Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2351

ในแดนมกุฎเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้

หลังจากหลินสวินเข้าไปในเขตต้องห้ามแม่น้ำนรก เขาเคยพบสตรีที่พิเศษไม่เหมือนใครคนหนึ่ง

กลางฟ้าดินคือหมอกควันสีเลือด เนินเขาลูกเล็กที่ก่อจากโครงกระดูกตั้งตระหง่านอยู่ในนั้น น้ำเลือดและหมอกโลหิตหลั่งชโลมออกจากโครงกระดูกแน่นขนัด

บนยอดเขาเงาร่างงดงามสายหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น สวมชุดกระโปรงที่ถูกเลือดย้อมเป็นสีแดง

นางเหมือนกำลังแต่งตัวอยู่ตรงหน้าแม่น้ำ สองมือทำท่าเหมือนหวีผม

แต่สิ่งที่พาให้คนหนาวสะท้านในใจคือ บนลำคอของนางว่างเปล่า ไม่มีศีรษะ!

ยามจากมาหลินสวินได้ยินเสียงถอนหายใจหนึ่งดังขึ้นรางๆ แฝงความอ้างว้างวังเวงไร้สิ้นสุด…

‘พวกเจ้าไปหมดแล้ว ใครจะจำข้าอู๋ยางได้…’

และเป็นเวลานั้นที่หลินสวินได้ยินว่าสมัยบรรพกาลเคยมีจักรพรรดิสงครามอู๋ยางที่พรสวรรค์โดดเด่น เบื้องบนทะยานเก้าสวรรค์ เบื้องล่างรบสยบเก้านรก เป็นหนึ่งในช่วงระยะเวลาหนึ่ง คนในรุ่นเดียวกันล้วนมืดมนอับแสง!

ผู้หญิงคนหนึ่งสามารถโดดเด่นในบรรดาคนรุ่นเดียวกัน ได้ชื่อว่านายเหนือหัวในช่วงระยะเวลาหนึ่ง เดิมก็เหมือนเป็นดั่งตำนานอยู่แล้ว สามารถทำให้ทุกคนตะลึง!

นั่นเป็นครั้งแรกที่หลินสวินได้ยินชื่อของ ‘จักรพรรดิสงครามอู๋ยาง’

ต่อมายามเข้าไปในแม่น้ำนรก หลินสวินเข้าสู่แดนพิสุทธิ์ที่เต็มไปด้วยไผ่ม่วงเสียงอสนีแห่งหนึ่ง

ที่นั่นหลินสวินได้พบเงาร่างงามทรงสง่านั้นอีกครั้ง

นางในตอนนั้นชุดสะอาดดุจหิมะไม่มีรอยเลือดแม้แต่น้อย แม้เงาร่างจะเหมือนมายาพร่ามัว แต่ก็ยังสามารถมองเห็นว่าผมสีดำราวน้ำตกของนางพลิ้วไหว ศีรษะยังคงอยู่!

นางสนทนากับหลินสวินในป่าไผ่ม่วง มองหลินสวินเป็น ‘สหายยุทธ์’ และพูดถึงเรื่องมากมาย

มีประตูสวรรค์ มีสงครามแห่งมหายุค มีหนทางแห่งมกุฎ… น้ำเสียงดูซึมเซา เลือนราง และเยียบเย็น

ต่อมานางบอกหลินสวินว่านางฝึกปราณมาสามพันปี โลดแล่นสันโดษในใต้หล้า สังหารศัตรูนับไม่ถ้วน ในหมู่คนรุ่นเดียวกันไม่มีใครเทียบได้ ตลอดชีวิตเรียนรู้วิชาเรือนพันเรือนหมื่น

แต่ต่อมาเหลือเพียงวิชากระบี่เดียวนามว่า ‘ไปไร้หวน’!

นี่คือยอดมรดกมรรคกระบี่ที่ควบรวมมาจากชั่วชีวิตของนาง เคยสร้างความตื่นตาในอดีตกาล และก็เป็นตอนนั้นที่นางถ่ายทอดวิชาให้หลินสวินโดยไม่เก็บงำแม้แต่น้อย

ตอนนั้นหลินสวินเคยถามว่าเหตุใดสหายยุทธ์ถึงแสดงตนด้วยร่าง ‘ไร้หัว’

อู๋ยางตอบว่าปีนั้นยามห้ำหั่นกับคู่ต่อสู้แปดดินแดนอื่น ถูกคนเด็ดเอาไป ความอัปยศเช่นนี้วันหน้าต้องเอาคืน

ตั้งแต่นั้นมาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิสงครามอู๋ยาง หยั่งรากลึกในก้นบึ้งจิตใจของหลินสวินเหมือนปริศนา

จวบจนทุกวันนี้เขาเป็นมกุฎมหาจักรพรรดิระดับจักรพรรดิขั้นสี่แล้ว แต่ยามนึกถึงจักรพรรดิสงครามอู๋ยางและไปไร้หวน ในใจก็ยังรู้สึกตกตะลึงไม่หยุด

จักรพรรดิหญิงคนหนึ่ง ปกครองหนึ่งช่วงสมัย เจิดจรัสระดับใด

แต่ตอนนี้เมื่อยืนอยู่บนแท่นมรรคหมื่นจั้งนี่ พอเห็นรูปร่างของสตรีที่ปกคลุมด้วยหมอกควันนั้น หลินสวินก็อึ้งไป

ด้วยนางคือจักรพรรดิสงครามอู๋ยางนั่นเอง!

