Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2879

ตอนที่ 2879 พลังของคนผู้เดียว พลิกจักรวาล

แสงเคลื่อนไหวราวกับพิรุณ ห้วงอากาศอึงอลรุนแรงระลอกหนึ่ง

เงาร่างสะดุดตาประหนึ่งเทพกลุ่มหนึ่งปรากฏ เป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าของสิบยักษ์ใหญ่อมตะนั่นเอง ทุกคนล้วนมีมรรควิถีขั้นหลุดพ้นสัมบูรณ์

ในด้านพลังปราณ ไม่มีใครที่ด้อยกว่าฟางเต้าผิง!

ยามพวกเขาปรากฏตัว อานุภาพที่พลุ่งพล่านทั่วร่างม้วนพัดมาทางพวกหลินสวินอย่างล้นหลาม

“ฟางเต้าผิง ขอเพียงทิ้งระเบียบระดับเทพไว้ พวกเราสามารถให้โอกาสพวกเจ้ารอดชีวิตได้!”

ผู้นำคือสัตว์ประหลาดเฒ่าตระกูลหวัง นามว่าหวังจ้งหยวน ผมขาวหนวดเรียว รูปร่างผอมตอบ กลิ่นอายทั่วร่างกลับแข็งกร้าวที่สุด

สัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นๆ ไอสังหารพลุ่งพล่าน พลังขับเคลื่อนล้วนพุ่งเป้าไปที่พวกหลินสวิน

“ภายในสามลมหายใจ พวกเราต้องการคำตอบที่แน่ชัด”

หวังจ้งหยวนเสียงนิ่งสงบทรงพลัง

เห็นชัดว่าเขาไม่คิดจะเสียเวลาใดๆ

“ผู้อาวุโส ท่านสามารถจัดการได้กี่คน”

หลินสวินถามตรงๆ

“สี่คน”

ฟางเต้าผิงตอบโดยไม่คิด

“พอแล้ว”

หลินสวินตัดสินใจ “ผู้อาวุโสหลีเจิน การต่อสู้ครั้งนี้ท่านหลบเลี่ยงหน่อยเถิด”

ขณะพูดก็คว้าแขนของหลีเจินโดยไม่เปิดโอกาสให้เอ่ยปาก เก็บเข้าไปในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง ตั้งแต่ต้นจนจบหลีเจินไม่ทันได้ปฏิเสธด้วยซ้ำ

นี่ทำให้ฟางเต้าผิงอึ้งไปเช่นกัน ที่เขาคิดไว้คือตนจะรั้งอยู่ ขวางคู่ต่อสู้เหล่านี้ สร้างโอกาสหนีให้หลินสวินและหลีเจิน

แต่ตอนนี้หลินสวินกลับตัดสินใจไปก่อนแล้ว!

เห็นภาพนี้สัตว์ประหลาดเฒ่าทั้งสิบอย่างพวกหวังจ้งหยวนสบตากัน ลงมือโดยไม่ลังเลใดๆ

ตูม!

หวังจ้งหยวนโบกมือเรียกกระบี่มรรคเล่มหนึ่งออกมา นำขั้นหลุดพ้นสัมบูรณ์อีกเจ็ดคนโจมตีใส่ฟางเต้าผิงทันที

จับโจรต้องจับหัวหน้า

ขอเพียงจัดการฟางเต้าผิงได้ ในสายตาพวกเขาหลินสวินที่เพิ่งแจ้งมรรคขั้นหลุดพ้นก็คือแมลงที่สามารถฆ่าได้ตามอำเภอใจ

ก่อนไล่ตามมาโจมตี พวกหวังจ้งหยวนหารือกลยุทธ์ต่อสู้ไว้แล้ว

ไม่ลงมือไม่ว่า เมื่อลงมือขึ้นมาก็จะกำจัดภัยคุกคามอย่างฟางเต้าผิงให้สิ้นซากทันที!

“ฆ่า!”

ขั้นหลุดพ้นคนอื่นๆ อีกเจ็ดคนต่างเรียกสมบัติอื่นๆ อย่างทวนศึก หอกยาว ผนึกโบราณ ภาพมรรค ระฆังสำริด จานหยก เตาหลอม บรรทัดหยกออกมา ล้วนเป็นศาสตรามรรคบริสุทธิ์ที่แข็งแกร่ง สีสันพร่างพราว แสงมรรครุนแรง อานุภาพที่ปลดปล่อยออกมาก็น่ากลัวไร้ขอบเขต

ชั่วขณะเดียวฟ้าดาราแถบนี้ปั่นป่วนเป็นคลื่นราวกับผิวทะเล ห้วงอากาศทรุดทลายเป็นแถบๆ ดวงดาวนับไม่ถ้วนระเบิดแหลกเป็นฝุ่นผงท่ามกลางเสียงปังๆๆ ระลอกหนึ่ง กระแสมหามรรคปานทำลายล้าง ดุจดั่งสมุทรซัดสาด ม้วนตัวออกมาในชั่วขณะนี้

ในฐานะรองหัวหน้าหอลัทธิแรกกำเนิด ฟางเต้าผิงย่อมไม่ใช่ผู้ที่คนระดับเดียวกันทั่วไปจะเทียบได้ ทันทีที่การต่อสู้ปะทุขึ้น ในมือเขาก็มีดาบยาวที่ราวกับปีกจักจั่นเล่มหนึ่งเพิ่มเข้ามา ขาวประกายดุจหิมะ

สวบ!

