Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2375

หุบเหวลึกล้ำ หมอกดำพลิกม้วน

หลินสวินสงบใจสัมผัส กลิ่นอายน่ากลัวถึงขีดสุดจำศีลอยู่ในส่วนลึกของหุบเหวนั้น ทำให้เขายังรู้สึกอึดอัดไปครู่หนึ่ง

ทันใดนั้นความยินดีปรีดาอันยากบรรยายผุดขึ้นในใจ

คล้ายว่า… ในที่สุดตนก็พบกับพวกสามารถประลองได้คนหนึ่งแล้ว

ตูม!

หลินสวินยื่นมือตบลงไปที่หุบเหว แสงมรรคไร้เทียบเทียมพุ่งลงไป ระเบิดหมอกดำถาโถมนั้นแหลกกระจุย จนกระทั่งถึงส่วนลึกของหุบเหว

“รนหาที่ตาย!”

เสียงกึกก้องเหี้ยมเกรียมเสียงหนึ่งดังขึ้น ส่วนลึกของหุบเหวพลันมีเงาร่างสูงตระหง่านที่มีประกายแสงมรรคตระการตาร่างหนึ่งพุ่งออกมา ทั้งร่างชโลมอยู่กลางแสงสีเงินพิสุทธิ์

ระดับจักรพรรดิขั้นสามบริบูรณ์!

มิหนำซ้ำยังเกือบบรรลุระดับจักรพรรดิขั้นสี่แล้ว!

หลินสวินมองดูตื้นลึกหนาบางของอีกฝ่ายออกในปราดเดียว ในใจสงสัยอย่างอดไม่ได้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะพลังกดข่มของแดนลับแห่งนี้ เกรงว่าพลังที่เงาร่างสีเงินนี้มีจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก

“ฆ่า!”

ขณะที่ครุ่นคิดเงาร่างสีเงินก็พุ่งเข้ามาแล้ว ซัดพายุสีเงินเต็มฟ้าพาให้ฟ้าดินสั่นสะท้าน

หลินสวินไม่หลบไม่หนี ทะยานเข้าไปรับ

ตูม!

ชั่วพริบตาทั้งสองก็ประมือกันหลายสิบครั้ง ต่อสู้จนฟ้าหม่นดินหมอง แสงมรรคสาดกระเซ็น มีแต่กระแสเชี่ยวดับทำลายทุกแห่งหน

ประหนึ่งเทพสององค์กำลังชิงชัย

‘เจ้าผีนี่ถึงกับครอบครองพลังมหามรรคสูงส่ง มีจิตต่อสู้ที่สมบูรณ์…’

หลินสวินตกตะลึงอย่างอดไม่ได้

ตอนที่สำรวจแดนลับก่อนหน้านี้ สิ่งมีชีวิตน่าหวาดกลัวที่หลินสวินได้พบ ก่อตัวขึ้นจากกลิ่นอายของผู้แข็งแกร่งที่สิ้นชีพไปไม่รู้นานเท่าไร รวมตัวอยู่ในพลังต้นกำเนิดมหามรรคแทบทั้งนั้น ไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตจริงๆ

แต่เงาร่างสีเงินตรงหน้านี้แตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด!

ขณะเดียวกันเงาร่างสีเงินก็เหมือนรู้สึกตกตะลึง ตวาดว่า “เจ้าเป็นใคร”

เงาร่างเขาพริบไหว แปลงเป็นแสงเคลื่อนไหวสีเงินเรียวยาวสายหนึ่งหลบไปไกล แววตามองดูหลินสวินอย่างฉงนสงสัย

“แล้วเจ้าล่ะเป็นใคร”

หลินสวินก็เก็บมือ แม้จะทึ่งกับสติปัญญาและพลังเจตจำนงของอีกฝ่าย แต่หลินสวินยังเชื่อมั่นว่าสามารถสังหารเขาได้ในครู่เดียว

“ฉายาจักรพรรดิของข้าคือ ‘วั่นคง’ ปีดึกดำบรรพ์ที่สามพันเจ็ดร้อย ปิดด่านอยู่ที่นี่ หยั่งรู้ศุภโชคแห่งต้นกำเนิดหมื่นมรรค”

ขณะที่เงาร่างสีเงินพูดก็เผยรูปลักษณ์ที่แท้จริง เป็นชายหนุ่มผู้มีคิ้วกระบี่เนตรดารา รูปลักษณ์หล่อเหลาองอาจ มีเพียงในดวงตาที่เผยกลิ่นอายกาลเวลากร้านโลก

