Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2301

ตอนที่ 2301 นกเสวียนซิงหลวน

ฟ้าดินปั่นป่วน บรรยากาศกดดัน

พอเสียงหลินสวินเงียบลง ซี จักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงต่างสั่งสมพลังไว้รอ ดวงตาจับจ้องที่ลั่วชิงเฟิงที่อยู่ไกลออกไปดุจสายฟ้า

พวกสัตว์ประหลาดเฒ่าเผ่าเสือขาว เต่าดำอย่างไป๋หลิงเจินและอู่ซิวสิงก็ระวังเป็นที่สุด กลิ่นอายพวยพุ่ง

ฮูม…

พอแสงเทพระลอกหนึ่งไหลเวียน เศษร่างกายที่เหลือของลั่วซิงเฟิง ครึ่งศีรษะที่ระเบิดไปถึงกับฟื้นคืนดังเก่าในชั่วพริบตา

เพียงแต่สีหน้ากลับซีดขาวถึงที่สุด ไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่ง บาดแผลตามร่างกายฟื้นฟูได้ แต่อาการบาดเจ็บสาหัสที่ได้รับก่อนหน้านี้รักษาให้หายได้ยาก

ทว่าสีหน้าคืนสู่ความสงบแล้ว เอ่ยว่า “อภินิหารหยุดเวลาขั้นที่สอง อย่างมากก็ใช้ได้เพียงสองครั้ง ถ้าใช้มากไปกว่านี้ก็จะทำร้ายไปถึงรากฐานมหามรรค ถึงขั้นทำลายมรรควิถีของตัวเอง เจ้าคิดว่าจะมีโอกาสโจมตีข้าได้สักกี่ครั้ง”

หลินสวินสีหน้าไร้อารมณ์ “ในเมื่อต้องเอาชีวิตเข้าแลก ก็ไม่จำเป็นต้องห่วงชีวิต จะสนใจเรื่องการทำลายมรรควิถีเหล่านี้ไปทำไม เจ้าเฒ่า ประวิงเวลาไปก็ช่วยเจ้าไม่ได้!”

ตูม!

เสียงพูดยังไม่จบ ซีกับจักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงพุ่งออกไป สำแดงการโจมตีดุดันถึงขีดสุด ทั้งสองก็ไม่ยั้งมือเหมือนเอาชีวิตเข้าแลกเช่นกัน

ลั่วซิงเฟิงโกรธเกรี้ยว แสงมรรคน่ากลัวประหนึ่งวังวนฟ้าดาราปะทุออกมา หมุนวนบ้าคลั่ง ปกคลุมฟ้าดินแห่งนี้ให้จมสู่ความบิดเบี้ยวพังพินาศ

กระถางหยกใบหนึ่งพุ่งออกมาจากแขนเสื้อเขาอย่างรวดเร็ว ขนาดเท่าหมัด สลักพันโลก รูปจำลองแห่งมารเทพมากมาย สาดประกายไร้สิ้นสุดออกมา น่ากลัวหาใดเทียบ

นี่คือสมบัติบริสุทธิ์ของลั่วซิงเฟิง นามว่า ‘กระถางมารเทพมหาสหัส’ สามารถทำลายโลกแห่งหนึ่ง ซัดจักรวาลฟ้าดาราให้แหลกได้อย่างง่ายดาย!

ขณะนี้เขาปลดปล่อยอานุภาพเหนือธรรมดาออกมาทั้งหมด พลังกฎเกณฑ์ทั้งแดนหงส์เซียนยังสะเทือน สิ่งมีชีวิตมากมายที่กระจายอยู่ในโลกนี้ล้วนหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน ประหวั่นพรั่นพรึง

และระดับบรรพจารย์จักรพรรดิในที่นั้นเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายศัตรูหรือพวกพ้องต่างศีรษะชาหนึบ ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว

การโจมตีนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว หมายจะทำลายฟ้าดินแห่งนี้ชัดๆ!

ภาพน่าประหลาดปรากฏขึ้น เมื่อเงาแสงสีขาวโพลนแปลกประหลาดดุจดั่งวงเดือนแผ่กระจาย ทำให้ทุกอย่างนี้ปรากฏลักษณ์แห่งการเงียบสงัดหยุดชะงัก

ราวกับว่าภาพชะงักงันกะทันหัน!

ตูม!

ฟ้าดินแห่งนี้ราวกับระเบิดออก เวิ้งฟ้าพังถล่ม ผืนพสุธาจ่อมจม ห้วงอากาศเปลี่ยนเป็นรอยแยกเรียวยาวแผ่ขยายเหมือนกระจกแตก

พลังทำลายล้างม้วนตลบถั่งโถมนั้นแผ่ขยายไปทั้งเก้าฟ้าสิบแผ่นดิน!

