ท่าทางของเขาสง่างาม แสงสีฟ้าอ่อนไหลหลั่งอยู่รอบกาย กลิ่นอายยิ่งดูโดดเด่น ดาบวิญญาณม่วงในมือของเขาก็แผ่ประกายแสงอันเป็นเอกลักษณ์ของสมบัติวิญญาณ พาให้อำนาจของเขายิ่ดงดูโดดเด่น
คนหนุ่มสาวหลายคนพลันรู้สึกหัวใจกระเพื่อมไหวอย่างไม่ทราบสาเหตุ การโจมตีเมื่อครู่นี้น่าสะพรึงกลัวมากเหลือเกิน ทำให้พวกเขารู้สึกหนังหัวชาวาบ สะเทือนไปทั้งจิตวิญญาณ
ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่านั่นเป็นดาบแบบไหน ถึงดูเหมือนสามารถทำลายล้างสรรพสิ่งได้เช่นนี้
เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ชั้นอาวุโสเองก็หวั่นไหว
พลังแห่งสัจจะ!
พวกเขาเห็นพลังแห่งสัจจะที่มีเพียงระดับหยั่งสัจจะเท่านั้นที่จะใช้ได้ จากในศาสตร์การยุทธ์ของเด็กหนุ่มระดับมหาสมุทรวิญญาณผู้นี้
เหลือเชื่อจริงๆ!
การโจมตีอันน่าทึ่งก่อนหน้านี้ ราวกับรวมคนและฟ้าเป็นหนึ่งเดียวกัน แฝงท่วงทีของพลังแห่งสัจจะ
“ไม่คิดเลยว่าพลังยุทธ์ของเจ้าจะมาถึงระดับนี้แล้ว แต่เจ้าคิดว่าเพียงเท่านี้ก็จะสามารถชนะข้าได้หรือ”
ในลานฝึกยุทธ์ หลิงเทียนโหวลุกขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา เมื่อครู่นี้เขาถูกโจมตีจนกระอักเลือด ได้รับบาดเจ็บไปแล้ว
แต่เมื่อเทียบกับโทสะและความตะลึงในใจแล้ว แผลเท่านี้เล็กน้อยมาก
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า หลินสวินที่ไม่ยอมใช้สมบัติวิญญาณเสียที พอใช้ขึ้นมาก็สำแดงวิชาดาบที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ออกมา!
“ฆ่า!”
หลิงเทียนโหวโจมตีอีกครั้ง เขาไม่ยอมถูกหลินสวินข่มเช่นนี้แน่ หรือพูดอีกอย่างว่า เขาไม่เชื่อว่าหลินสวินจะเป็นคู่แข่งของตัวเอง!
แม้จะเป็นการทำเพื่อสิ่งที่เดิมพันเอาไว้ เขาก็จะยอมให้ตัวเองแพ้ไม่ได้เด็ดขาด
ครืน~
ง้าวสีทองวาดผ่านอากาศ ม้วนพลังจากทุกสารทิศ คลื่นประกายทองโหมกระหน่ำซัดสาดออกไปอย่างเอาแต่ใจ
แต่ทันใดนั้นก็ถูกหลินสวินทำลายสลายพลังด้วยดาบเดียว
“เจ้าคิดว่าข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกหรือ”
ท่ามกลางเสียงอันเรียบเฉย หลินสวินใช้ก้าวย่างชือน้ำแข็ง เงาร่างดูองอาจ ดาบวิญญาณม่วงในมือส่งเสียงราวคำราม ฟาดฟันลงมา
ตูม!
อากาศที่ทรุดตัวถูกแยกออกจากกันด้วยคมดาบ สะเทือนร่างหลิงเทียนโหวจนกระเด็นออกไปอย่างแรง เลือดอาบไปทั้งตัว
พลังดาบอันเฉียบคมนั่นบาดผิวหนังออก เลือดสดไหลออกมา ดูน่าสยดสยองผิดปกติ
ทุกคนสูดหายใจเข้าด้วยความตกใจ เก่งกาจเกินไปแล้ว หลินสวินในวินาทีนี้ราวกับเซียนในด้านวิชาดาบ จู่โจมอย่างสบายๆ ไม่ได้ใช้ทักษะอะไรเลย แต่ทว่ากลับเต็มไปด้วยพลังฟ้าดินอันยิ่งใหญ่เกินต้านทาน
นี่คือความอัศจรรย์ของพลังแห่งสัจจะอย่างแท้จริง แม้แสดงให้เห็นเพียงรางๆ แต่อานุภาพก็เรียกได้ว่าน่ากลัว!
การที่ผู้ฝึกปราณระดับมหาสมุทรวิญญาณคนหนึ่งจู่ๆ ได้ครอบครองวิธีของยอดฝีมือระดับหยั่งสัจจะ พลังที่ปล่อยออกมานั้นคงจินตนาการได้ว่าจะน่ากลัวเพียงใด
“น่าชังนัก!”
