Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2513

เมืองยอดยุทธ์ปั่นป่วน เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังไปทั่ว

“ในความเห็นข้า หลินสวินตายอยู่ในโบราณสถานมหามรรคไปแล้ว พวกเจ้าต่างไม่รู้ว่าเหตุการณ์ในตอนนั้นยิ่งใหญ่ปานไหน วิญญาณร้ายมืดฟ้ามัวดินกระโจนไปหาเขาคนเดียวอย่างกับคลุ้มคลั่ง”

มหาจักรพรรดิที่เคยเข้าร่วมการทดสอบคนหนึ่งเอ่ยทอดถอนใจอยู่ในหอสุราแห่งหนึ่ง

“ช่วยไม่ได้ ตอนนั้นพวกเรายังเอาตัวไม่รอด ไม่มีทางไปช่วยได้อยู่แล้ว”

“จะว่าไปที่พวกเรารอดกลับมาได้ต่างต้องขอบคุณหลินสวิน ถ้าไม่ได้เขาคนเดียวดึงดูดศัตรูไปตั้งมาก ผู้เข้าร่วมการทดสอบที่รอดออกมาจากโบราณสถานมหามรรคได้คราวนี้ต้องมีไม่กี่คนแน่!”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้ดังขึ้นตามที่ต่างๆ ของเมืองยอดยุทธ์

หลินสวินยังไม่กลับมาสักที ทำให้ทุกคนตระหนักได้ว่ามกุฎมหาจักรพรรดิที่เคยสำแดงอานุภาพสะท้านเมืองยอดยุทธ์ผู้นี้ อาจจะเสียท่าในโบราณสถานมหามรรคแล้ว

นี่ช่างน่าเศร้าใจนัก

แต่ที่นี่คือแดนใหญ่พันศึก ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันมีมหาจักรพรรดิที่เด่นสะดุดตาดุจสุริยันกล้าไม่รู้เท่าไรพ่ายแพ้ลงที่นี่ กลายเป็นกองกระดูกแห้งเหี่ยว หายลับไปในกาลเวลา

ไม่แน่ว่าเมื่อผ่านไปหลายปีก็จะถูกลืมเลือนไปช้าๆ

“ให้ข้าพูด ต่อให้หลินสวินรอดกลับมาได้ก็เกรงว่าจะรอดต่อไปได้ไม่นาน อย่าลืมสิว่าเขาล่วงเกินเผ่าจักรพรรดิอมตะสามตระกูลอย่างตระกูลเหวิน ตระกูลเหิง และตระกูลลั่วโดยสมบูรณ์”

ในเมือง ชายหนุ่มชุดงามหรูผู้หนึ่งแค่นหัวเราะ “ตั้งแต่อดีตจนบัดนี้ มีคนที่เป็นปฏิปักษ์กับเผ่าจักรพรรดิอมตะคนไหนจบสวยบ้างไหม”

“เจ้าแม่งพูดบ้าอะไร”

ไกลออกไปจู่ๆ เผิงเทียนเสียงก็กราดเกรี้ยว ชี้หน้าด่าชายหนุ่มชุดหรูผู้นั้นยกใหญ่

ข้างกายเขา ตู๋กูโยวหรันขมวดคิ้ว กำลังเหม่อมองออกไปในห้วงอากาศ

สีหน้าของชายหนุ่มชุดหรูเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ยังเชิดหน้าเอ่ยว่า “ข้าน้อยเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น แม้สหายยุทธ์ท่านนี้จะโกรธเคืองแค่ไหน แต่ก็เปลี่ยนความจริงที่หลินสวินคนนั้นตายไปแล้วไปได้”

“ผู้แข็งแกร่งตระกูลเหวิน เหิงและลั่วเหมือนจะไม่มีใครรอดกลับมาได้สักคน” จู่ๆ ตู๋กูโยวหรันก็เอ่ยปาก

เผิงเทียนเสียงอึ้งไป “เหมือนจะเป็นอย่างนั้น”

ชายหนุ่มชุดหรูกลับยิ้มขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ด้วยกำลังพลของเผ่าจักรพรรดิอมตะสามตระกูลนี้ ไม่มีทางร่วงหล่นแน่”

ขณะที่พูดอยู่ จู่ๆ ใกล้กันนั้นก็มีเสียงอุทานดังขึ้น

ก็พบว่านอกฟ้ามีรุ้งเทพเจิดจรัสสามสายเคลื่อนตัวมา เจิดจรัสสะดุดตา และที่นำหน้ามาก็คือคนที่ทำให้ทุกคนต่างคาดไม่ถึง

“หลินสวิน!?”

ชายชุดหรูตาเบิกกว้าง สีหน้าเหมือนเจอผีกลางวันแสกๆ

“พี่หลิน!” เผิงเทียนเสียงตื่นเต้นจนร้องลั่น ดวงตาทั้งสองเปล่งประกายปรีดาจากใจจริง

ตู๋กูโยวหรันที่อยู่ข้างๆ กันยกยิ้มมุมปาก ในใจก็ลอบถอนใจโล่งอก เจ้าหมอนี่… ไม่เกิดเรื่องได้ง่ายปานนั้นตามคาดจริงๆ

“ถึงกับเป็นเขาจริงๆ!”

