Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2462

“เหตุใดจึงเป็นไปไม่ได้ นอกจากหัวหน้ารู้อยู่ก่อนแล้วว่าป้ายประจำตัวของข้าถูกวางอุบาย แม้สามารถอยู่รอดในเขตที่เก้าได้ ก็ไม่สามารถออกมาได้”

ดวงตาเย็นเยียบของหลินสวินราวกับสายฟ้า จับจ้องแน่วนิ่ง อานุภาพน่าตระหนก

ในที่นั้นฮือฮา หลายคนสีหน้าเปลี่ยนไป

เขตที่เก้า!

เมื่อนานมาแล้ว กระทั่งระดับอมตะเข้าไปก็มีแต่ตายเท่านั้น ทำให้ในหมื่นปีมานี้ไม่มีใครถูกจัดให้ไปที่นั่นนานแล้ว

เพราะใครๆ ต่างรู้ชัดว่าเข้าไปก็ไม่ต่างอะไรกับการไปตาย!

แต่หลิงเสวียนจื่อ… กลับถูกจัดให้เข้าไปยังเขตที่เก้า!

ไม่นานหลายคนก็กระจ่าง เมื่อนึกถึงความแค้นระหว่างหลินสวินกับเหวินเซ่าเหิง ต่างเข้าใจได้รางๆ ว่านี่ต้องเป็นการจัดการของเหิงเทียนซั่ว!

พวกเฟิงจวินหลิน เซี่ยงเสี่ยวหยวน เยวี่ยตู๋ชิว ที่รู้อยู่ก่อนแล้วว่าหลินสวินเข้าไปเขตที่เก้า ตอนนี้สีหน้าต่างเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เพราะพวกเขาเพิ่งจะรู้ว่าหลินสวินไม่เพียงถูกวางกับดัก กระทั่งป้ายยืนยันประจำตัวก็ถูกเล่มตุกติก!

‘เหิงเทียนซั่วกับเหวินเซ่าเหิงจะอำมหิตเกินไปแล้ว!’ ในใจพวกเขาไม่สามารถสงบได้ สายตาที่มองไปยังหลินสวินก็แปลกประหลาดขึ้นมา

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้หลินสวินยังสามารถรอดชีวิตออกมาได้ นี่เหมือนปาฏิหาริย์อย่างไม่ต้องสงสัย

เหิงจั้นสีหน้าเคร่งขรึมลง กล่าวโทษว่า “น่าขัน หากป้ายประจำตัวของเจ้ามีการวางอุบายจริงๆ แล้วเจ้าออกจากแดนลับฝึกหลอมได้อย่างไร”

“ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร เพราะข้าไม่คิดจะถกเถียงกับพวกน่ารังเกียจอย่างพวกเจ้าอยู่แล้ว”

สายตาของหลินสวินลึกล้ำ สีหน้าเย็นเยียบ

“บังอาจ!” ทหารคนหนึ่งตวาด “ใส่ความเจ้าเมืองต่อหน้าสาธารณชน ยังจะกล้าพูดจาไร้มารยาท เจ้าหลิงเสวียนจื่อไม่คิดจะรอดออกไปแล้วหรืออย่างไร”

หลินสวินหลุดขำ ฝ่ามือฟาดออกมาเป็นปราณกระบี่สายหนึ่ง

เคร้ง!

ทหารคนนั้นสะบัดทวนสำริดออกมาต้าน กลับถูกฟันจนสะบั้นในพริบตา ไม่สามารถต้านได้เลย ถูกหนึ่งกระบี่ฟันเกราะตรงหน้าจนระเบิดออก ถูกผ่าครึ่งทั้งร่าง เลือดสดพรั่งพรู

ทุกคนต่างตกใจ เต็มไปด้วยความตกตะลึง เร็วเกินไปแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ทหารคนนั้นกล่าวออกมาจนกระทั่งหลินสวินฟันปราณกระบี่ออกไป ทั้งหมดแทบจะจบลงในชั่วพริบตา

หนึ่งกระบี่อหังการ!

