Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2968

ตอนที่ 2968 ข่าวดีและข่าวร้าย

ลัทธิแรกกำเนิด

ร่างต้นของหลินสวินกำลังฝึกปราณ

จู่ๆ เขาลืมตาขึ้นเงียบๆ

จากนั้นระลอกคลื่นกลิ่นอายที่คุ้นเคยถูกเขาคว้าจับได้

กายมรรคทั้งห้ากลับมาแล้ว!

เมื่อความคิดของร่างต้นหลินสวินไหวขยับ ห้ากายมรรคที่เพิ่งเข้าแดนแรกเริ่มก็เคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศมาปรากฏในถ้ำสถิต

ระหว่างร่างต้นและร่างแยกเกิดการเชื่อมต่อกันโดยพลัน ทำให้หลินสวินได้รู้ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในน่านฟ้าที่แปดทันที

ครู่ใหญ่หลังจากนั้นร่างต้นของหลินสวินเผยรอยยิ้มมุมปาก

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คาดว่าเรื่องราวจะราบรื่นเช่นนี้!

‘น่านฟ้าที่เก้านิ่งสงบไม่เคลื่อนไหว นี่ก็แปลกจริงๆ…’

ขณะใคร่ครวญ ร่างต้นของหลินสวินเก็บกายมรรคทั้งห้า เขาสังหรณ์ว่าเผ่าเทพนิรันดร์เหล่านั้นจะต้องสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงน่าตะลึงบางอย่างแน่นอน จึงทำให้พวกเขาไม่มีเวลาสนใจเรื่องของน่านฟ้าที่แปด

การเปลี่ยนแปลงน่าตกตะลึงเช่นนั้น เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับเคราะห์แห่งยุคสมัย!

เป็นอะไรกันแน่นะ

หลินสวินคิดไม่ตก แต่สำหรับเขาการเคลื่อนไหวครั้งนี้ที่สามารถทำลายสิบยักษ์ใหญ่อมตะได้ ก็เป็นผลเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ที่เหนือความคาดหมายแล้ว

จู่ๆ พลังระเบียบนอกถ้ำสถิตก็เกิดคลื่นระลอกหนึ่ง

เมื่อหลินสวินเปิดปลดพลังผนึก เสียงของเสวียนเฟยหลิงพลันดังขึ้น “จัดการเรื่องราวเป็นอย่างไรบ้าง”

หลินสวินลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนอกถ้ำสถิต ยิ้มกล่าว “ถือว่าราบรื่น ตั้งแต่วันนี้ไป บนโลกนี้ไม่มีสิบยักษ์ใหญ่อมตะอีกแล้ว”

เสวียนเฟยหลิงอึ้งงันไปทันที เบิกตาโพลง “ล่มสลายหมดแล้วหรือ”

หลินสวินพยักหน้า

เสวียนเฟยหลิงตื่นเต้นจนตบไหล่หลินสวิน “รีบบอกข้าว่าทำได้อย่างไร!”

……

วันนั้นข่าวที่หลินสวินกวาดล้างสิบยักษ์ใหญ่อมตะแห่งน่านฟ้าที่แปดกระจายไปทั่วแดนแรกเริ่ม สร้างความฮือฮาครั้งใหญ่

“หัวหน้าหอหลินคนเดียวก็กวาดล้างสิบยักษ์ใหญ่อมตะได้แล้วหรือ”

“ขะ ขะ เขา… ร้ายกาจเกินไปหรือไม่”

คนใหญ่คนโตเหล่านั้นแต่ละคนตกใจจนอ้าปากค้าง ตกตะลึงกันทั่วหน้า

บรรดาผู้สืบทอดสามหอเก้ายอดเขาต่างเหิมฮึก แต่ละคนถกกันอย่างตื่นเต้นไม่หยุด สิบยักษ์ใหญ่อมตะเป็นถึงผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่มาไม่รู้นานเท่าไร!

แต่ตอนนี้ล้วนถูกลบล้างไปจากโลกอย่างสิ้นเชิงแล้ว!

