Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2728

ตอนที่ 2728 ทั้งสำนักล้วนป่าเถื่อน

หอบรรพจารย์ลัทธิพ่อมด!

หลินสวินผงะในใจวูบหนึ่ง

เรือรบกระดูกเทพลำนั้นใหญ่มาก ถูกแสงมรรคชั้นหนึ่งห่อหุ้มไว้ ทำให้มันดูลึกลับหาใดเปรียบ เหมือนยานสมบัติโลกเทพลำหนึ่งที่ขับเคลื่อนมาจากแดนแรกกำเนิด

บนเรือรบมีชายหญิงรูปร่างเหมือนหนุ่มสาวสองสามคน ทั้งหมดล้วนท่าทางโดดเด่น แต่ละคนต่างนัยน์ตาเฉียบคม บนตัวล้วนมีแสงมรรคอบอวล ดูแล้วน่าพรั่นพรึงอย่างยิ่ง

ไม่ว่าชายหญิง บนตัวพวกเขาล้วนมีท่วงทำนองกระหายเลือดอย่างหนึ่ง กร้าวแกร่งดุดัน แต่ละคนราวกับราชันที่ผงาดจากภูเขาศพทะเลเลือด แค่มองก็รู้ว่าเป็นพวกร้ายกาจที่ผ่านการนองเลือดมามาก

‘อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม’

โม่หลันซานสีหน้าราบเรียบ สื่อจิตเตือนหลินสวิน

หลินสวินพยักหน้า

เขาเพิ่งเคยเจอผู้สืบทอดของหอบรรพจารย์ลัทธิพ่อมดเป็นครั้งแรก

หอบรรพจารย์ลัทธิพ่อมดเก่าแก่เป็นอย่างยิ่ง มองว่าพลังคือสิ่งที่อยู่สูงสุด ยกย่องเทิดทูนพลัง ผู้สืบทอดสำนักแต่ละคนล้วนแข็งกร้าวดุดันหาใดเปรียบ พลังต่อสู้สะเทือนใต้หล้า

หอบรรพจารย์ลัทธิพ่อมดไม่เหมือนลัทธิแรกกำเนิด มีความลึกลับกว่า มรดกสำนักล้วนเกี่ยวข้องกับคำว่า ‘พลัง’ เน้น ‘พลัง’ ไม่เน้น ‘ใจ’

พวกเขาไม่สนมารยาท ไม่มองกฎเกณฑ์ ไม่เคารพเทพผี ใช้พลังแบ่งสูงต่ำ มองการต่อสู้เป็นสิ่งสำคัญในการฝึกปราณ

ถึงขั้นว่าในสายตาของลัทธิแรกกำเนิดและลัทธิวิญญาณ ทั้งลัทธิพ่อมดล้วนเหมือน ‘คนเถื่อน’

ทัศนคติส่วนทัศนคติ ในโลกยอดนิรันดร์ไม่ว่าใครก็ไม่อาจปฏิเสธความแข็งแกร่งและน่ากลัวของลัทธิพ่อมดได้

และในสี่หอบรรพจารย์ หากพูดถึงพลังต่อสู้ ลัทธิพ่อมดก็มีชื่อเสียงที่สุด

เรือรบกระดูกเทพมาถึงริมทะเลสาบ

“ดูท่าพลังระเบียบที่นี่จะถูกคนชิงไปก่อนก้าวหนึ่งแล้ว”

ชายสวมชุดหนังสัตว์ โครงร่างหยาบใหญ่ ท่าทางกร้าวแกร่งคนหนึ่งกล่าวเย็นชา สายตาจ้องมองหลินสวินกับโม่หลันซานที่อยู่ห่างไป

พร้อมกันนี้หนุ่มสาวคนอื่นบนเรือรบก็เหลือบสายตามองมา

“ระดับอมตะขั้นดับเทพคนหนึ่ง ระดับมกุฎบรรพจารย์อีกคน ดูเหมือนว่ามาจากขุมอำนาจใหญ่สักแห่งเช่นกัน”

“ฮึ แย่งของที่พวกเราหมายตาไป ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องส่งมา!”

สายตาชายหญิงเหล่านี้กำเริบเสิบสาน ยามสนทนาท่าทีที่เผยออกมายังแข็งกร้าวเป็นอย่างยิ่ง

ต่อให้รู้ว่าโม่หลันซานเป็นระดับอมตะขั้นดับเทพก็ไม่สำรวมแม้แต่น้อย แต่ละคนแววตาเยียบเย็น แฝงความกระหายเลือดที่อยู่ในที

นี่ทำให้หลินสวินขมวดคิ้ว ผู้สืบทอดของลัทธิพ่อมดเหมือนคนเถื่อนจริงดังคาด ป่าเถื่อนแข็งกร้าว ไม่หวาดกลัวสิ่งใด

แต่พอนึกว่าสำนักของพวกเขาไม่ยกย่องฟ้าดิน ไม่เคารพเทพผี ไม่สนมารยาท ศรัทธาและเลื่อมใสแค่พลัง จะแสดงออกเช่นนี้ก็ไม่ทำให้คนผิดคาด

เห็นชัดว่าโม่หลันซานก็รู้นิสัยของผู้สืบทอดลัทธิพ่อมด เขาจึงไม่ได้เอาความ สายตามองห้องโดยสารที่ปิดสนิทนั้นแล้วเอ่ยปากเสียงขรึม “ผู้อาวุโสยอดเขาที่เก้าแห่งลัทธิแรกกำเนิดโม่หลันซาน คารวะสหายลัทธิพ่อมด ไม่ทราบว่าคนที่พาศิษย์ออกเดินทางมาครั้งนี้เป็นสหายยุทธ์ท่านไหน”

ลัทธิแรกกำเนิด!

