Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1592

ในหลายวันหลังจากนั้น หลินสวินเดินไปทั่วภูเขาแม่น้ำบริเวณนั้น เดินๆ หยุดๆ ราวกับกำลังค้นหาอะไร

ระหว่างทางก็เก็บวัตถุดิบเทพและโอสถเทพได้ไม่น้อย

เจอวิญญาณเซียนเหินเป็นครั้งคราว แต่หลินสวินเพียงหนีห่างไปไกลไม่ได้ลงมือ ท่าทางดูระมัดระวังอย่างที่สุด

และในที่มืด จู๋อิ้งคงถือคันฉ่องสำริดติดตามความเคลื่อนไหวของหลินสวินอยู่ตลอด มองเขาโลดแล่นกลางภูเขาแม่น้ำ มองเขาเก็บโอสถเทพ…

“เจ้าหมอนี่ถือว่าระมัดระวังมาก กังวลว่าจะแหวกหญ้าให้งูตื่น แม้ระหว่างทางจะเจอวิญญาณเซียนเหินก็อดทนไม่ลงมือ”

“น่าเสียดาย จนถึงตอนนี้เขายังคงไม่รู้ตัวว่าได้เดินเข้าหลุมพรางที่ข้าวางไว้นานแล้ว แม้ค้นหาต่อไปก็ไม่มีทางเจอร่องรอยของพวกเรา”

จู๋อิ้งคงพูดเนิบๆ

เดิมทีเขายังเกรงกลัวความสามารถด้านรอยสลักวิญญาณของหลินสวิน กังวลว่าหลินสวินจะจับกระบวนผนึกที่ตนวางไว้ได้

ทว่าผ่านการสังเกตมาหลายวันเขาก็ค่อยๆ วางใจลง

“ระวังหน่อย เจ้าหมอนี่แม้จะบ้าระห่ำอย่างที่สุด แต่ไม่ใช่คนโง่แน่นอน พอเขาสังเกตถึงความผิดปกติก็จะถอนตัวทันที”

เซวี่ยชิงอีเตือน

ในหลายวันมานี้พวกเขามกุฎอริยะแปดดินแดนรวมตัวกัน เคลื่อนไหวพร้อมกัน ไม่ได้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรอีก

อีกทั้งจำนวนวิญญาณเซียนเหินที่จับได้ ขาดอีกเพียงเล็กน้อยก็สามารถให้จู๋อิ้งคงใช้ขับเคลื่อน ‘ค่ายกลใหญ่พันผี’ ได้แล้ว

“เจ้าหมอนั่นเข้าแหแล้ว แม้อยากหนี ติดปีกก็หนีไม่รอดแล้ว!”

จู๋อิ้งคงเอ่ยอย่างครุ่นคิด “แต่ว่าเพื่อเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดใดๆ ขอเพียงแค่วันนี้สามารถรวบรวมวิญญาณเซียนเหินให้ครบได้ พรุ่งนี้ก็ได้เวลาเก็บแหแล้ว”

“เช่นนั้นก็เคลื่อนไหวต่อ”

คุนเซ่าอวี่พูดอย่างเด็ดขาด

ครั้งนี้พวกเขาทุ่มเทความพยายามอย่างที่สุด เตรียมความพร้อมอย่างดี สถานการณ์อยู่ในการควบคุมของพวกเขาโดยสมบูรณ์

นี่ทำให้ทุกคนพึงพอใจมาก

“ไป!”

แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะสามารถเก็บแหกักขังสังหารหลินสวิน ชืออู๋ซู่ก็แทบจะกดไอสังหารในใจไม่อยู่แล้ว

ไม่เพียงแค่เขา บุคคลพลิกฟ้าอย่างพวกสือพั่วไห่ ฮว่าหงเซียวที่ชิงชังหลินสวินเข้ากระดูก ล้วนอยากรีบสังหารหลินสวินโดยเร็วที่สุดเพื่อระบายความแค้นในใจ

“รวบรวมกองกำลังชั้นยอดของทั้งแปดดินแดนเพียงเพื่อเล่นงานหลินสวินคนเดียว… ครั้งนี้หากเจ้าหมอนั่นยังไม่ตาย แปดดินแดนของพวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน การต่อสู้แห่งเก้าดินแดนในครั้งนี้ ดินแดนรกร้างโบราณก็จะเป็นผู้ชนะมิใช่หรือ”

ระหว่างเคลื่อนไหวเลี่ยเฉียอดถอนหายใจไม่ได้

หลินสวิน!

เจ้าคนตัวเล็กๆ ที่ถูกพวกเขามองข้ามในตอนแรก กลับประหนึ่งม้ามืด ผงาดในสมรภูมิเก้าดินแดนแห่งนี้อย่างแข็งกร้าว

จนกระทั่งตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเหมือนนายเหนือหัวคนหนึ่ง กลายเป็นมหาศัตรูที่ทำให้แปดดินแดนของพวกเขาเกลียดจนกัดฟัน!

เมื่อก่อนนี้นี่คือเรื่องที่ไม่กล้าจินตนาการสักนิด

“ไม่ ครั้งนี้ค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณก็ยังต้องพ่ายแพ้!”

เซวี่ยชิงอีพูดอย่างเด็ดขาด ดวงตาแดงเปล่งประกาย “ทุกคนอย่าลืมว่าเมืองอารักษ์มรรคของโลกรกร้างโบราณในตอนนี้… ก็ถูกขุมอำนาจแปดดินแดนของพวกเราล้อมเอาไว้แล้ว!”

