Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2138

ตอนที่ 2138 น้ำเต้าวิญญาณต้นกำเนิด

บ่ออสนีปั่นป่วน กาหลอมจิตบรรทุกร่างของบุตรนรกลอยอยู่บนนั้นประหนึ่งนาวาน้อย

“คิดถึงข้าหรือ”

หลินสวินเผยสีหน้าพิกล ยิ้มน้อยๆ เอ่ยว่า “หรือเจ้าจะรวบรวมของดีอะไรมา อยากจะมอบให้ข้าอีก”

บุตรนรกพลันนึกถึงความทรงจำน่าอนาถที่ทนหันกลับไปมองไม่ได้บางอย่าง โกรธจนเส้นเอ็นขมับปูดโปน

เขากัดฟันเค้นเขี้ยว “ความตายมาถึงตัวยังปากคอเราะราย สวะอย่างเจ้ายังเหิมเกริมเหมือนตอนนั้นเลยนะ”

ตูม!

เขายกมือขึ้นตบ แสงเทพปั่นป่วนควบรวมเป็นประทับฝ่ามือใหญ่ประหนึ่งคีรีเทพบังฟ้าลูกหนึ่ง เข้ากำราบหลินสวินกลางอากาศ

หลินสวินยืนไม่ไหวติง ประทับฝ่ามืออันพร่างพราวน่ากลัวกลับพังทลายดังสนั่น กลายเป็นละอองแสงปลิวว่อนเต็มฟ้า

“ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว แต่เจ้ายิ่งทำให้ข้าผิดหวัง”

หลินสวินหัวเราะ ในสายตาปรากฏแววดูแคลน ความเยาะหยันในน้ำเสียงกระตุ้นให้บุตรนรกสีหน้าสับเปลี่ยนไปมาอยู่ครู่หนึ่ง

“เจ้าก็มาเพราะต้นไม้เทพคุนอู๋หรือ” เขาเอ่ยถามขึ้นกะทันหัน

หลินสวินพยักหน้า “ไม่ผิด”

“เสียดายเจ้ามาช้าไปก้าวหนึ่ง รากปฐมจิตวิญญาณของต้นไม้เทพคุนอู๋ถูกข้าหลอมไปแล้ว”

บุตรนรกสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง เก็บกลั้นโทสะและไอสังหารในใจ สีหน้าเย็นชา “ส่วนเจ้าก็โชคร้าย วันนี้ต้องมาตายที่นี่!”

“ต้นไม้เทพคุนอู๋ถูกเจ้าหลอมไปแล้ว ข้าชิงมาอีกก็พอ ส่วนที่เจ้าพูดว่าจะฆ่าข้า… เหอะๆ ถ้าข้าจำไม่ผิด พวกเราพบกันทีไร เจ้าเหมือนจะโวยวายแบบนี้ทุกที”

หลินสวินยิ้มน้อยๆ “แต่สุดท้ายดูเหมือนคนที่ถูกทรมานจะเป็นเจ้าทุกครั้งนะ”

“ข้าสาบาน คราวนี้เจ้าต้องตาย!”

บุตรนรกสีหน้าอึมครึม ทุกถ้อยคำของหลินสวินล้วนทำให้เขานึกถึงภาพในอดีตอย่างไม่อาจควบคุมได้ ทั้งเจ็บทั้งแค้นอย่างกับมีดเล็กๆ แทงเข้าที่หัวใจ

หลินสวินยิ่งยิ้มกว้าง ชี้กาหลอมจิตใต้เท้าบุตรนรก “อย่าลืมล่ะ ก่อนหน้านี้ที่เจ้าโชคดีเอาชีวิตรอดได้ครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพราะสมบัติชิ้นนี้ ถ้าไม่มีมัน เจ้าก็… ไม่มีน้ำยา”

“พอแล้ว! ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”

บุตรแห่งนรกโกรธควันออกหู ดวงตาแดงฉาน ไอสังหารโหดเหี้ยมคับฟ้าถาโถมไปทั้งร่าง เขาโมโหมากแล้วจริงๆ ความแค้นทั้งเก่าใหม่เจือกับความอัปยศต่างๆ นานาแผ่พุ่งอยู่ในใจราวกับภูเขาไฟปะทุ

ตูม!

บ่ออสนีพลิกม้วน บุตรนรกขี่กาหลอมจิตพุ่งเข้ามา เมื่อยกมือทวนใหญ่สีเงินยาวหนึ่งจั้งสองฉื่อเล่มหนึ่งก็ปรากฏ ยามโบกสะบัดม้วนพัดแสงมรรคไร้สิ้นสุด

แสงมรรคนั้นขาวสว่างดุจหิมะ แหลมคมหาใดเทียบ ประหนึ่งน้ำตกสีเงินที่ฉายส่องเวิ้งฟ้าได้ ม้วนตลบมาจากบนท้องฟ้า

ความรู้สึกแรกของหลินสวินก็คือ สมบัติที่อยู่ในตัวเจ้าเด็กแจกทรัพย์นี่เป็นสมบัติล้ำค่าพบเห็นได้ยากทั้งนั้นจริงๆ!

หลินสวินคิดไปพลางสะบัดมือกดออกไป นิ้วมือบีบความว่างเปล่า ราวกับคว้าจับสุริยันจันทรา

ครืน!

