Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2862

ตอนที่ 2862 กรรมตามสนอง

“ทนไว้ เจ้าเดรัจฉานนี่จะยืนหยัดไม่ไหวแล้ว”

ชางฝูเฟิงเอ่ยปาก แววตาเขาดุจเพลิงลุกโชน ตัวเขาอาบไล้อยู่กลางแสงพร่างพราว ทุกครั้งที่กระบองสำริดทั้งสองในมือเขาโจมตี ฟ้าดินจะสั่นไหวในทันใด

พลังอันน่ากลัวนั้นกระแทกเข้าใส่ตัวราชันสัตว์ระเบียบที่อยู่ไกลออกไป ทำให้ฝ่ายหลังร้องคำรามอย่างเจ็บปวด

“ถ้าตอนนี้มีคนมาปล้นชิงล่ะก็สนุกแน่”

หั่วเซียวเอ่ยหัวเราะร่า

เขาผิวดำคล้ำ โครงร่างหนาใหญ่ ทั้งร่างมีแต่กลิ่นอายดุร้ายป่าเถื่อน

ก่อนหน้านี้ยามอยู่ลัทธิพ่อมดก็เคยท้าทายหลินสวินซึ่งหน้า อยากประลองกับหลินสวิน คุยโวเป็นมั่นเหมาะว่าจะฆ่าหลินสวิน แต่ต่อมาถูกราชครูดินลัทธิพ่อมดจู่เหวินเหิงห้ามเอาไว้

“เช่นนั้นก็ต้องผ่านผนึกเทพที่ใต้เท้าชางวางไว้ให้ได้ก่อน”

มีคนเอ่ยเนิบๆ

ก่อนจะลงมือจัดการราชันสัตว์ระเบียบตัวนี้ ชางฝูเฟิงก็วางกระบวนผนึกลึกลับยากหยั่งถึงปกคลุมทะเลสาบขนาดมหึมาแห่งนี้เอาไว้

ว่ากันว่ากระบวนนี้มีนาม ‘พันยอดซ้อนเขา’ เป็นหนึ่งในสามกระบวนสังหารอันลือชื่อของเผ่าเทพตระกูลชาง สามารถกักขังสังหารขั้นหลุดพ้นได้!

“เลิกพูดไร้สาระ รีบลงมือฆ่าเดรัจฉานนี่ซะ ใต้เท้าชางบอกแล้วว่าระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าที่อยู่ในร่างเจ้าเดรัจฉานนี่พิเศษยิ่ง มูลค่าไม่อาจประเมิน”

อีกคนหนึ่งตะคอกขึ้นมา

ก็ในตอนนี้เอง…

จู่ๆ กระบี่มรรคเล่มหนึ่งก็ปรากฏกลางอากาศ พริบไหวกลางฟ้าแล้วฟันมาที่ชางฝูเฟิง

ยามกระบี่นี้ปรากฏ ฟ้าดินพลันหยุดชะงักลงชั่วพริบตา

อภินิหารหยุดเวลา!

ฮูม!

แต่ในชั่วพริบตานี้ ป้ายไม้สีดำชิ้นหนึ่งที่อยู่ตรงเอวของชางฝูเฟิงก็มีแสงประกายงดงามพวยพุ่งออกมาทันที ถึงกับสลายพลังของอภินิหารหยุดเวลาไปได้

ขณะเดียวกันกระบองสำริดทั้งสองในมือชางฝูเฟิงก็กระแทกออกมาทันควัน

เคร้ง!!!

กระบี่มรรคที่อยู่ใกล้เพียงคืบถูกสกัดขวาง กระแทกจนเกิดเป็นละอองแสงสะเก็ดไฟนับไม่ถ้วน

แต่ชางฝูเฟิงกลับดีใจไม่ออก

เพราะในทิศอื่น ร่างแยกของหลินสวินสี่ร่างถือโอกาสชั่วพริบตานี้บุกเข้ามาเล่นงานผู้เข้าร่วมศึกลัทธิพ่อมดสี่คนนั้นโดยไม่ทันตั้งตัว

กร๊อบ!

มีคนร่างถูกโจมตีรุนแรง กระดูกหักเป็นท่อน ถูกซัดกระเด็นออกไปอย่างจัง

โครม!

มีคนเข้าประจันหน้ากับร่างแยกของหลินสวิน แต่กลับถูกซัดจนเลือดออกเจ็ดทวาร หน้าเปลี่ยนสีทันใด

อีกสองคนที่อยู่ไกลๆ โชคดีหลบการโจมตีที่มาโดยกะทันหันนี้ไปได้ แต่ก็ตกใจจนเหงื่อโชกไปทั้งตัว

นอกจากนี้ร่างแยกของหลินสวินอีกร่างได้ฉวยโอกาส สังหารราชันสัตว์ระเบียบตัวนั้นพร้อมๆ กับหลีเจินแล้ว!

การเคลื่อนไหวทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

รวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ

เมื่อชางฝูเฟิงได้สติกลับมา บริเวณนั้นก็โกลากลแล้ว

“หลินสวิน!!”

