บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 654

เห็นเพียงแค่ป่าอันหนาวเหน็บเห็น มีดและปืนวางเรียงละลานตาเต็มไปหมด

วางเรียงทีละแถว ทีละแถว มองไปจนสุดลูกหูลูกตาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เป็นไปตามคาด ที่แท้ฟาร์มเกษตรเหล่านั้น ด้านล่างถูกเจาะไว้เพื่อสร้างคลังอาวุธใต้ดินที่ไม่รู้ว่ากว้างใหญ่ไพศาลขนาดไหน

18 ศัสตราวุธ มีด ปืน กระบี่ ทวนวงเดือน ขวาน ขวานศึก ตะขอ สามง่าม แส้เหล็ก เหล็กท่อน ค้อน ดาบขอ หอกง่าม พลอง แหลนยาว กระบอง....มีครบทุกอย่าง

ด้านหน้าชั้นวางแต่ละอัน ล้วนแต่มีนักรบสวมชุดเกราะหน้าตาขึงขังยืนอยู่ ภายใต้แสงไฟสลัวๆ ทำให้คนรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ราวกับได้เข้าไปอยู่ในอาณาจักรสมัยโบราณอันลึกลับ

เมื่อเห็นฉินเทียนมีท่าทีตกตะลึงเช่นนั้นแล้ว จูจูก็ดูภูมิใจมาก เธอพูดด้วยความเย่อหยิ่งว่า “เป็นยังไงหล่ะ ไม่ทำให้เธอผิดหวังใช่ไหม?”

“ฉันจะบอกเธอว่า ภายในมังกรซ่อนรูปมีทีมชำนาญเฉพาะด้าน พวกเขาส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านที่ล้วนแต่เป็นช่างฝีมือตัวฉกาจเลยทีเดียว”

“อาวุธทั้งหมดที่นี่ ล้วนสร้างขึ้นจากฝีมือพวกเขาทั้งสิ้น รับประกันได้ว่า ไม่มีผลงานชิ้นไหนที่ไม่ผ่านฝีมือของพวกเขาแน่นอน”

ฉินเทียนพูดจากใจจริงว่า “ภูมิหลังของมังกรซ่อนรูป นั้น ไม่ธรรมดาจริงๆ”

“ภายใต้อำนาจของเทคโนโลยี ยุคที่เครื่องบินและปืนใหญ่ออกอาละวาด เขายังคงตั้งใจเก็บและขุดค้นสิ่งของที่บรรพบุรุษเหลือเอาไว้ ซึ่งจุดนี้ คู่ควรที่จะได้รับการเลื่อมใสจากฉัน”

จูจูพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ฉันรู้ว่าเธอดูถูกมังกรซ่อนรูปของพวกเรามาโดยตลอด”

“ตอนนี้ ได้รับความเลื่อมใสจากราชาเทพฉิน นี่ฉันควรจะเป็นตัวแทนของมังกรซ่อนรูปเพื่อแสดงถึงความประหลาดใจที่ได้รับคำชื่นชมนี้ด้วยไหม?”

ฉินเทียนหัวเราะและพูดว่า “ที่ไหนกันหล่ะมังกรซ่อนรูปของพวกเธอเก่งกาจจะตาย แม้แต่ฉันเองยังถูกควบคุมจนเหมือนตุ๊กตาเลย แบบนี้โอเคหรือยัง?”

จูจูหัวเราะและพูดว่า “เธอเนี่ยนะ อย่าใจแคบขนาดนี้เลย!”

“ฉันรู้ว่า การเดินทางไปญี่ปุ่นทำให้เธอลำบาก นี้ก็ถือว่าชดเชยให้แล้วไม่ใช่หรือ!”

“จำไว้ว่า สิบนาทีเท่านั้น โอกาสมีเพียงรอบเดียว และเธอเลือกได้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ”

“เริ่มนับเวลาแล้ว รีบเข้าไปเถอะ ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้”

ฉินเทียนตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง “เธอไม่เข้าไปกับฉันหรือ?”

