บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1082

“อ้อ ที่แท้ก็เกิดและโตที่ริมแม่น้ำนี่เองหรอ？”ชายพายเรือนั้นเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ “อย่ามาหลอกคนแก่อย่างข้านะ สาวน้อยในเมืองริมแม่น้ำนั้น ต่างก็โดนลมตากแดด อีกทั้งผิวพรรณยังออกจะมีสีดำ ไม่เหมือนเจ้าที่ขาวสวยเช่นนี้นะ”

“เจ้ายัยคนนี้ ไม่ยอมเอ่ยความจริง อยากที่จะมาหลอกให้คนแก่อย่างข้านั้นมีความสุขหรือ”

เถิงจู้นั้นที่ถูกเขาเอ่ยว่าใส่ แต่ว่าก็ยังอารมณ์ดีอยู่

และไม่เอ่ยซ่อนอีกต่อไป ก่อนที่จะเอ่ยตามความจริง “คุณลุง ถึงแม้ว่าฉันนั้นจะไม่ได้เกิดที่ริมแม่น้ำ แต่ว่าฉันนั้นได้โตมาในหุบเขาป่าไม้นี้จริงๆนะ”

“ในตอนเด็กๆฉันนั้นได้ถูกคุณปู่เลี้ยงมา แต่ว่าได้พลัดหลงกับคุณปู่ เลยได้พี่เหยาคอยเลี้ยงดูมานะคะ”

ชายพายเรือนั้นเอ่ยถามด้วยความตกใจ “เจ้า นั้นพลัดหลงกับคุณปู่ของเจ้ารึ？”

“ใช่แล้วค่ะ ในตอนที่ฉันนั้นยังเด็กมา คุณปู่ของฉันถูกคนไม่ดีจับตัวไป ตอนนี้ได้หายตัวไปแล้วเป็นเวลาเกือบยี่สิบปีแล้วล่ะ”

เถิงจู้นั้นได้เงยหน้าดื่มเหล้า ก่อนที่ตอนนี้จะแอบเมาเล็กน้อย “และคนเลวพวกนั้น ได้จับคุณปู่ของฉันไป พวกมันนั้นจะต้องไม่มีจุดจบที่ดีแน่นอน！”

“ใช่” ชายพายเรือนั้นรีบเอาเหล้าให้เถิงจู้ดื่ม “คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้านั้นอายุยังน้อย แต่ต้องมาพบเจออะไรตั้งมากมายขนาดนี้”

“มาเถอะ สาวน้อย พวกเรามาดื่มกันเถอะ มาดื่มให้มีความสุขกันเถอะนะ รีบเอ่ยความในใจมาเถอะ เจ้าจะได้รู้สึกสบายใจขึ้น”

“อือ！ดื่ม！”

เถิงจู้นั้นไม่ได้เอ่ยปฏิเสธ เร็วๆนั้น ก่อนที่จะได้ดื่มเหล้าต่อ เห็นได้ชัดเจนว่าตอนนี้นั้นเมาแล้ว และเหมือนจะนั่งไม่ค่อยไหวแล้ว

ส่วนหญิงชรานั้นที่พายเรือก็ทนไม่ไหว ก่อนที่จะเอ่ยด้วยสีหน้าดำเครียดและจ้องไปที่ชายแก่ “ไอแก่นี่ ฉันเตือนคุณแล้วนะ ว่าอย่าให้ฉันมาทำอะไรแบบนี้อีกไงล่ะ！”

“หญิงสาววัยรุ่น คุณไม่เข้าใจหรอก！พายเรือดีๆต่อไปเลยนะ！

ชายพายเรือนั้นจ้องมองไปที่หญิงชรา ก่อนที่จะเอ่ย จนทำให้หญิงชรานั้นหวาดกลัวและไม่กล้าเอ่ยต่อ

เถิงจู้ตอนนี้ที่เมาแล้ว ก่อนที่จะเอ่ยตัวไปกับเรือ และเริ่มที่จะน้ำตาไหล“คุณลุงรู้ไหม ว่าหลายปีมานี้ฉันอยากเจอคุณปู่แค่ไหน”

