Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2424

ตอนที่ 2424 เงามายาร่างแยก

เมื่อพวกเหวินเซ่าเหิงมาถึงบนแผ่นดินที่ลอยอยู่นั้น การต่อสู้ชุลมุนที่เกิดขึ้นก็จบลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ

เหวินเซ่าเหิง!

ถือกำเนิดในเผ่าจักรพรรดิอมตะ แค่ฐานะนี้ก็ทำให้ระดับจักรพรรดิที่มาจากโลกพันจักรวาลหวาดหวั่นไม่สิ้นแล้ว

‘เจ้าหมอนี่เอง…’

หลินสวินซึ่งอยู่ในที่มืดอึ้งไปก่อน จากนั้นเผยสีหน้านึกสนุก

คนอื่นหวาดกลัวฐานะของเหวินเซ่าเหิง แต่หลินสวินไม่สนใจสักนิด

อีกทั้งยามอยู่ในเมืองข้ามแดนก็หักหน้าอีกฝ่ายแล้ว ในใจหลินสวินจึงมองเขาเป็นศัตรูไปนานแล้ว!

ยามนี้ทั้งพื้นที่นี้ล้วนเงียบงัน เหล่าผู้กล้าชำเลืองมอง ล้วนไม่มีใครไม่เผยสีหน้าหวาดกลัว มุมปากของเหวินเซ่าเหิงอดเผยรอยยิ้มเย่อหยิ่งไม่ได้

นั่นเป็นความทระนงอย่างหนึ่ง เผยความเย่อหยิ่งอย่างไม่ปกปิดสักนิด

“พวกเจ้าสลายตัวไปเดี๋ยวนี้เถอะ ต้นกำเนิดมหามรรคนี่ข้าจะเอา” เขาพูดง่ายๆ ประโยคเดียว หมายจะยึดครองวาสนาที่ทุกคนต่อสู้แย่งชิงกันมานาน

สีหน้าของระดับจักรพรรดิที่อยู่บริเวณนั้นอึมครึม

โดยเฉพาะพวกที่ต่อสู้ชุลมุนกันอยู่บนแผ่นดินนั้น ไม่ว่ามาจากขุมอำนาจไหน ในใจล้วนเดือดดาล

“หึ! คำพูดของนายน้อยตระกูลข้า พวกเจ้าไม่ได้ยินหรือ”

หญิงชราข้างๆ เหวินเซ่าเหิงส่งเสียงหยันเย็นเยียบ “สามลมหายใจ หากยังไม่ไปอีก ก็รับผลลัพธ์กันเอง!”

เสียงดังไปทั่ว

“ไป!”

ทันใดนั้นระดับจักรพรรดิกลุ่มหนึ่งจากไปด้วยสีหน้าอึมครึมทันที จากนั้นคนอื่นๆ ในที่นั้นก็จากไปตามๆ กัน

รวมทั้งบุคคลขอบเขตมกุฎอย่างพวกสิงมู่เทียน ล้วนโกรธแต่ไม่กล้าพูด เลือกที่จะถอยจากไป

ภาพนี้ทำให้หลินสวินได้เห็นความน่ากลัวของเผ่าจักรพรรดิอมตะอีกฟากฝั่งโดยตรง นั่นเป็นความน่าเกรงขามที่ไร้รูปอย่างหนึ่ง สามารถทำให้บุคคลชั้นเลิศในโลกพันจักรวาลเหล่านั้นต่างก้มหัว อดทนอดกลั้น!

“ยังมีพวกที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืดเหล่านั้นด้วย ถ้ายังไม่ไปก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!” หญิงชราสายตาราวกับสายฟ้า กวาดมองพื้นที่รอบๆ แผ่นดินล่องลอย

ไม่ทันไรก็มีระดับจักรพรรดิที่จับจ้องตาเป็นมันอยู่ในที่มืดส่วนหนึ่งถอนหายใจ หมุนตัวจากไป

มีขุมอำนาจตระกูลเหวินอยู่ที่นี่ ใครจะกล้าไปแย่งเล่า

แต่ก็มีคนโกรธเคือง อดส่งเสียงไม่ได้

“แดนใหญ่พันศึกไม่ใช่เขตอิทธิพลของตระกูลเหวิน พวกเจ้าทำเช่นนี้เผด็จการเกินไปหรือไม่”

ประโยคเดียวทำให้เหวินเซ่าเหิงขมวดคิ้ว

และหญิงชราคนนั้นก็พุ่งปราดออกไปในทันที เคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศ ใช้ไม้เท้าไผ่ที่เขียวมรกตดุจหยกในมือกระแทกออกไปคราหนึ่ง

ตูม โครม!

แสงเขียวมรกตพรั่งพรูลงมา กระแทกพื้นที่แห่งนั้นจนทลายปั่นป่วน

เงาร่างระดับจักรพรรดิคนหนึ่งถูกสะเทือนจนซวนเซ หน้าเปลี่ยนอย่างอดไม่ได้ หมุนตัวหมายจะหนีแต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่งแล้ว

ปัง!

เมื่อหญิงชราก้าวเท้า ไม้เท้าไผ่ในมือจรดกลางอากาศเบาๆ คราหนึ่ง

แสงประกายเขียวสายหนึ่งพุ่งยิงออกมา ชั่วพริบตาศีรษะของระดับจักรพรรดิคนนั้นก็ถูกโจมตีทะลุ ปรากฏหลุมเลือดน่ากลัว

จากนั้นทั้งร่างกลายเป็นเถ้าถ่านล่องลอย กายและจิตดับสิ้น!