ไอสังหารผุดขึ้นในดวงตาเขา มือตวัดกระบองสำริดเข้าใส่ร่างต้นของหลินสวิน

เขาที่เดือดดาล กลิ่นอายทั้งตัวน่ากลัวไร้สิ้นสุด ทั้งร่างอาบด้วยเปลวเพลิงถาโถม คล้ายจะเผาผลาญเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน

โครม!

เมื่อกระบองสำริดทั้งสองในมือเขาตวัดออกมา ห้วงอากาศก็ถูกทุบกระจุย กระแสเพลิงบ้าคลั่งพุ่งไปยังร่างต้นของหลินสวินดุจมังกรพิโรธคำราม

“เหตุใดสหายยุทธต้องโมโหด้วย ตอนนั้นเจ้าก็เคยลอบโจมตีข้าคนแซ่หลินเช่นนี้ไม่ใช่หรือ”

หลินสวินยิ้มน้อยๆ ขณะพูดก็ใช้เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งเข้าปะทะกับชางฝูเฟิงแล้ว

ตูม!

ทั้งสองดั่งทวยเทพสู้ศึก แต่ละคนต่างมีพลังต่อสู้ล้ำเลิศเหนือคนระดับนี้ กระบองกับเตากระบี่เข้าปะทะ เกิดเป็นพลังทำลายล้างทะลวงจักรวาล

แม้แต่หลินสวินยังรู้สึกทึ่งอย่างอดไม่ได้ เพราะเมื่อลงมือกับชางฝูเฟิงจริงๆ ถึงพบว่าบุตรเทพที่มาจากน่านฟ้าที่เก้าผู้นี้แข็งแกร่งยิ่ง เหนือกว่าหวังเจวี๋ยฮ่วนช่วงใหญ่

ขณะเดียวกันในใจชางฝูเฟิงก็ปั่นป่วนไม่หยุด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ประมือกับหลินสวินจริงๆ และสัมผัสถึงความน่ากลัวของหลินสวินได้ในที่สุด

ต่อให้เขามีมรรควิถีขั้นดับเทพสัมบูรณ์นานแล้ว ในแง่พลังปราณเหนือกว่าหลินสวิน แต่ยามสู้กันกลับเกิดความรู้สึกว่าไม่อาจสั่นคลอนอีกฝ่ายได้

ชางฝูเฟิงไม่กล้าลังเล ใช้อานุภาพทั้งหมด

ชั่วพริบตาทั้งตัวเขาปรากฏโลกอสนีที่มีสายฟ้าตัดสลับเป็นชั้นๆ ทำให้ตอนที่เขาลงมือก็ประหนึ่งเหวี่ยงโลกเป็นชั้นๆ เข้าโจมตี ทุกการโจมตีมีสายฟ้าไพศาลปะทุออกมา น่ากลัวไร้สิ้นสุด

โลกอสนีปวงสวรรค์!

นี่เป็นสิ่งที่แปลงจากพลังกฎเกณฑ์อมตะที่ชางฝูเฟิงครอบครอง และกฎเกณฑ์อมตะที่เขาควบรวมก็หยั่งรู้จาก ‘ระเบียบระดับเทพ’ ของตระกูลเขา อานุภาพย่อมแข็งแกร่งหาใดเทียบ อยู่เหนือพลังระเบียบระดับสวรรค์ทั้งโลกไปไกล

ส่วนกระบองที่อยู่ในมือชางฝูเฟิงก็เป็นยอดสมบัติที่เหนือธรรมดาคู่หนึ่ง นามว่า ‘กระบองคู่เพลิงอสนี’ อานุภาพไม่อาจคาดเดา ในการต้านทานกับเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งก็ยังไม่ตกเป็นเบี้ยล่าง

บัดนี้เมื่อชางฝูเฟิงจู่โจมเต็มกำลัง หลินสวินถึงขั้นสัมผัสได้ถึงแรงกดดัน!

“ไม่เลวๆ แบบนี้ถึงเหมือนบุตรเทพ”

หลินสวินหัวเราะเสียงดัง เขากระตุ้นเตากระบี่ ทั่วร่างเปล่งแสง ทั้งยังไม่ออมแรงและปิดบังอีกต่อไป

ตูม!

ทั้งสองสู้กันดุเดือด ดำเนินการประลองไร้เทียมทาน

แต่ชางฝูเฟิงกลับเริ่มลอบร้อนรน

เพราะในเวลาเดียวกันผู้เข้าร่วมศึกลัทธิพ่อมดสี่คนก็กำลังถูกร่างแยกมหามรรคของหลินสวินจู่โจม มิหนำซ้ำสองคนในนั้นก็ได้รับบาดเจ็บไปแล้ว ยืดหยัดไว้ได้อีกไม่นาน

“ฆ่า!”

