Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2668

ตอนที่ 2668 เนรเทศทั้งหมด

ในสนามรบเบื้องหน้า ระดับอมตะขั้นอายุขัยเทียมฟ้าสิบกว่าคนเหลือเพียงสองคนเท่านั้น

และระดับอมตะขั้นดับเทพอย่างพวกเหวินเทียนซางต่างก็ได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย

กลับมาดูหลินสวิน สู้มาถึงตอนนี้ไม่สึกหรอแม้สักนิด

ในสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้เฮ่อหวั่นเจินจะรู้สึกคับข้องใจและแค้นเคืองแค่ไหนก็รู้ดีว่าต้องตัดสินใจแล้ว

จากนั้นนางจึงเลือกถอยหนี

ไม่ถึงกับเป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาด แต่เป็นทางเลือกเชิงรับที่ถูกบีบจนไร้หนทาง

“เจ้า…”

การถอยหนีกะทันหันของเฮ่อหวั่นเจินทำให้พวกเหวินเทียนซางยังคาดไม่ถึง จิตต่อสู้ในใจก็เริ่มสั่นคลอนเช่นกัน

พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าถ้าสถานการณ์เป็นเช่นนี้ไม่เปลี่ยนแปลง สู้ต่อไปอย่างไรก็ต้องย่ำแย่ยิ่งกว่าเดิม

ก็ในตอนนี้เอง…

ใต้เวิ้งฟ้ารอยแยกมิติแถบหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างเงียบเชียบไร้เสียง มันยาวพันจั้ง ก่อร่างเป็นประตูมิติเดี๋ยวชัดเดี๋ยวจางบานหนึ่ง ละอองแสงนับไม่ถ้วนปลิวว่อน นัยเร้นลับแห่งกาลเวลาและห้วงอากาศตัดประสาน เกิดเป็นพลังกลืนกินอันน่ากลัวไร้สิ้นสุด

มองจากไกลๆ ก็เหมือนเวิ้งฟ้าพลันอ้าปากสีเลือดปากใหญ่!

ประตูเนรเทศ!

ในขณะที่จิตต่อสู้ของเหล่าขั้นดับเทพสั่นไหว หลินสวินก็สำแดงอภินิหารพรสวรรค์ที่เรียกได้ว่าเป็นสิ่งต้องห้ามนี้โดยไม่ลังเล

“นี่มัน!?”

พวกระดับอมตะขั้นดับเทพอย่างเหวินเทียนซาง หงเสวียนตู เหิงจ้งกู่ จู้จิ่วเจียงหน้าเปลี่ยนสีโดยพลัน มองเวิ้งฟ้าเหนือศีรษะตามจิตใต้สำนึก ภายในประตูมิติที่เหมือนรอยแยกมหึมานั้นดำมืดไร้ขอบเขต พิสดารประหนึ่งประตูใหญ่สู่นรก

กลิ่นอายคุกคามถึงชีวิตที่บอกไม่ถูก ประดุจคมดาบแทงเข้าไปในใจพวกเหวินเทียนซาง ทำให้พวกเขาขนลุกเกรียว

ด้วยประสบการณ์และสัญชาตญาณที่เคี่ยวกรำมานานปี ทำให้พวกเขาเลือกหลบหนีทันที ทั้งยังใช้พลังทั้งหมดของตนเหมือนเอาชีวิตเข้าแลก!

ตูม!

พลังกลืนกินอันน่าครั่นคร้ามปลดปล่อยออกมาจากในประตูมิติ ราวกับมือใหญ่ที่ยื่นออกมาจาฟ้าเบื้องบน หมายจะฉุดลากพวกเหวินเทียนซางเข้าไปให้หมด

เงาร่างพวกเขาโซเซ พบอย่างน่าตระหนกว่าระเบียบห้วงอากาศในบริเวณใกล้เคียงยุ่งเหยิงไปหมด ไม่อาจเคลื่อนย้ายได้สักนิด

กลับเป็นพวกเขาที่ถูกพลังกลืนกินนั้นฉุดดึง หากไม่ระวังแม้เพียงนิดก็จะถูกตลบม้วนเข้าไป!

“เปิด!”

พวกเหวินเทียนซางตะคอกลั่น ทุ่มพลังทั้งหมดเข้าต้านทาน โมโหโดยสิ้นเชิงแล้ว

กระนั้นก็ในชั่วพริบตานี้เอง

หลินสวินพุ่งมาเบื้องหน้าแล้วใช้อภินิหารหยุดเวลาอีกครั้ง!

มองเห็นว่าเงาร่างของพวกเหวินเทียนซางชะงักไป ในชั่วพริบตานี้เองพวกเขาก็ถูกพลังกลืนกินอันน่ากลัวหาใดเทียบตลบม้วนเข้าไปในประตูเนรเทศ

ในกลุ่มนั้นจู้จิ่วเจียงแข็งแกร่งที่สุด ยามเงาร่างของเขาอยู่ห่างจากประตูเนรเทศเพียงหนึ่งจั้งก็หลุดจากอภินิหารหยุดเวลาแล้ว!

