Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2402

ตอนที่ 2402 จักรวาลที่ล่มสลาย

ฟ้าดารากว้างใหญ่ไพศาล ยานขนส่งอวกาศห้อตะบึง

บนหัวยานหลินสวินนอนอยู่บนเก้าอี้โยกอย่างเกียจคร้าน หรี่ตาเล็กน้อย ท่าทางผ่อนคลาย

แม้ว่ายานขนส่งอวกาศจะเป็นสมบัติอริยะชิ้นหนึ่ง แต่กรำศึกร่วมกับหลินสวินมาหลายปีเช่นนี้ ระหว่างคนกับสิ่งของจึงเกิดความรู้สึกร่วมกันนานแล้ว ไม่อาจละทิ้งกันได้

“ครั้งนี้ต้องเดินทางนานเท่าไหร่กว่าจะถึง ‘ประตูข้ามแดนพันจักรวาล’” หลินสวินถาม

นกกระจอกเขียวตัวหนึ่งยืนอยู่บนโต๊ะข้างๆ ดวงตาฉลาดเฉลียว ขนสวยเกลี้ยงเกลา กรงเล็บขาวกระจ่างดุจหิมะ

นี่คือนกกระจอกเขียวที่หยวนชิงเหิงมอบให้ ก่อนหน้านี้ถูกผนึกอยู่ในถุงหอมสีเขียวอ่อนที่ปักคำว่า ‘หยวน’ นั้นมาตลอด

นกกระจอกเขียวใช้จะงอยปากจัดแต่งขนพลางกล่าวเสียงกังวาน “นานมาก ด้วยความเร็วของยานบุโรทั่งลำนี้ อย่างน้อยต้องใช้เวลาหนึ่งปี”

ยานบุโรทั่ง?

เห็นชัดว่านกกระจอกเขียวตัวนี้ไม่เหลียวแลยานขนส่งอวกาศสักนิด ความหยิ่งทะนงจากท่าทางและน้ำเสียงก็เหมือนหยวนชิงเหิงเจ้านายของมัน

หลินสวินยิ้มรับ ไม่ได้พูดอะไรอีก

ประตูข้ามแดนพันจักรวาลก็คือประตูมุ่งสู่แดนใหญ่พันศึก ประตูเช่นนี้รวมแล้วมีแปดแห่ง ปรากฏอยู่ในอาณาเขตต่างๆ ของโลกพันจักรวาล

บุคคลระดับจักรพรรดิในมิติจักรวาลต่างๆ ของโลกพันจักรวาล ล้วนต้องผ่าน ‘ประตูข้ามแดน’ แปดแห่งนี้จึงจะเข้าไปในแดนใหญ่พันศึกได้

สิ่งที่หลินสวินถามก่อนหน้านี้ก็คือประตูข้ามแดนพันจักรวาลที่อยู่ใกล้ทางเดินโบราณฟ้าดาราที่สุด

หลินสวินไม่พูดจา นกกระจอกเขียวก็คร้านจะเอ่ยปาก จัดแต่งขนต่อโดยไม่สนใจ ผงกหัวขึ้นมาเป็นครั้งคราว กวาดมองฟ้าดาราภายนอกเล็กน้อย

หนึ่งคน หนึ่งนก หนึ่งยาน ท่องไปในฟ้าดาราที่กว้างใหญ่อย่างต่อเนื่องเช่นนี้

ระหว่างทางพบเจอเงาร่างผู้ฝึกปราณบางส่วน ส่วนใหญ่จะนั่งบนยานข้ามโลกที่มหึมาหาใดเปรียบ สวนกันไปมาในฟ้าดารา

สามารถเจอระดับจักรพรรดิบางส่วนก้าวผ่านห้วงอากาศว่างเปล่าเป็นครั้งคราวเช่นกัน แต่ก็แค่ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น

สรุปคือ มีแค่คนที่เหยียบย่างอยู่ในฟ้าดาราอย่างแท้จริงที่รู้ถึงความกว้างใหญ่ของจักรวาล

ทางเดินโบราณฟ้าดาราก็รวมอยู่ในเขตแดนดาราใหญ่ เขตแดนดาราแต่ละแห่งประกอบด้วยโลกนับไม่ถ้วน ผู้ฝึกปราณทั่วไป ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตก็เกรงว่าไม่อาจก้าวออกมาจากโลกแห่งหนึ่งได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงการเดินทางในฟ้าดาราเลย

ในฟ้าดารายิ่งไม่มีสันติสุข มีกองโจรฟ้าดารากระจายอยู่มากมาย คอยสกัดยานข้ามโลกที่ข้ามผ่านแต่ละโลกโดยเฉพาะเหมือนฝูงตั๊กแตน

นอกจากขุมอำนาจพวกนี้แล้ว ในฟ้าดารายังมีพิบัติฟ้าชวนประหวั่นกระจายอยู่ด้วย ตัวอย่างเช่นห้วงอากาศปั่นป่วน พายุธารดารา ลำแสงหลุมดำ รวมถึงพวกอุกกาบาตเป็นต้น

อย่าว่าแต่ผู้ฝึกปราณทั่วไป ต่อให้เป็นระดับจักรพรรดิ หากเจอพิบัติฟ้าชวนประหวั่นเช่นนี้ก็ได้แต่หลบเลี่ยงไปให้ไกล