“ศิษย์น้องถังเจียง ถึงอย่างไรหัวหน้าหอหลินก็เป็นอาจารย์ของเจ้า เหตุใดเจ้ากลับดูไม่ดีใจเท่าไร”

ในลานฝึกยุทธ์ยอดเขาที่เก้า ศิษย์มากมายล้วนพูดคุยเรื่องที่หลินสวินได้รับชัยชนะอย่างปิติยินดี และมีคนสังเกตเห็นว่าถังเจียงนั่งกอดเข่าอยู่ตรงนั้นคนเดียว ท่าทางเหม่อลอย

“แน่นอนว่าข้าดีใจมาก แต่ตอนนี้ข้าเป็นกังวลเพียงว่าต่อให้พยายามฝึกปราณแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้อาจารย์พอใจได้” ถังเจียงเอ่ยทอดถอนใจเบาๆ

“อย่ากดดันตนเองไป คนอย่างอาจารย์เจ้าเป็นหนึ่งเดียวทั่วหล้า สิ่งที่เจ้าควรทำคือตั้งจิตให้มั่น เสาะหามรรคาของตน ไม่ถือดีไม่ร้อนรน ไม่ถูกล่อลวงด้วยผลประโยชน์”

ไม่ไกลนักผู้นำยอดเขาโม่หลันซานเดินเข้ามา พูดด้วยเสียงอ่อนโยน

ถังเจียงรีบลุกขึ้นเอ่ยว่า “ผู้นำยอดเขาสั่งสอนได้ถูกต้อง”

โม่หลันซานกล่าว “ถังเจียง เจ้าไม่เจออาจารย์เจ้ามานานแค่ไหนแล้ว”

ถังเจียงตอบโดยไม่ต้องคิด “แปดปีกว่า”

“นานพอดูแล้ว” โม่หลันซานพยักหน้า “ตอนนี้อาจารย์เจ้าเพิ่งได้รับชัยชนะกลับมา เจ้าสามารถฉวยโอกาสนี้ไปพบเขาได้”

ถังเจียงเบิกตาโพลง “ได้หรือ”

โม่หลันซานยิ้มพูด “เจ้าเป็นศิษย์ของเขา ไปพบเจอเขาย่อมเป็นเรื่องสมเหตุสมผล เหตุใดจะไม่ได้”

“ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้เลย”

ว่าพลางถังเจียงก็หมุนตัวจากไปแล้ว

วันนี้คนที่ไปเยี่ยมหลินสวินมีเยอะมาก อย่างเช่นพวกรองหัวหน้าหอ ผู้อาวุโส ประตูบ้านเหมือนตลาด ล้วนมาแสดงความยินดีกับหลินสวิน

ตอนที่ถังเจียงมาถึงก็ได้รับความสนใจจากสายตามากมายทันที

“นั่นเสี่ยวถังเจียงโตขนาดนี้แล้ว เวลาสิบแปดปีสั้นๆ ก็ก้าวสู่ระดับกึ่งจักรพรรดิด่านสามแล้ว”

มีสัตว์ประหลาดเฒ่าพูดอย่างหยอกล้อ

“นางหนูนี่รากฐานไม่ถึงกับดีมากนัก แต่พรสวรรค์กับความสามารถในการหยั่งรู้กลับมหัศจรรย์ถึงขีดสุด ความสำเร็จในอนาคตย่อมไร้จำกัด”

มีคนลูบหนวดวิจารณ์

“ถังเจียง รอตอนที่ข้าแจ้งมรรคระดับจักรพรรดิ ข้าจะคุ้มครองเจ้าเอง!”

มีคนยิ้มตาหยีพูด

“ขอบคุณผู้อาวุโสทุกท่านอย่างมาก”

เห็นชัดว่าถังเจียงมีมารยาทมาก รู้ความและว่านอนสอนง่าย

นางย่อมรู้ว่าที่ตนถูกผู้อาวุโสมากมายขนาดนี้สนใจ แน่นอนว่าเพราะอาจารย์ของตน

ยามถังเจียงเจอหลินสวิน เขากำลังดื่มกับพวกตู๋กูยง ฟางเต้าผิงอย่างมีความสุข นี่ทำให้ในใจนางระมัดระวังและตื่นเต้นเล็กน้อย

“ถังเจียง เจ้ามานี่”

กลับเห็นหลินสวินโบกมือพร้อมรอยยิ้ม

ถังเจียงรีบเข้าไปเอ่ยว่า “ศิษย์ถังเจียงคารวะอาจารย์”

“ไม่ต้องมากพิธีง เจ้านั่งรอก่อน อีกเดี๋ยวข้าจะดูวิชามรรคของเจ้า”