Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2326

ตอนที่ 2326 มรรคกระบี่ของข้า

ประโยคเดียวของหลินสวินทำให้พลังจิตสายนั้นของมหาจักรพรรดิอีกาทองเดือดพล่าน ราวกับทำลายที่ยึดเหนี่ยวสุดท้ายในใจเขา

เขาตะโกน “พันธมิตรสงครามรกร้างโบราณทุกท่าน หรือพวกเจ้าจะปล่อยให้พวกเขาฆ่าข้าโดยไม่ทำอะไร พวกเจ้าลืมพันธสัญญาและกฎที่ตั้งไว้ในตอนแรกแล้วหรือ”

เสียงสะเทือนฟ้าดารา เผยความเดือดดาลและตื่นตกใจ

เพียงแต่ยังคงไม่มีคนตอบ

บรรยากาศที่ไม่มีคนตอบเช่นนี้ ทำเอามหาจักรพรรดิอีกาทองหมดหวังอย่างสิ้นเชิง

หลินสวินขังพลังจิตของเขาไว้ โยนให้อู้เชวียแล้วเอ่ยว่า “ให้เจ้าเป็นคนจัดการ”

“นายน้อย ขอบคุณมาก!” อู้เชวียจิตใจสั่นไหว สูดหายใจลึกคราหนึ่ง เงาร่างพริบไหว พาพลังจิตของมหาจักรพรรดิอีกาทองจากไป

ไม่นานเสียงที่เจ็บปวดเศร้ารันทดของมหาจักรพรรดิอีกาทองดังมาแต่ไกล ทำให้คนขนลุกซู่

หลินสวินสีหน้าปกติ เขารู้ดีที่สุดว่าอู้เชวียถูกกำราบอยู่ในหุบเขาตะวันคล้อยนั่นมาไม่รู้นานเท่าไหร่ ความทรมานและความอับอายที่ได้รับโหดร้ายเพียงใด

ตอนนี้ก็ควรให้อู้เชวียระบายความแค้นที่สั่งสมในใจมาหลายปีแล้ว

หนึ่งเค่อหลังจากนั้น

อู้เชวียหวนกลับ สีหน้าผิดหวัง เผยความเฉยชาที่ไม่บอกไม่ถูกอย่างหนึ่ง

“เป็นอะไร” หลินสวินถาม

“แม้ศัตรูจะตาย แต่สุดท้ายนายท่านก็ไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้…” อู้เชวียถอนหายใจยาว จากนั้นก็เผยรอยยิ้มเบิกบานพร้อมพูดว่า “แต่หลังจากฆ่าเจ้าสารเลวนั่นก็เหมือนทำลายเครื่องผูกมัดหนึ่งในใจข้า รู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขอบคุณ… นายท่าน!”

ครั้งนี้เขาเรียกหลินสวินว่านายท่าน ไม่ได้เรียก ‘นายน้อย’ เหมือนก่อนหน้านี้

หลินสวินยิ้ม “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

ครั้งนี้สามารถช่วยอู้เชวียขจัดความอาฆาตแค้นไปได้ ทำให้หลินสวินอดปลาบปลื้มใจไม่ได้

และวันนั้นเอง

หลินสวินและต้าหวงออกจากเขตแดนดาราทอดทิ้ง พวกบรรพจารย์จักรพรรดิหลีชางแห่งพันธมิตรสงครามรกร้างโบราณต่างถอนหายใจอย่างไม่มีข้อยกเว้นขณะมองส่งพวกเขาจากไป

ต่อไปชื่อหลินเต้ายวนจะต้องเป็นเหมือนสุริยันดวงโต ส่องฟ้าดาราทั่วหล้าแต่เพียงผู้เดียว!

……

ยานขนส่งอวกาศโลดแล่นในฟ้าดารา เวลาผ่านไปเจ็ดวันอย่างรวดเร็ว

วันนี้เอง

จู่ๆ หลินสวินที่นั่งขัดสมาธิฝึกตกอยู่บนหัวยานก็ลืมตาขึ้น ยื่นนิ้วชี้ข้างขวากวาดวาดกลางอากาศ

ปราณกระบี่สายหนึ่งควบรวม นิ่งเหมือนน้ำ โปร่งแสงว่างเปล่า ล่องลอยราวกับไร้ตัวตน

ต้าหวงที่นอนกรนอยู่ห่างออกไปกลับเหมือนตกใจ ขนลุกไปทั้งตัว ลืมตาขึ้นกะทันหัน พลังขับเคลื่อนทั่วตัวแผ่ออกมา เกือบจะลงมือแล้ว

