Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1416

หวังจื่อหลวนเป็นลูกสาวผู้นำตระกูลหวัง ยิ่งเป็นถึงฮูหยินของหวงฝู่เซ่าอวี่ ความสูงส่งของฐานะย่อมไม่จำเป็นต้องพูดมาก

แต่ตอนนี้นางกลับกรีดร้องอยู่นอกห้องโถง ไม่อยากดึงดูดความสนใจยังยาก

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

หวังเทียนสิงขมวดคิ้ว สายตามองไป

หวงฝู่เซ่าอวี่วางจอกเหล้าในมือลง ในแววตาเผยความไม่พอใจเสี้ยวหนึ่ง

ชั่วขณะนี้สายตามากมายต่างมองมา

หลังจากนั้นพวกเขาก็มองเห็นหลินสวินที่ยืนอยู่นอกโถงใหญ่

นอกห้องโถงหิมะโปรยปราย เลือดที่สาดเซ็นภายใต้แสงโคมไฟเผยประกายแปลกประหลาด งดงามอย่างที่สุด

เงาร่างที่สวมชุดขาวตัวบางยืนอยู่ตรงนั้น ขวางทางหวังจื่อหลวนเอาไว้ หรือพูดอีกอย่างว่าหวังจื่อหลวนขวางทางเขา

คนผู้นี้เป็นใคร

หลายคนต่างไม่เข้าใจ ประหลาดใจอยู่บ้าง

นี่เป็นถึงตระกูลหวังเชียวนะ โถงรับแขกเป็นสถานที่สำคัญใจกลาง คนหนุ่มทั่วไปไม่มีสิทธิ์มาถึงที่นี่

บรรยากาศในโถงที่เดิมทีคึกคักก็เงียบสงัดลงในชั่วขณะ

“เอ๊ะ!”

หลิ่วหงจำหลินสวินได้แล้ว พูดอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้าหมอนี่โดนเฉดหัวออกไปแล้วไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงแอบเข้ามาอีกแล้ว”

“รองเจ้าเมืองหลิ่วหงรู้จักคนผู้นี้หรือ” มีคนถาม

หลิ่วหงส่ายหน้า หลุดขำกล่าวว่า “คนรุ่นหลังที่แม้แต่เทียบเชิญยังไม่มี ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลหวังข้าจะรู้จักได้อย่างไร เมื่อครู่นี้ตอนที่ข้าเพิ่งมาถึง จำได้เพียงว่าผู้คุ้มกันเหล่านั้นกำลังไล่เจ้าหมอนี่ ไม่คิดว่าเขาดันเข้ามาได้แล้ว”

ประโยคเดียวทำให้ทุกคนในโถงขำกันไม่หยุด

พวกเขาเป็นคนใหญ่คนโตที่มีหน้ามีตาในเมืองนี้ แน่นอนว่าย่อมไม่รู้ว่าคนหนุ่มตรงหน้านี้ก็คือนายน้อยตระกูลหลินที่ถูกพวกเขาหัวเราะเยาะมาหลายปี

หวังเทียนสิงสีหน้าเคร่งขรึม ในใจเดือดดาลยกใหญ่ พลันพูดว่า “หมาแมวอะไรก็ปล่อยเข้ามาหมด ผู้คุ้มกันล่ะ ตายกันหมดแล้วหรือ”

หวังจื่อหลวนที่ยืนอยู่ตรงหน้าหลินสวินตระหนักได้ในทันที จริงสิ ผู้คุ้มกันล่ะ ทำไมถึงไม่เห็นเลย

“ตายหมดแล้ว ล้วนตายหมดแล้ว…” เสี่ยวเฉ่าที่อยู่ห่างออกไปสีหน้าซีดขาว ชี้ไปยังหลินสวินที่อยู่ห่างไปพร้อมพูดเสียงสั่น “เขาเป็นคนฆ่าทั้งหมด เขาเป็นคนฆ่า!”

อะไรนะ!?

ทันใดนั้นทุกคนในที่นั้นพลันนัยน์ตาหดรัด

มีเพียงหวังจื่อหลวนที่หลุดขำเหมือนได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุดในโลก “นี่เป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นแค่…”

คำว่า ‘คนโง่’ ยังไม่ทันออกจากปาก นางเพียงรู้สึกหายใจไม่ออก พลังปานภูเขาถล่มสมุทรคำรามกดข่มเข้ามา

ปัง!

นางปลิวออกไปทั้งร่าง ล้มร่วงลงในโถงใหญ่ กระแทกจนโต๊ะตัวหนึ่งหักพัง น้ำชา สุราและอาหารอันเลิศรสหกรดเต็มหน้านาง

ภาพที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำให้โถงแตกตื่นขึ้นมา

โดยเฉพาะหวังเทียนสิงและหวงฝู่เซ่าอวี่ สีหน้ามืดทะมึนลงแล้ว

หลินสวินกลับเหมือนไม่รู้ตัว ก้าวเดินเข้าไปในโถงรับแขก

“สารเลว! ถึงกับกล้าลงมือในตระกูลหวัง ช่างกำเริบเสิบสานนัก ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”

คนใหญ่คนโตตระกูลหวังคนหนึ่งพุ่งออกมา โทสะดุจสิงโต กระแทกหมัดหนึ่งใส่หลินสวิน แรงหมัดประหนึ่งธารเชี่ยว พวยพุ่งน่ากลัว

“ดี!”

