Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 807

ตอนที่ 807 ช่วงชิงวาสนา
อสูรเนตรทองนอเดียวทะยานขึ้นเวหาท่ามกลางเสียงคำรามสะท้านฟ้า ทั่วร่างเจิดจรัสราวหล่อจากทองคำ ทั่วกายเอ่อท้นแสงสมบัติมหามรรค สาดส่องภูผาธารา

ครืน!

หลังจากอสูรตัวนี้ปรากฏกาย อสนีบาตสีทองหลากสายพลันมาเยือน ม้วนแผ่สนั่นหวั่นไหวทั่วสารทิศ

ทันใดนั้นผู้แข็งแกร่งเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬส่วนหนึ่งในละแวกใกล้เคียงซึ่งกำลังแตกตื่นหนีตาย พลันชักกระตุกไปทั้งตัวราวถูกสายฟ้าฟาด กลายเป็นร่างไร้วิญญาณไหม้เกรียมร่วงหล่นลงจากฟากฟ้า

เห็นชัดว่ามันถูกยั่วโทสะโดยสมบูรณ์ ทรงอานุภาพร้ายกาจ แสงทองทั่วร่างโชติช่วงชัชวาล มีแสงอสนีบาตไหลหลั่งเลือนรางในนัยน์ตา

น่ากลัวยิ่งกว่าก่อนหน้านี้!

ณ เชิงเขา หลินสวินใจสะท้านสัมผัสถึงพลังกดดันที่ราวกับทำให้หายใจไม่ออก นี่คือการปรากฏตัวครั้งที่สองของอสูรเนตรทองนอเดียว ขณะนี้จิตสังหารของมันทะลวงเมฆแตกต่างจากก่อนหน้า เห็นได้ว่าเหี้ยมโหดบ้าคลั่งหาใดเปรียบ

“โฮก!”

เสียงคำรามของมันทำลายชั้นเวหา ทำให้ห้วงอากาศบีบกดทรุดลง ทันทีที่ทะยานฟ้าก็กลายเป็นแสงสว่างสีทองพุ่งตามโก่วขุ่ยซึ่งอยู่ห่างออกไป

ครืน!

สี่เท้าเหยียบขยี้ภูผาธารา อ้าปากพ่นสายฟ้าสีทองเจิดจ้า ประดุจผู้ควบคุมทัณฑ์อสนีจากสรวงสวรรค์ ชวนประหวั่นไร้ขอบเขต

โก่วขุ่ยแค่นเสียง เขาหัวเสียนักที่เมื่อครู่ถูกหวดกระเด็นในคราเดียว ทำเอาเขาหน้าหม่นแสง มาบัดนี้เห็นอสูรร้ายยังพุ่งทะยานตามมา ทำให้เขาบันดาลโทสะทันควัน

ชิ้ง!

เขาเรียกดาบโค้งสีโลหิตเล่มหนึ่งออกมา แสงมรรคพลันโอบล้อมลานตา โฉบพุ่งออกไปอย่างรุนแรงเข้าโรมรันกับอสูรเนตรทองนอเดียว

เพียงชั่วขณะนภากาศราวถูกระเบิด ฟ้าถล่มดินทลาย พลังมรรคราชันชวนประหวั่นแผ่กระจาย หมู่เขาใกล้เคียงต่างถูกลูกหลงดับสลายทรุดทลายดังครืนๆ

นี่คือการประลองแห่งพลังมรรคราชัน ศักดานุภาพระดับนั้นย่อมน่าหวาดกลัวหาใดเปรียบเป็นธรรมดา

ที่น่าชื่นชมคือภูเขาวิญญาณไร้นามนั่นพิเศษโดดเด่นยิ่งยวด พลานุภาพดั่งพญามังกร ความอัศจรรย์งามวิจิตรแฝงซ่อนอยู่ภายใน หมอกม่วงห้อมล้อมเกาะกุม ไม่โดนผลกระทบจากการต่อสู้แม้แต่น้อย

โอกาส!

หลินสวินซึ่งหลบซ่อนอยู่ออกเคลื่อนไหว ที่เขารอคอยอย่างยากลำบาก ไม่ใช่แค่เพื่อขุดหลุมดักพวกผู้แข็งแกร่งเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ แต่เพื่ออมฤตแกนสุวรรณ!

สวบ!

ทั่วร่างเขาอบอวลไอซวนหนี โคจรก้าวย่างชือน้ำแข็งเต็มกำลัง ทะยานขึ้นเขาแล้วเข้าไปในถ้ำสถิตนั่นโดยพลัน

หลินสวินใจเต้นโครมคราม นั่นเป็นอมฤตแกนสุวรรณทั้งสระ หากสามารถนำไปได้ การฝึกปราณต่อจากนี้ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลแล้ว

ไม่นานนักหลินสวินก็มาถึงเบื้องหน้าสระน้ำนั่น มันดูเร้นลับเป็นปริศนา ดุจดวงตะวันหลอมละลายอยู่ภายใน แผ่หมอกแสงสีทองแสบตาหาใดเปรียบออกมา พลังชีวิตยิ่งใหญ่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นปะทะใบหน้าไม่หยุดยั้ง

