Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1959

หวังถูแข็งทื่อไปทั้งตัว บนร่างที่ราวกับเด็กปรากฏงูเหลือมขนาดใหญ่ตัวหนึ่งกะทันหัน เกล็ดปกคลุม ศีรษะมีเขาเดี่ยว ร่างกายคดเคี้ยวราวกับเทือกเขา แผ่กลิ่นอายน่ากลัวปานผลาญสวรรค์

นี่คือการควบรวมที่วิวัฒน์มาจากพลังเขตแดนมรรค สะท้อนให้เห็นมรรควิถีทั้งชีวิตของหวังถู

งูเพลิงทะยานฟ้า ร้องคำรามคราหนึ่ง ฝนเพลิงนับไม่ถ้วนไหลพุ่งออกมา ภูเขาหินรอบๆ ล้วนถูกหลอมละลาย กลายเป็นของเหลวเดือดพล่าน

“หึ ก็แค่ตั๊กแตนตำข้าวขวางรถ”

เงาร่างสง่าของจินเทียนเสวียนเยวี่ยปรากฏ กวาดนิ้วมือเรียวยาวขาวกระจ่างคราหนึ่ง กระบี่วิญญาณสีทองสะดุดตาพลันฟันออกมา

ชั่วพริบตาศีรษะใหญ่ของงูเพลิงก็ถูกฟันขาด!

ตูม!

เพลิงพิรุณทั่วฟ้าแตกกระจาย

สีหน้าของหวังถูเปลี่ยนไป ในศึกถกมรรคแคว้นเมฆา จินเทียนเสวียนเยวี่ยพึ่งการจับฉลากโชคดีผ่านด่านครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายได้อยู่ในอันดับเจ็ด

เดิมทีหวังถูยังไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะมีพลังแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาคิดผิดแล้ว

ผิดอย่างมหันต์!

“แม่นางเสวียนเยวี่ย พวกเราตัดขาดกันไปแล้ว เหตุใดเจ้ากลับตามข้ามา”

หวังถูกตะโกน

“รอเจ้าเจอพี่จินค่อยถามก็ยังไม่สาย”

จินเทียนเสวียนเยวี่ยว่าแล้วเปิดฉากโจมตีอีกครั้ง

“น่าชังนัก! เหตุใดพวกเจ้าถึงเจาะจงเล่นงานข้าคนเดียว”

ดวงหน้าเล็กของหวังถูบิดเบี้ยวหน้าเขียว สู้กับจินเทียนเสวียนเยวี่ยราวกับบ้าคลั่ง

แต่แค่ครู่เดียวเท่านั้นเขาก็ถูกจินเทียนเสวียนเยวี่ยกำราบ ตีจนจมูกปากหลั่งเลือด ทรุดลงพื้น

ถ้าไม่ใช่เพราะจินเทียนเสวียนเยวี่ยไม่ได้ลงมือเด็ดขาด เขาคงถูกคัดออกไปนานแล้ว

“แม่นางเสวียนเยวี่ย ขอร้องเถอะ ปล่อยข้าไปสักครั้ง ข้ารับรองว่าต่อไป…”

หวังถูโอดครวญอ้อนวอน เพียงแต่ไม่รอพูดจบก็ถูกจินเทียนเสวียนเยวี่ยคว้าคอเสื้อด้านหลังขึ้น ทะยานไกลออกไป

……

ยามเห็นจินเทียนเสวียนเยวี่ยหิ้วหวังถูที่ราวกับหมาตายทะยานมาจากไกลๆ พวกลู่ตู๋ปู้อึ้งไปก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นต่างรู้สึกสะใจมาก

คนที่ทรยศเช่นนี้ ก็จะต้องโดนลงโทษ!

พลั่ก!

หวังถูถูกทิ้งลงไป กลิ้งอยู่ตรงหน้าหลินสวิน หน้าเขียวบวมเป่ง สะบักสะบอมอย่างที่สุด

แต่เขาไม่ได้ห่วงเรื่องพวกนี้ รีบอ้อนวอน “พี่จิน พี่จินขอร้องล่ะ เห็นแก่ที่มาจากแคว้นเมฆาเหมือนกัน ให้อภัยข้าสักครั้งเถอะ!”