แม้หลินสวินจะเตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว แต่ยังถูกซัดกระเด็นออกไปเหมือนเดิม กระอักเลือดออกมาไม่หยุด หน้าซีดเผือด บนผิวหนังยังมีรอยเลือดแตกระแหงคล้ายใยแมงมุม

แต่เขาไม่มัวสนใจเรื่องพวกนี้ ทันทีที่หยัดร่างมั่นคงก็มองออกไปทันที

ฝุ่นควันถาโถม กลิ่นอายทำลายล้างไหลเวียน มีเสียงร้องดังลั่นเป็นระลอกอยู่ตลอด

ยังไม่ทันมองดีๆ เงาร่างซีกับจักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงถลาออกมาคว้าหลินสวินออกจากที่เดิม

ตูม!

ฟ้าดินแห่งนี้พังพินาศ เหนือเวิ้งฟ้าถึงกับยังมีทิวทัศน์ฟ้าดาราจักรวาล ดวงดารามากมายเผผยออกมา ประหนึ่งว่าเพดานโค้งที่ปกคลุมอยู่เหนือแดนหงส์เซียนนี้ถูกตีทะลวง!

หลินสวินขนลุกเกรียว เมื่อครู่ถ้าไม่ได้ซีกับจักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงช่วยไว้ เกรงว่าตัวเองจะรอดออกมาจากความพังพินาศนั้นได้ยาก

“ตายแล้วหรือ” หลินสวินถาม

ขณะนี้พวกเขายังคงยืนอยู่เหนือห้วงอากาศสูงไกลลิบ

ซีกับจักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงที่อยู่ใกล้กันล้วนส่ายหัว แววตาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดหาใดเทียบ

กระทั่งผ่านไปสักพักหลินสวินถึงเห็นว่าที่ไกลออกไปอบอวลไปด้วยฝุ่นควัน ประกายแสงไหลเวียน เงาร่างยับเยินร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น

กระดูกเขาเผยออก ทั้งร่างพังยับเยินอย่างหนัก ศีรษะยังถูกฟันขาด ถ้าไม่ดูดีๆ หลินสวินแทบมองไม่ออก ว่านี่ก็คือลั่วซิงเฟิงผู้สง่าทรงภูมิสุขุมเยือกเย็นก่อนหน้านี้คนนั้น

น่าอนาถเกินไปแล้ว!

รูปลักษณ์เป็นคนก็ไม่ใช่เป็นผีก็ไม่เชิง คล้ายกับศพโชกเลือดมีรูพรุน แต่เขาไม่ได้ตาย!

เรื่องนี้น่าเหลือเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัย

นกเสวียนปีกขาวหิมะตัวหนึ่งปรากฏเหนือร่างไร้หัวของเขา ยืนอยู่เช่นนั้น สายตาเจือแววเย้ยหยัน

ภาพนี้พิสดารนัก แต่ที่ทำให้ซีกับจักรพรรดิวิญญาณหมื่นเพลิงสีหน้าเคร่งเครียด ก็คือนกเสวียนขาวหิมะที่ดูเหมือนไม่ได้มีอะไรพิเศษตัวนี้

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครรู้ว่านกเสวียนลึกลับตัวนี้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อไร!

ร่างไร้ศีรษะของลั่วซิงเฟิงเปลี่ยนไปทันตา เลือดลมพวยพุ่ง คืนสู่รูปลักษณ์ในอดีตทีละน้อย เพียงแต่กลิ่นอายเปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิง สีหน้าซีดเผือดเป็นที่สุด

ขณะนี้เขามองดูนกเสวียนขาวโพลนตัวนั้น ในแววตาถึงกับเผยแววหวาดกลัวหาใดเทียบ กระทั่งทำใจเชื่อได้ยาก

“ซิงหลวน เจ้าถึงกับกล้าหนีจากเก้านรกใต้พิภพ! ไม่กลัวหัวหน้าตระกูลรู้เข้าแล้วจะฆ่าเจ้าหรือ!” ลั่วซิงเฟิงถามเสียงแหบแห้ง

“ถ้าหัวหน้าตระกูลพวกเจ้าฆ่าข้าได้ หลายปีมานี้ไยไม่ลงมือ แต่ทำได้เพียงอาศัยพลังของเก้านรกใต้พิภพกำราบข้า”

นกเสวียนที่มีนามว่าซิงหลวนเอ่ยปาก เสียงเผยความเจนโลก “คราวนี้นับว่าต้องขอบคุณเฒ่าสารเลวอย่างเจ้า ถึงทำให้ข้าฉวยโอกาสปะปนเข้าไปในสมบัติเจ้า หนีออกจากเก้านรกใต้พิภพนั่นมาได้”

ขณะที่พูดนกเสวียนก็หัวเราะขึ้นมา แต่เสียงนั้นกลับหดหู่หาใดเทียบ “ผ่านมาเนิ่นนานไม่อาจนับได้แล้วนะ… หัวหน้าตระกูลเจ้าใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนัก ใช้ทุกวิธีการที่มีเพื่อกำจัดเฒ่าชราอย่างพวกเรา น่าเสียดายคนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิต ไม่มีพรสวรรค์หุบเหวกลืนกิน หัวหน้าตระกูลอย่างเขา… ทั้งชาติก็เป็นได้ไม่เต็มภาคภูมิ!”