เพียงชั่วขณะแววตาของเหล่าหนุ่มสาวลัทธิพ่อมดนั้นเปลี่ยนไปทันที เจือความกระจ่างใจ ทั้งแฝงจิตต่อสู้ที่คล้ายอยากรู้อยากลองเสี้ยวหนึ่ง

พวกเขาล้วนเคลื่อนสายตาจากโม่หลันซานมาทางหลินสวิน พินิจพิเคราะห์อย่างกำเริบเสิบสาน ราวกับสำรวจเหยื่อตัวหนึ่ง

ในใจหลินสวินไม่ชอบใจขึ้นมาทันที หรือคนพวกนี้อยากสู้กับตนสักตั้ง

“ไม่เจอกันนานนะ สหายยุทธ์โม่”

ในห้องโดยสารที่ปิดสนิทของเรือรบกระดูกเทพมีเสียงแหบชราหนึ่งดังออกมา

จากนั้นประตูห้องโดยสารจึงเปิดออก ผู้อาวุโสคนหนึ่งก้าวออกมา ดูแก่ชราอย่างยิ่ง ผมร่วงแทบหมดหัว เต็มไปด้วยริ้วรอย เหมือนกระดาษถูกขยำเป็นก้อน

แต่เขากลับดูกระชุ่มกระชวย นัยน์ตาดุจโคมทอง ภายในร่างหล่อเลี้ยงพลังชีวิตชวนตะลึง แข็งแกร่งอย่างมาก

อีกทั้งนี่ยังเป็นผลจากการที่เขาตั้งใจเก็บงำพลังขับเคลื่อน ไม่อย่างนั้นเมื่อคลื่นพลังที่แท้จริงของเขาแผ่ออกมา เกรงว่าคนรุ่นเยาว์ทั้งหมดคงกระอักเลือดล้มลงกับพื้นเพราะยากจะแบกรับเป็นแน่

หลินสวินนัยน์ตาหดรัดเล็กน้อย บนตัวชายชราท่าทางเชื่องช้าคนนี้มีกลิ่นอายน่าอันตรายยิ่งยวด ไม่มีทางด้อยกว่าผู้อาวุโสโม่หลันซานแน่

“ที่แท้ก็เป็นพี่เหมิง”

นัยน์ตาโม่หลันซานหดรัดเล็กน้อย จากนั้นก็กลับสู่ความราบเรียบ

แต่ข้างหูหลินสวินกลับมีเสียงสื่อจิตของโม่หลันซานดังขึ้น ‘เจ้าเฒ่านี่ชื่อเหมิงซาน เป็นผู้อาวุโสสายพ่อมดอสนี หนึ่งในลัทธิพ่อมดสิบสองสาย แม้ฐานะเท่าข้า แต่พลังต่อสู้กลับดุดันน่ากลัวยิ่ง ทว่าเจ้าไม่ต้องตื่นตระหนก มีข้าอยู่’

ในใจหลินสวินเครียดขมึง

เขาฟังความตื่นตัวระแวดระวังที่คล้ายมีคล้ายไม่มีในน้ำเสียงของโม่หลันซานออก

แต่คำว่า ‘มีข้าอยู่’ จากปากโม่หลันซานก็ทำให้หลินสวินรู้สึกได้ถึงความมั่นคงอย่างบอกไม่ถูก สภาวะจิตก็เปลี่ยนเป็นราบเรียบเช่นกัน

“หึๆ ในเมื่อทุกคนต่างรู้จักกัน เช่นนั้นก็พูดง่ายแล้ว”

เหมิงซานที่ริ้วรอยเต็มหน้า ผมบางประปราย ร่างสั่นงันงกถือไม้เท้ามาถึงหัวยาน พูดเสียงแหบพร่า “เฒ่าชราอย่างข้ามาครานี้ก็เพื่อให้เหล่าเด็กๆ พวกนี้ได้ฝึกประสบการณ์ และถือโอกาสกำราบพลังระเบียบ แต่ดูเหมือนว่าพลังระเบียบนี้คงถูกสหายยุทธ์โม่เก็บไปแล้วกระมัง”

โม่หลันซานกล่าว “ไม่ผิด”

“เก็บไปแล้วอย่างไร ขอแค่คนไม่ไป พลังระเบียบนี้ก็ยังไม่ใช่ของพวกเจ้าลัทธิแรกกำเนิด!”

ชายร่างผอมบางที่ผิวราวหล่อจากสำริดเหลว เปลือยท่อนบน กลิ่นอายแกร่งกร้าวคนหนึ่งกล่าวเย็นชา

นี่ดูไม่ให้ความเคารพนัก แววท้าทายเต็มเปี่ยม

เหมิงซานตำหนิ “อย่าเสียมารยาท”

ชายร่างผอมบางกล่าวอย่างไม่สนใจ “ผู้อาวุโสเหมิง มารยาทของพวกเราลัทธิพ่อมดก็คือศักยภาพ เรื่องอื่นล้วนเป็นเพียงมายา”

ชายหญิงคนอื่นก็เป็นเช่นเดียวกัน ไม่รู้สึกว่าแปลกเท่าไหร่