู่ไหม

ในสนามการต่อสู้ปะทุขึ้น

เงาร่างของเทพธิดารั่วอู่คล่องแคล่ว แต่อานุภาพราวกับเพลิงที่ลุกโชน มือหยกเรียวยาวลูบเบาๆ คราหนึ่ง ละอองแสงงดงามก็แปรเปลี่ยนเป็นแส้ยาวเส้นหนึ่งฟาดฟันลงมา

เพี๊ยะ!

ห้วงอากาศดุจกระดาษเปื่อย ระเบิดแหลกละเอียดโดยพลัน ไม่สามารถแบกรับพลังกฎเกณฑ์ของแส้ได้เลยสักนิด

พลังที่แข็งแกร่งรุนแรงอย่างที่สุดนั่นทำให้ผู้แข็งแกร่งไม่น้อยหัวใจเต้นระทึก อดสูดหายใจเย็นเยียบไม่ได้

หลินสวินก้าวขึ้นหน้า ไม่ถอยไม่หลบ กำหมัดเข้าปะทะอย่างจัง

ปัง!

เสียงปะทะสะเทือนหูดังก้องขึ้น ก็เห็นแส้ยาวที่ควบรวมจากวิชามรรค ดุจดั่งสายฟ้าร่ายระบำบ้าคลั่ง ยืดหยุ่นเปล่งประประกายสายนั้น เปลี่ยนเป็นเงาแส้หลายวงมัดตัวหลินสวินเอาไว้ทันใด

ในที่นั้นเกิดเสียงอุทานตกใจดังขึ้นระลอกหนึ่ง

“ไม่เลว!”

กลับเห็นเงาร่างของหลินสวินขยายออก เงาแส้แต่ละวงที่มัดไว้บนตัวพลันระเบิดออกทีละชุ่น ไม่สามารถพันธนาการการเคลื่อนไหวของเขาได้สักนิด

ตูม!

ในเวลาเดียวกันเขาสะบัดหมัดออกไป พลังหมัดกระจายเป็นวงกว้าง เรียบง่ายทรงพลัง เขย่าฟ้าสะเทือนดิน ปั่นป่วนเมฆลม พุ่งคำรามออกไป

ชั่วพริบตาเท่านั้นทั้งสองประลองกันมากกว่าร้อยครั้งแล้ว คนหนึ่งเงาร่างโค้งงอน่าเกรงขามราวกับวิหคชาด พลิ้วไหวอยู่บนเก้าชั้นฟ้า อีกคนหนึ่งดุจเทพมารมาเยือน เยื้องย่างพาดขวาง สำแดงการต่อสู้ชั้นยอด

นอกสนามเสียงอุทานอย่างตกใจดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย เหล่าผู้กล้าต่างจิตใจปั่นป่วน จับตามองอย่างไม่คลาดสายตา กลัวจะพลาดรายละเอียดจุดใดจุดหนึ่ง

แม้แต่บุคคลเช่นองค์ชายเซ่าเฮ่าก็ยังชมการต่อสู้อย่างตั้งใจ

“แม่นางรั่วอู่ หากยังไม่ใช้พลังทั้งหมดอีก การต่อสู้ครั้งนี้เจ้าแพ้แน่”

ในสนามเสียงกังวานของหลินสวินดังขึ้น ก็เห็นทั่วร่างเขาเปล่งแสงอร่าม แสงมรรคไหลเวียน ผมยาวทั้งศีรษะพลิ้วไหว อานุภาพดุจสายรุ้ง ผงาดผยองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

แม้เคยเห็นท่าทางตอนหลินสวินสังหารอวิ๋นชิ่งไป๋แล้ว แต่ตอนนี้พอเห็นเขาโจมตีอีกครั้ง ก็ยังคงทำให้เหล่าผู้กล้าในที่นั้นรู้สึกตะลึงและใจสั่นอย่างที่สุด

ต้องยอมรับว่าเทพมารหลินแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แล้ว!