หลิงเทียนโหวแทบคลั่ง รับความพ่ายแพ้ไม่ได้ แม้ว่าร่างกายจะบาดเจ็บหนักแต่ก็ยังลุกขึ้นสู้ ดูแข็งกร้าวอย่างที่สุด
แต่ไม่ว่าเขาจะโต้กลับอย่างไรก็ถูกหลินสวินสลายพลัง กดดันและต้องล่าถอยกลับมา บาดแผลในร่างกายหนักขึ้นเรื่อยๆ เลือดไหลจนพื้นดินเปลี่ยนเป็นสีแดง
ทำให้หลายคนต่างสงสาร หลิงเทียนโหวในอดีตยโสโอหังเพียงใด ราวกับไม่มีใครในระดับเดียวกันเทียบได้
แต่ตอนนี้กลับถูกหลินสวินข่มอย่างสิ้นเชิง ไม่อาจตอบโต้ ทำให้อดรู้สึกสงสารไม่ได้
ตูม!
สุดท้าย ในยามที่หลิงเทียนโหวพ่ายแพ้และล้มลง หลินสวินเอาดาบชี้คอ ไอสังหารที่แพร่กระจายออกจากดาบแหลมคม ทำให้เขาได้สติจากการที่จิตใจถูกความเดือดดาลครอบงำ ไม่คิดขัดขืนอีก
สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นขาวซีด เต็มไปด้วยความไม่จำยอมและผิดหวัง เขาแพ้งั้นหรือ ทั้งยังแพ้ให้กับคนที่ถูกเขามองว่าเป็นเพียงแค่ปรมาจารย์สลักกวิญญาณผู้อ่อนแอ!
ห้าปีเชียวนะ!
เขาฆ่าฟันอยู่ในสนามรบมาห้าปี การหวนกลับมายังนครต้องห้ามครั้งนี้ เดิมคิดว่าจะกอบกู้ชื่อเสียงบารมีกลับมา และได้รับความโปรดปราณจากยอดฝีมือในดินแดนรกร้างโบราณ
แต่ตอนนี้…
กลับแพ้!
แพ้อย่างราบคาบ
ตอนนี้บรรยากาศตกอยู่ท่ามกลางความเงียบ ทุกคนเผยสีหน้าตกใจ มองหลินสวินที่ราวกับเป็นเซียนดาบในลานแสดงยุทธ์อย่างอึ้งๆ ความตื่นเต้นภายในใจเนิ่นนานไม่อาจสงบลงได้
ก่อนหน้านี้หลินสวินสร้างความตะลึงโดยการเอาชนะฉือฉางเฟิง
ตอนนี้เขาก็เอาคืนอย่างแข็งกร้าว ล้มหลิงเทียนโหวผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งไร้ที่เปรียบได้ในคราเดียว นี่ถือว่าเหนือความคาดหมายของทุกคน ดูเหลือเชื่อมากจริงๆ
เพราะใครจะคิดว่า เด็กหนุ่มซึ่งครึ่งปีที่แล้วยังอยู่ในระดับมหาสมุทรวิญญาณขั้นต้น ตอนนี้กลับเก่งกาจเพียงนี้แล้ว?
หลิงเทียนโหวเป็นผู้กล้าที่มีชื่อเสียงมาตั้งนาน เรียกได้ว่าเป็นบุคคลชั้นยอดในบรรดาแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองพระชนมพรรษาครั้งนี้ คนที่จะสู้กับเขาได้นั้นมีน้อยมาก
บุคคลระดับนี้กลับมาแพ้หลินสวิน!
จะไม่ให้ตะลึงได้อย่างไร
ใครเล่าจะจินตนาการได้
“คุกเข่า ขอขมาแม่นางชิงเยียน!”
ภายในลานแสดงยุทธ์ หลินสวินพูดเสียงเรียบ แฝงความเด็ดขาดอย่างไม่อนุญาตให้สงสัย
แม้จะรู้การเดิมพันนี้แต่แรกแล้ว แต่ตอนที่เห็นหลินสวินสั่งให้หลิงเทียนโหวทำตามสัญญาในฐานะผู้ชนะ ก็ยังทำให้ทุกคนอดหัวใจสะท้านไม่ได้
เด็กคนนี้…เหี้ยมจริงๆ!
หลิงเทียนโหวเป็นถึงเชื้อพระวงศ์นะ ให้เขาคุกเข่าในงานเลี้ยงฉลองพระชนมพรรษาของจักรพรรดินีแบบนี้ หยามกันเกินไปแล้ว
ตามคาด สีหน้าของหลิงเทียนโหวเปลี่ยนเป็นย่ำแย่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ความอับอายระดับนี้ จะให้เขาทำได้อย่างไร?
นี่มันทรมานมากกว่าการฆ่าเขาเสียอีก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์