อาวุธมากมายขนาดนี้กับเวลาเพียงสิบนาที มันยากมากเลยกับการเลือกสิ่งที่ดีที่สุด

เขายังคงคิดที่จะขอให้จูจูเข้าไปด้วยกันและบอกข้อมูลภายในกับเขาต่ออีกสักหน่อย

จูจูยิ้มอย่างมีเลศนัย “นี้คือทางที่เธอเลือก ฉันเข้าไปวุ่นวายไม่ได้หรอก”

“แต่ว่า——” เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เอนตัวเข้าไป เขย่งปลายเท้าและกระซิบข้างหูฉินเทียนว่า “บางครั้งก็ไม่ต้องสนใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากนักหรอก”

“บางที สิ่งที่ไม่น่ามองที่สุด อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดก็ได้นะ”

ท่าทีนี้ดูคลุมเครือมาก ฉินเทียนได้กลิ่นน้ำหอมหวานๆ จากตัวของเขา หูก็ถูกลมหายใจของเธอเป่าจนรู้สึกจั๊กจี้ไปหมด

เขากลืนน้ำลายลงคอ และพูดน้ำเสียงแห้งๆ ว่า “โอเค ขอบคุณนะ”

เขาเกรงว่าจะเกิดความเข้าใจผิดอะไรกันขึ้น เลยรีบหันหลังและเดินไปยังคลังเก็บอาวุธที่อยู่ด้านหลังกำแพงขนาดใหญ่นั้น

เขาเข้าใจความหมายของจูจูที่จริงแล้วเธอกำลังบอกเขาอยู่ว่า อาวุธที่ดีที่สุดจะวางอยู่ตรงที่ไม่น่าสนใจที่สุด

ดังนั้น มีดดาบที่อยู่เบื้องหน้านี้ แม้ว่าล้วนแต่เป็นของดีทั้งนั้น แต่เขาก็ไม่หยุดดูนานจนเกินไป

คลังใต้ดินนั้นใหญ่โตมาก เขาเดินชมอย่างรวดเร็วหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่พบอาวุธที่ทำให้เขารู้สึกเตะตาเตะใจได้เลยสักชิ้น

เวลาผ่านไป เหลือเพียงสามนาทีแล้วเท่านั้น

อันที่ไม่น่ามอง ถึงจะเป็นอันที่ดีที่สุด....เขาบ่นพึมพำในใจ เดินสอดส่องไปทั่วทุกมุมกำแพง

ทันใดนั้น ด้านหลังของแถวปืนยาวแถวหนึ่ง ก็พบว่ามีสิ่งของสีดำทมิฬอันหนึ่งปรากฏขึ้นมา

นั้นก็คือมีดสันโค้งเล่มหนึ่ง ความยาวราวราวประมาณหนึ่งฟุต สีดำทมิฬ และดูเหมือนว่าจะเป็นของที่มีตำหนิ

ฝักดาบเป็นหนังฉลามธรรมดา สภาพดูโทรมอยู่บ้างแล้วเหมือนกัน

เมื่อเทียบกับอาวุธที่มีแสงอันเจิดจ้ารอบๆ นั้น มันไม่คุ้มค่ากับการเอ่ยขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ

คนปกติทั่วๆ ไป ก็คงไม่มีใครสังเกตเห็นมันอย่างแน่นอน

ไม่รู้ว่าทำไม ฉินเทียนแค่มองแวบแรก ก็รู้สึกถูกชะตากับมันมาก

เขายื่นมือออกไปหยิบมีดเล่มนั้น ข้อมือของเขาก็รู้สึกหน่วงๆ ขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่า มีดสันโค้งที่หน้าตาอัปลักษณ์นี้ มันจะหนักอึ้งอย่างคาดไม่ถึง

ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้หล่อมาจากเหล็กธรรมดาทั่วๆ ไป