Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2404

ตอนที่ 2404 หนทางอันยากลำบาก

บางทีผู้ฝึกปราณทั่วไปอาจเล่นสกปรก อย่างการขวางทางปล้นชิง

แต่พวกระดับจักรพรรดิ ไม่มีทางทำเรื่องเสื่อมเกียรติเช่นนี้แน่

หลินสวินกวาดสายตามองรอบหนึ่ง ไม่ได้เปล่งเสียง

ชายชุดหลากสีระดับจักรพรรดิขั้นแปดที่เป็นผู้นำนั้นเอ่ยปากเย็นชา “เจ้ามาจากทางเดินโบราณฟ้าดาราหรือ”

หลินสวินกล่าวเสียงเรียบ “ไม่ผิด”

“เช่นนั้นก็ไม่ผิดแล้ว จงมาพร้อมพวกเราเถอะ” ชายชุดหลากสีดูอวดดีมาก นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเฉยชา วาจาไม่อาจขัดขืน

“ไปไหน” หลินสวินเลิกคิ้ว

ชายสวมเสื้อคลุมนกกระเรียนสีเลือด ผิวขาวเกลี้ยงเกลายิ่งกว่าหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างยิ้มหวาน กล่าวอย่างอดไม่ได้ “รอไปแล้วเจ้าก็จะเข้าใจ”

นกกระจอกเขียวที่ยืนอยู่บนบ่าหลินสวินพลันพูดขึ้น “พวกเขาคือคนของภูเขาเทพสรรพวิญญาณ สำนักอันดับหนึ่งของเขตแดนดาราอีกาขาว เท่าที่ข้ารู้ ขอเพียงเป็นคนที่ถูกพวกเขาจับตัว จะถูกช่วงชิงพลังจิต หลอมเป็นหุ่นกระบอกที่ไม่มีเจตจำนงและความรู้สึกนึกคิดทั้งสิ้น”

“หากเจ้าตามพวกเขาไป ย่อมมีโอกาสสูงที่จะพบจุดจบเช่นนี้”

พวกชายชุดหลากสีมองนกกระจอกเขียวอย่างอดไม่ได้ คล้ายคิดไม่ถึงว่านกกระจอกเขียวตัวนี้ถึงกับมองฐานะของพวกเขาออก

เวลานี้ในที่สุดหลินสวินก็เข้าใจ นัยน์ตาล้ำลึกฉายแววเยียบเย็น “ดูท่าว่าทุกท่านคงเป็นพวกสวะที่ขวางทางดักปล้นจริงๆ ไม่สิ พวกเจ้าแย่ยิ่งกว่า คนอื่นแค่ชิงทรัพย์ พวกเจ้ากลับต้องการชีวิต โสมมกว่า”

ชายชุดหลากสีถอนหายใจพลางกล่าว “ทำไมผู้ฝึกปราณของทางเดินโบราณฟ้าดาราอย่างพวกเจ้าถึงไม่ค่อยรู้สถานการณ์ของตัวเอง เทียบกับรนหาที่ตายไปแดนใหญ่พันศึก ยังไม่สู้หยุดอยู่ที่ภูเขาเทพสรรพวิญญาณของข้า ต่อให้ถูกหลอมเป็นหุ่นกระบอก แต่ชั่วดีอย่างไรก็ได้คงอยู่ตราบนิรันดร์”

หลินสวินเหมือนคิดอะไรได้ “ถ้าเช่นนั้นก่อนหน้านี้พวกเจ้าก็เคยจับตัวผู้ฝึกปราณของทางเดินโบราณฟ้าดาราไปมากแล้วสินะ”

ชายชุดหลากสีพยักหน้า ดูเปิดเผยมาก “ช่วงสิบปีนี้มีระดับจักรพรรดิเหมือนเจ้าประมาณยี่สิบกว่าคน ตอนนี้ล้วนกลายเป็นหุ่นรบมรรคจักรพรรดิ ขายชีวิตให้ภูเขาเทพสรรพวิญญาณของข้าแล้ว”

หลินสวินกล่าว “พวกที่อยู่ต่ำกว่าระดับจักรพรรดิเป็นอย่างไร”

ชายอ่อนหวานที่สวมชุดคลุมกระเรียนสีเลือดนั้นอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ สอดปากกล่าว “เจ้าตัวเล็กพวกนั้นไม่คู่ควรให้ภูเขาเทพสรรพวิญญาณของพวกเราลงมือ”

น้ำเสียงเจือความมาดมั่น

“ที่แท้เป็นเช่นนี้” หลินสวินอดทอดถอนใจไม่ได้

นอกทางเดินโบราณฟ้าดารามีจักรวาลล่มสลายที่เกิดพิบัติเคราะห์บ่อยครั้ง เท่านี้ก็ขวางหนทางของผู้แข็งแกร่งมากมายแล้ว อุตส่าห์เข้ามาในเขตแดนดาราอีกาขาวนี้ได้ ก็ถูกขุมอำนาจใหญ่ของแดนดาราแถบนี้จับจ้องเหมือนเหยื่ออีก…

สำหรับผู้ฝึกปราณของทางเดินโบราณฟ้าดาราพวกนั้น หนทางมุ่งสู่ฟากฝั่งนี้อันตรายเกินไปจริงๆ

“หากสหายยุทธ์เข้าใจแล้วก็ยอมให้จับแต่โดยดีเถอะ หลีกเลี่ยงการต่อยตีสังหารที่จะทำให้เจ้าทุกข์ระทมมากเกินไป”

