บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 105

ใต้ธารน้ำตกไหลเชี่ยวจากจุดสูงสามพันฉื่อ เสียงดังสนั่นหูราวกับสายฟ้า

ทว่าตรงก้นน้ำตกกลับมีบุรุษยืนอยู่สองคน กำลังกวัดแกว่งกระบี่ยาวในมือฟันน้ำตก

บนพื้นกว้างข้างน้ำตกมีบุรุษวัยกลางคนสองคนยืนอยู่คนละฝั่ง คนหนึ่งสวมชุดคลุมสีม่วง แบกกระบี่หนัก

ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางมีสีหน้าอ้อนวอน “ศิษย์พี่ ท่านฝึกข้ามาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้วนะ”

เจ้ากระบี่ธารนิรันดร์เอ่ยอย่างเฉยชา “ทว่าความอดทนของศิษย์น้องยังคงเลอะๆ เลือนๆ อยู่เช่นนั้น!”

เอ่ยจบ เขาก็มองน้ำตกข้างๆ “ออกแรงให้ข้าอีกหน่อย! ผู้ใช้กระบี่ คมกริบสะเทือนฟ้าดิน ฝึกฝนไปอย่างโชกโชน ต้องแข็ง ต้องเร็ว!

เสิ่นเอ้า ในเมื่อเจ้าเข้าแดนเทวาดาวประกายพรึก ก็จะทำให้ฝ่ายเราขายหน้าไม่ได้ หนึ่งเดือนจากนี้จะเป็นการประลองย่อยฝึกซ้อมร่วมสงครามบรรพกาลของสองแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่กับหกแดนเทวา

การฝึกซ้อมครั้งนี้อยู่รอบนอกสนามรบบรรพกาลใกล้ๆ อาณาจักรต้าเหยียน ระดับแก่นพลังทองเข้าร่วมไม่ได้ เพื่อให้เจ้าโดดเด่นในการฝึกซ้อม หนึ่งเดือนนี้ข้าจะฝึกเจ้าแทนอาจารย์เจ้า ข้าจะถ่ายทอดวิชากระบี่ให้เจ้า

หนึ่งเดือนจากนี้ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่อ่อนแอเช่นนี้จนทำให้ฝ่ายเราขายขี้หน้า ถ้าไม่อย่างนั้น!”

หลี่ชางหลันไม่ได้เอ่ยคำพูดที่เหลือ แต่เสิ่นเอ้าใต้น้ำตกอยากจะร้องไห้แล้ว

สวรรค์! ข้าไม่มีความแค้นอะไรกับท่าน ไฉนต้องทำเช่นนี้!

แล้วก็การฝึกพิเศษหนึ่งเดือน

เจ้าเคยเห็นคนที่เพิ่งทะลวงระดับสร้างฐานคนไหนฝึกพิเศษหนึ่งเดือนแล้วรุดหน้าไปอย่างรวดเร็วบ้าง

แล้วก็จะให้ข้าร่วมการฝึกซ้อมร่วมของสองแดนศักดิ์สิทธิ์กับหกแดนเทวา เกรงว่าคงจะมีแต่คนที่มีพลังบำเพ็ญสูงกว่าข้าทั้งนั้น!

เสิ่นเอ้ากวัดแกว่งกระบี่ฟันน้ำตกอย่างลำบากไปพลาง พูดแขวะอย่างบ้าคลั่งในใจไปพลาง จิตใจจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะมีลูกพี่อยู่ข้างๆ และยังอนาถากว่าตนนั้น

เสิ่นเอ้าคงรู้สึกว่าชีวิตตนไร้ความหวังใดๆ ไม่มีความหมายใดๆ เลย

รอเดี๋ยว สองแดนศักดิ์สิทธิ์นั่นคงไม่มีแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์หรอกนะ!

พอนึกถึงความเป็นไปได้นี้ เสิ่นเอ้าก็ตระหนกยิ่งกว่าเดิม

อย่านะ!

น้องสิบสาม เขามีพิษภัย!