เขาส่งเสียงคำรามสะท้านฟ้า แสงมรรคอมตะทั่วร่างปลดปล่อยออกมาเหมือนภูเขาไฟ ฝืนหยัดตัวเอาไว้

แต่ก็เป็นเวลาเดียวกันนี้ที่กระบี่มรรคของหลินสวินซึ่งแฝงระเบียบอสนีม่วงไว้แล้วโฉบพุ่งออกมา

ปราณกระบี่เคลื่อนกวาด ปิดฟ้าคลุมตะวัน!

จู้จิ่วเจียงที่เพิ่งตั้งตัวได้ตกตะลึงจนวิญญาณแทบหลุดลอย เขาใช้พลังทั้งหมดเข้าต้าน แม้สุดท้ายจะสลายพลังของกระบี่นี้ได้ แต่เงาร่างกลับถูกจู่โจมอย่างน่ากลัว ลอยเข้าไปในประตูเนรเทศอย่างไม่อาจควบคุม…

“ไม่…!”

ในที่สุดจู้จิ่วเจียงก็ได้แต่ส่งเสียงคำรามเจือความไม่ยินยอม ประหวั่นพรั่นพรึง เคืองแค้น แล้วหายลับไปเช่นเดียวกับพวกเหวินเทียนซาง

จากนั้นประตูเนรเทศก็หายไปจากเวิ้งฟ้า

เฮ่อหวั่นเจินที่หนีออกมาไกลลิบแล้วตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว ระหว่างที่หนีตายจิตรับรู้ของนางระแวดระวังอยู่ตลอด เมื่อเห็นภาพประตูเนรเทศปรากฏขึ้นและกลืนกินพวกเหวินเทียนซางไปหมดในคราวเดียว นี่ก็ทำให้นางตกใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

หายไปหมดแล้ว!

เมื่อคิดถึงว่าถ้าเมื่อครู่ตนหนีช้าไปก้าวหนึ่ง…

เฮ่อหวั่นเจินยังรู้สึกแทบพังทลาย

“ตายแล้ว… ตายหมดแล้ว…” นางผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หลบหนีอย่างบ้าคลั่ง แทบเหมือนผลาญมรรควิถีของตัวเอง ไม่นานนักก็หายลับไปกับขอบฟ้ากว้าง

และยามนี้บริเวณเขาเทพหลังมังกรเงียบสงัดไปทั้งแถบ

เงียบจนน่ากลัว!

ถ้าบอกว่าเหตุการณ์ที่หลินสวินฆ่าระดับอมตะอย่างต่อเนื่องทำให้ทุกคนตื่นตะลึงและเหลือเชื่อ

เช่นนั้นตอนนี้ก็น่าพรั่นพรึงโดยสมบูรณ์แล้ว

ประตูที่เปิดขึ้นใต้เวิ้งฟ้าบานหนึ่ง กลับพาตัวระดับอมตะเหล่านั้นไป!

ผู้แข็งแกร่งระดับอมตะขั้นดับเทพยังไร้กำลังหนี!

นี่ต้องน่าครั่นคร้ามปานไหนกัน

มองไปทั่วเก้าน่านฟ้าใหญ่ในโลกยอดนิรันดร์ ทั้งอดีตและปัจจุบันใครจะเคยเห็นภาพน่าเหลือเชื่อเช่นนี้

ในตระกูลลั่ว

พวกลั่วเซียว ลู่ป๋อหยาก็สะท้านในใจ สีหน้าอึ้งงัน สั่นสะท้านไปกับเหตุการณ์นี้อย่างที่สุด

ส่วนคนตระกูลลั่วเหล่านั้น จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นิ่งอึ้งอยู่เช่นนั้นนานแล้ว

ในสายตาทุกคน เงาร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ใต้เวิ้งฟ้ากลางอากาศเพียงลำพังนั้นเฉกเช่นเทพในตำนาน!

และในตอนนี้หลินสวินสูดหายใจลึกอย่างยากลำบาก เอ่ยว่า “ท่านลู่ ที่เหลือฝากพวกท่านด้วย…”

ยังไม่ทันพูดจบเขาก็กระอักเลือดไม่หยุด หน้ามืดไปหมด เงาร่างโซเซ ร่วงดิ่งลงมาจากห้วงอากาศ

สวบ!

ลู่ป๋อหยามาถึงทันที รับร่างของหลินสวินไว้ ใจหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม

สีหน้าหลินสวินซีดเผือด พลังขับเคลื่อนทั้งร่างแทบหมดสิ้น อ่อนแอจนไม่อาจอ่อนแอไปมากกว่านี้ได้แล้ว กระทั่งพลังชีวิตยังอ่อนล้าโรยราหาใดเทียบ

เลือดสดๆ ไหลออกมาจากมุมปาก ย้อมเสื้อเป็นสีแดง บาดตาถึงที่สุด