เสียงครั่นครืนสะท้านฟ้าสะเทือนดินดังขึ้น ทวนใหญ่สีเงินถูกขวางไว้ แสงเจิดจ้าปะทุออก ส่งเสียงสั่นสะเทือนดังหึ่งๆ

เลือดลมทั้งตัวบุตรนรกปั่นป่วนไปครู่หนึ่ง ดวงตามีแววประหลาดไหววูบ

แต่การเคลื่อนไหวของเขาก็ไม่ได้ชักช้า เมื่อเกิดเสียงทะลวงอากาศระลอกหนึ่ง ภาพดวงดาวมหัศจรรย์ก็อุบัติขึ้นบนตัวเขา

เมื่อภาพนี้หมุนวน ก็เปรียบดั่งดวงดาราโคจรอยู่ในนั้น ดวงดาวนับไม่ถ้วนเปล่งแสงดาราประหนึ่งกระแสธาร แปลงเป็นวังน้ำวนเข้าปกคลุมหลินสวิน

ภาพหมื่นลักษณ์ฟ้าดารา!

พลังกลืนกินบดขยี้อันน่ากลัวเหมือนหลุมดำฟ้าดารา ทำให้ห้วงอากาศแถบนี้บิดเบี้ยวพังทลายไปหมด อานุภาพอันน่าครั่นคร้ามนั้นสามารถทำลายสรรพสิ่งได้

ต้นทองแดงเฒ่าก็ถือเป็นวิญญาณร้ายระดับจักรพรรดิตนหนึ่ง แต่เมื่อได้เห็นภาพนี้ยังหวาดผวาอย่างห้ามไม่อยู่ นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นสมบัติมรดกดึกดำบรรพ์ที่แข็งแกร่งยิ่งยวดชิ้นหนึ่ง!

ชั่วพริบตาเดียวหลินสวินเผชิญแรงกดกำราบเข้าผนึก ราวกับเมล็ดธัญพืชที่อยู่ในเครื่องโม่ เสมือนจะถูกบดขยี้เมื่อไรก็ได้

ทว่าเมื่อเขาโคจรพลังทั้งร่าง ชั่วสะบัดแขนเสื้อก็สลัดพันธนาการ ทำลายการกดข่มไปได้

เขายื่นแขนออกมาคว้าภาพหมื่นลักษณ์ฟ้าดาราที่ปกคลุมอยู่นั้นทันที

สมบัตินี้มหัศจรรย์ยิ่งกว่าทวนใหญ่สีเงินเล่มนั้น คุณลักษณะก็พิเศษถึงที่สุด ทำให้หลินสวินยังใจเต้นอย่างห้ามไม่อยู่

“ความตายมาถึงตัวยังคิดจะชิงสมบัติหรือ”

บุตรนรกหัวเราะเพราะโกรธเกรี้ยว นี่มันเวลาไหนแล้ว เจ้าหลินสวินนี่ดันยังมองเขาเป็น ‘เด็กแจกทรัพย์’ อีกหรือ

ช่างสติฟั่นเฟือน!

แสงเทพไหวเคลื่อนไปทั้งร่างเขา ก่อรูปเป็นวงแสงลายพร้อย ประหนึ่งวงล้อเทพพร่างพราวเข้าโอบล้อมเงาร่างเขาเอาไว้

ตูม!

ฟ้าถล่มดินทลาย ขณะที่กระตุ้นทวนใหญ่สีเงินกับภาพหมื่นลักษณ์ฟ้าดารา บุตรนรกก็เรียกน้ำเต้าหยกเขียวที่อบอวลด้วยไอแรกกำเนิดใบหนึ่งออกมา

ก็เห็นว่าแสงเทพลายพร้อยเจิดจรัสหลั่งรินออกมาจากปากน้ำเต้า ปกฟ้าคลุมดินราวกับธารยาวมหานที แปลงเป็นสรรพวิญญาณ มีแต่เงาร่างไปทั้งฟ้า

ขณะนี้ไม่เพียงแต่หลินสวิน ต้นทองแดงเฒ่ายังสูดหายใจสะท้าน เผยสีหน้าตกตะลึง ภาพเช่นนั้นน่าหวั่นไหวไปแล้ว

วิญญาณนับหมื่นพันกลบฟ้าบังตะวัน ล้วนมีอยู่ทุกที่

มีนกจาบทองคำกระพือปีกในห้วงอากาศ แหงนหน้าร้องเสียงใส มีนกปีศาจเหมือนเมฆดำ วาดเงาดำปกคลุมพื้นดิน ดวงตาทั้งสองใหญ่โตและแดงฉานราวกับทะเลสาบ มีงูปาเสอที่รูปร่างคล้ายมังกร ร่างกายม้วนขดอยู่กลางอากาศ ใหญ่โตไม่มีที่สิ้นสุด กำลังจะกลืนกินสุริยันจันทรา มีช้างยักษ์สีเขียวที่ใหญ่เท่าภูเขายักษ์ ทรงพลังหาใดเทียบ คำรามแหวกอากาศ ทั้งยังมีนกเผิงสีทองอันน่ากลัว ปีกทั้งสองเหมือนเมฆบังเวหา ทะยานขึ้นพรวดพราดจะไปพิชิตมหาดารา!

ชั่วอึดใจเหมือนย้อนกลับไปยังต้นยุคดึกดำบรรพ์ หมื่นวิญญาณร่วมอุบัติ ห้ำหั่นเหนือโลกหล้า

เงาร่างเหล่านั้นแน่นขนัดทั้งยังใหญ่โตไร้ขอบเขต ด้วยเหตุนี้ดูๆ ไปก็เหมือนกลบผืนพสุธา บดยังฟ้าดาราอันไร้สิ้นสุด ต่างเป็นสิ่งมีชีวิตซึ่งแกร่งกล้าถึงที่สุดทั้งนั้น

ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นสิ่งที่แปลงมาจากแสงเทพที่พ่นออกมาจากปากน้ำเต้าหยกเขียวใบนั้น หนึ่งน้ำเต้าแปลงหมื่นวิญญาณ มหัศจรรย์หาใดเทียบ