ต่อให้รูปร่างยังเหมือนมายาพร่ามัว แต่บุคลิกเฉพาะตัวที่คลุมเครือและเยียบเย็นเช่นนั้น หลินสวินมีหรือจะลืมเลือน

ทำไม… ทำไมถึงเป็นเช่นนี้!?

หลินสวินอารมณ์ไหวหวั่นปั่นป่วน

ต้องรู้ว่าตอนยังเด็กยามก้าวผ่านทะเลกลืนวิญญาณ เข้ามาในสุสานสมุทรฝังมรรคแห่งนี้เป็นครั้งแรก เขาก็เคยพบอีกฝ่ายแล้ว!

ยังมีภิกษุตาบอดรูปนั้นที่อยู่ข้างกายจักรพรรดิสงครามอู๋ยางด้วย เขาเหมือนจอมมุนีซิงเจียที่เคยเจอในแดนมกุฎ และก็เป็นการพบกันตอนยังเด็ก

แต่หลินสวินคิดไม่ถึงเลยว่า พวกเขาจะเป็นคนที่คุ้นเคยกับตน!

ความจริงที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำให้หลินสวินรับมือไม่ทันอย่างอดไม่ได้

“สหายยุทธ์ พวกท่าน… ทำไมถึงปรากฏตัวที่นี่” หลินสวินอดถามไม่ได้

เงาร่างงดงามที่หมอกควันอบอวลนั้นกล่าวเหมือนแปลกใจ “สหายน้อยหมายความว่าอย่างไร”

หลินสวินสูดหายใจลึก สะกดกลั้นความสงสัยในใจ เล่าประสบการณ์ที่ตนพบเจอในแดนมกุฎเมื่อปีนั้นออกมาทั้งหมด

เมื่อหญิงสาวฟังจบจึงเข้าใจกระจ่างพลางกล่าว “ช่างน่าสนใจยิ่งนัก ความอัศจรรย์แห่งโลกหล้า คล้ายบุญทำกรรมแต่งไม่พ้นลิขิตตน ผูกเวรสร้างกรรมต้องมีที่มา”

จากนั้นตามคำอธิบายของนาง ในที่สุดหลินสวินก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างนี้

สมัยดึกดำบรรพ์โลกมืดเกิดเคราะห์จ่อมจมเป็นครั้งแรก จักรพรรดิกระบี่ไท่เสวียนพาบุคคลเทียมฟ้าของพันธมิตรสงครามรกร้างโบราณมากมายมุ่งหน้าฝ่าอันตรายไปด้วยกัน ในที่สุดก็ชิงพลังต้นกำเนิดของโลกที่เดิมเป็นของโลกมืดมาได้

ต้นกำเนิดของโลกนี้ก็คือ ‘แดนมกุฎ’ ที่ปรากฏในดินแดนรกร้างโบราณในภายหลัง

แต่ตอนนั้นยามพวกจักรพรรดิกระบี่ไท่เสวียนนำต้นกำเนิดของโลกนี้กลับมาที่ดินแดนรกร้างโบราณ ได้ถูกผู้แข็งแกร่งที่มาจากแปดดินแดนสกัดกั้น ทั้งสองฝ่ายระเบิดศึกนองเลือด

ในการปะทะครั้งนี้ จักรพรรดิสงครามอู๋ยางถูกพวกน่ากลัวมากมายล้อมโจมตี แม้สุดท้ายจะสังหารศัตรูได้ทั้งหมด แต่ศีรษะของนางกลับถูกคนลอบโจมตีและเด็ดเอาไป

สิ่งนี้ถูกจักรพรรดิสงครามอู๋ยางมองว่าเป็นความอัปยศชั่วชีวิต

เหตุการณ์ต่างๆ ที่หลินสวินเจอในแดนมกุฎเมื่อปีนั้น ก็คือร่องรอยของการต่อสู้ที่ศึกนองเลือดนั้นเหลือทิ้งไว้

ส่วนสิ่งที่เหลืออยู่ในป่าไผ่ม่วงเสียงอสนี ก็เป็นแค่พลังเจตจำนงของจักรพรรดิสงครามอู๋ยางเท่านั้น

กระทั่งต่อมา

จักรพรรดิสงครามอู๋ยางบุกไปต่างแดนตัวคนเดียว เหินทะยานเก้าหมื่นลี้ สังหารศัตรูสิบหกคน ไม่มีใครที่ไม่ใช่มหาจักรพรรดิโบราณ ไม่มีใครที่ไม่ใช่บรรพจารย์จักรพรรดิ!

หลังผ่านศึกนี้ก็นับว่าได้แก้แค้นล้างความอัปยศ พวกจักรพรรดิสงครามอู๋ยางและจักรพรรดิกระบี่ไท่เสวียนมุ่งหน้าไปฟากฝั่งฟ้าดาราด้วยกัน

กระทั่งจอมจักรพรรดิไร้นามใช้พลังระเบียบต้องห้ามม้วนกลืนทางเดินโบราณฟ้าดารา เหล่าผู้แข็งแกร่งอย่างจักรพรรดิสงครามอู๋ยางและจอมมุนีซิงเจียที่รู้ข่าวก็กลับมาจากฟากฝั่งฟ้าดารา เข้าร่วมใน ‘ศึกมรรคสิบทิศ’ ครั้งนี้