Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3111

ตอนที่ 3111 ยกภูเขา

สี่วันก่อน หลินสวินฆ่ากู่เชาจือและสังหารจอมมารหูยงที่หน้าด่านนภาสี่ลักษณ์แห่งนี้

ในวันนั้นข่าวแพร่กระจาย เรียกคลื่นลมลูกใหญ่ขึ้นในโลกบัวชะตา

และวันนี้ในอีกสี่วันต่อมา หลินสวินมาปรากฏตัวหน้าด่านนภาสี่ลักษณ์อีกครั้งพร้อมกับพวกสิงเจี้ยนสยา นี่ไม่อยากเรียกเสียงฮือฮายังยาก

“สิงเจี้ยนสยา ครั้งนี้พวกเจ้ามาอีกทำไมกัน”

มีคนอดถามไม่ได้

สิงเจี้ยนสยากล่าวด้วยรอยยิ้มชอบใจ “แน่นอนว่าต้องมาท้าทาย”

ในที่นี้โกลาหลอีกระลอก

คนเมื่อครู่เอ่ยถามอีกครั้ง “หรือว่า… เจ้าหลินสวินนี่ยังจะตัดสินเป็นตายอีกหรือ”

“ฮ่าๆ พวกอิงเทียนเซิงล้วนป้องกันไว้หมดแล้ว เลือกตัดสินเป็นตายในเวลานี้จะไม่โง่เกินไปหน่อยหรือ”

สิงเจี้ยนสยากล่าว สายตามองด่านนภาสี่ลักษณ์แล้วเอ่ยปากราบเรียบ “ในครั้งนี้ย่อมเป็นตัดสินแพ้ชนะ”

ตัดสินแพ้ชนะ!

เมื่อได้ยินคำนี้คนไม่น้อยล้วนลอบถอนหายใจโล่งอก

“ตัดสินแพ้ชนะหรือ ฮ่าๆ…”

บนด่านนภาสี่ลักษณ์มีคนหัวเราะเย็นชา

หากเลือกตัดสินเป็นตาย ผู้ชนะสามครั้งรวดก็สามารถชิงอำนาจปกครองด่านนภาได้

อย่างคราวก่อนหากหลินสวินชนะอีกครั้งก็จะสามารถยึดครองด่านนภาสี่ลักษณ์ กลายเป็นเจ้าของด่านนี้ได้

แต่หากตัดสินแพ้ชนะ จำเป็นต้องชนะหกครั้งติดจึงจะสามารถยึดด่านได้

อีกทั้งตัดสินแพ้ชนะไม่ตัดสินเป็นตาย ย่อมหมายความว่าไม่มีการตายเกิดขึ้น

ฉะนั้นเมื่อรู้จุดประสงค์การมาของพวกหลินสวิน ในใจพวกสัตว์ประหลาดเฒ่าบนด่านนภาสี่ลักษณ์เหล่านั้นจึงสงบลงมาก ผ่อนคลายไม่น้อย

ทว่าสิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือ พวกหลินสวินมาครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อชิงด่านนภาสี่ลักษณ์สักนิด

“สิงเจี้ยนสยา เจ้ารู้หรือไม่ว่าในโลกบัวชะตาตอนนี้มีคนอยากฆ่าเจ้าหลินสวินนี่มากขนาดไหน”

จู่ๆ อิงเทียนเซิงเอ่ยปาก

สิงเจี้ยนสยากล่าวง่ายๆ “หากข้าเดาไม่ผิดย่อมมีไม่น้อยแน่”

อิงเทียนเซิงเอ่ยด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “แล้วเหตุใดเจ้ายังพาเจ้าหมอนี่มาปรากฏตัวที่นี่อย่างเปิดเผยอีก ไม่กลัวถูกศัตรูบางส่วนทะยานมาจับพวกเจ้าทั้งหมดหรือ”

สิงเจี้ยนสยาหัวเราะ “ถ้ากลัวพวกข้าคงไม่ปรากฏตัวหน้าด่านนภาสี่ลักษณ์แห่งนี้หรอก”

อิงเทียนเซิงแค่นเสียงเย็น “เช่นนั้นข้าก็อยากเห็นจริงๆ ว่ายามอันตรายปรากฏ พวกเจ้าจะแก้ไขอย่างไร!”

หลินสวินก้าวขึ้นหน้างพลางกล่าวเรียบๆ “อิงเทียนเซิง กล้าตัดสินแพ้ชนะกับข้าหรือไม่”

ทั่วลานอึ้งค้าง ใครต่างไม่คาดคิดว่าหลินสวินจะระบุชื่อตรงๆ เริ่มมาก็ท้าทายอิงเทียนเซิงทันที!

อิงเทียนเซิงโมโหจนหัวเราะ “เจ้าหนุ่ม อยากท้าทายข้าหรือ เจ้ายังขาดคุณสมบัติอยู่”

หลินสวินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าตั้งใจเป็นเต่าหดหัวไม่ยอมออกมา เปลี่ยนให้คนอื่นลงสนามก็ได้ ไม่ว่าคู่ต่อสู้เป็นใครข้าล้วนไม่มีความเห็น”

กล่าวพลาวเงาร่างเขาลอยตัวขึ้นไป หนึ่งหมัดเคาะบนป้ายศิลามหามรรค ‘ตัดสินแพ้ชนะ’ ที่อยู่ฝั่งขวาประตูใหญ่ด่านนภาสี่ลักษณ์ผ่านอากาศ

วู้ม!

