Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2373

ท่ามกลางฟ้าดิน วังวนขุ่นมัวหมุนวนช้าๆ ทำให้ห้วงอากาศที่อยู่ใกล้เคียงบิดเบี้ยวพังทลาย

ในวังวนมีช่องทาง ‘รูพรุน‘ เบียดเสียดกันอยู่เป็นร้อย

หลินสวินยืนอยู่เบื้องหน้า ประเมินดูโดยละเอียด

ร่องรอยที่ผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณเหล่านั้นทิ้งไว้หายลับไปหลังจากมาถึงที่นี่

แต่เมื่อจำแนกโดยละเอียดก็จะพบว่า ใกล้กับช่องทางรูพรุนแห่งหนึ่งในนั้นยังหลงเหลือกลิ่นอายที่ยังไม่ลบเลือนไปอยู่บ้าง

นี่เป็นร่องรอยที่หลงเหลืออยู่ เมื่อพลังปราณต้านกับวังวนขุ่นมัวยามท่องทะยาน

‘ดูท่าจะเข้าไปในแดนลับนี้’

ขณะที่หลินสวินใคร่ครวญก็นึกย้อนถึงข้อมูลที่ค้นได้จากจิตวิญญาณของหมิงหยา

หลายปีมานี้หมิงหยาได้เข้าไปสำรวจแดนลับในช่องทางรูพรุนมากมาย เมื่อถูกหลินสวินนำมาพิสูจน์ยามนี้ ไม่นานก็เข้าใจ

ช่องทางรูพรุนที่เคยสำรวจเหล่านั้น ตอนนี้ไม่ได้มีคุณค่าอะไรแล้ว

และยังมีช่องทางรูพรุนที่ถูกหมิงหยาระบุไว้ว่า ‘อันตรายถึงขีดสุด‘ เอาไว้จำนวนหนึ่งด้วย นี่หมายความว่าแม้หมิงหยาจะเข้าไปในนั้น แต่ก็ไม่ได้ดำเนินการสำรวจ

แต่ที่ทำให้หลินสวินประหลาดใจที่สุดก็คือ ช่องทางรูพรุนที่ผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณเหล่านั้นเข้าไป มีการระบุไว้ว่าอันตรายถึงขีดสุด!

หลินสวินครุ่นคิดเล็กน้อยก็เข้าใจ

เกรงว่าผู้แข็งแกร่งแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณเหล่านี้จะเดาได้แล้วว่าตัวเองจะต้องถูกไล่ฆ่า จึงตัดใจเลือกที่ที่อันตรายถึงที่สุดแห่งหนึ่งเป็นการตัดสินใจขั้นเด็ดขาด

สวบ!

เงาร่างหลินสวินพริบวาบแล้วพุ่งเข้าไปในช่องทางรูพรุนสายนี้

ที่ที่อันตรายถึงขีดสุดสำหรับหมิงหยา หมายความว่าเป็นไปได้สูงยิ่งว่าจะมีสิ่งมีชีวิตน่าหวาดกลัวที่ไม่อาจล่วงรู้ซุกซ่อนอยู่

หลินสวินก็อยากจะไปเปิดหูเปิดตาเสียหน่อย

หลังจากเคลื่อนตัวเข้าไป ห้วงอากาศเปลี่ยนผัน

หลินสวินปรากฏตัวในแดนลับที่มีเมฆฝนขมุกขมัวไปทั้งแถบแห่งหนึ่ง

ที่นี่ภูผาธาราดั่งภาพเขียน กว้างใหญ่ไพศาล พลังมหามรรคอิ่มเอิบแปลงเป็นหมอกฝนปลิวว่อนเป็นริ้วๆ ระหว่างที่หายใจเข้าออกปลอดโปร่งโล่งสบาย

“เป็นที่ที่ดี!”

ตาดำหลินสวินเปล่งประกายเล็กน้อย พลันนั้นพลังปราณที่ถูกกดข่มไว้ก็คลายลงขนานใหญ่ ฟื้นฟูสู่ระดับจักรพรรดิขั้นสอง!

เห็นได้ชัดว่าแดนลับแห่งนี้น่าจะใกล้กับต้นกำเนิดหมื่นมรรคอย่างยิ่ง

มิหนำซ้ำเมื่อหลินสวินแผ่จิตรับรู้ ก็สัมผัสได้ว่าถ้าวัดกันแค่เรื่องไอวิญญาณหนาแน่นหรือไม่ หากฟ้าดินแห่งนี้อยู่บนทางเดินโบราณฟ้าดารา ก็เรียกได้ว่าเป็นถ้ำสวรรค์แดนมงคลชั้นหนึ่งแล้ว

ขณะครุ่นคิดหลินสวินก็เยื้องย่างไปในห้วงอากาศไปพลาง

ฝนหมอกล่องลอย ภูผาธาราพร่าเลือน ไม่ทันไรหลินสวินก็จับกลิ่นอายที่ผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณเหล่านั้นเหลือไว้ได้

