Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2945

ตอนที่ 2945 อัญเชิญบรรพจารย์

ผู้ที่ส่งเสียงหัวเราะลั่นเป็นรูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์ของลัทธิฌาน ฉายาพุทธ ‘จี้หมิง’ เคยมีกิตติศัพท์สะท้านใต้หล้าเมื่อนานมาแล้ว

และเคยถกมรรคกับระดับนิรันดร์น่านฟ้าที่เก้ามากมาย

แม้ร่างต้นของเขาจะไม่อยู่ที่ลัทธิฌานนานแล้ว แต่อานุภาพของรูปจำลองเจตจำนงที่เขาทิ้งไว้ให้นี้ยังแข็งแกร่งยิ่งเช่นเดิม

ทันทีที่หลินสวินโจมตีมา เขาก็สำแดงวิชาป้องกันอันแข็งแกร่งยิ่งออกมาโดยไม่ลังเลสักนิด

ฮูม!

แสงเงาสีทองเหมือนวังวนชั้นหนึ่งแปลงเป็นจีวรมาปกคลุมรอบกายเขา อบอวลด้วยแสงธรรมนิรันดร์อันเจิดจรัสตระการตา

จีวรต้นหว้า!

อานุภาพของมันสามารถต้านพลังกฎระเบียบได้!

ตูม!

ทว่าเมื่อหลินสวินกับร่างแยกของเขาโจมตีเข้ามา พลังอันน่าครั่นคร้ามนั้นกลับซัดให้จี้หมิงสะเทือนไปทั้งตัว จีวรต้นหว้ายังเกิดระลอกคลื่นแรง

เขาหน้าเปลี่ยนสีทันที ทำไมถึงแข็งแกร่งเช่นนี้!

ตูม!

ไม่รอให้เขาตอบสนอง การโจมตีมืดฟ้ามัวดินก็มาพุ่งเข้ามา

ระหว่างนี้รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์อื่นๆ ต่างลงมือ แต่นอกจากพลังศาสตรามรรคนิรันดร์สองชิ้นนั้นแล้ว การโจมตีอื่นล้วนถูกเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งกลืนกิน

และแค่ศาสตรามรรคนิรันดร์สองชิ้นนี้ก็ไม่อาจทำอะไรหลินสวินได้

ครู่สั้นๆ จี้หมิงก็ถูกโจมตีรุนแรง บนรูปจำลองเจตจำนงของเขาเกิดรอยแผลแตกเป็นริ้วๆ น่าตกตะลึง

ตูม!

ในที่สุดจีวรต้นหว้าที่คลุมอยู่บนร่างเขาก็ระเบิดออก ส่วนรูปจำลองเจตจำนงของเขาก็ถูกกำราบทั้งอย่างนั้น แตกกระจายไปทั่ว สลายไปดุจสายฝน

รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์ร่วงหล่นไปอีกคน!

สภาพการต่อสู้ที่ดุดันอหังการของหลินสวิน ทำให้พวกถูมู่หุนกับจี้คงหนาวสะท้านเช่นกัน

ในสถานการณ์เช่นนี้หลินสวินยังสามารถสังหารรูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์สองคนได้ พลังเย้ยฟ้าเช่นนั้นจะให้พวกเขาสงบใจได้อย่างไร

แต่พวกเขาต่างดูออกว่าพลังขับเคลื่อนของหลินสวินไม่ได้แกร่งกล้าเหมือนก่อนหน้านี้ เห็นชัดว่าการใช้พลังพรสวรรค์อย่างต่อเนื่องสองครั้งผลาญพลังกายของเขาไปมากยิ่ง

นี่ก็หมายความว่าเมื่อพลังพรสวรรค์ที่เขาใช้ครั้งนี้หายไป เขาย่อมไม่มีพลังต่อสู้ได้อีก!

ในสนามรบ รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์เหล่านั้นก็สังเกตเห็นภาพนี้ เร่งรีบโจมตียิ่งขึ้น

ครืน…

ฟ้าดินปรากฏภาพพังพินาศเหมือนโกลาหลโดยสิ้นเชิง ทะเลหมื่นดาราอันกว้างใหญ่ไม่อาจฟื้นคืนนานแล้ว การต่อสู้ยิ่งดุเดือด

เป็นไปตามที่ศัตรูคาดเดาไว้จริงๆ ไม่นานนักประตูเนรเทศของหลินสวินก็มลายหายไป

เพียงแต่…

ยังไม่ทันให้พวกเขาได้ดีใจ เมื่อหลินสวินกินน้ำค้างเทพฟ้าประทานไปเม็ดหยด พลังกายที่เดิมใช้ไปเกือบหมดก็คืนสู่สภาพสูงสุดในชั่วพริบตา

เห็นการเปลี่ยนแปลงฉับพลันเช่นนี้ต่อหน้าต่อตา รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์เหล่านั้นยังตาเบิกกว้างอย่างอดไม่ได้ ตกใจระคนโกรธเกรี้ยว ยังทำเช่นนี้ได้หรือ!