เลือดสดสาดเซ็น ปราณกระบี่แหวกห้วงอากาศเป็นแนวยาว ยังคงส่งเสียงกึกก้อง

ในที่นั้นเงียบกริบ

ภาพนี้ทำให้ทุกคนเสียวสันหลัง

ทุกคนต่างมองไปทางหลินสวิน ฆ่าคนต่อหน้าสาธารณชน และคนที่ฆ่ายังเป็นทหารจวนเจ้าเมือง นี่เป็นการท้าทายที่แข็งกร้าวที่สุด และแฝงด้วยคาวเลือด!

ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ระดับจักรพรรดิคนใดก็ตามที่ข้ามแดนใหญ่พันศึก มีใครหน้าไหนกล้าไปท้าทายขุมอำนาจที่ประจำการดูแลเมืองตั้งต้น

อย่าเห็นว่าคนที่หลินสวินฆ่าคือทหารคุ้มกันเมืองคนหนึ่ง แต่เขาคือตัวแทนศักดิ์ศรีของจวนเจ้าเมือง!

ทั้งหมดนี้สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่า หลินสวินที่อยู่ภายใต้ความเดือดดาลพร้อมแตกหักอย่างสิ้นเชิงแล้ว หมายจะเปิดฉากนองเลือด ดำเนินการแก้แค้น

“หลิงเสวียนจื่อ เจ้ารู้ผลลัพธ์ของการทำเช่นนี้หรือไม่”

ทหารจำนวนหนึ่งพุ่งเข้าไป บ้างถือขวานสองคมสำริด บ้างใช้กระบี่ยาว ชี้หลินสวินจากไกลๆ เผยไอสังหารเย็นเยียบ

“นี่คืออาณาเขตของเมืองตั้งต้น ไม่ว่าเจ้ามาจากไหน ไม่ว่าฐานะของเจ้าเป็นอย่างไร เจ้าในตอนนี้ฝ่าฝืนกฎของเมือง จะต้องชดใช้!” ทหารคนหนึ่งตวาด

พรูด!

แสงเลือดพุ่งขึ้นกะทันหัน ปราณกระบี่ที่ราวกับมายาพริบไหวเคลื่อนผ่าน ทะลุกลางคิ้วของคนผู้นั้น เลือดสดสาดไปทั่ว

หลินสวินเอ่ยเรียบๆ “พวกเจ้าเป็นเพียงแค่ข้ารับใช้กลุ่มหนึ่ง เรื่องของข้าและเหิงเทียนซั่วไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเจ้า หากไม่อยากตายก็อย่าเห่าอีกจะดีที่สุด ไม่เช่นนั้นข้าก็ไม่ถือสาที่จะฆ่าพวกเจ้าให้หมด”

“เขากบฏแล้ว ฆ่าคนที่นี่ ไม่ยอมอยู่ใต้ข้อผูกมัดของจวนเจ้าเมือง เป็นศัตรูของทุกคน ทุกคนลงมือพร้อมกัน การฆ่าเขาเป็นหน้าที่ของทุกคน!”

เหิงจั้นโกรธจนหน้าเขียว ตะโกนออกมาดังก้องไปทั่วทั้งที่นั้น โยนความผิดใหญ่ใส่หัวหลินสวิน

โทษเช่นนี้หากเป็นจริง จะถูกด่านนภาอมตะเล็กใหญ่ทั้งสี่สิบเก้าแห่งมองว่าเป็นกบฏ!

ตูม!