“ให้อภัยเจ้าหรือ เป็นไปไม่ได้!”

ซูมู่หานสีหน้ามืดทะมึน กัดฟันพูด “เจ้าปฏิเสธและต่อต้านพี่จินสามารถเข้าใจได้ แต่เจ้าไม่ควรหักหลังพี่จิน ข้าบอกเจ้าแล้วว่าวิธีที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายของเจ้า จะต้องทำให้ชื่อเสียงเจ้าฉาวโฉ่!”

“ข้า… ข้า…”

หวังถูสีหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาว ลนลานอย่างสิ้นเชิง

“เวลาไม่มากแล้ว ข้าให้โอกาสเจ้าครั้งหนึ่ง เจ้าจะจัดการตัวเองหรือให้ข้าช่วย ไม่ต้องห่วง แดนลับโลกาสวรรค์นี่ไม่มีการตาย ผลลัพธ์สุดท้ายของเจ้าก็แค่ถูกคัดออกเท่านั้น”

หลินสวินสีหน้าเย็นชา เป็นอย่างที่ซูมู่หานพูด หวังถูต่อต้านและปฏิเสธตน สามารถเข้าใจได้ แต่มีเพียงเรื่องที่หักหลังตนที่ไม่สามารถให้อภัยได้เด็ดขาด!

“พี่จิน นี่เจ้าจะบีบข้าไปตายนะ”

หวังถูกคำราม

หลินสวินเหมือนไม่ได้ยิน กล่าวว่า “ข้านับหนึ่งถึงสาม หนึ่ง”

“สอง”

ชั่วขณะนี้หวังถูตาแดงก่ำแล้ว มองไปยังพวกลู่ตู๋ปู้ หวังว่าพวกเขาจะอ้อนวอนให้ตน แต่สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นใบหน้าที่ไม่ปกปิดความรังเกียจและเหยียดหยาม

“สาม”

ยามหลินสวินนับถึงสาม จู่ๆ หวังถูก็ส่งเสียงตะโกนด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด “จินตู๋อี เจ้ารังแกกันเกินไปแล้ว ข้า…”

เขาเพิ่งหมายจะพูดทิ้งท้ายอย่างเหี้ยมโหด เพื่อระบายความเดือดดาลและเคียดแค้นในใจ ก็เห็นหลินสวินกดฝ่ามือออกมา

ตูม!

พลังฝ่ามือดุจบดบังฟ้าดิน กดทับร่างกายทุกกระเบียดของเขา กล้ามเนื้อแตก เอ็นกระดูกระเบิด เลือดอาบไปทั้งตัว ในปากส่งเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

สภาพน่าอนาถนั่นทำเอาพวกลู่ตู๋ปู้สั่นเทิ้มไปทั้งตัว นี่ก็คือจุดจบที่จะต้องเผชิญเพราะหักหลังจินตู๋อีหรือ

สุดท้ายคำพูดเหี้ยมโหดของหวังถูยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกคัดออกไปแล้ว

“พวกเราก็รีบออกจากที่นี่เถอะ”

หลินสวินเหมือนทำเรื่องเล็กที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร เงยมองรอบๆ และพาทุกคนออกไปจากตรงนั้น

“เยวี่ยหรูหั่ว เจ้าพูดไม่ผิด จินตู๋อีนี่เป็นพวกร้ายกาจที่แข็งแกร่งจนสามารถทำให้พวกเราให้ความสำคัญอย่างจริงจัง”

พวกหลินสวินเพิ่งจะจากไป ชายที่อาบอยู่ในแสงสว่าง ยามก้าวเดินใต้เท้ากลับเผยลายมรรคปรากฏตัวในที่นั้น

เขาอยู่ในชุดดำ ผมขาวราวกับหิมะ ทั่วร่างเปล่งแสงสว่างแต่ก้าวเดินในความมืด