พวกถูมู่หุนต่างอึ้งค้างไปแล้ว อัดอั้นจนแทบกระอักเลือด

เดิมทีพวกเขานึกว่าจะจับหลินสวินได้แล้ว แต่คิดไปมากมายอย่างไรพวกเขาก็คาดไม่ถึงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหันเช่นนี้กับตัวหลินสวินไอรีนโนเวล

เสวียนเฟยหลิงแววตาแปลกไป

ตอนนั้นเขาเป็นคนมอบน้ำค้างเทพฟ้าประทานสิบหยดให้หลินสวินเอง ย่อมรู้ดีที่สุดว่าเหตุใดจึงเกิดการเปลี่ยนแปลงฉับพลันเช่นนี้กับหลินสวิน

ตอนนี้สถานการณ์ในสนามรบเปลี่ยนไปอีกครั้ง

นอกจากคนที่ควบคุมศาสตรามรรคนิรันดร์สองชิ้นนั้นแล้ว รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์อื่นๆ ต่างเลือกตั้งรับไม่รุก

ทั้งยังไม่ให้โอกาสหลินสวินได้พัวพันหรือเข้าโจมตี!

เห็นชัดว่าพวกเขาต่างรู้ว่าขอเพียงหลินสวินสำแดงประตูเนรเทศอีกครั้ง พวกเขาที่ไม่มีศาสตรามรรคนิรันดร์เช่นนั้นย่อมไม่มีโอกาสใดไปโจมตีหลินสวิน

“ฆ่า!”

ผู้ที่ควบคุมธงเลือดเหล็กประหัตโลกามีนามว่าเสวี่ยหรง ส่วนผู้ที่ควบคุมแปดมหาคัมภีร์ ฉายาธรรมหังเตียน ทั้งสองเหมือนกลายเป็นกำลังต่อสู้หลัก เข้าโจมตีหลินสวินเต็มกำลัง

แต่เหนือความคาดหมายของทุกคน หลินสวินไม่ได้ใช้ประตูเนรเทศ

เพราะอภินิหารพรสวรรค์เช่นนี้ถูกเฒ่าชราพวกนั้นมองความลับออกแล้ว คิดจะสังหารศัตรูอย่างแต่ก่อนจะต้องลงแรงไม่น้อย

และเมื่อเห็นว่าหลินสวินไม่ใช้ประตูเนรเทศอีก รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์คนอื่นที่เดิมยัง ‘ตั้งรับไม่รุกโจมตี’ ย่อมไม่พลาดโอกาส ร่วมกันล้อมโจมตีเต็มกำลัง

พวกเขาต่างตัดสินใจว่าทันทีที่หลินสวินใช้พลังอภินิหารต้องห้ามนั้นก็จะหนีไปไกลๆ ไม่รุกโจมตี ไม่เชื่อว่าด้วยการปิดล้อมเช่นนี้จะจัดการอีกฝ่ายไม่ได้

แต่แผนของพวกเขาย่อมกลายเป็นความว่างเปล่า

เห็นรูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์เหล่านี้บุกมา หลินสวินหายใจเข้าออกลึกๆ เสียงชิ้งดังขึ้นคราหนึ่ง ถือกระบี่มรรคในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งไว้ในมือ

สวบ!

หนึ่งกระบี่เคลื่อนกวาดออกไป

เพิกเฉยต่อพันธนาการห้วงอากาศ แหวกพลังกฎระเบียบ ปราณกระบี่แผ่กระจายเหมือนวงคลื่นงดงามดุจภาพฝัน

แผ่วเบาล่องลอย ไม่อาจคาดเดา และว่องไวจนเหลือเชื่อ

ไม่มีกลิ่นอายสังหารใดแพร่งพรายออกมาสักนิด แต่ยามสังเกตเห็นกระบี่สายนี้ ในใจทุกคนกลับเกิดความรู้สึกหนาวสะท้านอย่างบอกไม่ถูก

อย่างกับนี่เป็นแสงเคราะห์ที่มาจากฟ้าเบื้องบน!

ปัง!

วิชามรรคที่เฒ่าดึกดำบรรพ์คนหนึ่งสำแดงออกมา ทันทีที่สัมผัสปราณกระบี่นี้ก็มลายหายไปเงียบๆ

ปังๆๆ!