พริบตานั้นหลินสวินถูกพลังชีวิตอันอบอุ่นแผ่คลุมจนสั่นไปทั้งตัว สารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณทั่วร่างต่างราวกำลังรื่นเริงยินดี มีความรู้สึกดั่งลอยล่องท่องเหินเหนือหมอกเมฆา

‘สมเป็นอมฤตแกนสุวรรณหนึ่งในแปดเซียนฟ้าดิน!’ หลินสวินในใจร้อนเร่า เขาไม่อาจสงบสติอารมณ์ นัยน์ตาที่มองสระน้ำเจือความเร่าร้อนวูบหนึ่ง

ภายในสระของเหลวหนืดสีทองแน่นขนัด เสมือนน้ำสีทองที่หลอมละลายจากสุริยัน ส่องประกายสว่างไสวเปล่งอร่ามเรืองรอง

‘ไม่แปลกที่ศักยภาพของอสูรเนตรทองนอเดียวนั่นจะน่าหวาดกลัวเช่นนี้ แช่อยู่ในมหาโอสถไร้เทียมทานเช่นนี้ทุกวัน ต่อให้ไม่อยากแกร่งขึ้นก็คงยาก…’

หลินสวินทอดถอนใจ เขาหาได้ลังเลอีก หยิบขวดหยกมันแพะซึ่งตระเตรียมไว้ออกมาจากเจดีย์สมบัติไร้อักษรอย่างแคล่วคล่องว่องไวก่อนเริ่มทำการเก็บรวบรวม

ซ่า…

ของเหลวสีทองกลายเป็นสายเล็กละเอียดไหลลงขวดหยก พลังชีวิตหอมกรุ่นแผ่กระจาย ทำเอาจิตใจหลินสวินแทบลุ่มหลงมัวเมาอยู่กับมัน

ตูม!

ทว่าเพียงชั่วขณะ แสงทองสายหนึ่งพุ่งออกมาจากสระน้ำ ราวกระบี่คมกริบเฉือนแหวกอากาศฉับพลัน หากไม่ใช่หลินสวินหลบทันก็คงโดนโจมตีเข้าหน้าแล้ว

หลินสวินเหงื่อแตกพลั่ก ไหนเลยจะคิดว่าภายในสระยังซ่อนไอสังหารไว้อีก!

เขาเงยหน้ามองออกไปก็พลันตกตะลึง ทำไมยังมีเจ้าตัวน้อยอีกตัว

ก็เห็นอสูรเนตรทองนอเดียวตัวน้อยที่สูงราวฉื่อกว่า หัวมังกรแต่กำเนิด ร่างกายดั่งกวางหนอก สี่เท้าแข็งแกร่งทรงพลังยื่นหัวออกมา ดวงตาทองเจิดจรัสกำลังจ้องมองตนอย่างเหี้ยมเกรียม

มันแยกเขี้ยวยิงฟันแผดเสียงคำราม แต่น้ำเสียงกลับอ้อแอ้หน่อมแน้มไม่มีพลังข่มขวัญโดยสิ้นเชิง ออกจะน่ารักน่าหลงใหลเสียมากกว่า

หลินสวินพลันผ่อนคลายลงไม่น้อย สุดท้ายก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดอสูรเนตรทองนอเดียวนั่นถึงโกรธจัดเช่นนั้น ที่แท้เพราะ ‘หวงลูก’ ถึงได้ออกไปฆ่าสังหารเช่นนั้น

“เจ้าตัวน้อย ไปเล่นตรงนั้น”

หลินสวินขยับมือก็พัดเจ้าตัวน้อยก้นโด่งร่วงลงบ่อดังตู้ม

จากนั้นเขาจึงใช้ขวดหยกเก็บอมฤตแกนสุวรรณต่อ

สวบๆๆ!

กลางสระน้ำ แสงสีทองมากมายโหมปล่อยมาทางหลินสวินอย่างหนักหน่วง

เห็นชัดว่าอสูรเนตรทองนอเดียวตัวน้อยโกรธจัด กำลังต่อต้านและขัดขวางหลินสวินที่มาขโมยน้ำสมบัติของมัน

หลินสวินเริ่มรำคาญ ยามนี้เวลามีค่ายิ่งกว่าอะไร สิ้นเปลืองแม้เพียงเสี้ยวล้วนน่าเสียดาย!

เขาพุ่งไปเบื้องหน้า จับหางเจ้าตัวน้อยแล้วรัวฝ่ามือตีก้นมันดังเพี๊ยะๆๆ ก่อนกล่าวเสียงเหี้ยม “ถ้าไม่เชื่อฟังอีกจะตุ๋นเจ้ากินซะ!”

เจ้าตัวน้อยน้ำตาคลอเบ้า โกรธจนแยกเขี้ยวยิงฟันถลึงตามองหลินสวิน ท่าทางราวอยากกัดหลินสวินให้ตาย

ไม่ว่าอย่างไรสุดท้ายมันคล้ายหวาดเกรงหลินสวินอยู่บ้าง ไม่รู้เพราะกลัวหลินสวินหรือกลัวถูกหลินสวินจับตุ๋นกินเข้าจริงๆ กันแน่ ถึงไม่กล้าอึกทึกตึงตังอีก