“คนยุคดึกดำบรรพ์หรือ”

หลินสวินผงะไป “ขอเสียมารยาทสักหน่อย เจ้าปิดด่านถึงตอนนี้ผ่านไปชั่วกาลนานปีแล้ว ทำไมพลังปราณของเจ้ายัง… อ่อนแอปานนี้”

“อ่อนแอหรือ”

ชายหนุ่มหล่อเหลาผู้เรียกตัวเองว่ามหาจักรพรรดิวั่นคงอึ้งไป คล้ายออกจะขัน “สหาย นี่เป็นถึงพื้นที่ต้นกำเนิดหมื่นมรรค และก็เป็นระเบียบของแดนลับแห่งนี้ที่รองรับได้เพียงพลังปราณระดับจักรพรรดิขั้นสาม หากไม่ใช่เพราะเหตุนี้ ถ้าข้าต้องการกำราบเจ้าก็ง่ายนิดเดียว”

พูดถึงช่วงท้ายเสียงของเขาก็เจือแววโอหังและเชื่อมั่นในตัวเอง

“ถ้าไม่ถูกข่มไว้ เจ้าจะมีมรรควิถีสูงปานไหน” หลินสวินถาม

“ตอนที่ข้าปิดด่านก็มีพลังปราณระดับจักรพรรดิขั้นหก ‘ไร้ขื่อแป’ ระหว่างที่ข้าปิดด่านมาเนิ่นนานก็หยั่งรู้แก่นอัศจรรย์ยอดมหามรรคทั้งปวงไปแล้ว มั่นใจเต็มเปี่ยมว่าภายในหนึ่งวันจะทำลายธรณีประตูแห่งมรรคจักรพรรดิอย่างต่อเนื่อง ทะยานสูงขึ้นสู่ระดับจักรพรรดิขั้นเก้า!”

มหาจักรพรรดิวั่นคงแววตาลุ่มลึก อวดดีเป็นที่สุด

แต่กลับพบว่าหลินสวินยิ้ม “พูดแบบนี้ เจ้าปิดด่านมานานขนาดนี้กลับยังไม่อาจทะลวงขั้นได้หรือ”

มหาจักรพรรดิวั่นคงไม่ได้ปฏิเสธ เอ่ยว่า “ทะลวงขั้นที่นี่จะชักนำให้พลังระเบียบสะท้อนกลับ อาจสามารถโชคดีหลุดรอดไปได้ แต่จะเสียโอกาสหยั่งรู้มหามรรคต่อ ได้ไม่คุ้มเสีย”

หลินสวินอึ้งไปอย่างอดไม่ได้ “พูดแบบนี้ ในกาลเวลาไร้สิ้นสุดนี้เจ้าไม่เคยออกจากที่นี่แม้แต่ก้าวเดียวหรือ”

มหาจักรพรรดิวั่นคงส่ายหัว “มีแต่ที่นี่ที่สามารถสัมผัสได้ถึงนัยเร้นลับต้นกำเนิดหมื่นมรรค ยังไม่ได้หยั่งรู้เข้าใจโดยสมบูรณ์ จะจากไปทำไม”

ฝึกมรรคจนลุ่มหลง!

ทันใดนั้นหลินสวินก็ตระหนักได้ว่าเฒ่าชราที่ลุ่มหลงกับการฝึกปราณที่ได้พบคราวนี้ เกรงว่าจะไม่รู้ว่าโลกภายนอกเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ไปนานแล้ว

“สหายยุทธ์ เจ้ายังไม่บอกที่มาที่ไปของเจ้า” มหาจักรพรรดิวั่นคงเอ่ย

“หลินเต้ายวน ผู้คนบนโลกเรียกข้าว่า ‘จักรพรรดิเต้ายวน’” หลินสวินกล่าว

“ไม่เคยได้ยินมาก่อน” มหาจักรพรรดิวั่นคงส่ายหัว

หลินสวินยิ้มหยัน “ในกาลเวลานับไม่ถ้วนนี้เจ้าจำศีลอยู่ที่นี่มาโดยตลอด ย่อมไม่เคยได้ยินมาก่อน ข้าถามเจ้าหน่อย รู้จักจักรพรรดิกระบี่ไท่เสวียนหรือไม่”