……

ดินแดนบูรพา แดนศักดิ์สิทธิ์ธารหยก

กลิ่นหอมดอกไม้เสียงนกร้องดังในโลกเล็กแห่งนี้ ดอกต้นท้อเบ่งบานไปทั่วทุกแห่งหน

ตรงกลางโลกเล็กแห่งนี้เป็นยอดเขามหึมายิ่งลูกหนึ่ง ดินแดนแห่งความงดงามเต็มไปด้วยกลิ่นอายเซียน ตรงกลางยอดเขาวิญญาณ กลางน้ำแร่ชะล้างเซียน หมอกวิญญาณแผ่คลุม

ผู้หญิงร่างระหงคนหนึ่งเดินออกมาเนิบๆ สวมชุดกระโปรงยาวสีมรกต พลังวิญญาณวนเวียนรอบกาย เหมือนเซียนเดินออกมาจากภาพวาด

ตรงปากทางเข้าน้ำแร่มีศิษย์สตรีหลายคนรออยู่ ทุกคนล้วนมีใบหน้าค่อนข้างงดงาม

“ศิษย์พี่หญิงหลิงเอ๋อร์ ผู้สูงศักดิ์สวรรค์ตันอู่กำชับมาว่าให้ท่านไปพบนางที่ยอดเขาพริ้มเพรา บอกว่ามีข่าวเกี่ยวกับเสิ่นเทียนจะแจ้งศิษย์พี่หญิง”

ผู้หญิงพยักหน้าเล็กน้อย นัยน์ตาเป็นประกายวูบไหว

นางก้าวเดินช้าๆ พลังวิญญาณแผ่กระจายใต้เท้า เกิดคลื่นกระเพื่อม

ศิษย์สตรีพวกนั้นมองนางค่อยๆ เดินไปไกลด้วยแววตาชื่นชมอย่างยิ่ง

ผู้สืบทอดผู้อาวุโสเสินสุ่ยหลิงที่ผู้สูงศักดิ์สวรรค์ตันอู่หาเจอจากข้างนอกมีกายวิญญาณแก่นสวรรค์ประทานที่หาได้ยาก

ดูท่าการคัดเลือกสตรีศักดิ์สิทธิ์ในรอบร้อยปีนี้ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่ขึ้นแน่!

……

แดนบูรพา ทางชานเมืองตะวันออกเมืองเทพสวรรค์ กลางบ้านหลังหนึ่ง

บึ้ม!

เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้น ควันดำลอยโชยมา

มีร่างคนดำเมี่ยมทั้งตัวเดินออกมากลางควันดำปี๋

ตรงเอวเขาหนีบบอลเหล็กสีเงินพวงหนึ่ง ตรงบ่ายังแบกไม้เหล็กสีดำ

สิ่งที่ควรค่าเอ่ยถึงคือ รูปร่างไม้เหล็กสีดำนั้นเหมือนปืนลูกซองในพับจีอย่างยิ่ง

“สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว!”

ฉินอวิ๋นตี๋ใช้มือดำเมี่ยมเช็ดหน้าดำเมี่ยม ทั้งหน้าเลยดำยิ่งกว่าเดิม

“ศิษย์พี่ ข้าค้นพบแล้วว่าหากผสมต้นกำเนิดหยิน ต้นกำเนิดหยางและพลังวิญญาณในอัตราส่วนสี่สองหนึ่งแล้ว จะมีอานุภาพรุนแรงที่สุด!

นอกจากนี้ ‘อัสนีหยินหยางเจาะเกราะ’ กับ ‘ปืนหยินหยางพิฆาตอสูร’ ที่ศิษย์พี่บอก ข้าก็ทำได้หมดแล้ว ศิษย์พี่ท่านลองดูอานุภาพของพวกมันหน่อยว่าเป็นอย่างไร ท่านพอใจหรือไม่”

เร็วขนาดนี้เลยรึ

เสิ่นเทียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย นี่เพิ่งวันเดียวเอง ก็สร้างระเบิดมือกระจายกับปืนลูกซองได้แล้วหรือ

ศิษย์น้องอวิ๋นตี๋ สมกับเป็นเจ้าจริงๆ!

เสิ่นเทียนรับลูกบอลเหล็กสีเงินมาลูกหนึ่ง ก่อนออกแรงที่มือขวาปามันไปไกลร้อยเมตร

บึ้ม!

อัสนีเทพระเบิดกลางอากาศ ไข่มุกเหล็กวิญญาณสีเงินพุ่งออกไปราวกับดาวตก

เพียงชั่วพริบตาเดียว บนพื้นเหมือนถูกไถผ่านไป ปรากฏหลุมลึกนับไม่ถ้วน