แต่สำหรับหลินสวิน พวกนี้ล้วนไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่อะไร แค่การใช้ชีวิตเร่งเดินทางที่เหี่ยวเฉาเท่านั้น

‘เจดีย์ไร้สิ้นสุด ดาบหัก เตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง กล่องกระบี่เกิดใหม่ ธนูวิญญาณไร้แก่นสาร…’ ระหว่างทางหลินสวินตรวจสอบสมบัติของตนรอบหนึ่ง

สมบัติที่รวบรวมมาในหลายปีนี้ส่วนใหญ่ล้วนนำมาใช้ไม่ได้ ถูกเขาทิ้งไว้บนภูเขาชำระจิต บนตัวเขาตอนนี้พกแค่สมบัติที่จำเป็นบางส่วนติดตัวมาเท่านั้น

สิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงคือ หลายปีมานี้เมื่อดูดซับและหล่อหลอมพลังของเพลิงหงส์ระเบียบ เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบเชียบแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคุณลักษณะหรืออานุภาพล้วนแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนขึ้นอีกช่วงใหญ่

หลินสวินเก็บพลังระเบียบแดนปรินิพพานที่กลายเป็นลายดอกบัวไว้ในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งด้วยเช่นกัน

จากที่เขาคาดเดา เพลิงหงส์ระเบียบน่าจะอยู่ใน ‘ระดับปฐพีขั้นห้า’ ไม่ถึงขั้นแย่เกินไป แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไหร่

แต่สุดท้ายพลังระเบียบก็เป็นพลังระเบียบ เหนือกว่าระดับบรรพจารย์ บรรพจารย์จักรพรรดิทั่วไปล้วนไม่อาจได้ครอบครอง

ส่วนพลังระเบียบของแดนปรินิพพาน ความจริงแล้วก็เป็นพลังระเบียบต้นกำเนิดของทางเดินโบราณฟ้าดารา ระดับของมันย่อมเหนือกว่าเพลิงหงส์ระเบียบมาก

ถึงขั้นนำไปต้านทานพลังระเบียบอสนีระดับปฐพีขั้นแปดของตระกูลลั่วได้

หลินสวินสงสัยว่าระดับของระเบียบนิพพาน มีโอกาสสูงว่าจะเหนือกว่าระเบียบอสนีของตระกูลลั่ว!

แน่นอนว่านี่เป็นแค่การคาดเดาของเขา ความเข้าใจที่มีต่อพลังระเบียบ หลินสวินยังอยู่ในขั้นที่รู้เพียงแค่ผิวเผินแต่ไม่รู้ถึงแก่นแท้ภายใน เลือนรางและคลุมเครือเกินไป

หนึ่งคือด้วยมรรควิถีของเขายังไม่บรรลุถึงขั้นหยั่งรู้พลังระเบียบ สองก็คือพลังระเบียบที่เขาเคยพบเจอสุดท้ายแล้วยังมีน้อยนัก

‘ด้วยมรรควิถีของข้าในตอนนี้ ไม่ต้องเกรงกลัวบรรพจารย์จักรพรรดิแล้ว แต่หากเจอคนที่อยู่ในระดับอมตะก็เกรงว่าจะได้แต่หลบหนี’

หลินสวินจมสู่ความคิด ‘ยังดีที่บุคคลซึ่งเหนือกว่าระดับบรรพจารย์บนโลกนี้ สุดท้ายแล้วก็มีน้อยมาก คิดอยากเจอย่อมไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายเช่นนั้น’

‘แต่หากเข้าไปในโลกยอดนิรันดร์ คิดจะไปสู้กับขุมอำนาจใหญ่โตอย่างตระกูลลั่ว ด้วยพลังของข้าในตอนนี้เกรงว่าคงไม่พอ…’

หลายปีนี้ความก้าวหน้าด้านพลังปราณของหลินสวินไม่อาจพูดได้ว่าเร็วนัก แต่ละก้าวล้วนค่อยเป็นค่อยไปอย่างมั่นคง หากอยู่บนทางเดินโบราณฟ้าดาราย่อมพอจะวางอํานาจบาตรใหญ่ได้

แต่หากเข้าไปในโลกยอดนิรันดร์ พลังปราณอย่างเขาเกรงว่าคงไม่อาจไปสู้กับเผ่าจักรพรรดิอมตะได้อย่างสิ้นเชิง

‘จำเป็นต้องรีบฝึกปราณ แม้ว่าแดนใหญ่พันศึกนั้นจะอันตรายนองเลือดหาใดเปรียบ แต่ก็เป็นสถานที่ฝึกตนที่ล้ำเลิศแห่งหนึ่ง’

หลินสวินคิดพลางมุ่งหวังในใจอย่างอดไม่ได้

แดนใหญ่พันศึก!

นั่นเป็นสถานที่ซึ่งมีเพียงระดับจักรพรรดิชั้นยอดที่สามารถโลดแล่นได้ ถ้าอยากทะลวงผ่านไป บางทีอาจต้องเปิดทางสังหารเลือด แต่หลินสวินไม่ได้หวาดเกรง

เขาไม่เคยกลัวคู่ต่อสู้มาก่อน เกรงแต่จะขาดผู้ท้าประลอง!

…

หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว