บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 110
ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำเกิดความสงสัยในใจ ตอนนี้เองเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เอ่ยขึ้น “ศิษย์น้องหญิงบัวทองคำมาแล้ว มา ข้าขอแนะนำหน่อย คนนี้คือบุตรศักดิ์สิทธิ์คนใหม่ของฝ่ายเรา เสิ่นเทียน”
เสิ่นเทียนพยักหน้าก่อนแสดงความเคารพด้วยความนบนอบ “ขอคารวะอาจารย์อาบัวทองคำ”
ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำขมวดคิ้วกล่าว “เจ้าคือเสิ่นเทียนรึ เสิ่นเซี่ยวจักรพรรดิอาณาจักรต้าเหยียนแห่งแดนบูรพากับเยี่ยหลานอวี่เป็นอะไรกับเจ้า”
เมื่อได้ฟังคำถามของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำ เสิ่นเทียนก็งุนงงเล็กน้อย “เสิ่นเซี่ยวคือบิดาข้า พระสนมหลานคือมารดาข้าเอง”
พอได้ฟังคำพูดเสิ่นเทียน ประกายความอับอายและโกรธแค้นในแววตาผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำแทบจะเอ่อล้นออกมา พวกเจ้าจะรังแกกันเกินไปแล้ว!
เมื่อยี่สิบปีก่อนเจ้าเยี่ยหลานอวี่อยู่เหนือข้าด้วยใบหน้า นี่ไม่เป็นไร
ยี่สิบปีต่อมาบุตรชายเจ้าก็ยังหล่อเหลาเช่นนี้ อยู่เหนือบุตรชายข้าอีกหรือ
ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำหันมามองบุตรชายดวงซวยของตน แม้จะถือว่าหล่อเหลา แต่เทียบกับเจ้าหนูเสิ่นเทียนนี่ไม่ติดเลย!
เวลานี้ ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำรู้สึกเกลียดในความไม่เอาไหนของฉินอวิ๋นตี๋มากกว่าเดิม ดูลูกบ้านคนอื่นเขาสิ!
หล่อเหลาขนาดไหน!
ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำเดินมาทางเสิ่นเทียนช้าๆ เส้นผมทองปลิวไสวตามสายลม ในดวงตาเต็มไปด้วยประกายมนต์เสน่ห์รุนแรง
เมื่อนางย่างเดินเข้ามาช้าๆ ระลอกคลื่นสง่างามก็ก่อเกิดคลื่นลูกใหญ่ ทว่าใบหน้ากลับยังคงสาวและงดงาม
ใช่ ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำสำแดงวิชามนต์เสน่ห์คัมภีร์เสน่ห์ฟ้าใหลหลง นางต้องใช้ใบหน้างดงามกำราบเจ้าหนุ่มนี่ให้ได้
คนที่โดนวิชามายาเช่นนี้ ตัณหาในใจจะถูกขยายใหญ่อย่างไร้ขีดจำกัด จากนั้นลุ่มหลงผู้ใช้วิชา
ความคิดของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำง่ายมาก ข้าปราบเจ้าไม่ได้ เช่นนั้นก็ปราบบุตรชายเจ้าแล้วกัน!
ทว่าสิ่งที่ทำให้ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำตกตะลึงคือไม่ว่านางจะเร่งรัดใช้วิชาเสน่ห์อย่างไร บุรุษตรงหน้าก็ยังดูเฉยชามาก
นางใช้วิชาเสน่ห์สร้างภาพความคิดตัณหาต่างๆ ในใจเสิ่นเทียนแล้วก็ยังทำให้เขาเสียอาการไม่ได้เลย
ต้องรู้ว่าคัมภีร์เสน่ห์ฟ้าน่ากลัวที่สุด มันจะทำให้เจ้าเห็นคนที่เจ้าอยากเจอมากที่สุด คนที่อยากเจอมากที่สุดจะเข้ามาในอ้อมกอดเจ้า มีสัมพันธ์กับเจ้าในภาพมายา
แม้จะมีพลังบำเพ็ญสูงส่งก็ยากจะต้านไหว!
ทว่าเจ้าหนุ่มน้อยนี่กลับใจดั่งสายน้ำหยุดหรือ
……
ในที่สุด เสิ่นเทียนก็เอ่ยต่อหน้าผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำ “อาจารย์อาโออิ[1]หรือ ใช่ท่านหรือไม่อาจารย์อาโออิ”
คำพูดของเขาทำให้ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำมุมปากกระตุกอย่างบ้าคลั่ง จนเสียสมาธิถอนวิชาออกทันที
สวรรค์!
ข้าฝึกวิชาเสน่ห์มาร้อยปี เพื่ออะไรกัน เพื่ออะไรกัน!
เยี่ยหลานอวี่เจ้ามองข้ามใบหน้างดงามของข้าได้ ข้าไม่มีอะไรจะพูด
แต่ดูสิแม้แต่บุตรชายเจ้ายังทำให้ข้าขายหน้าเช่นนี้!
ข้าพยายามโปรยเสน่ห์ใส่หน้าเขาเต็มที่ กระตุ้นความคิดตัณหาในใจเขา ปรากฏว่าเขามองว่าเป็นอาจารย์หรือ
เจ้าหนูเจ้าเป็นมนุษย์ท่อนไม้หรือ ต้องเป็นอาจารย์แบบใดกันถึงมีเสน่ห์มากกว่าข้าอีก
หรือว่าวิชาเสน่ห์เลิศล้ำที่ข้าฝึกฝนอย่างหนักมาร้อยปีจะไม่มีผลกับสายเลือดพวกเจ้าจริงๆ
เวลานี้ ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำสงสัยในชีวิตอย่างบ้าคลั่ง วิชาเสน่ห์เองก็ไม่เป็นผลและสิ้นฤทธิ์ไปเองแล้ว
เสิ่นเทียนเขย่าศีรษะแล้วได้สติกลับมา ตอนนี้เหงื่อท่วมแล้ว
โลกบำเพ็ญมีอันตรายอยู่ทุกที่จริงๆ เต็มไปด้วยกลอุบาย กระทั่งผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ยังลอบเล่นงานข้า
เมื่อครู่เสิ่นเทียนไม่ระวังไปสบตากับผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำ จึงปรากฏภาพในความคิดมากมาย ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวทองคำที่ตอนแรกยืนอยู่หน้าเขาพลันกลายเป็นอาจารย์ผู้น่ารักและคุ้นตา
ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อภพก่อนเสิ่นเทียนเคยผ่านโลกฝึกฝนจิตใจ เคยผ่านการขัดเกลาเช่นนี้มานับครั้งไม่ถ้วน ฝึกจนถึงขั้นจิตใจนักปราชญ์ละก็
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน