Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3080

ตอนที่ 3080 ท่าทีของแต่ละฝ่าย

ภูเขาเทพใบบัว

“แปลกจริง เจ้าพวกนั้นรีบเร่งมา ตอนนี้ยังจากไปทันที แม้แต่พวกเฒ่าชราอย่างอูหงจื่อ เหวินไจ้ก็พาคนจากไปด้วย หรือว่ามีเหตุไม่คาดฝันอะไรเกิดขึ้น”

นัยน์ตาฟู่หนานหลีฉายแววประหลาด

ภูเขาเทพใบบัวห่างจากที่พักศัตรูไปแค่หมื่นจั้ง ดังนั้นจึงมองเห็นการเคลื่อนไหวของศัตรูอย่างชัดเจน

ตอนนี้ในที่พักของศัตรูเหลือแค่ขั้นไร้ขอบเขตใหญ่สองคนอย่างซินอิ้งและสิงเทียนหยวน

เหตุการณ์ผิดปกตินี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนบนภูเขาเทพใบบัว

“อาจเป็นอุบายแสร้งปล่อยเพื่อจับ เจตนาหยั่งเชิงพวกเราว่าจะฉวยโอกาสนี้ฝ่าออกไปหรือไม่”

แววตาสิงเจี้ยนสยาไหววูบ

สำหรับเรื่องนี้ฟู่หนานหลีกลับมีความคิดเห็นต่างออกไป กล่าวว่า “แสร้งปล่อยเพื่อจับ? พวกซินหูกับเหลยซ่งพากำลังพลที่แข็งแกร่งที่สุดไปโลกบัวชะตาก่อนแล้ว ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ศัตรูพวกนั้นมีหรือจะกล้าใช้วิธีล่อพวกเราออกไป”

เขาพูดถึงตรงนี้แล้วกล่าวด้วยแววตาหนักแน่น “จากมุมมองข้าต้องมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นแน่นอน ทั้งการเปลี่ยนแปลงนี้ยังใหญ่มาก มิฉะนั้นคงไม่มีทางทำให้เฒ่าชราอย่างอูหงจื่อกับเหวินไจ้จากที่นี่ไปแน่”

คนของลัทธิแรกกำเนิด ลัทธิวิญญาณ และผู้สืบทอดคีรีดวงกมลที่อยู่ใกล้ๆ พลันตกตื่น

วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากเกินไปแล้ว

เริ่มจากการเปลี่ยนแปลงบนทะเลโชคชะตา ปรากฏโอกาสการไปแหล่งสถานอัศจรรย์ครั้งที่สี่

จากนั้นขั้นไร้ขอบเขตใหญ่อย่างซินอิ้งกับอูหงจื่อก็พาเหล่าผู้แข็งแกร่งมาเฝ้าที่นี่ เห็นชัดว่าเพื่อป้องกันการเกิดคลื่นลมจากภูเขาเทพใบบัว

ตอนนี้ฝั่งศัตรูเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้อีกครั้ง ทุกอย่างนี้ล้วนดูผิดปกตินัก

โลกวิญญาณยุทธ์ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่

ไม่ว่าจะเป็นสิงเจี้ยนสยาหรือพวกฟู่หนานหลีล้วนรู้สึกสงสัย

“แค้นที่พวกเราต้องติดอยู่ที่นี่ ไม่อาจสืบข่าวใดๆ ไม่อย่างนั้นคงฉวยโอกาสโจมตีกลับได้บ้าง…”

ฟู่หนานหลีถอนใจยาวเฮือกหนึ่ง

คนอื่นล้วนไม่วายเงียบงัน

นี่ก็คือจุดจบของการถูกกักขัง ไม่อาจเข้าร่วมการต่อสู้ในโลกบัวชะตาได้ ทั้งไม่อาจรู้ข่าวคราวที่เกิดขึ้นของโลกภายนอก ต่อให้อึดอัดใจแค่ไหนก็ได้แต่อดทน

“ฝั่งศัตรูเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ สำหรับพวกเราแล้วอาจเป็นเรื่องดี”

แววตาสิงเจี้ยนสยาล้ำลึก “อย่างน้อยเรื่องนี้ก็พิสูจน์ว่าในโลกวิญญาณยุทธ์มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่พวกเราไม่อาจรับรู้เกิดขึ้นจริงๆ!”