“ไม่ได้บอกว่าเขาถูกกองทัพวิญญาณร้ายล้อมอยู่หลายชั้นหรือ นี่คงไม่ใช่บุกทะลวงเปิดทางสายเลือดออกมาดื้อๆ ใช่ไหม”

เสียงอื้ออึงดังขึ้นในบริเวณใกล้เคียง หลายคนยังตาเบิกกว้าง

ขณะนี้ทั้งเมืองยอดยุทธ์ไม่รู้มีคนมากน้อยเท่าไหร่มองเห็นภาพนี้ ต่างล้วนตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ ถึงกับรอดชีวิตภายใต้สถานการณ์คับขันเช่นนั้นหรือ

โดยเฉพาะผู้ฝึกปราณที่เคยได้เข้าร่วมการทดสอบและเห็นหลินสวินถูกล้อมเหล่านั้น บัดนี้ต่างเหมือนได้เห็นปาฏิหาริย์บังเกิด รู้สึกไม่สมจริง

สวบ!

หลินสวินโรยตัวลงสู่พื้นดินอย่างรวดเร็ว ปรากฏตัวกลางเมือง

“ทำไมเจ้ายังมีชีวิตอยู่ได้” ชายหนุ่มชุดงามหรูคนนั้นถามไปตามจิตใต้สำนึก

ไม่ทันรอให้หลินสวินเอ่ยปาก เยวี่ยตู๋ชิวก็นิ่วหน้าเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “หรือเจ้าอยากให้พวกเราตายอยู่ในโบราณสถานมหามรรค”

ชายหนุ่มชุดงามหรูรีบส่ายหัว หัวเราะแหะๆ ว่า “ขะ… ข้าแค่ตกใจมากไปหน่อยเท่านั้นเอง สหายยุทธ์อย่าได้เข้าใจผิดเป็ฯอันขาด”

“เจ้าเป็นคนตระกูลเหวินหรือ” เซี่ยงเสี่ยวหยวนเอ่ยถาม

ชายหนุ่มชุดงามหรูร้องเอ่อ สีหน้าทำอะไรไม่ถูกไปครู่หนึ่ง

ตอนนี้เผิงเทียนเสียงก็ได้สติกลับมา ยิ้มหยันเอ่ยว่า “อ้อ มิน่าเมื่อครู่ถึงทำตัวแปลกเช่นนั้น ที่แท้ก็เป็นคนตระกูลเหวิน!”

ชายหนุ่มชุดงามหรูยิ่งกระอักกระอ่วนหนักกว่าเดิม หมุนตัวคิดจะรีบจากไป

จู่ๆ หลินสวินก็เอ่ยเตือนด้วยความหวังดีว่า “เจ้าไม่ต้องรอแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนข้ากลับมา ผู้ฝึกปราณตระกูลเหวิน เหิงและลั่วพินาศไปหมดแล้ว”

เฮือก!

เสียงฮือฮาดังขึ้นใกล้ๆ กัน ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึง

ผู้แข็งแกร่งที่เทียบกับเผ่าจักรพรรดิอมตะทั้งสามตระกูลไม่ติดเหล่านั้นต่างเอาชีวิตรอดกลับมาได้แล้ว แต่ผู้แข็งแกร่งเผ่าจักรพรรดิอมตะสามตระกูลนั้นกลับถูกสังหารไปหมดหรือ

“เป็นไปไม่ได้!” ชายหนุ่มชุดงามหรูผู้นั้นหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่

“เชื่อหรือไม่เจ้าก็ไตร่ตรองเอาเองแล้วกัน”

หลินสวินคร้านจะถือสาคนผู้นี้ เดินไปหาตู๋กูโยวหรันแล้วเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ขอบคุณแม่นางที่มาเตือน”

ตู๋กูโยวหรันประหลาดใจนัก คิดไม่ถึงสักนิดว่าหลินสวินจะถึงกับออกตัวมาขอบคุณ นี่ทำให้นางสงสัยนักว่าหลินสวินถูกกระตุ้นอะไรมาหรือไม่ ตัวเขาจึงผิดปกติไปเช่นนี้

ไม่เช่นนั้นเขา… จะมาขอบคุณตนทำไม

ผิดปกติเกินไปแล้ว!

ไม่ใช่นิสัยเขาเลยสักนิด!

นางอัดอั้นอยู่นานถึงค่อยแค่นหัวเราะเอ่ยว่า “ใครให้เจ้าเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตข้าเล่า ถ้าเจ้าตายไป ข้าจะไปทดแทนบุญคุณใคร”

หลินสวินอึ้งไป ผู้หญิงคนนี้ยังยึดติดเรื่องตอบแทนบุญคุณอยู่หรือ

นี่จะไม่ได้หมายความว่า ภายหน้านางจะปรากฏตัวอยู่ข้างกายเขาเหมือนวิญญาณตามติดหรือ