หลังเขาไล่ตามกลิ่นอายเหล่านี้ไปหนึ่งเค่อ

เทือกเขาใหญ่ไพศาลยืดยาวสูงต่ำสลับกัน สีโลหิตไปทั้งแถบปรากฏขึ้นในสายตาของหลินสวิน มองจากไกลๆ ก็เหมือนมังกรโลหิตดึกดำบรรพ์ตัวหนึ่งขดตัวอยู่บนพื้นดิน

นัยน์ตาดำหลินสวินหดรัด

ในสัมผัสของเขา พลังมหามรรคที่อบอวลในแดนลับแห่งนี้ เกือบครึ่งหนึ่งถูกเทือกเขาสีเลือดนั้นช่วงชิงไป

การช่วงชิงเช่นนี้เงียบเชียบ ถ้าไม่ใช่พลังปราณของเขาเทียมฟ้าก็ยากที่จะสังเกตเห็น

‘ตอนนั้นเพราะหมิงหยาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายยิ่งยวดที่นี่ ถึงได้จากไปอย่างไม่ลังเล…’

‘เช่นนี้ถ้าแดนลับแห่งนี้มีสิ่งมีชีวิตน่าหวาดกลัวซ่อนอยู่จริง เกรงว่าก็คงอยู่ในเทือกเขาสีเลือดนี้แล้ว’

ขณะที่หลินสวินครุ่นคิดก็ย่างเท้าก้าวเดินเข้าไปใกล้

“หืม?”

เพียงครู่เดียวเท่านั้นในจิตรับรู้ของหลินสวินก็ตรึงอยู่ที่หุบเขาแห่งหนึ่ง ในหุบเขาต้นหญ้าก้อนหินต่างมีสีแดงดุจเลือด พิสดารน่าหวาดหวั่น

บนพื้น เศษซากสมบัติจำนวนหนึ่งเหลือทิ้งไว้ ในอากาศยังหลงเหลือกลิ่นคาวเลือด

เงาร่างหลินสวินลงมาอย่างรวดเร็ว สงบใจสัมผัสอยู่ครู่หนึ่งดวงตาก็ฉายแววประหลาดอย่างอดไม่ได้

จากการสังเกต เขาคาดเดาได้ว่าหลังจากผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณเหล่านั้นหลบหนีมาถึงหุบเขาแห่งนี้ก็ถูกฆ่าตายเงียบๆ ขนาดเลือดเนื้อและศพยังถูกกลืนกินจนเกลี้ยง

ถ้าตนมาช้าไปก้าวหนึ่ง ร่องรอยบางส่วนที่หลงเหลืออยู่ในหุบเขาแห่งนี้ก็จะหายไปอย่างรวดเร็ว

‘ที่นี่ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ นี่พิสูจน์ได้ว่าผู้แข็งแกร่งแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณพวกนั้นไม่มีพลังต้านท้านสักนิด ถูกสังหารราบคาบทั้งหมด และที่ทำได้ถึงขั้นนี้…’

หลินสวินสองมือไพล่หลัง กำลังใคร่ครวญ

จู่ๆ หมอกฝนที่อบอวลฟ้าดินแห่งนั้นพลันเปล่งสีเลือดที่คล้ายมีคล้ายไม่มีเงียบๆ ยามเข้าใกล้หลินสวิน หมอกฝนเป็นริ้วๆ นี้ก็แปลงเป็นศีรษะดุร้ายคล้ายมารร้ายใบหน้าแล้วใบหน้าเล่ากลืนกินลงมา

เหตุไม่คาดฝันที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้เกรงว่าจะไม่อยู่ในขอบเขตการป้องกันของใครเลย

แต่มาได้ครึ่งทาง ศีรษะมารร้ายสีเลือดเหล่านี้ต่างดับสลายไป เหมือนถูกหุบเหวไร้รูปร่างบดขยี้

หลินสวินยืนนิ่ง ไม่ได้เหลือบมองแต่อย่างใด ทำเพียงออกแรงที่เท้าโดยพลัน

ตูม!

ผืนดินระเบิดพัง แยกออกเป็นโกรกธารสีเลือดขนาดมหึมาสายหนึ่ง

เงาร่างที่ประดุจมารอสูรสีเลือดนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ กลิ่นอายก็ดุร้ายน่ากลัวหาใดเทียบ กลิ่นอายแต่ละสายล้วนไม่ด้อยไปกว่ากึ่งจักรพรรดิ ที่แกร่งกล้าบางสายยังมีอานุภาพระดับกึ่งจักรพรรดิด่านสาม

ชั่วพริบตานั้นถึงกับมีอานุภาพมืดฟ้ามัวดิน!