หลายคนตาเป็นประกาย

หมัดนี้เรี่ยวแรงเต็มเปี่ยมสมบูรณ์พร้อม ภายในสั่งสมพลังมหามรรค เรียกได้ว่าเป็นการโจมตีชั้นยอดของระดับหยั่งสัจจะได้อย่างแน่นอน

ครึ่ก!

เพียงแต่คนตระกูลหวังผู้นี้ยังอยู่ห่างจากหลินสวินอีกหนึ่งฉื่อ พลังหมัดก็ดับสลายจนหมดสิ้น หมัดนั่นระเบิดโดยตรง

จากนั้นเขาคุกเข่าลงไปทั้งตัว กระแทกดังปังจนพื้นดินยุบลง ส่งเสียงโอดครวญด้วยความเจ็บปวดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่อีกต่อไป

ทุกคนเห็นภาพนี้สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

คนตระกูลหวังผู้นั้นแม้ไม่ถึงกับเป็นบุคคลชั้นหนึ่ง แต่ก็เป็นพวกร้ายกาจคนหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับคุกเข่าลงไปโดยตรง!

และชายหนุ่มชุดขาวคนนั้นไม่เคยลงมือเลย!

คนมากมายต่างตระหนักได้ถึงความผิดปกติ ดังคำกล่าวที่ว่าผู้ดีไม่มา ผู้มาไม่ดี ชายหนุ่มชุดขาวคนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นยอดฝีมือที่ปกปิดตัวตนไว้อย่างลึกล้ำ

เพียงแต่เขาเป็นใครกันแน่ และมาทำอะไรที่นี่กัน

“สหาย เจ้าทำเกินไปแล้ว นี่ที่คือตระกูลหวัง ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมาเหิมเกริม เจ้า…”

หลิ่วหงสีหน้าขรึมลง ผรุสวาทใส่

เพี๊ยะ!

เขาพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฝ่ามือหนึ่งของหลินสวินสะบัดใส่จนปลิวออกไปกลางอากาศตรงๆ

พลังของฝ่ามือนี้ยิ่งใหญ่เพียงใด แม้หลิ่วหงเป็นรองเจ้าเมือง อำนาจเปี่ยมล้น แต่กลับเป็นเพียงแค่ผู้แข็งแกร่งระดับกระบวนแปรจุติเท่านั้น

พลันเห็นเขาเปลี่ยนเป็นเงาดำหมุนกลางอากาศไปสิบกว่ารอบค่อยร่วงตุ้บลงพื้น ใบหน้าครึ่งซีกถูกตบจนบวม กระดูกหน้าแตกเต็มไปด้วยเลือด

“เจ้าถึงกับกล้าไม่เห็นตระกูลหวังของข้าอยู่ในสายตาหรือ ใครก็ได้ มาเอาเจ้าคนอวดดีคนนี้ออกไป!”

หวังเทียนสิงโกรธจนหน้าเขียว ชี้หลินสวิน ตาแทบถลนออกมา

เล่าคนใหญ่คนโตและข้ารับใช้ตระกูลหวังที่ยืนอยู่ใกล้เขาต่างรับรู้ได้ถึงความไม่เข้าที แต่ตอนนี้ต่างทำได้เพียงพุ่งขึ้นหน้าอย่างไม่มีทางเลือก

แต่พวกเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของหลินสวินได้อย่างไร

ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ถูกอานุภาพที่แผ่ออกจากตัวหลินสวินกดข่มจนคุกเข่าลุกไม่ขึ้น กระดูกเข่าของแต่ละคนต่างระเบิดแตก เสียงร้องโหยหวนตามๆ กัน

เห็นภาพนี้สีหน้าของเหล่าคนใหญ่คนโตในที่นั้นต่างเปลี่ยนไป หนาวเหน็บในใจอย่างสิ้นเชิง ต่อให้ไม่เอาไหนเพียงไรก็ต่างตระหนักได้ว่า ชายหนุ่มชุดขาวที่อยู่ตรงหน้าจะต้องเป็นบุคคลที่น่ากลัวคนหนึ่งอย่างแน่นอน!

ส่วนหวังเทียนสิงเองยังหนังตากระตุก หัวใจหวาดหวั่น รับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล

เขาสูดหายใจเข้าลึกคราหนึ่งเอ่ยว่า “ขอถามได้หรือไม่ว่าสหายเป็นใคร หากตระกูลหวังของข้ามีอะไรล่วงเกินก็โปรดกล่าวให้ชัดเจน”

“ท่านพ่อ เขา… เขาคือหลินสวิน!”

หวังจื่อหลวนที่หน้าเปื้อนอาหารตะโกนออกมา