ทว่าหลังจากเห็นชัดแล้วถึงพลันโล่งอก สายตาถูกปราณกระบี่สะอาดนิ่งสงบสายนั้นดึงดูด

มันค่อยๆ เผยสีหน้าตกใจอย่างควบคุมไม่อยู่ นี่คือกระบี่อะไรกัน

ชะล้างปลือกนอกสิ้น หมื่นมรรคคืนสู่หนึ่ง ปรากฏปราณที่เรียบง่ายเป็นธรรมชาติที่สุด ดูปกติมาก แต่นัยเร้นลับมหามรรคที่สั่งสมอยู่ภายในทำให้มันรู้สึกถึงความตกตะลึงที่ตีหน้าเข้ามา จิตใจสะท้านไหว

“นี่คือเจตกระบี่ที่เจ้าหยั่งถึงใหม่หรือ” ต้าหวงอดถามไม่ได้

หลินสวินลูบลวกๆ ปราณกระบี่สายนี้ก็สลายไป พูดง่ายๆ ว่า “นี่ก็คือหมื่นกระบี่คืนหนึ่งของข้า เจ้าคิดว่าอย่างไร”

“หมื่นกระบี่คืนหนึ่งหรือ ชื่อที่ธรรมดามาก แต่… สุดยอดมากจริงๆ”

ต้าหวงจุ๊ปากชื่นชม

ด้วยมรรควิถีของมัน เคยเห็นพลังของจักรพรรดิกระบี่ชั้นเลิศมาไม่รู้เท่าไหร่ ทว่านัยเร้นลับแห่งกระบี่นี้ของหลินสวิน มันกลับมองตื้นลึกหนาบางไม่ออก ว่างเปล่าน่าทึ่ง เรียกได้ว่าหายากอย่างแน่นอน

“เจ้าดูกระบี่นี้อีกครั้ง”

ว่าพลางหลินสวินขับเคลื่อนความคิด ปราณกระบี่สายหนึ่งควบรวมกะทันหัน จากนั้นแบ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่… มากขึ้นเรื่อยๆ แยกตัวเป็นจำนวนที่ไม่มีสิ้นสุด

ให้ความรู้สึกเหมือนจักรวาลแรกกำเนิดอยู่รางๆ จากหนึ่งเกิดเป็นสอง ปราณขุ่นใสเปลี่ยนเป็นฟ้าดิน จากนั้นสรรพสิ่งถือกำเนิด หมื่นวิญญาณปรากฏ สุริยันจันทราวัฏจักร ภูผาธาราทะเลสาบ… ทุกสิ่งอย่างล้วนปรากฏออกมา

จนกระทั่งหลังจากนั้น ปราณกระบี่นั่นก็วิวัฒน์เป็นโลกใหญ่โคจร สี่ฤดูหมุนเวียน หมื่นลักษณ์เปลี่ยนแปลงเป็นต้น

ปราณกระบี่สายเดียวเท่านั้น กลับเผยลักษณ์วัฏจักรเวียนวน จากไม่มีเป็นมี!

เห็นภาพเหล่านี้ต้าหวงก็อึ้งตาค้างแล้ว กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเอ่ยว่า “กระบี่นี้… มีชื่อในลักษณะนี้ว่าอย่างไรอีก”

ฟุบ!

หลินสวินสะบัดแขนเสื้อ กระบี่นี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย “หนึ่งกระบี่สามารถก่อเกิดหมื่นมรรค หนึ่งกระบี่สามารถทำลายหมื่นวิชา เรียกได้ว่า ‘หนึ่งกระบี่เกิดดับ’”

ในใจต้าหวงราวกับสายฟ้าฟาดปั่นป่วน เอ่ยว่า “มีอีกไหม”

หลินสวินยิ้ม “กระบี่ที่สามนี้เหมือนมหามรรคไร้รูป ไร้นาม ไม่สามารถบรรยายด้วยชื่อได้ คงอยู่ทุกที่ ไปถึงทุกทาง”

พูดจบเสียงสวบดังขึ้นคราหนึ่ง เงาร่างของต้าหวงเคลื่อนย้ายหายไปจากที่เดิม

และตำแหน่งที่หมอบอยู่ก่อนหน้านี้ ห้วงอากาศแตกออกเป็นแนวยาว และปราณกระบี่นั้นหายไปนานแล้ว

ต้าหวงอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วพลันร้องเสียงหลง “กระบี่นี้นามว่าอะไร”