“แต่ว่าฉันนั้นไม่รู้จริงๆว่าพวกนั้นจับเอาคุณปู่ไปไว้ที่ไหนกัน ฉันนั้นเลยทำได้แค่ออกตามหาไปทั่วพร้อมกับพี่เหยา”

“ฉันนั้นอยากที่จะหาคุณปู่ อยากที่จะเจอกับเขาไวๆ แต่กลัวที่จะได้รับข่าวจากเขา และกลัวว่าตนเองนั้นจะสู้ไม่ได้กับพวกที่จับตัวเขาไป”

“ลุงไม่รู้หรอก ว่าปู่ของฉันนั้นเก่งแค่ไหน แต่ว่าเขานั้นได้ถูกพวกนั้นกักขังเอาไว้ และพวกคนเลวพวกนั้น ฉันนั้นก็คงสู้ไม่ไหวเหมือนกันนะ”

“ฉันนั้นกลัวว่าตนเองนั้นจะช่วยคุณปู่ไม่ได้ และมองเห็นแค่เขานั้นที่ได้รับความทรมาน แบบนี้ยังจะดีสะกว่าที่ฉันนั้นหาเขาไม่เจอ และดีกว่าที่จะได้มีแรงพลังแบบนี้สะอีก”

และคิดมาตลอดว่า ที่เถิงจู้ถึงแม้ว่ามองไปแล้วจะหัวเราะ แต่ว่าภายในใจนั้นจะต้องหนักอึ้งแน่นอน

เธอนั้นแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่อยากจะไปเจอ กู่เซียนแต่ว่าก็ไม่รู้ว่ากู่เซียนนั้นไปโดนจับตัวเอาไว้อยู่ที่ไหน และตนเองนั้นอาจจะไม่มีพละกำลังที่มากพอที่จะพาเขานั้นออกมา

หากจะลองเปลี่ยนไปเป็นปกติแล้ว เธอนั้นจะไม่เอ่ยอะไรพวกนี้ออกมาแน่นอน

แต่ว่าในตอนนี้นั้น เธอนั้นได้เมาเหล้าแล้ว และก็ไม่ได้สนใจอะไร เลยเริ่มที่จะเอ่ยความคับข้องในใจออกมา

ชะนีขาวนั้นที่ยังคอยจับขวดเหล้าเอาไว้ ตอนนี้ได้ดื่มจนนอนไปแล้วแล้ว

ส่วนชายพายเรือนั้นก็คือใจ พร้อมทั้งได้เทเหล้าให้กับเถิงจู้พร้อมเอ่ย“มาเถอะ มาดื่มกัน แล้วเอ่ยคำในใจที่ไม่สบายใจออกมาให้หมดเถอะ！”

และในค่ำคืนนี้ เถิงจู้นั้นจำไม่ได้ว่าตนเองนั้นดื่มไปแล้วเท่าไหร่ และก็จำไม่ค่อยได้ว่าตนเองนั้นได้เอ่ยอะไรออกไป

จำได้เพียงแค่ตนเองนั้นไม่หยุดที่จะดื่ม ……

ในตอนกลางดึก เธอนั้นได้ขึ้นมา เพราะว่าถูกสาดน้ำใส่

น้ำที่เยือกเย็นน้ำ ได้สาดใส่ลงมา ทันใดนั้นเธอนั้นก็ได้ตื่นขึ้น

หรือว่าฝนตกกันนะ？

เถิงจู้นั้นอยากที่จะยื่นมือเอาน้ำมาล้างหน้า ตอนนี้กลับพบว่า ตนเองนั้นได้ถูกมัดเอาไว้แล้ว

และชายพายเรือที่ตอนแรกได้เทเหล้าและหัวเราะกับเธอ ตอนนี้สีหน้าของเขานั้นค่อนข้างไม่เป็นมิตร ก่อนที่จะจ้องเขม็งมาที่เธอ

สายตาที่แข็งกระด้างนั้น ได้จ้องมองมาที่เธอเหมือนกับหมาป่าที่กำลังหิวกระหาย！

“ตื่นแล้วหรอ？”ชายพายเรือเอ่ยออกมาอย่างหยาบกระด้างมาก “เจ้ายัยคนนี้ และเจ้าชะนีขาวดื่มเก่งจริงๆนะ ดื่มเหล้าหนี่ว์เอ๋อร์หงไปตั้งเยอะเลยนะ”