ประโยคเดียวทำให้สายตาของทุกคนต่างวูบไหวขึ้นมา

การต่อสู้ในสมรภูมิเซียนเหินมีเวลาเพียงสิบวันเท่านั้น ตอนนี้ผ่านไปสี่วันแล้ว แม้เมืองอารักษ์มรรคของดินแดนรกร้างโบราณจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่จะต้านการโจมตีของทัพพันธมิตรแปดดินแดนได้อย่างไร

……

ตูม โครม โครม!

นอกเมืองอารักษ์มรรค เสียงตะโกนสังหารปานสะเทือนฟ้า ไอสังหารกลายเป็นกลุ่มควันพุ่งทะลวงฟ้า บดบังท้องฟ้าแปดด้าน

กองกำลังของแปดดินแดนโจมตีเมืองอารักษ์มรรคอย่างต่อเนื่อง ภายใต้การสั่งการของสัตว์ประหลาดเฒ่าแห่งดินแดนโบราณยอดหยินที่ชำนาญมรรครอยสลักวิญญาณคนหนึ่ง

ก็เห็นวิชามรรคและสมบัติปานกระแสน้ำ ราวกับธารดาราเก้าสวรรค์พุ่งโจมตีต่อเนื่อง อานุภาพยิ่งใหญ่เกรียงไกร ทำเอาฟ้าดินยังเปลี่ยนสี

นี่เป็นวันที่สี่ที่ทัพใหญ่แปดดินแดนโจมตีเมืองแล้ว!

สี่วันมานี้ทัพใหญ่แปดดินแดนแทบจะผลัดกันลงมือ โจมตีเมืองโดยไม่หยุดพักสักนิด วิธีการง่ายมาก การโจมตีก็รุนแรงมาก

นั่นก็คือใช้พลังทลายกระบวนค่ายกล ใช้พลังทำลายเมือง!

สี่วันมานี้เมืองอารักษ์มรรคก็เหมือนแนวปะการังในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ถูกคลื่นอันน่าสะพรึงโหมซัดอย่างต่อเนื่อง แทบจะพังทลายอยู่แล้ว

กระบวนค่ายกลสี่ยอดแปดพิทักษ์ถูกโคจรถึงขีดสุด ทำให้ทั้งเมืองอารักษ์มรรคเปล่งแสงประกายสีทองอร่าม ถึงสกัดการโจมตีระลอกแล้วระลอกเล่าได้

เพียงแต่เหล่ามกุฎอริยะอย่างเซ่าเฮ่า รั่วอู่ จ้าวจิ่งเซวียนที่เฝ้าอยู่ในเมืองอารักษ์มรรคต่างสีหน้าเคร่งเครียดอย่างที่สุดแล้ว

อีกฝ่ายเจ้าเล่ห์มาก ไม่ได้เข้าใกล้เลย นี่ทำให้กระบวนค่ายกลสี่ยอดแปดพิทักษ์ไม่สามารถสำแดงพลังออกมาได้ แน่นอนว่าไม่สามารถทำอันตรายอีกฝ่ายได้เช่นกัน

จนกระทั่งตอนนี้ ทัพใหญ่ของอีกฝ่ายก็ยังสมบูรณ์ไม่มีบุบสลาย!

ย้อนมองเมืองอารักษ์มรรค ในใจผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนล้วนกดดันกระสับกระส่าย หลายวันมานี้หนึ่งวันเนิ่นนานราวกับหนึ่งปี!

ครั้งนี้ทัพใหญ่แปดดินแดนเคลื่อนไหวเต็มกำลัง อานุภาพยิ่งใหญ่ มีผู้แข็งแกร่งดุจพยับเมฆ ทอดสายตามองไปพื้นที่สี่ด้านแปดทิศนอกเมืองเต็มไปด้วยเงาร่างของศัตรูแน่นขนัด

เพียงแค่ภาพทัพใหญ่กดข่มเมืองนี้ ก็นำพาความกดดันอย่างใหญ่หลวงมาให้แล้ว

“ชีพจรปราณวิญญาณใต้กระบวนค่ายกลในเมือง อย่างมากยืนหยัดได้อีกสามวัน หากยังถูกโจมตีเช่นนี้ตลอดเวลา เกรงว่ายังไม่ถึงตอนที่สมรภูมิเซียนเหินสิ้นสุดลงเมืองก็จะถูกตีแตกแล้ว”

รั่วอู่ขมวดคิ้วแน่น กังวลใจอย่างยิ่ง

“นี่ยังไม่เท่าไหร่ ประเด็นคือความฮึกเหิมของค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณของเรากำลังถูกโจมตี บรรยากาศในเมืองกดดันเกินไป ผู้คนไม่น้อยตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว จิตต่อสู้สั่นคลอน”

สภาพจิตใจของจ้าวจิ่งเซวียนเองก็หนักอึ้งไม่น้อย

“ปกป้องเมืองหนึ่งอย่างแข็งขัน ย่อมต้องถูกทำร้ายบ้าง นี่เป็นเรื่องธรรมดามาก แต่ถ้าจิตต่อสู้พังทลาย จะต้องแตกตื่นเสียการควบคุม เช่นนั้นปัญหาก็รุนแรงแล้ว”

เซ่าเฮ่าถอนหายใจเบาๆ

“สถานการณ์เช่นนี้จะต้องเปลี่ยนแปลง! อย่างน้อยต้องทำให้ทุกคนมองเห็นความหวัง มั่นใจแน่วแน่!”