Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2643

ตอนที่ 2643 กฎกรรมบนตัวซย่าจื้อ

“ท่านลู่รู้หรือไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”

หลินสวินอดถามไม่ได้

หากใคร่ครวญเล็กน้อยก็จะรู้ อาศัยเพียงลั่วฉงกับเหล่าคนตระกูลสายรอง คิดชิงอำนาจผู้นำตระกูลย่อมแทบไม่มีหวังเท่าไหร่

จุดสำคัญอยู่ที่หญิงสาวซึ่งความเป็นมาไม่ชัดเจนคนนี้!

ความจริงก็พิสูจน์แล้ว ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคู่บำเพ็ญของลั่วฉง หรือสนับสนุนลั่วฉงให้ครองอำนาจผู้นำตระกูล นางก็ซ่อนแผนชั่วร้ายตั้งแต่แรก

“นางบอกว่าตัวเองชื่อเผยหรู แต่เห็นชัดว่านี่เป็นชื่อปลอม ในโลกยอดนิรันดร์ไม่มีเผ่าจักรพรรดิอมตะตระกูลเผย”

ลู่ป๋อหยากล่าว “ผ่านการตรวจสอบหลายปี ข้าจึงรู้ว่าผู้หญิงคนนี้… เป็นไปได้สูงว่าเกี่ยวข้องกับตระกูลหวังแห่งน่านฟ้าที่แปด”

ตระกูลหวัง!

ในหัวหลินสวินนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

ปีนั้นยามอยู่นอกโบราณสถานทวยเทพ อาจารย์อาคงเจวี๋ยเคยถูกกระบี่หนึ่งจู่โจมกะทันหันจนบาดเจ็บสาหัส ศิษย์พี่สี่หลิงเสวียนจื่อก็ถูกปราณกระบี่ชวนประหวั่นนั่นโจมตีจนเกือบจนตรอก

ตอนนั้นเองที่หลินสวินซึ่งโกรธแค้นจนแทบคลั่งรู้ความเป็นมาของกระบี่นั้น

ตระกูลหวัง!

ยักษ์ใหญ่อมตะอันดับหนึ่งแห่งน่านฟ้าที่แปด!

กระบี่ตัดมรรค!

ตอนนั้นหลินสวินก็เคยสาบานว่าหากรอดไปได้ ไม่ช้าก็เร็วต้องมีสักวันที่จะสนองคืนสิบเท่าร้อยเท่า

“ตระกูลหวัง…”

นัยน์ตาดำหลินสวินเยียบเย็น “ดูท่าว่าต่อให้ท่านตาทวดของข้าประสบเคราะห์ พวกเขาก็ไม่เคยทิ้งความคิดที่จะชิงสมบัติของท่านตาทวดข้า”

เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์เคยถูกสิบยักษ์ใหญ่อมตะแห่งน่านฟ้าที่แปดโอบล้อมหน้าประตูนิรันดร์ จำต้องเลือกสู้สุดชีวิต

ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ยังประทับอยู่ในสมองหลินสวินถึงปัจจุบัน เขาจะลืมได้อย่างไร

ตอนนี้คนของตระกูลหวังถึงกับแทรกตัวเข้ามาในตระกูลลั่ว ต้องการชิงสมบัติอย่างห้องโถงมรรคาสวรรค์ โลงนิรันดร์ กระบี่ศุภโชคไป ทำให้หลินสวินไอสังหารพรั่งพรูอย่างอดไม่ได้

“น่าจะเป็นเช่นนั้น หลายปีนี้หญิงสาวนามเผยหรูนี่อยู่ที่ตระกูลลั่วโดยตลอด ไม่ต้องสงสัยสักนิด นางย่อมรู้แน่ว่าสมบัติอย่างห้องโถงมรรคาสวรรค์ถูกเจ้าได้ไปแล้ว” ลู่ป๋อหยากล่าว

“ผู้หญิงที่พูดไม่เป็นคำพูด กกกอดเจตนาร้ายอย่างนาง ลั่วฉงยังรับนางได้อีกหรือ”

หลินสวินรู้สึกผิดคาดอย่างอดไม่ได้

ลู่ป๋อหยายิ้มหยันพลางกล่าว “ตำแหน่งผู้นำตระกูลของลั่วฉงได้มาด้วยพึ่งอานุภาพที่ผู้หญิงคนนี้มี ลั่วฉงมีหรือจะกล้าแตกหัก เท่าที่ข้ารู้ยังมีคนตระกูลลั่วสายรองไม่น้อยเพ้อพก คิดว่าเมื่อไหร่ที่จับตัวเจ้ากับแม่ของเจ้ากลับไปได้ ขอเพียงทำให้เผยหรูสมปรารถนา ก็จะพึ่งพากำลังของเผยหรู เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่ล่อแหลมอันตรายนั้นของตระกูลลั่วได้”

หลินสวินแทบไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง “สมบัติอย่างห้องโถงมรรคาสวรรค์ล้วนเป็นสิ่งที่ท่านตาทวดของข้าเหลือไว้ เป็นยอดสมบัติของตระกูลลั่ว พวกเขาทำใจยกให้ผู้หญิงคนนั้นได้หรือ”

ลู่ป๋อหยาถอนหายใจเบาๆ “จากมุมมองของพวกเขา นั่นเป็นสมบัติที่ตาทวดของเจ้าเหลือไว้ให้ตระกูลลั่วสายหลัก ต่อให้เสียดายแค่ไหน แต่ขอเพียงแลกความช่วยเหลือของเผยหรูมาได้ก็ยอมเสี่ยงดวง”

หลินสวินสีหน้าอึมครึม “มิน่าหลายปีนี้พวกเขาจึงตามล่ามาถึงทางเดินโบราณฟ้าดาราอย่างบ้าคลั่งเช่นนั้น!”