ภาพน่ากลัวเช่นนี้ทำให้ระดับจักรพรรดิบางส่วนที่ยังไม่จากไปอดสูดหายใจสะท้านไม่ได้ ในใจหวาดหวั่น

“ระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดคนหนึ่ง สามารถรอดชีวิตเข้ามาในแดนสิ้นจิตวิญญาณได้ก็โชคดีมากแล้ว เหตุใดต้องรนหาที่ตาย”

หญิงชรายิ้มเยาะ สีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก

เงาร่างของนางพริบไหวกลับไปอยู่ข้างๆ เหวินเซ่าเหิง

‘ยายเฒ่านี่แม้ไม่ใช่บรรพจารย์มรรค แต่ก็ไม่ใช่คนที่บรรพจารย์ขั้นเก้าทั่วไปจะเทียบได้ พลังปราณคงจะบรรลุถึงระดับจักรพรรดิขั้นเก้าขั้นสัมบูรณ์แล้ว ขาดเพียงแค่ครอบครองมหามรรคที่สมบูรณ์ชนิดหนึ่งก็จะสามารถกลายเป็นบรรพจารย์มรรคที่แท้จริงได้…’

หลินสวินหรี่ตาน้อยๆ หญิงชราคนนั้นแม้เย่อหยิ่งเผด็จการ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเป็นพวกที่รับมือยากคนหนึ่ง สามารถสั่นคลอนมกุฎมหาจักรพรรดิจำนวนมาก

มีข้ารับใช้เฒ่าที่เป็นยอดฝีมือเช่นนี้คุ้มกัน บวกกับชาติกำเนิดในเผ่าจักรพรรดิอมตะ ก็ไม่แปลกที่เหวินเซ่าเหิงจะกล้าไปยึดครองต้นกำเนิดมหามรรคของที่นี่แต่เพียงผู้เดียวอย่างไม่เกรงกลัวเช่นนี้

ระดับจักรพรรดิรอบๆ แผ่นดินลอยนั้นทยอยจากไปแทบจะทั้งหมดแล้ว

สำหรับพวกเขา ในแดนสิ้นจิตวิญญาณไม่ได้มีแค่ที่นี่ที่มีต้นกำเนิดมหามรรค ไม่คุ้มกับการไปล่วงเกินพวกเหวินเซ่าเหิง

เมื่อเห็นว่าไม่มีอุปสรรคใดอีก เหวินเซ่าเหิงจึงสั่งว่า “ท่านย่า พวกเจ้าเฝ้าอยู่ที่นี่ ข้าไปหลอมต้นกำเนิดมหามรรคนั่น”

“เจ้าค่ะ”

หญิงชรากล่าวด้วยความเคารพ อยู่เฝ้ารอบๆ บริเวณนั้นกับคนอื่นๆ

ส่วนเหวินเซ่าเหิงเดินตรงเข้าไปในน้ำวนที่นิ่งเงียบห่างออกไป

ก็เป็นตอนนี้เอง…

เสียงกรีดแหวกปานอสนีบาตสายหนึ่งดังขึ้น ทำเอาฟ้าดินครวญคร่ำ

หญิงชราสีหน้าอึมครึมทันใด ก็เห็นศรเทพที่แหลมคมสายหนึ่งแหวกอากาศเป็นแนวยาว ยิงมาด้วยความเร็วน่าเหลือเชื่อ

ตลอดทางที่ผ่านห้วงอากาศล้วนระเบิดออก ระลอกคลื่นแผ่กระจาย

หญิงชราโบกไม้เท้าไผ่หยกมรกต แปลงม่านแสงเขียวมรกตแถบหนึ่งออกมา พลังมหามรรคที่ลึกลับนับไม่ถ้วนอัดแน่นอยู่ภายใน

ปัง!

เสียงกระแทกสะเทือนฟ้าดินดังก้องขึ้น

แม้สกัดศรนี้ไว้ได้ แต่ม่านแสงเขียวมรกตที่แปลงออกมาก็ระเบิดแหลก ทำให้หญิงชราจำต้องโบกไม้เท้าไผ่อีกครั้งถึงสลายกระแสพลังที่น่ากลัวนั่นได้

“รนหาที่ตาย!”

ประกายเย็นเยียบพุ่งผ่านในดวงตาหญิงชรา นางคิดไม่ถึงว่าภายใต้สถานการณ์ที่รู้ฐานะของพวกเขา กลับยังมีคนกล้าลงมือกับพวกเขา เบื่อชีวิตแล้วจริงๆ สินะ

เพียงพริบตานางก็จับตำแหน่งของศัตรูได้แล้ว อดอึ้งไปไม่ได้ จากนั้นแสยะยิ้ม “เจ้าตัวจ้อย พวกข้ายังไม่ได้ไปคิดบัญชีกับเจ้า เจ้ากลับมาหาถึงที่!”

ในเวลาเดียวกันหมีอู๋หยาและเยียนอวี่โหรวที่ติดตามเหวินเซ่าเหิงมาตลอดทางก็หัวใจสะท้าน เผยสีหน้ายากจะเชื่อ