ชายชุดคลุมกระเรียนสีเลือดยิ้มกล่าว

“เช่นนั้นรึ ข้ากลับคิดว่าวันนี้เกรงว่าพวกเจ้าคงหนีไม่พ้นแล้ว”

หลินสวินเอ่ยราบเรียบ

ยังไม่ทันสิ้นเสียง เขาก้าวไปข้างหน้า แขนเสื้อพลิกตลบ ปราณกระบี่ที่เจิดจรัสแสบตามากมายพาดผ่านอากาศเหมือนรุ้งเทพ พุ่งสาดออกไปรอบทิศ

ฟ้าดาราที่วังเวงแถบนี้ล้วนถูกปราณกระบี่เจิดจ้าไร้ขอบเขตสาดส่อง

“ฮึ รู้อยู่แล้วว่าเจ้าคงไม่ยอมรับชะตากรรม เช่นนั้นก็อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ ลงมือ!”

ชายชุดหลากสีที่เป็นผู้นำแค่นเสียงเย็นชา ออกโจมตีตั้งแต่พริบตาแรกทันที

ตูม!

เขาเงื้อมือขึ้น ขวานศึกสีเงินด้ามหนึ่งพุ่งออกมา ก่อให้เกิดแสงสมบัติทั่วฟ้า เสียงมรรคกู่ก้องราวอสนีบาต อานุภาพดุดันหาใดเปรียบ

อีกด้านหนึ่งพวกหญิงสาวชุดหลากสีห้าคนก็ออกโจมตีพร้อมกัน ต่างคนต่างเรียกสมบัติออกมา สำแดงวิชามรรคปิดล้อมหลินสวิน

ทว่าพวกเขายังประเมินความน่ากลัวของปราณกระบี่พวกนั้นต่ำไป

ปึง!

ผู้ประสบเคราะห์คนแรกก็คือชายชุดหลากสีนั่น ขวานยักษ์สีเงินที่ฟาดออกไปถูกปราณกระบี่ทะลวงผ่าน ระเบิดกระจุยดังสนั่นกลางอากาศ

ไม่รอให้ชายชุดหลากสีตอบสนอง ปราณกระบี่พุ่งสังหารเข้ามาด้วยการกวาดผ่านแผ่วเบา

เสียงฉัวะดังขึ้น ผู้แข็งแกร่งที่มีพลังปราณระดับจักรพรรดิขั้นแปดคนนี้ถูกปราณกระบี่บดขยี้ร่างโดยตรง จิตสิ้นวิญญาณสลาย

จากนั้นในทิศทางอื่นก็มีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น มีน้ำเลือดสาดกระเซ็นตลอดเวลา มีสมบัติระเบิดแหลกกลางอากาศ มีวิชามรรคแตกสลายกระจายดุจกระแสน้ำ

โดยเฉพาะชายอ่อนหวานที่สวมชุดคลุมกระเรียนสีเลือดนั้น ยิ่งถูกปราณกระบี่หลากสายแทงร่างจนพรุนตายคาที่

ระดับจักรพรรดิหกคนพ่ายแพ้ย่อยยับในชั่วดีดนิ้ว!

ฟ้าดาราใกล้เคียงยังคงสั่นสะเทือนรุนแรง กลิ่นคาวเลือดเพิ่งคละคลุ้ง แต่ในที่นั้นกลับไม่มีคู่ต่อสู้แล้ว

ดวงตาฉลาดเฉลียวของนกกระจอกเขียวอึ้งงัน ครู่หนึ่งจึงเอ่ยพึมพำ “คนอย่างเจ้านี่ซ่อนพลังลึกล้ำยิ่ง ที่แท้ก็เป็นมกุฎมหาจักรพรรดิ ไม่แปลกที่คุณหนูจะเหลียวมองเจ้า…”

หลินสวินยิ้มรับเหมือนเพิ่งทำเรื่องเล็กน้อย ไม่ได้หยุดพัก เคลื่อนย้ายจากไป

หลังผ่านไปหนึ่งก้านธูป

ในฟ้าดาราแถบนี้มีเงาร่างสีทองราวกับแผดเผาลุกโหมสายหนึ่งปรากฏตัวกลางอากาศ นัยน์ตาเปล่งประกาย อานุภาพทั้งตัวบีบกดจนฟ้าดาราแถบนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เมื่อมองอย่างละเอียด เขาสวมเกราะศึกไพฑูรย์ ศีรษะประดับเกี้ยวขนนก ท่าทางอาจหาญเหมือนเด็กหนุ่ม แต่ยามลืมตากลับมีกลิ่นอายแห่งกาลเวลาอบอวล

ทันทีที่มาถึงเขาก็กวาดมองสนามรบ ผ่านไปครู่ใหญ่เขาพลันยื่นมือออกไป ม่านแสงสายหนึ่งปรากฏแล้วฉายภาพหนึ่งออกมา

ภาพนั้นคือเหตุการณ์ที่หลินสวินคนเดียวถูกระดับจักรพรรดิมากมายปิดล้อม

นัยน์ตาของชายคนนี้จับจ้องหลินสวินเขม็ง ด้วยอยากมองอะไรบางอย่างให้ออก แต่ภาพนั้นกลับดูเลือนรางเกินไป เพียงไม่นานก็ฟุ้งกระจายหายไป

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าจำเจ้าไว้แล้ว!”