“ดังนั้นเจ้ามุ่งหน้าไปตระกูลลั่วครั้งนี้ กลับเป็นว่าต้องระวังผู้หญิงคนนี้ ข้าสงสัยว่านางไม่เพียงทำไปเพื่อชิงสมบัติอย่างห้องโถงมรรคาสวรรค์ มีโอกาสว่าอาจเป็นเพราะอยากชิงสายเลือดหุบเหวกลืนกินในตัวเจ้าด้วย”

ลู่ป๋อหยากล่าวเตือน

หลินสวินพยักหน้า

แต่ลู่ป๋อหยากลับเคลื่อนสายตามองโลงนิรันดร์ที่ห่างไปไม่ไกลแล้วกล่าว “สมบัตินี้คือสิ่งที่ตาทวดของเจ้าได้มาจากแหล่งสถานศุภโชค ลึกลับเป็นอย่างยิ่ง ทั้งสมบัตินี้ยังทำให้ตาทวดเจ้ามีพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินด้วย ตอนนี้เจ้ามีพลังพอจะควบคุมมันแล้ว ข้าก็สามารถยกมันให้เจ้าอย่างวางใจ”

หลินสวินอึ้งไปสักพักก่อนกล่าว “ท่านลู่ ในโลงนิรันดร์นี้ซ่อนอะไรไว้กันแน่”

ลู่ป๋อหยากล่าว “ท่านตาทวดเจ้าเคยบอกว่าของสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับมรรคนิรันดร์ ทั้งของสิ่งนี้ยังทำให้ตาทวดเจ้าเจอแผนภาพลับที่พาไปเส้นทางดารานิรันดร์ด้วย แต่มันซ่อนความลับอะไรไว้นั้น มีเพียงเจ้าให้ไปค้นหาด้วยตัวเองแล้ว”

เขาเว้นช่วงไปก่อนกล่าวต่อ “แต่จากคำฝากฝังของตาทวดเจ้า ก่อนเหยียบมรรคาอมตะอย่าเปิดโลงนี้จะดีกว่า นี่ก็คือสาเหตุที่ว่าทำไมก่อนหน้านี้ข้าถึงห้ามเจ้าเปิดโลงนี้”

ก้าวสู่อมตะแล้วจึงเปิดโลงนี้ได้!

หลินสวินอึ้งไป สะกดข่มความใคร่รู้ในใจพลางกล่าว “ข้าเชื่อฟังท่านลู่”

“เชื่อฟังตาทวดเจ้าต่างหาก”

ลู่ป๋อหยายิ้มขึ้นมา เขาพลิกฝ่ามือพลางยื่นม้วนหยกหนึ่งให้หลินสวิน “นี่คือม้วนหยกที่ตาทวดของเจ้าเหลือไว้ให้ข้า ภายในบันทึกวิชาลับในการเก็บสมบัตินี้ หากไม่มีวิชาลับนี้ ต่อให้เป็นระดับอมตะก็ยากจะเคลื่อนย้ายสมบัตินี้ได้”

คราวนี้หลินสวินถึงเข้าใจ ไม่แปลกที่ก่อนหน้านี้ตนใช้พลังทั้งหมดก็ไม่อาจเคลื่อนย้ายโลงสำริดนี้ได้ ที่แท้ก็มีความลับอื่นซ่อนอยู่

เขารับม้วนหยกมาสำรวจดูเล็กน้อยก็หยั่งถึงวิชาลับในนั้นแล้ว ยื่นมือทำมุทราทันที ริมฝีปากเปล่งเสียงมรรคเร้นลับ

วู้ม!

โลงสำริดนั้นสั่นสะเทือนทันใด แผ่แสงขุ่นมัวลึกลับแล้วหดเล็กลงหลายเท่าทันที สุดท้ายก็กลายเป็นแสงเขียวสายหนึ่งพุ่งเข้าไปในหว่างคิ้วของหลินสวิน

ลอยอยู่ในห้วงนิมิตเหมือนห้องโถงมรรคาสวรรค์ ลึกลับเป็นอย่างยิ่ง

“ตอนนี้เจ้ายังมีอะไรอยากถามอีกไหม” ลู่ป๋อหยาเอ่ยถาม

หลินสวินคิดดูครู่หนึ่งแล้วกล่าว “ท่านลู่ ท่านรู้จัก… ซย่าจื้อไหม”

“ซย่าจื้อ?”