แม้ถูกล้อมโจมตี ฟางเต้าผิงกลับไม่หลบไม่หนี เข้าไปรับโดยตรง เงาร่างผอมสาดประกายแสงมหามรรคอันน่ากลัวออกมาทันที อานุภาพพุ่งทะลวงเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน

เคร้ง!!

กระบี่ที่หวังจ้งหยวนฟันออกมา ถูกซัดสะเทือนออกไปโดยตรง

เงาร่างของฟางเต้าผิงฉวยโอกาสพุ่งปราดเข้าไป ดาบยาวขาวหิมะส่งเสียงครวญใส ปลดปล่อยปราณดาบแน่นขนัดนับไม่ถ้วน อหังการดุดัน ภายในสั่งสมพลังกฎเกณฑ์ที่เหนือจินตนาการ

ชั่วขณะหนึ่งการล้อมโจมตีของสัตว์ประหลาดเฒ่าขั้นหลุดพ้นทั้งแปดอย่างพวกหวังจ้งหยวน กลับไม่สามารถกำราบฟางเต้าผิงได้!

อีกด้านสัตว์ประหลาดเฒ่าสองคนโจมตีเข้าใส่หลินสวิน คนหนึ่งเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าตระกูลจิง นามว่าจิงทั่วซาน อีกคนเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าตระกูลจงหลี นามว่าจงหลีเฉียว

ทั้งสองล้วนมีพลังปราณขั้นสัมบูรณ์ อยู่มาไม่รู้นานเท่าไร ตอนนี้คนหนึ่งควบคุมเจดีย์สมบัติสีชาด คนหนึ่งถือแส้ยาวสีทอง เข้าโจมตีขนาบหลินสวิน

ตูม!

เจดีย์สมบัติทะยานอากาศ กฎเกณฑ์กึกก้อง ราวกับจะกำราบเวิ้งฟ้า อานุภาพน่าสะพรึงไร้ขอบเขต

ส่วนแส้ยาวสีทองของจงหลีเฉียวยิ่งพิสดารน่ากลัว เหมือนโซ่เทพระเบียบที่มีอยู่ทุกแห่งหน ทุกครั้งที่ฟาดลงมาล้วนซัดห้วงอากาศแหลกละเอียด แข็งกร้าวอหังการ

หากเปลี่ยนเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นหลุดพ้นขั้นต้นคนอื่นๆ ย่อมไม่อาจต้านทาน ถูกกำราบสังหารไปอย่างง่ายดายแล้ว

หลินสวินย่อมไม่มีทางนิ่งรอความตาย

ตูม!

เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งทะยานออกมา มรรควิถีทั้งร่างเขาโคจรถึงขีดสุด ยามเตากระบี่และเจดีย์สมบัติของจิงทั่วซานเข้าปะทะกัน หลินสวินกลับไม่ได้ถูกซัดสะเทือนจนถอยออกไป

นี่ทำให้จิงทั่วซานนัยน์ตาหดรัด

เดิมทีเขาคิดว่าการจัดการคนรุ่นหลังที่เพิ่งทะลวงขั้นคนหนึ่ง ย่อมสามารถทำได้อย่างง่ายดายไม่เปลืองแรง แต่ตอนนี้หลินสวินกลับใช้มรรควิถีขั้นต้นสกัดขวางการโจมตีของคนที่อยู่ในขั้นสัมบูรณ์อย่างเขา!

นี่เหลือเชื่อมาก

ฟุ่บ!

แต่ขณะเดียวกันแส้ยาวที่ราวกับโซ่เทพสีทองเส้นหนึ่งปรากฏกลางอากาศ เข้ารัดเบาๆ มัดหลินสวินเอาไว้

ในดวงตาจงหลีเฉียววาบประกายเย็นเยียบ เพียงกระตุกข้อมือ หลินสวินที่ถูกมัดไว้ก็พุ่งมาหาเขาอย่างไม่อาจควบคุม

เขายื่นมือขวาออกไปจะคว้าคอของหลินสวิน หมายจะจับเขาทั้งอย่างนี้

ก็เป็นตอนนี้เอง…

ตูม!