ผมยาวของชางฝูเฟิงปลิวสยาย พลานุภาพยิ่งน่ากลัว

เพียงแต่ไม่ว่าเขาหมายจะกดข่มหลินสวินอย่างไรล้วนไม่อาจทำได้

ไม่ไกลนักหั่วเซียวเอ่ยอย่างระทมว่า “ใต้เท้าชาง พวกเขาตายหมดแล้ว!”

ชางฝูเฟิงสีหน้าไม่น่าดู เอ่ยอย่างกราดเกรี้ยว่า “นี่เจ้าโทษข้าอยู่หรือ””ฮณ๊ฯดฯฌซ,

หั่วเซียวเอ่ย “ข้าแค่ไม่เข้าใจว่าเหตุใดผนึกเทพที่ใต้เท้าชางวางไว้กลับไม่แสดงอานุภาพ ทำให้พวกเราไม่ทันได้ป้องกันตัวสักนิดตอนที่หลินสวินฉวยโอกาสบุกมา”

ชางฝูเฟิงสะบัดแขนเสื้อ

ครืน!

ในพื้นที่ใกล้เคียงพลันมีธงกระบวนผืนแล้วผืนเล่าพุ่งออกมา มีจำนวนมากกว่าพันเล่ม นี่เป็นฐานกระบวนค่ายกลพันยอดซ้อนเขา

ทว่าบัดนี้ธงกระบวนผืนหนึ่งในนั้นกลับหม่นหมองอับแสง สูญเสียจิตวิญญาณทั้งหมดไป

พอเห็นภาพนี้ชางฝูเฟิงยังสีหน้าอึมครึม จะไม่รู้ได้อย่างไรว่านี่เป็นเพราะหลินสวินทำลายกระบวนค่ายกลพันยอดซ้อนเขาอย่างเงียบเชียบ และเพื่อสร้าง ‘ทางรอด’ จึงบุกเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

“เจ้าสารเลวนี่!”

ชางฝูเฟิงแค้นจนเข่นเขี้ยว

เดิมทีเขาจดจ่อกับการรวบรวมวาสนามาโดยตลอด ไม่อยากไปสู้สุดตัวกับหลินสวินก่อนจะชิงวาสนา

แต่ใครจะคิดว่าอีกฝ่ายกลับเอาความคิดนี้มาใส่หัวเขาเอง!

“ความแค้นนี้ถ้าไม่เอาคืน ขอสาบานว่าจะไม่เลิกรา!”

ชางฝูเฟิงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง เก็บกลั้นความโกรธและไอสังหารที่พลุ่งพล่านในใจ

……

ครึ่งชั่วยามผ่านไป

เงาร่างหลินสวินกับหลีเจินอยู่ในส่วนลึกของหุบเขาที่อบอวลด้วยไอขุ่นมัวแรกกำเนิดแห่งหนึ่ง

หลินสวินสำแดงประทับผนึกเวลาปกคลุมหุบเขาไว้โดยสมบูรณ์ จากนั้นจึงหย่อนก้นนั่งลงบนพื้นแล้วยิ้มเอ่ยว่า “เกรงว่าเจ้าชางฝูเฟิงนี่คงแค้นข้าแทบคลั่ง”

หลีเจินก็ยิ้มเช่นกัน เอ่ยว่า “นี่ก็เรียกว่าฟ้ามีตา กรรมย่อมตามสนอง ตอนนั้นพวกเขายังเคยลอบโจมตีพวกเราเลย”

ยามพูดเขาก็เอาพลังระเบียบออกมา

นี่เป็นสิ่งที่ได้จากการล่าราชันสัตว์ระเบียบตัวนั้น ละอองแสงเปล่งประกาย คลื่นพลังระเบียบลึกลับสุดหยั่งหลั่งไหล เป็นระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าที่สมบูรณ์!

“รีบหลอมมันเร็ว ไม่แน่อาจช่วยให้เจ้าทะลวงถึงขั้นดับเทพสัมบูรณ์ได้ในคราวเดียว”

หลีเจินกล่าว

หลินสวินส่ายหัว “ผู้อาวุโส สมบัตินี้ให้ท่านเก็บไว้เถอะ”

เก้าปีนี้พลังระเบียบที่รวมรวมมาได้หลีเจินล้วนไม่เก็บไป หลินสวินเกรงใจมานานแล้ว

ตอนนี้ในที่สุดก็เก็บระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าที่สมบูรณ์ไม่บกพร่องมาได้ ย่อมต้องมอบให้หลีเจินใช้

ท่าทีของหลินสวินหนักแน่นไม่ยอมถอย

เห็นเช่นนี้หลีเจินก็ทำได้เพียงรับไว้ ในใจกลับอุ่นใจ สมบัตินี้มีมูลค่ามากพอจะทำให้สิบยักษ์ใหญ่อมตะแก่งแย่งอย่างบ้าคลั่ง ทั้งยังไม่ใช่สิ่งที่พลังระเบียบบกพร่องเหล่านั้นจะเทียบติด

แต่หลินสวินกลับมอบสมบัตินี้ให้ตน นี่จะไม่ทำให้หลีเจินซาบซึ้งได้อย่างไร

——