บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 15

หมอนี่เห็นชัดว่าไม่ได้หิวน้ำ แต่คือตั้งใจเหยียดหยามฉัน！

เถียหนิงซวงโมโหจนแทบจะเอาแก้วชาโยนลงบนพื้น

บูซานที่อยู่ด้านข้างยื่นมือมาถึงอย่างสายฟ้าแลบจับแขนของเถียหนิงซวงไว้ ส่ายหน้าอย่างหนักแน่นแล้ว

ความหมายนั่นคือคุณหนูขออย่าได้วู่วาม

เถียหนิงซวงอยากที่จะพูดอะไร ฉินเทียนที่เดินไปถึงหน้าประตูพูดเสียงดังว่า“ลูกชายตระกูลซู จำคำพูดของผมไว้”

“หลังสิบวันถ้าไม่สามารถเป็นอย่างที่ผมต้องการได้ ให้ครอบครัวของพวกคุณย่อยยับ”

เสียงดังกึกก้องเหมือนเป็นการตักเตือนจากเทพแห่งสวรรค์

เวลานี้เงาหลังของเขาจู่ ๆ สูงใหญ่อย่างไร้ขีดจำกัด ดูไปแล้วเหมือนปีศาจที่กำหนดร้อยล้านหมื่นสิ่งมีชีวิต！

ทันใดนั้นทั้งสถานที่นั้นก็ถูกบรรยากาศที่น่ากลัวชนิดหนึ่งปกคลุมไว้เงียบมาก

“คุณหนูรีบไป！”

บูซานร้องเสียงต่ำเสียงหนึ่งแล้วพาเถียหนิงซวงอีกทั้งบอดี้การ์ดทุกคนไล่ตามขึ้นไป

บอดี้การ์ดทุกคนอพยพถอยกลับเหมือนกระแสน้ำ

ชั่วพริบตาหน้าประตูก็ว่างเปล่า

คนตระกูลซูบุกออกมาแล้วมองเห็นรถเบนซ์สีดำมากมายขบวนหนึ่งเหมือนมังกรยาวสีดำ คดเคี้ยวออกไป หายไปในฉากที่มืดมิดอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเหมือนเพิ่งตื่นจากความฝัน มองหน้ากันต่างก็มีสีหน้าที่ตื่นกลัวไม่สงบ

“มิน่าล่ะคนแซ่ฉินกล้าพูดโอ้อวดอย่างนี้ ที่แท้เขาสร้างความสัมพันธ์เส้นนี้กับตระกูลเถียแล้ว！” ซูเป่ยซานพูดเสียงต่ำ

เขาใจลอย ในใจกำลังนึกถึงเรื่องที่ฉินเทียนพูดสองเรื่องเมื่อกี้อยู่

หรือว่าเขาต้องการรับผิดชอบเรื่องนั้นจริง ๆ เหรอ？

ยังมีบริษัทที่อยู่ในมือของซูเหวินเฉิง วันนี้มีเงินทองเข้ามามากมายเป็นเสาหลักทางเศรษฐกิจที่สำคัญของตระกูลซู

หรือว่าจะต้องคืนให้กับหยางยู่หลันจริง ๆ ？

“คุณปู่ไม่ต้องตื่นตระหนกไป ผมรู้แล้ว！”

คำพูดของซูเหวินเฉิงดึงดูดความสนใจของทุกคน

“พี่เหวินเฉิง พี่รู้อะไรแล้ว ？” ซูเหวินปินถามอย่างรีบร้อน

ซูเหวินเฉิงพูดยิ้มอย่างเย็นชา“คนแซ่ฉินเดิมทีไม่ใช่สร้างสายสัมพันธ์กับตระกูลเถีย”

“พวกคุณลืมที่ผมพูดเมื่อกี้แล้ว เขาสวมรอยใช้ชื่อของหวางโป๋เหนียนสมาคมการแพทย์บังคับให้หม่ายงไล่เฉ่าเต๋อและหลี่เฉียงออก”

“กระทั่งใบอนุญาตทางการแพทย์ต่างก็ถอนและยกเลิกไปแล้ว”

“เอาตามที่ผมรู้ ร่างกายของนายท่านตระกูลเถียมีโรคเก่าอยู่ยากที่จะรักษาให้หายได้มาตลอด”

“ผมทาย ตระกูลเถียก็คือได้รับข่าวแล้ว สงสัยว่าคนคนแซ่ฉินมีความเกี่ยวข้องกับหวางโป๋เหนียนดังนั้นเชิญเขาไปรักษาโรค”

“เรื่องชนิดนี้พูดจริง ๆ ก็คือลองทำครั้งสุดท้ายเท่านั้น”

“คนแซ่ฉินน่าขำ คิดไม่ถึงยังเสแสร้งทำท่าทางออกมา บังคับคุณหนูใหญ่ของตระกูลเถียก้มหน้ายกชาต่อหน้า”

“รอคนของตระกูลเถียพบว่าฉินเทียนรักษาโรคไม่เป็น เป็นแค่คนหลอกลวงคนหนึ่งจะไม่ละเว้นชีวิตของเขาอย่างเด็ดขาด！”

ฟังการวิเคราะห์ของเขาแล้วทุกคนรู้สึกว่าสมเหตุสมผล บนหน้าในที่สุดก็เปิดเผยรอยยิ้มออกมาอีก

“เหวินเฉิง นายต้องคิดหาวิธีเปิดโปงหน้ากากปลอมของฉินเทียนออกมาและช่วงชิงความรู้สึกที่ดีของคุณเถียมา”

“ตระกูลซูถ้าหากสามารถเชื่อมการแต่งงานกับตระกูลเถียได้ นั่นถึงจะเป็นเรื่องใหญ่ที่ทำให้ชาติตระกูลมีหน้ามีตาอย่างแท้จริง！” ซูเป่ยซานพูดอย่างดีใจ

ซูเหวินเฉิงพูดอย่างตื่นเต้น“คุณปู่วางใจ！”

“ตามที่ผมสังเกตหนิงซวงเธอก็คือภายนอกเย็นชาแต่จิตใจดี ที่จริงเธอได้เกิดความรักต่อผมนานแล้ว เพียงแต่อายที่จะยอมรับก็เท่านั้น”

“ผมรับรอง จะให้เธอแต่งเข้าตระกูล ให้เธอมีทายาทสืบทอดให้ตระกูลซูของพวกเรา！”

คิดถึงมีวันหนึ่งกอดสาวสวยในอ้อมกอดภายใต้ความภาคภูมิใจของเขา ความดีใจก็แสดงออกมาบนใบหน้า

เจอกับความตื่นตระหนกตกใจแล้ว บรรยากาศที่น่ายินดีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“คุณปู่ พี่เหวินเฉิง คุณลุงคุณอาทุกท่าน พวกเรากลับไปดื่มเหล้าต่อกันเถอะ”

“วันนี้เป็นเทศกาลวันไหว้พระจันทร์ เริ่มแรกเป็นสมาคมการแพทย์แล้วก็เป็นคุณหนูตระกูลเถียอีก พี่เหวินเฉิงนำเรื่องมงคลสองเรื่องมาพร้อมกันให้กับตระกูลซูของพวกเราแล้ว”

“พวกเราฉลองให้ดี ๆ ！” ซูเหวินปินพูดอย่างไม่พลาดโอกาส

“ใช่ ดื่มต่อ！”