Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2884

ตอนที่ 2884 ส่งเจ้ากลับสวรรค์ดีไหม

กลางฟ้าดารา

ภิกษุชรารูปหนึ่งยืนนิ่ง สูงวัยแก่หง่อม หนวดเคราสีขาวทอดยาวถึงอก หน้าตาอ่อนโยนเป็นกันเอง

มือเขาถือคทาหยกสมปรารถนาที่ขาวดุจหิมะ นิ้วผอมแห้งลูบเครา ราวกับเฒ่าชนบท

แต่แวบแรกที่เห็นภิกษุชรารูปนี้ ไท่เสวียนก็อดมุ่นคิ้วไม่ได้

“เจียหนาน เจ้าจะเป็นตัวแทนลัทธิฌานมาเปิดศึกกับลัทธิแรกกำเนิดของข้าหรือ”

เสียงไท่เสวียนเย็นเยียบ

ลัทธิฌานมีตำแหน่ง ‘ตรีโลกพุทธ’

แบ่งเป็นพุทธอดีต พุทธปัจจุบัน พุทธอนาคต ฐานะเท่ากับหัวหน้าหอของลัทธิแรกกำเนิด ราชครูฟ้าของลัทธิพ่อมด และหัวหน้าเรือนของลัทธิวิญญาณ

เจียหนานก็คือ ‘พุทธอดีต’ คนปัจจุบันของลัทธิฌาน

กล่าวถึงด้านมรรควิถีอย่างเดียว หยวนซวีคุนยังด้อยกว่าอยู่บ้าง

ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากเวลาในการแจ้งมรรคนิรันดร์ของเจียหนานนานมากจริงๆ ได้ยินว่านานถึงสามแสนปีแล้ว เรียกว่าเป็นเฒ่าดึกดำบรรพ์ที่มีชีวิต

สีหน้าฟางเต้าผิงก็เปลี่ยนเป็นจริงจังอึมครึม สื่อจิตบอกฐานะของเจียหนานกับหลินสวิน

ไม่ต้องสงสัยว่าสาเหตุที่เจียหนานปรากฏตัวที่นี่ได้ เพราะทราบข่าวจากชื่อเย่แน่นอน!

“หึๆ”

เจียหนานหัวเราะแต่ไกล รอยยิ้มอบอุ่น “ไท่เสวียน สิ่งที่เจ้ากับข้าใช้ล้วนเป็นรูปจำลองเจตจำนง ก่อให้เกิดการต่อสู้ระหว่างสองหอบรรพจารย์ไม่ได้ แต่เจ้าวางใจเถอะ ข้ามาคราวนี้ไม่ได้มาฆ่าคน”

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องการทำเช่นไร”

ไท่เสวียนกล่าวเย็นชา

หากรูปจำลองเจตจำนงไม่ได้รับความเสียหาย เขาคงไม่กลัวเจียหนานโดยสิ้นเชิง แต่ความจริงคือเขาบาดเจ็บสะสมแล้ว

“เชิญหลินสวินตามข้าไปเยือนลัทธิฌาน”

เจียหนานพูดจาเกรงใจนัก สีหน้าดูเมตตายิ่ง แต่กลับทำให้ไท่เสวียนและฟางเต้าผิงสีหน้าขรึมลง

ไม่ว่ามาเพราะระเบียบระดับเทพหรือมาเพราะหลินสวิน ล้วนเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจยอมรับทั้งสิ้น

“หากข้าไม่ตกลงเล่า” ไท่เสวียนถาม

“สหายยุทธ์รู้จักสมบัตินี้หรือไม่” เจียหนานชูคทาสมประสงค์ขาวผ่องในมือขึ้น สมบัตินี้กลมเกลี้ยงแวววาว โปร่งแสงเจิดจ้า อบอวลด้วยแสงธรรมลึกลับ กลิ่นอายเร้นลับอัศจรรย์

เมื่อมองจากไกลๆ ราวกับไม่ใช่คทาสมประสงค์ แต่เป็นแดนสุขาวดีแห่งหนึ่ง!

มีลักษณ์ประหลาดน่าเหลือเชื่อนับไม่ถ้วนปรากฏอยู่ภายใน อย่างมังกรฟ้าขดล้อม หงส์ไฟขับขาน เหล่าพุทธองค์ถกมรรค เสียงสวดท่องธรรม แสงมงคลนับหมื่นแสน บุปผาสวรรค์โปรยปราย…

แค่มองก็ทำให้ใจคนดื่มด่ำอยู่ในนั้นได้!

“คทาสมประสงค์เจ็ดสมบัติ!”

หว่างคิ้วไท่เสวียนเผยแววอึมครึม

นี่คือยอดสมบัติลัทธิฌาน หลอมมาจากเจตวัตถุฟ้าประทานเจ็ดอย่างที่ก่อเกิดในระเบียบระดับเทพ อานุภาพน่าเหลือเชื่อถึงขีดสุด

เปรียบเทียบกันแล้วกระบี่วิญญาณยอดสยบของหยวนซวีคุนยังด้อยกว่าเล็กน้อย!

