บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 655

เจ้าของแส้มังกรคนใหม่?

เมื่อได้ยินคำพูดของ เฒ่าหัวมังกร ฉินเทียนก็รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อะไรคือแส้มังกร?”

“มันเกี่ยวข้องกับดาบเล่มนี้ด้วยหรือ?”

จูจูที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างตื่นเต้นว่า “มีดเล่มนี้ชื่อว่าเกล็ดมังกร คนที่ถือมีดเล่มนี้ ก็คือแส้มังกรของมังกรซ่อนรูป”

“แส้มังกรนี้เปรียบเสมือนเป็นผู้ตรวจการ สามารถตรวจตราสมาชิกทุกคนของมังกรซ่อนรูปได้ตลอดเวลา”

“ผู้ตรวจสอบ เธอรู้จักไหม?”

“ฉินเทียน ยินดีกับเธอด้วยนะ นับจากนี้เป็นต้นไป เธอคือผู้ดำรงตำแหน่งแส้มังกรของใหม่ของพวกเรา!”

“มังกรมีเกล็ด ผู้สัมผัสต้องตาย มีดเล่มนี้แสดงถึงการมีอำนาจมหาศาล เป็นรองแค่เฒ่าหัวมังกรเลยก็ว่าได้ ต่อไปนี้แม้แต่ฉันก็ยังต้องเกรงกลัวเธอด้วยนะ”

เป็นผู้ตรวจสอบให้กับมังกรซ่อนรูป อย่างนั้นหรือ? เมื่อเห็นสายตาอันเจ้าเล่ห์ของ เฒ่าหัวมังกร แล้วจู่ๆ ฉินเทียนก็รู้สึกว่าตัวเองได้ถูกวางหมากเอาไว้อีกแล้ว

แมร่งอะไรหว่ะ ให้กูรับใช้พวกมึงเนี่ยนะ?

ฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นงานที่สบาย แต่เขารู้ดีอยู่แล้วว่า เรื่องมันไม่มีทางง่ายดายเช่นนั้น

เมื่อรับตำแหน่งแล้ว เขาก็จะเหมือนคนรับใช้คนหนึ่งที่ต้องคอยจัดการแก้ไขปัญหาภายในของมังกรซ่อนรูปอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่หรือ?

เขาไม่ได้โง่ และคงไม่ให้คนอื่นหลอกใช้ได้หรอก

“กูไม่ทำ!”

“พวกมึงอยากให้ใครทำก็ไปทำเถอะ!” เขาทำสีหน้าเคร่งเครียด และรีบโยนมีดลงบนพื้น

เฒ่าหัวมังกรจิบชาและพูดอย่างนิ่งๆ ว่า “เธอเสียดายแล้วหรือ?”

“ครอบครองเกล็ดมังกร เป็นแส้มังกร นี่คือธรรมเนียมที่สืบทอดมานานหลายร้อยปีของมังกรซ่อนรูปของพวกเรา”

“อาวุธตั้งมากมายเธอไม่เลือก ดันเลือกเกล็ดมังกรซะอย่างนั้น ตอนนี้มาทำเป็นเสียดาย มันดูไม่ดีไปหน่อยมั้ง?”

“ในเมื่อเธอพูดว่าจะไม่ทำ ฉันเองก็ไม่สามารถให้โอกาสเธอกลับเข้าไปในคลังอาวุธได้อีก การเดินทางไปญี่ปุ่นของเธอในครั้งนี้ ก็คงถือว่าเสียเที่ยวแล้วสินะ”

ฉินเทียนอารมณ์เริ่มขึ้น พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ฉันไม่เอาแล้ว พอใจหรือยัง?”

“ถือว่าฉันเสียเวลาเปล่าก็แล้วกัน ลาก่อน!”

พูดพลาง ก็หันหน้าเดินไปทางประตู พูดตามตรงว่า สำหรับเขาแล้ว เขาไม่ได้สนใจแส้มังกรของมังกรซ่อนรูปอะไรนั้นสักนิดเลย

เขาเคยชินกับความเป็นอิสระที่ไม่มีข้อผูกมัด และไม่คิดอยากจะถูกพันธนาการใดๆ

“ฉินเทียน เธอฟังฉันพูดนะ!”

“คุยกันดีดีเถอะ!”

จูจูตะโกนขึ้นมาเมื่อเห็นว่าฉินเทียนไม่ยอมหยุด เขาเดินพุ่งเข้าไปหาด้วยความโกรธและอ้าแขนทั้งสองข้างตรงหน้าเขา และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ไม่อนุญาตให้ไป!”

“อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป เธอเห็นมังกรซ่อนรูปของพวกเราเป็นอะไรกันแน่?”

“จะว่าไป ฉันก็ไม่เข้าใจ แส้มังกรเป็นตำแหน่งที่สำคัญมากขนาดนี้ เธอถือดียังไงมาดูถูกกันแบบนี้?”

ฉินเทียนฝืนยิ้มและตอบว่า “เธอเจตนาให้ฉันเลือกมีดเล่มนี้ ที่แท้ก็วางแผนมานานแล้วสินะ?”

“มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ฉันเกลียดท่าทีความระวังตัวทุกฝีก้าวของมังกรซ่อนรูปอย่างพวกเธอ”

จูจูพูดอะไรไม่ออกโกรธจนหน้าแดงก่ำ

เฒ่าหัวมังกรที่อยู่ด้านหลังพูดด้วยเสียงดังว่า “ไอ้เด็กเปรต เธอคิดจะสั่งสอนพวกเราอย่างนั้นหรือ?”

“เรื่องนี้มันสำคัญมาก หากไม่ให้เธอผ่านบททดสอบเสียก่อน ฉันจะกล้าวางใจมอบตำแหน่งที่สำคัญแบบนี้ให้เธอได้ยังไง?”

“เธอไม่ทำก็ได้ แต่ฉันแนะนำให้เธอไปถามพญายมเฒ่าก่อนนะว่าเขาจะยินยอมไหม”

“อาจารย์ของฉันงั้นหรือ?” ฉินเทียนตะลึงไปชั่วครู่ จู่ๆ ก็นึกถึงถุงผ้าเก็บแผนการใบนั้นขึ้นมา

ตามที่เถ้าแก่พูดไว้ตอนนั้น หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากันกับเฒ่าหัวมังกร แล้วและตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ค่อยเปิดจดหมายฉบับนี้ออก

เขารีบหยิบเอาจดหมายนั้นออกมา และแกะชั้นด้านนอกที่ใช้น้ำมันตูดไก่ปิดผนึกไว้จนแห้งแล้วออก

เมื่อเห็นตัวหนังสือบิดๆ เบี้ยวๆ ที่อยู่บนนั้น เขาอดไม่ได้ถึงกับต้องยืนงงอยู่ตรงนั้น

จูจูรีบเดินเข้าไปใกล้ๆ เมื่อเห็นดังนั้น เขาก็หลุดขำออกมา

เขาแย่งกระดาษแผ่นนั้นไปและตะโกนด้วยความดีว่า “คุณปู่ รีบมาดูนี่สิ!”

“พญายมเฒ่าบอกว่า ให้เด็กคนนี้เชื่อฟังทุกอย่างที่เธอต้องการ ถ้าเขาไม่ยอมล่ะก็ ตีเขาให้ตายไปซะเลย!”