ครืนโครมๆ

ในสนามลำแสงสาดพุ่ง ราวกับวิญญาณเทพเปลวเพลิงพันหมื่นสายกำลังบุกโจมตี อานุภาพที่น่ากลัวไร้ขอบเขตระดับนั้นทำให้ฟ้าดินมืดสลัว เหมือนกับถูกแผดเผาอย่างสิ้นเชิงอย่างไรอย่างนั้น

“ที่แท้ฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดของนางคือการโจมตีนี้…”

บุคคลชั้นยอดแห่งยุคหลายคนใจสะท้าน

ในบรรดาพวกเขามีคนที่เคยดวลกับเทพธิดารั่วอู่ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นการโจมตีที่เผด็จการครอบงำจักรวาลระดับนี้ของเทพธิดารั่วอู่

“ดี!”

ทันใดนั้นหลินสวินส่งเสียงคำรามยาว เสียงสะเทือนทั้งสนาม

มองจากไกลๆ ก็เห็นทั้งตัวเขาราวกับหุบเหวใหญ่ ปรากฏขึ้นกลางฟ้าดิน ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขต ลึกล้ำไม่อาจหยั่ง กลืนกินสิบทิศ!

ผู้แข็งแกร่งส่วนหนึ่งแทบเผลอกัดลิ้น เพราะในการรับรู้ของพวกเขา หุบเหวนั่นเหมือนกำลังกลืนกินฟ้าดินจริงๆ

หลังจากการปะทะที่สะท้านฟ้าสะเทือนดินครั้งนี้ ผู้ชมส่วนหนึ่งจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อึ้งงันอยู่กับที่

และบุคคลอย่างพวกเซ่าเฮ่า เย่หมัวเฮอ หมีเหิงเจิน ต่างเผยสีหน้าประหลาดใจโดยพร้อมเพรียง นัยน์ตาหดรัด หว่างคิ้วปรากฏความสะท้านสะเทือนที่ไม่อาจควบคุมได้

เพราะรั่วอู่แพ้แล้ว!

ในการประลองที่แข็งแกร่งที่สุดนี้ ไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดของนางก็เหมือนดั่งใบไม้แห้งกลางสายลม ถูกหลินสวินบดขยี้และทำลายอย่างง่ายดาย

นางใบหน้าซีดเซียวไปหมด เงาร่างซวนเซเกือบจะร่วงลงจากกลางอากาศ

มองกลับไปที่หลินสวิน ทั้งร่างราวกับกระจก ใสสะอาดปราศจากมลทิน ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย!

“พี่หลิน นี่… คือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าหรือ”

เงียบไปนานเทพธิดารั่วอู่สูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง มองหลินสวินที่อยู่ตรงข้ามห่างออกไป ถามด้วยสีหน้าจริงจัง

หลินสวินส่ายหน้า

ร่างของเทพธิดารั่วอู่สะท้านเบาๆ คราหนึ่ง ใบหน้าที่งดงามซีดเซียวปรากฏแววฝาดเฝื่อน เอ่ยว่า “ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณพี่หลินที่ออมมือ”

พูดจบเงาร่างของนางก็พริบไหว เคลื่อนออกจากสนามประลอง

และตอนนี้ในที่นั้นเงียบสนิทไร้สุ้มเสียงทั้งแถบ ในใจทุกคนล้วนมีคลื่นอารมณ์ปั่นป่วนพลิกตลบ

การโจมตีครั้งสุดท้ายนี้ ถึงกับยังไม่ใช่กระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของหลินสวินหรือ

นี่ไม่ใช่หมายความว่าเขายังมีพลังที่ยังไม่เคยสำแดงออกมาหรอกหรือ

ความหมายที่ซ่อนอยู่นี้ น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ห่างออกไปจ้าวจิ่งเซวียนราวกับยกภูเขาออกจากอก เผยรอยยิ้มที่ผ่อนคลายและดีใจ ในดวงตาที่สดใสเป็นประกายเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แวววับราวกับคลื่น

เจ้าหมอนี่… ยังร้ายกาจเหมือนในอดีตไม่เปลี่ยน

“ดีงามมากใช่ไหม”

อาหลู่กับเจ้าคางคกยื่นหน้ามาพร้อมกัน

รอยยิ้มตรงมุมปากของจ้าวจิ่งเซวียนชะงักไป ในใจมีแรงกระตุ้นที่บอกไม่ถูกอย่างหนึ่ง ว่าควรแนะนำให้หลินสวินตัดความสัมพันธ์กับเจ้าสองคนนี้หรือไม่

——