Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2648

ตอนที่ 2648 ท่านอาที่ประหนึ่งเทพ

ลั่วอวิ๋นเหอรู้ว่าไม่อาจถ่วงเวลาได้อีกแล้ว

สายตาของเขาจ้องมองหลินสวินพลางกล่าว “ตำราเทพไร้ขอบเขตถูกผนึกอยู่ในหินเทพต้นกำเนิด มีเพียงสายเลือดหุบเหวกลืนกินที่นำออกมาได้ หากเจ้าต้องการก็ไปตระกูลลั่วพร้อมกับข้า เชื่อว่าด้วยพลังพรสวรรค์ในตัวเจ้าย่อมนำสมบัติชิ้นนี้ออกมาได้อย่างง่ายดาย”

เขาเว้นช่วงไปก่อนกล่าวต่อ “ส่วนศาสตรามรรคอมตะสิบชิ้น ข้าให้เจ้าได้ก่อนสองชิ้น ขอเพียงเจ้าปล่อยตัวลั่วเฟิง ข้าจะมอบแปดชิ้นที่เหลือให้เจ้า”

หลินสวินยิ้ม “นี่มันเวลาไหนแล้ว เจ้ายังจะต่อรองอีกรึ หรือกล่าวได้ว่า เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้จริงหรือว่าตำราเทพไร้ขอบเขตอยู่ในการควบคุมของลั่วฉงมาตลอด หินเทพต้นกำเนิดอะไรกัน ของสิ่งนี้ก็แค่คำพูดที่ใช้หลอกเผยหรูเท่านั้น”

ลั่วอวิ๋นเหอขมวดคิ้ว รู้สึกผิดคาดอยู่บ้าง พลันกล่าวเสียงเย็น “พวกตระกูลลั่วสายหลักสารเลวนั่นเป็นคนบอกเจ้าหรือ”

หลินสวินกลับถอนหายใจกล่าว “ข้าดูออกว่าครั้งนี้พวกเจ้าไม่คิดนำสมบัติมาแลกเปลี่ยนชีวิตของลั่วเฟิงแต่แรกแล้ว”

เขาพูดพลางสะบัดแขนเสื้อคราหนึ่ง เงาร่างของลั่วเฟิงปรากฏออกมา

เมื่อเห็นพวกลั่วอวิ๋นเหอที่อยู่ห่างไป ลั่วเฟิงกล่าวอย่างตื่นเต้นทันที “ผู้อาวุโส ช่วยข้าด้วย!”

“เฟิงเอ๋อร์!”

ลั่วอวิ๋นเหอก็ตื่นเต้นขึ้นมา

แต่จากนั้นสีหน้าเขาก็ค้างแข็ง

มือข้างหนึ่งของหลินสวินตบลงบนบ่าลั่วเฟิงต่อหน้าต่อตาเขา มรรควิถีทั้งตัวของฝ่ายหลังแหลกละเอียดหายไปดั่งฟองสบู่ทันที

กลายเป็นคนไร้ค่าภายในเวลาอันสั้น!

นี่เหมือนสายฟ้าฟาดกะทันหัน ทำให้ลั่วอวิ๋นเหอเบิกตากว้าง ทั้งตัวไหวสั่นเล็กน้อยด้วยความโกรธ

เหล่าผู้แข็งแกร่งตระกูลลั่วต่างอึ้งงันแล้ว ใครก็ไม่คาดคิดว่าหลินสวินจะทำให้ลั่วเฟิงพิการอย่างเด็ดขาดเช่นนี้!

หลายปีนี้ตระกูลลั่วสายรองทุ่มเททรัพยากรนับไม่ถ้วนไปกับลั่วเฟิง พยายามทำทุกวิถีทางกว่าจะบ่มเพาะเขาเป็นมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิ ในสายตาของทุกคน ลั่วเฟิงก็คือความหวังที่จะผงาดขึ้นมาใหม่อีกครั้งในภายหน้าของพวกเขาตระกูลลั่วสายรอง

แต่ตอนนี้ฝ่ามือนี้ของหลินสวิน เท่ากับตัดความหวังทั้งหมดของตระกูลลั่วสายรองแล้ว!

ทำไมเขาต้องทำเช่นนี้

เขากล้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร!?

หรือไม่รู้ว่าการทำให้ลั่วเฟิงพิการ ย่อมยั่วโทสะตระกูลลั่วจนฆ่าเขาได้

นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับฉีกตั๋วเงินกะทันหันก่อนซื้อขาย ทำให้ผู้คนรู้สึกผิดคาดยิ่งนัก ไม่ทันตั้งตัวโดยสิ้นเชิง

“พูดตามตรง เดิมทีข้าก็ไม่คิดว่าพวกเจ้าจะมอบสมบัติพวกนั้นมาโดยดี”

กลับเห็นหลินสวินเอ่ยปากเนิบช้า “อย่างมากลั่วเฟิงนี่ก็เป็นแค่เหยื่อล่อเพื่อล่อพวกเจ้ามาเท่านั้น”

“ข้า! จะ! ฆ่า! เจ้า! ซะ!”