นี่ก็คือสาเหตุที่ไท่เสวียนบันดาลโทสะ

ไม่จำเป็นต้องสงสัย เจียหนานเตรียมตัวมาเหมือนหยวนซวีคุน!

เพียงแค่ฝ่ายแรกมาเพื่อพาตัวหลินสวินไป ส่วนฝ่ายหลังมาเพื่อชิงระเบียบระดับเทพเท่านั้น

ฟางเต้าผิงก็ใจหล่นวูบ คทาสมประสงค์เจ็ดสมบัติ ลือว่าเป็นศาสตราจิตที่บรรพจารย์ผู้ก่อตั้งลัทธิฌานหลอมขึ้นหลังจากแจ้งมรรคนิรันดร์ ความแข็งแกร่งของอานุภาพทำให้ระดับนิรันดร์ยังหวาดกลัว

แต่ปัจจุบันสมบัตินี้กลับถูกเจียหนานนำมาด้วย ใช้สิ่งนี้มาข่มขู่ ต้องการพาตัวหลินสวินไป!

“สหายยุทธ์โปรดถอยไปด้วย”

เมื่อเห็นว่าไท่เสวียนรู้จักสมบัตินี้ เจียหนานเก็บรอยยิ้มแล้วพนมมือ เคร่งขรึมมีสง่า ก้มหัวคำนับ คทาสมประสงค์ขาวกระจ่างดุจหิมะนั้นลอยอยู่ตรงหน้า เสริมอานุภาพยิ่งใหญ่อย่างหนึ่งให้กับเขา

“ข้าไท่เสวียนฝึกปราณจนถึงตอนนี้ไม่เคยถอยมาก่อน เจียหนาน ด้วยการกระทำของเจ้าในวันนี้ ภายหน้าอย่าหาว่าข้าเอาคืน!”艾琳小說

เสียงของไท่เสวียนทรงพลัง หนักแน่นเหมือนมรรคกระบี่ของเขา

เจียหนานถอนหายใจเบาๆ เผยสีหน้ามีเมตตา “หากต้องการให้คนอย่างเจ้าวางดาบสังหาร สุดท้ายก็ยากเกินไป ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ได้แต่ล่วงเกินแล้ว”

วู้ม!

ยังไม่ทันสิ้นเสียง คทาสมประสงค์เจ็ดสมบัติส่งเสียงดังก้อง เพียงพริบตาฟ้าดาราแถบนี้เหมือนกลายเป็นแดนสุขาวดีที่แท้จริง ทุกหนแห่งคือแสงธรรมไร้ขอบเขต เสียงธรรมไร้สิ้นสุด แก่นอัศจรรย์ไร้จำกัด!

ปรากฏการณ์ยิ่งใหญ่นั้นเดิมน่าจะทำให้ผู้คนตกตะลึงและมุ่งหวัง แต่ตอนนี้หลินสวินกลับขนพองสยองเกล้าราวตกสู่ถ้ำน้ำแข็ง

ตูม!

ร่างกายไท่เสวียนประหนึ่งแผดเผาลุกโหม สีหน้าเขานิ่งสงบ เจตกระบี่ทั้งตัวดุจภูเขาไฟปะทุพลุ่งพล่าน อาภรณ์เกิดเสียงสะบัดโบก

“หลังจากนี้ข้าจะเปิดทางรอดให้พวกเจ้า หนีไปได้ไกลเท่าไรก็หนีไปไกลเท่านั้น”

นัยน์ตาไท่เสวียนดั่งดวงตะวันลุกโชน เห็นชัดว่ายอมสละรูปจำลองเจตจำนง หวังให้หลินสวินกับฟางเต้าผิงรอดปลอดภัย

นี่ทำให้ทั้งสองเสียใจไม่หยุด

ต่อให้รู้ว่านี่เป็นแค่รูปจำลองเจตจำนงของไท่เสวียน แต่ความเด็ดเดี่ยวชวนหดหู่ ไม่กลัวความตายเช่นนี้ ยังทำให้พวกเขารู้สึกแค้นใจจนเสียดกระดูก

เจียหนานถอนใจยาวเฮือกหนึ่ง “หาเรื่องใส่ตัวทำไม”

ตูม!

แดนสุขาวดีที่ปรากฏในฟ้าดาราแถบนี้ เพียงพริบตาก็กลายเป็นภาพราวกับนรก มุนินทร์นับไม่ถ้วนถลึงตาด้วยโทสะ แผ่อานุภาพไร้ขอบเขต คล้ายจะกำราบไท่เสวียนไว้ในนรกแห่งนี้ ไม่อาจหลุดพ้นชั่วกาล

หนึ่งห้วงคิดสุขาวดี หนึ่งห้วงคิดนรกภูมิ!

ภาพเช่นนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ชิ้ง!

ขณะเดียวกันแขนเสื้อไท่เสวียนพลิกตลบ มรรควิถีที่เดือดพล่านกลายเป็นปราณกระบี่สายหนึ่ง เต็มไปด้วยอานุภาพดุดันอาจหาญไม่กลัวสิ่งใด เคลื่อนกวาดฟ้าดารา