เขาพูดถึงตรงนี้แล้วพลันก้าวไปข้างหน้า ยืนตรงหน้าผาพลางกล่าวเสียงดัง “ซินอิ้ง ถ้าข้าเดาไม่ผิด ในฝั่งพวกเจ้าน่าจะเจอปัญหายากจัดการแล้วกระมัง”

เสียงดั่งระฆังอรุณกลองสายัณห์ดังก้องฟ้าดิน ทั้งถูกพวกซินอิ้งกับสิงเทียนหยวนที่เฝ้าอยู่ในที่พักห่างไปหมื่นจั้งได้ยินด้วย

ทั้งสองสบตากันคราหนึ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่ต้องสงสัยว่าพวกสิงเจี้ยนสยาที่อยู่บนภูเขาเทพใบบัวสังเกตเห็นเบาะแสบางอย่างแล้ว

“สิงเจี้ยนสยา สถานการณ์ของพวกเจ้าเปราะบางระดับใด แต่กลับมีอารมณ์มาสนใจเรื่องของพวกเรา ไม่คิดว่าน่าขันหรือ”

ซินอิ้งเอ่ยเสียงเรียบ

เขาสวมจีวร เคร่งขรึมมีสง่า มือถือลูกประคำหยกขาวเส้นหนึ่ง ทั่วร่างมีอานุภาพสูงเด่นตระหง่านไม่ขยับเหมือนภูเขา

“หึๆ ดูท่าว่าพวกเจ้าจะเจอปัญหาจริงๆ ไม่อย่างนั้นเฒ่าชราสองคนอย่างอูหงจื่อกับสิงเทียนหยวนคงไม่จากไปอย่างรีบเร่งเช่นนั้น”

สิงเจี้ยนสยาพูดเองเออเอง “หากให้ข้าเดาคงมีคนฉวยโอกาสนี้จู่โจมฐานที่มั่นพวกเจ้ากะทันหันใช่หรือไม่”

นัยน์ตาซินอิ้งกับสิงเทียนหยวนล้วนฉายแววจริงจังในครู่เดียว เจ้าเฒ่าคนนี้รู้ได้อย่างไร

เมื่อเห็นพวกเขาสองคนเงียบไป กลับเห็นสิงเจี้ยนสยาหัวเราะลั่น เสียงดังทั่วทิศ แฝงความยินดี “ข้าเดาถูกดังคาด!”

ฟู่หนานหลีและคนอื่นๆ ต่างเผยสีหน้าประหลาด

แค่เห็นท่าทีของซินอิ้งกับสิงเทียนหยวนก็ทำให้พวกเขารู้แล้ว ว่ามีโอกาสสูงที่สิงเจี้ยนสยาจะพูดถูก!

แม้แต่พวกเขาก็ไม่อาจจินตนาการ ในโลกวิญญาณยุทธ์ยังมีใครใจกล้าเช่นนี้บ้าง กล้าไปลงมือกับขุมอำนาจใหญ่อย่างลัทธิพ่อมด ลัทธิฌานเหล่านี้

นี่น่าเหลือเชื่ออย่างเห็นได้ชัด

แน่นอนว่าสำหรับพวกเขา นี่ย่อมเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่ง

“ทำไม หรือเจ้าสิงเจี้ยนสยาคิดว่าเหตุไม่คาดฝันเล็กน้อยพวกนี้จะสั่นคลอนพวกเราได้ หรือกล่าวได้ว่าพวกเจ้าคิดว่าเกิดเหตุไม่คาดฝันแค่นี้พวกเจ้าจะหลุดพ้นจากภูเขาเทพใบบัวได้หรือ”

สิงเทียนหยวนกล่าวเย็นชา

สิงเจี้ยนสยาเงียบไปครู่สั้นๆ จากนั้นก็ยิ้มกล่าว “อูหงจื่อกับเหวินไจ้ล้วนออกเคลื่อนไหวแล้ว นี่ไม่ใช่เหตุไม่คาดฝันเล็กๆ”

สิงเทียนหยวนชี้บัวชะตามหามรรคดอกมหึมาบนเวิ้งฟ้าแล้วกล่าวเย็นชา “อย่างน้อยครึ่งเดือน อย่างมากสามเดือน กำลังพลชั้นยอดของพวกเราจะกลับมา ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เจ้าสิงเจี้ยนสยาคิดหรือว่ารูปการณ์ของโลกวิญญาณยุทธ์นี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอีก”

“ถ้าเกิดขึ้นล่ะ” สิงเจี้ยนสยากล่าวราบเรียบ

สิงเทียนหยวนแค่นหัวเราะ ไม่พูดอะไรมากอีก

แต่สิงเจี้ยนสยากลับหันหน้ามามองพวกฟู่หนานหลีที่อยู่ข้างกายแล้วกล่าว “บทสนทนาก่อนหน้านี้ทุกท่านล้วนได้ยินแล้ว สามารถคาดการณ์ได้ว่ามีคนฉวยโอกาสนี้ลอบโจมตีเหล่าขุมอำนาจของศัตรูจริงๆ ทั้งเป็นพวกร้ายกาจที่ทำให้อูหงจื่อและเหวินไจ้ต้องออกโรงด้วย หากไม่ผิดจากที่คาด ย่อมเป็นขั้นไร้ขอบเขตใหญ่คนหนึ่ง ถ้าเป็นเช่นนี้สถานการณ์ต่อจากนี้ก็น่าสนใจแล้ว”

“เช่นนั้นพวกเราจะลงมือตอนนี้หรือไม่”