ทหารคุ้มกันทั้งกลุ่มออกโจมตี ทวนศึกพาดขวาง กระบี่ส่งเสียงกังวาน ทุกคนล้วนเรียกได้ว่าเป็นคนชั้นยอดในหมู่มือฉมัง ไอเข่นฆ่าน่าตะลึง

อันที่จริงที่มาของทหารเหล่านี้ล้วนไม่ธรรมดา เดิมทีล้วนเป็นระดับจักรพรรดิที่ข้ามฟ้าดาราข้ามผ่านแดนใหญ่พันศึก

แต่เพราะฝ่าฝืนกฎในเมืองจึงถูกเผ่าจักรพรรดิอมตะกำราบ เพื่อเอาชีวิตรอดได้กลายเป็นทหารในเมือง ถวายชีวิตให้กับจวนเจ้าเมืองไปตลอดกาล

“ฮ่าๆ ช่างเป็นผู้คุ้มกันจวนเจ้าเมืองที่เผด็จการนัก ชี้เป็นชี้ตายตามใจ อยากฆ่าใครก็ฆ่า”

หลินสวินหัวเราะเสียงดัง เบื้องหน้าเขาห้วงอากาศพังทลาย กระบี่มรรคเล่มหนึ่งพุ่งออกมา ซัดห้วงอากาศว่างเปล่ารอบด้าน กวาดขวางออกไป

ทหารคุ้มกันที่พุ่งเข้ามาเหล่านั้น ล้วนถูกหนึ่งกระบี่โจมตีกระเด็นออกไป ไม่เอาไหนราวกับไก่กระเบื้องสุนัขดินเผา ศาสตราวุธในมือถูกบดขยี้แหลกละเอียด ละอองแสงสาดกระเซ็น

หนึ่งกระบี่เมื่อพุ่งทะยาน ก็ดุจดั่งผ่าลำไผ่!

“เจ้ากล้าต่อต้าน ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับผู้แข็งแกร่งทั้งเมือง…”

ทหารนายหนึ่งตะโกน สีหน้าเหี้ยมโหด เรียกให้ทุกคนพุ่งเข้าไป ทว่าจู่ๆ คำพูดกลับหยุดไป ปราณกระบี่ที่ดุดันยิ่งยวดแปลงเป็นสายฟ้าบาดตาสายหนึ่งผ่าสังหารเขา!

ปราณกระบี่กรีดลงกลางคิ้วเขา รอยแยกสีเลือดลากเลื้อยมาถึงท้อง จากนั้นเลือดสดๆ ก็พุ่งขึ้นสองสามฉื่อ ผ่าแหวกร่างกายออกเป็นสองซีก กลายเป็นศพอยู่ตรงนั้น

จากนั้น

พร้อมๆ กับการลงมือของหลินสวิน ทหารที่พุ่งเข้ามารอบๆ ล้วนถูกสังหารอย่างง่ายดาย ละอองเลือดข้นคลั่กสาดพรม ย้อมฟ้าดาราจนแดงฉาน สภาพน่าอนาถอย่างที่สุด

ระดับจักรพรรดิรอบๆ ที่ออกมาจากแดนลับฝึกหลอมล้วนอารมณ์ปั่นป่วน หนีห่างไปไกล

คนไม่น้อยสะท้านไหว ไม่กล้าเชื่อว่าฝีมือของหลินสวินจะเผด็จการอหังการขนาดนี้!

แข็งกร้าวเกินไปแล้ว!

“หลิงเสวียนจื่อ เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่” เหิงจั้นไม่สามารถสงบได้ สีหน้าไม่น่าดูอย่างที่สุด

หลินสวินเอ่ยอย่างเย็นชา “ข้าจะทำอะไร เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!”

“เจ้า คิดจะเป็นศัตรูกับจวนเจ้าเมือง เป็นศัตรูกับทุกคนในนแดนใหญ่พันศึกจริงหรือ” เหิงจั้นถามเสียงเย็น เขาถือว่าข่มอารมณ์ได้ดี อดทนไม่ลงมือมาโดยตลอด

“ข้าฆ่าพวกสวะนิดๆ หน่อยๆ จะนับว่าเป็นศัตรูกับทั้งโลกได้อย่างไร ใส่ร้ายป้ายสีกันไม่ขาดปาก เจ้าเฒ่าอย่างเจ้าไม่บริสุทธิ์ใจ!”

แววตาของหลินสวินเย็นเยียบกว่าเดิม