หลินสวินไม่ร้อนรน ยื่นแขนขวาออกไป หุบเหวสายหนึ่งแผ่ออกมาจากฝ่ามือ

ครืน…

ทันใดนั้นมารอสูรสีเลือดเต็มฟ้าเหมือนถูกพายุม้วนตลบ ร่างกายแหลกกระจุย ถูกพลังฝ่ามือของหลินสวินกลืนกินไม่ว่างเว้น

ผ่านไปพักหนึ่ง

ที่ฝ่ามือหลินสวินเหลือเพียงไข่มุกสีชาดเปล่งปลั่งใสกระจ่างเม็ดหนึ่ง ไข่มุกมีขนาดเท่าหัวแม่โป้ง โปร่งแสงแวววาว ภายในนั้นมีสายอสนีเป็นริ้วๆ ไหววูบ

หลินสวินพินิจเล็กน้อยแววประหลาดก็ผุดขึ้นในดวงตา

ไข่มุกนี้ควบรวมขึ้นจากต้นกำเนิดมหามรรคเพลิงแดงกับต้นกำเนิดมหามรรคอสนี กลิ่นอายทั้งสองสายต่างสำแดงลักษณะพิเศษอันดั้งเดิมและจริงแท้

และในสายตาหลินสวิน เงาร่างนี้สำแดงลักษณะพิสดารถึงขีดสุด รูปลักษณ์เปลี่ยนแปลงไม่หยุด บ้างเป็นชายชราผมขาวโพลน บ้างเป็นชายหนุ่มองอาจ บ้างเป็นโฉมสะคราญใบหน้างดงาม กระทั่งยังเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์นกปีศาจสัตว์เทพ…

ประหนึ่งลักษณ์ ‘หมื่นวิญญาณสรรพชีวิต’!

และกลิ่นอายของเงาร่างนี้ยังแข็งแกร่งถึงที่สุด ราวกับถึงขีดจำกัดที่แดนนี้รับไว้ได้แล้ว…

ระดับจักรพรรดิขั้นสอง!

นี่เป็นคนหรือผี

ดวงตาดำของหลินสวินวาบประกาย ไม่อาจแยกแยะได้สักนิดว่านี่เป็นสัตว์ประหลาดพิสดารเช่นไร

“ตาย!”

เงาร่างสีเลือดเอ่ยปาก สะท้านจักรวาลดั่งสายฟ้ากลองใหญ่

ตูม!

ฟ้าดินปั่นป่วน สายฟ้าเปลวเพลิงพุ่งหวือออกมา ควบรวมเป็นประทับใหญ่สายหนึ่งเข้ากำราบหลินสวิน

ความแกร่งกล้าของอานุภาพคล้ายต้องการทำลายฟ้าดินให้วินาศ!

“หึ!”

หลินสวินหัวเราะหยัน ไม่ลังเลอีก เงาร่างพริบวาบพึ่งเข้าไปโดยพลัน

ตูม!

ประทับมรรคที่สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งใต้ระดับจักรพรรดิทั้งปวงได้อย่างง่ายดายนั้นถูกฝ่ามือเดียวของเขาบีบแหลก ละอองแสงสายฟ้าสีแดงเพลิงนับหมื่นพันสาดกระเซ็นออกมา

“ตาย!”

เมื่อเห็นหลินสวินพุ่งเข้ามา เงาร่างสีโลหิตนั้นส่งเสียงคำรามลั่นขึ้นอีก โซ่เทพเปลวเพลิงสายแล้วสายเล่าโฉบพุ่ง โอบล้อมไปสายฟ้าพร่างพราวบาดตา พุ่งหวือออกไป

ขวับ!

หลินสวินสะบัดมือคราหนึ่ง โซ่เทพเพลิงอสนีมากมายเหล่านั้นฉีกกระจุยเป็นผุยผงเหมือนกระดาษเปื่อย พลังแกร่งกล้ายิ่งยวด

ครั้นเห็นท่าไม่ดี เงาร่างสีโลหิตนั้นคล้ายหมายจะหลบหนี

ก็เห็นหลินสวินส่งเสียงหึเย็นชา ยื่นมือคว้าออกไปกลางอากาศแล้ว

ตูม!

เงาร่างสีโลหิตหลบไม่ทัน ถูกคว้าเอาไว้ทันที เมื่อหลินสวินออกแรงที่นิ้ว ร่างของมันก็เกิดเสียงระเบิดกึกก้องฟ้าดิน จากนั้นระเบิดออกทุกกระเบียด

เมื่อมองอย่างละเอียดเห็นมีควันเขียวเป็นริ้วๆ กระจายออกมาด้วย

จนกระทั่งท้ายที่สุด

กลางนิ้วมือหลินสวินเหลือเพียงผลึกเพลิงอสนีขนาดเท่ากำปั้นก้อนหนึ่ง ภายในบรรจุพลังที่เรียกได้ว่าเป็นต้นกำเนิดมหามรรคอันยิ่งใหญ่ สำแดงลักษณะพิเศษของมหามรรคแห่งอัคคีและอสนี

แกร่งกล้ายิ่งกว่าพลังมหามรรคที่อยู่ในผลึกที่หลินสวินเพิ่งหลอมเมื่อครู่นับร้อยนับพันเท่า!

——