เวลานี้ลั่วอวิ๋นเหอโกรธจนนัยน์ตาแดงก่ำแล้ว ผมยาวแผ่สยาย ทั่วร่างแผ่อานุภาพอมตะน่ากลัวเหี้ยมเกรียม บดบังฟ้าคลุมตะวัน คล้ายสัตว์ที่ถูกยั่วโทสะอย่างสมบูรณ์

ท่ามกลางเสียงคำรามสะท้านฟ้าสะเทือนดิน นิ้วมือเขาฟันผ่า ปราณกระบี่อมตะสายหนึ่งฟันลงมาอย่างเดือดดาล

ตูม!

จักรวาลพลิกคว่ำ น้ำทะเลเหือดระเหย อสนีบาตบนเวิ้งฟ้าล้วนกลายเป็นจุณ ปราณกระบี่เจิดจรัสเต็มไปด้วยแสงแห่งอมตะ ส่องสะท้อนท้องทะเลผืนนี้

นี่คืออานุภาพแห่งอมตะ เป็นอานุภาพชวนประหวั่นที่ประหนึ่งหมายดับโลกา!

ไม่ต้องกล่าวถึงบรรพจารย์จักรพรรดิทั่วไป แม้แต่มกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิก็ไม่อาจต้านทานโดยสิ้นเชิง

ทว่าเหตุการณ์น่าเหลือเชื่อกลับปรากฏ

เมื่อกระบี่นี้ฟันลงมา กลับมีแค่เสียงกัมปนาทสะท้านฟ้าดังขึ้น มีพลังกระบวนผนึกลายมรรคนับไม่ถ้วนดุจกระแสน้ำแผ่คลุม มีสัญลักษณ์แน่นหนาส่องประกาย…

กระบี่ที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลของลั่วอวิ๋นเหอนั้น ถึงกับถูกสลายหายไปโดยไร้สุ้มเสียง!

นัยน์ตาทุกคนพลันหดรัด ในใจสั่นสะท้าน นี่คือกระบวนผนึกระดับใด ถึงกับต้านการโจมตีของระดับอมตะได้

ลั่วอวิ๋นเหอไม่อาจสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว ลั่วเฟิงถูกทำให้พิการ เท่ากับคว้านเลือดเนื้อจิตใจเขาชัดๆ ทำให้เขาโกรธจนแทบระเบิด

“ฆ่า!”

เขาคำรามเดือดดาล ผมเผ้าหนวดเคราแผ่สยาย ทั้งตัวล้วนถูกสายฟ้าอมตะชวนประหวั่นปกคลุม ราวกับเทพอสนีผู้คลุ้มคลั่ง มือกุมทวนศึกเล่มหนึ่ง กรีดแหวกห้วงอากาศพุ่งไปทางหลินสวิน

กระบวนค่ายกลผนึกอะไร ภายใต้การโจมตีของเขา ทุกอย่างล้วนแตกซ่านราวกระดาษเปื่อยยุ่ย ละอองแสงนับไม่ถ้วนสาดกระเซ็น

หลินสวินยืนนิ่งอยู่จุดเดิมโดยไม่ขยับ

ราวกับถูกอานุภาพของลั่วอวิ๋นเหอทำให้หวั่นหวาดจนนิ่งอึ้งไป

ลั่วเสวียนฝูที่เห็นภาพนี้แต่ไกลตื่นตระหนกจนใจเคว้งลอยอยู่ตรงลำคอ ท่านอาเขา…

แต่เหล่าผู้แข็งแกร่งตระกูลลั่วกลับยิ้มหยันไม่หยุด กระบวนค่ายกลผนึกแล้วอย่างไร เมื่ออยู่ต่อหน้าระดับอมตะที่บันดาลโทสะ ทุกอย่างล้วนไม่คู่ควรให้พูดถึง!

ทว่าไม่มีใครดูถูกหลินสวิน

ผลงานการต่อสู้มากมายของหลินสวินในอดีต ทำให้พวกเขาต่างตระหนักได้ว่าหลินสวินไม่มีทางถูกทำให้ตระหนกแน่ คิดสังหารเขาด้วยการโจมตีเดียว ความหวังไม่มากเท่าใดนัก

แต่คาดการณ์ได้ว่าภายใต้การโจมตีอันเดือดดาลของลั่วอวิ๋นเหอ หลินสวินต้องสำแดงไพ่ตายพลิกฟ้าบางส่วน ไม่อย่างนั้นคงยืนหยัดได้ไม่นานแน่

แต่ไพ่ตายของเขาจะเป็นอะไร

อภินิหารหยุดเวลา?

สมบัติลับต้องห้ามบางอย่าง?

หรือเป็นความสามารถอื่นบางส่วน?

ผู้แข็งแกร่งตระกูลลั่วพวกนี้พากันคาดเดาอยู่ในใจ

ก็เป็นเวลานี้พลันมีคนนัยน์ตาหดรัด ร้องเสียงหลง “นี่… นี่…”

คนอื่นก็ตกใจกลัว ตื่นตระหนกจนหน้าถอดสี

ก็เห็นบานประตูลึกลับที่สานพันด้วยนัยเร้นลับแห่งห้วงอากาศและเวลาปรากฏอยู่ตรงหน้าหลินสวิน ภายในประตูคือเหวลึกสีดำไร้สิ้นสุด ราวกับเชื่อมต่อไปยังส่วนลึกของนรก แค่มองก็ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสะท้านและหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก