Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3228

ตอนที่ 3228 ต้นไม้โบราณต้นหนึ่ง

เมื่อเรือนิรันดร์พุ่งขึ้นมากะทันหัน ในใจหลินสวินก็ตื่นตะลึง

ตัวแปรนี้ทำให้เขายังคิดไม่ถึง

กระทั่งเรือนิรันดร์เลาะมาตามจิตรับรู้ของเขา หลินสวินก็สัมผัสได้ทันทีว่าจิตรับรู้ของตนเหมือนนั่งอยู่บนเรือนิรันดร์นั้น จิตวิญญาณยังผ่อนคลายไปครู่หนึ่ง

จากนั้นเรือนิรันดร์ก็เริ่มพาจิตรับรู้ของเขาพุ่งเข้าไปในส่วนลึกของเขตผนึกอัศจรรย์…

‘นี่มันจะพาข้าไปหาอะไร’

หลินสวินใจสั่น

ภาพนี้น่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ

เดิมเขานึกว่าเรือนิรันดร์เป็นกุญแจดอกหนึ่งที่เปิดโลกมอบวิญญาณได้ แต่ใครจะคิดว่าตอนนี้สมบัติชิ้นนี้กลับเปลี่ยนแปลงไป คล้ายจะดึงตนไปที่แห่งหนึ่ง!

‘จริงสิ ซย่าจื้อยังอยู่ในเรือนิรันดร์’

หลินสวินพลันนึกขึ้นได้ ทันใดนั้นจิตรับรู้ของเขาก็แทรกเข้าไปในเรือนิรันดร์ ลองปลุกซย่าจื้อที่อยู่ในนั้น

แต่ตอนนี้จิตรับรู้ของเขากลับถูกพลังคลุมเครือขัดขวาง

ก็ในตอนนี้เองหลินสวินจึงพบว่าเรือนิรันดร์เปล่งคลื่นพลังลึกลับออกมาประหนึ่งจังหวะชีวิต

นี่เป็นพลังที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน!

‘ต้องเป็นเพราะจิตรับรู้ของข้าสัมผัสบางอย่างในเขตผนึกอัศจรรย์แห่งนี้แน่ ถึงทำให้เรือนิรันดร์เกิดความเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ตามไปด้วย…’

หลินสวินสงบใจลง

เขาในตอนนี้เพียงแค่ทะลวงจิตรับรู้ผ่านเขตผนึกอัศจรรย์แห่งนี้ ต่อให้พบเจอภัยคุกคามถึงชีวิตก็ไม่หวั่นอะไร

ที่กังวลเพียงอย่างเดียวคือซย่าจื้อที่อยู่ในเรือนิรันดร์!

‘ข้าจะไม่ให้เจ้าเกิดเรื่องเด็ดขาด’

หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง จดจ่อความคิดทั้งหมดกับจิตรับรู้

ฮูม…

เรือนิรันดร์ในตอนนี้เหมือนกับนาวาน้อยลำหนึ่ง พาจิตรับรู้ของหลินสวินทะลวงผ่านไปในกลิ่นอายแรกกำเนิดเป็นชั้นๆ ไปสู่ส่วนลึกไร้สิ้นสุดของเขตผนึกอัศจรรย์

ตลอดทางจิตรับรู้ของหลินสวินผ่อนคลายหาใดเทียบ พลังจิตวิญญาณยังไม่ต้องใช้สักนิด นี่ทำให้เขาสงบใจสัมผัสทิวทัศน์และความเร้นลับต่างๆ ได้ตลอดทาง

แต่เทียบกับการหยั่งรู้ก่อนหน้านี้ กลับรู้สึกเข้าใจเพียงผิวเผินอย่างเลี่ยงไม่ได้

เพราะเรือนิรันดร์ว่องไวเกินไปจริงๆ ตลอดทางถึงกับคล้ายไม่พบกับสิ่งกีดขวางใดสักนิด

ก็ไม่รู้นานแค่ไหน

เรือนิรันดร์พลันสั่นเบาๆ หยุดชะงักลงทันใด

และในจิตรับรู้ของหลินสวินก็ ‘เห็น’ ต้นไม้ต้นหนึ่ง!

ต้นไม้นี้หยั่งรากลงในไอแรกกำเนิด เห็นชัดว่าสูงเพียงเก้าจั้ง แต่ในจิตรับรู้ของหลินสวินกลับสูงเหมือนไร้สิ้นสุด ใหญ่โตเหมือนไร้ขอบเขต ทำให้เขายังเกิดความรู้สึกเล็กจ้อย

แต่ดูแล้วต้นไม้นี้สูงเพียงเก้าจั้งจริงๆ!

ที่ทำให้หลินสวินแปลกใจก็คือ กิ่งทั้งสี่ของต้นไม้ต้นนี้แสดงแสงเงาของจตุโบราณสถานอย่างแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ แหล่งสถานศุภโชค แหล่งสถานคุนหลุน แหล่งสถานอัศจรรย์ สิ่งที่อบอวลออกมาก็เป็นกลิ่นอายต้นกำเนิดของจตุโบราณสถาน

และบนกิ่งทั้งสี่นี้ต่างโล้นเตียนไร้ใบ ทั้งยังไม่มีผล ตรงข้ามกลับมีลวดลายเป็นวงๆ

จิตรับรู้หลินสวินเข้าไปสัมผัส ในสมองพลันเหมือนจะระเบิดออก ภาพหยั่งรู้อันยิ่งใหญ่ปะปนกันไปโถมเข้าสู่จิตวิญญาณราวกับภูผาถล่มสมุทรคำราม ทำให้จิตรับรู้ของเขายังว่างเปล่าไปชั่วขณะ

ก็ไม่รู้ว่านานเท่าไร…

หลินสวินเห็นความว่างเปล่าเวิ้งว้างไร้ซึ่งสรรพสิ่งใดๆ จู่ๆ กลิ่นอายแรกกำเนิดขมุกขมัวก็ผุดขึ้นในความว่างเปล่า รวมตัวและใหญ่ขึ้นไม่หยุด จนกระทั่งต่อมาความว่างเปล่านี้ก็อัดแน่นไปด้วยไอแรกกำเนิดขุ่นมัวโดยสมบูรณ์

จากนั้นไอแรกกำเนิดก็ปั่นป่วนไม่มีหยุด เหมือนกำลังฟูมฟักอะไรบางอย่าง กระบวนการนี้ดำเนินไปไม่รู้กี่เดือนปี ในที่สุดวันหนึ่งไอแรกกำเนิดก็ให้กำเนิดพลังชีวิต ทำให้ทั้งไอแรกกำเนิดมีจังหวะอันลึกลับพิสดารปรากฏขึ้น…

นอกจากพลังชีวิตนี้แล้ว ภายในไอแรกกำเนิดก็ค่อยๆ มีพลังที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงสายแล้วสายเล่าเพิ่มขึ้นมา…

ก็ในตอนนี้เองพวกมันรวมตัวกัน สั่นสะเทือน ชนปะทะ แปรสภาพ ทั้งยังเปลี่ยนแปลงไม่ว่างเว้นเฉกเช่นต้นกำเนิดของไอแรกกำเนิด…

ในที่สุดก็กลายเป็นจตุโบราณสถาน!

เมื่อจตุโบราณสถานอุบัติขึ้น ต้นแบบของโลกยุคสมัยใบหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในไอแรกกำเนิดราวกับเบิกฟ้าแยกดิน มันบิดเบี้ยว พองตัว ยืดขยายไม่หยุด… จนในที่สุดจึงเสถียรโดยสมบูรณ์ จากนั้นในโลกยุคสมัยก็มีโลกไร้ขอบเขต ชีวิตนับไม่ถ้วน มหามรรคไร้สิ้นสุดปรากฏ…

ทุกสิ่งที่อัศจรรย์พันลึกนี้ก่อร่างเป็นอารยธรรมยุคสมัยยุคหนึ่ง สำแดงการเปลี่ยนแปลงในโลกดุจคลื่นเกรียงไกรโถมซัด พลังมหัศจรรย์นานาชนิดอย่างกฎกรรม กาลเวลา โชคชะตาต่างถักทอและปะทะกัน ทำให้ความรุ่งโรจน์และเสื่อมถอยของยุคสมัยหนึ่งสมบูรณ์ครบวัฏจักร

เมื่อยุคสมัยนี้ร่วงโรย จากความรุ่งเรืองกลายเป็นล่มสลาย ก็รวมเข้าไปในแหล่งสถานศุภโชคคล้ายใบไม้ร่วงคืนสู่ราก แต่ไม่นานนักก็จะมียุคสมัยใหม่ถือกำเนิดขึ้นจากไอแรกกำเนิดขุ่นมัวนี้อีก…

ยุคสมัยผันเปลี่ยนไม่ว่างเว้น ชีวิตและมหามรรคนับไม่ถ้วนก็เปลี่ยนแปลงไร้สิ้นสุดตามไปด้วย สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนไปก็คือจตุโบราณสถาน

พวกมันตั้งมั่นอยู่ในไอแรกกำเนิดนี้ ดำรงอยู่ในทุกการเปลี่ยนผ่านของอารยธรรมยุคสมัยแต่ละยุค!

ตูม!

หลินสวินเพียงรู้สึกว่าจิตวิญญาณสั่นสะท้าน ภาพในสมองพลันสลายไปเหมือนฟองสบู่

แต่จิตรับรู้ของเขายังอยู่บนเรือนิรันดร์ ท่ามกลางไอแรกกำเนิดไกลออกไป ต้นไม้โบราณลึกลับนั้นสงบนิ่งไม่ขยับ

แต่หลินสวินสัมผัสได้ แม้ว่าภาพก่อนหน้านี้จะหายไป แต่กลับมีการหยั่งรู้อันลึกลับตกตะกอนอยู่ในสภาวะจิตของตน

การหยั่งรู้เช่นนี้เกี่ยวข้องกับการถือกำเนิดและก่อร่างของ ‘ยุคแรกกำเนิด’!