ละอองแสงพลังกฎระเบียบแปลกประหลาดระลอกหนึ่งลอยกระเซ็น

จากนั้นลานประลองที่ปล่อยกลิ่นอายนองเลือดเย็นสะท้านแห่งหนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศ พาดขวางกลางฟ้าดิน

“เจ้าหมอนี่ใจกล้าดีจริงๆ ประกาศศึกตรงๆ เลย!”

“สังหารจอมมารหูยงได้มีหรือจะเป็นพวกธรรมดา จำไว้ อย่ามองเขาเป็นเพียงขั้นสรรสร้างอีกเด็ดขาด!”

“คราวนี้มีเรื่องสนุกให้ชมแล้ว”

ในพื้นที่ใกล้เคียงพวกสัตว์ประหลาดเฒ่าทั้งกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์ สายตาที่มองทางหลินสวินล้วนเจือแววแปลกไป

พวกสิงเจี้ยนสยาก็ลอบเตรียมตัวในเวลานี้เช่นกัน

“ใครอยากไปเล่นตัดสินแพ้ชนะกับเจ้าหมอนี่สักหน่อยไหม”

บนด่านนภาสี่ลักษณ์อิงเทียนเซิงเอ่ยปากเรียบๆ

“ให้ข้าไปเอง”

ฉิวเฟิ่งฉือลุกออกมา เขารูปร่างซูบผอม สวมชุดดำทั้งชุด แก้มตอบเว้า สะพายค้อนทองแดงใหญ่ยักษ์คู่หนึ่ง กร้าวแกร่งดุดัน

สี่วันก่อนเขาก็เคยท้าทายสิงเจี้ยนสยา แต่กลับถูกสิงเจี้ยนสยาทำให้กลายเป็นตัวตลก

“ไม่ได้”

อิงเทียนเซิงส่ายหน้า “แค่ตัดสินแพ้ชนะเท่านั้น ไม่คุ้มให้เจ้าเหล่าฉิวลงมือด้วยตัวเอง”

ไม่ใช่ไม่คุ้ม หากแต่เขากังวลว่าฉิวเฟิ่งฉือจะบาดเจ็บสาหัส!

ในฝั่งพวกเขา ฉิวเฟิ่งฉือเป็นมือขวาของเขาเช่นเดียวกับจอมมารหูยง

และตอนนี้จอมมารหูยงตายแล้ว เขาไม่หวังให้ฉิวเฟิ่งฉือลงมืออีก

ต่อให้แค่บาดเจ็บก็ไม่ได้

เพราะหลายวันต่อจากนี้เขายังต้องให้ฉิวเฟิ่งฉือจัดการคู่ต่อสู้คนอื่นๆ ถึงขั้นยามเริ่มชิงแท่นมรรคบัวชะตาอย่างแท้จริงก็ไม่อาจขาดความช่วยเหลือจากฉิวเฟิ่งฉือได้

แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากให้ฉิวเฟิ่งฉือบาดเจ็บสาหัสจะต้องเกิดเหตุเหนือคาดได้ง่ายมาก

นี่ไม่ใช่สิ่งที่อิงเทียนเซิงอยากเห็น

“ข้าเข้าใจแล้ว”

ฉิวเฟิ่งฉือใคร่ครวญครู่หนึ่งแล้วถอนใจเบาๆ ถอยกลับไป

“นิ่งปู้ชวี”

อิงเทียนเซิงเลื่อนสายตามองนิ่งปู้ชวี “คราวก่อนจอมมารหูยงออกสู้แทนเจ้า เชื่อว่าในใจเจ้าก็ต้องรู้สึกผิดต่อเรื่องนี้เป็นแน่ ตอนนี้โอกาสมาแล้ว”

นิ่งปู้ชวีพยักหน้าน้อยๆ “ข้าจะทุ่มสุดความสามารถ”

“ไม่” อิงเทียนเซิงกล่าว “เป้าหมายของเจ้าไม่ใช่จะเอาชนะเขาอย่างไร หากแต่ผลาญพลังเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามไม่ให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บรุนแรงเกินไป”

นิ่งปู้ชวีสีหน้าแข็งทื่อน้อยๆ ในใจผุดความรู้สึกอัปยศอย่างบอกไม่ถูก

เขาก็เป็นเฒ่าดึกดำบรรพ์ที่เคยข้ามเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพห้าครั้งเช่นกัน มีหรือจะไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของอิงเทียนเซิง

อิงเทียนเซิงไม่คิดว่าตนเป็นคู่ต่อสู้ของหลินสวินชัดๆ!

แต่ความจริงเช่นนี้กลับทำให้นิ่งปู้ชวีไม่อาจโต้แย้ง

เพราะพลังต่อสู้ของเขาไม่แข็งแกร่งเท่าจอมมารหูยง อย่างมากที่สุดก็แค่สูสีกับกู่เชาจือ และยามกู่เชาจือถูกหลินสวินฆ่าตายยังไม่เคยทำให้หลินสวินได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ…

สิ่งที่อิงเทียนเซิงพูดผิดหรือ

ไม่เลย

ทว่าแต่ไรมาความจริงเช่นนี้ทำร้ายคนมากที่สุด

“ด้วยประสบการณ์การต่อสู้ของเจ้าย่อมรู้ดีว่าควรทำอย่างไร ไปเถอะ”