บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 150

บทที่ 150 ชุดผู้หญิงก็เพิ่มดวงชะตาได้ด้วยหรือ

ชุดผู้หญิงนี้คือของในกล่องหินสามกล่องในถ้ำเซียนวารีสวรรค์

ตอนแรกกล่องหินสามกล่องนั้น ในกล่องแรกมีแหวนเวหา ในนั้นมีศิลาวิญญาณล้านก้อนกับกล่องใหญ่ใบหนึ่ง

ในกล่องที่สามมีน้ำมวลหนักปฐมกาลลำดับที่สิบเอ็ดในรายนามน้ำแท้ มีน้ำหนักน่าสะพรึงยิ่ง และมีส่วนช่วยเสิ่นเทียนอย่างมาก

และในกล่องที่สองก็คือเกราะนักรบวารีเทพของสตรีสีฟ้าอ่อนชุดนี้ กับแส้หนังสีฟ้าอ่อนอีกอัน

แส้หนังนั้นอยู่ในระดับสูงยิ่ง แม้เสิ่นเทียนจะบรรลุถึงระดับสร้างฐานแล้วก็ยังหยดโลหิตเป็นนายมันไม่ได้ แต่ระดับของเกราะนักรบสีฟ้าอ่อนก็ยังอยู่ในระดับสมบัติวิญญาณ เป็นสมบัติวิญญาณระดับสูงสุดและหายาก

กระทั่งการป้องกันของมันยังอยู่เหนือกว่าหมวกเกราะเต่าดำสมบัติวิญญาณระดับสูง ถ้าสวมเกราะนักรบชุดนี้ ก็น่าจะเพิ่มทักษะในการเอาตัวรอดได้สูงมาก

ปัญหาคือเสิ่นเทียนเป็นชายหนุ่มทั้งแท่ง เป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ จะไปสวมชุดผู้หญิงได้อย่างไร!

นี่ถ้ามีใครเห็นเข้าแล้วแพร่งพรายออกไป เขาจะอยู่อย่างไรในฝ่ายเซียนแดนบูรพาแห่งนี้ บางทีเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์หรือผู้อาวุโสพวกนั้นอาจจะคิดว่าตนทำให้เสียเกียรติแดนศักดิ์สิทธิ์จนยอมสิ้นมนุษยธรรมเลยก็ได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนอดหนาวสั่นมิได้

ไม่ได้ ข้าไม่ใช่ชายแต่งหญิง!

จะทำเรื่องเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

ถึงตายก็ไม่ใส่!

เพิ่งเกิดความคิดนี้ขึ้นก็พบว่ามีสายฟ้าสายหนึ่งถูกมารดาเถาลวี่จีโจมตีใส่แตกกระจาย เศษสายฟ้าพลันกระจายไปทั่วทั้งหุบเขาหมอกลับแล และที่บังเอิญคือมีอีกหลายสายยิงมาทางเสิ่นเทียนอีกครั้ง

เสิ่นเทียนพลันสงสัยในชีวิตแล้ว

ข้าสงสัยว่าวงรัศมีสีเขียวเหนือศีรษะข้าเป็นของปลอม

เห็นๆ อยู่ว่าไม่ใช่วงรัศมีสีดำแล้ว เหตุใดยังซวยเช่นนี้อีก

บึ้ม~!

สายฟ้าหลายสายยิงใส่พื้นดินใกล้ๆ เสิ่นเทียน จากนั้นแผ่กระจายอย่างรวดเร็วบนพื้น

เสิ่นเทียนรู้สึกได้ชัดเจนว่าสายฟ้าทรงพลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเขาทีละสาย สายฟ้านั้นรุนแรงถึงตายได้!

เสิ่นเทียนโคจรคัมภีร์คบเพลิงกับเคล็ดห้าอัสนีฟ้าเที่ยงธรรมเต็มที่ พยายามกินพลังงานอัสนีเทพพวกนี้สุดชีวิต

ต้นกำเนิดอัสนีเทพกำเนิดฟ้าตรงระหว่างคิ้วเขาเหมือนเจอของบำรุงชิ้นใหญ่ จึงหลอมรวมกับสายฟ้าอย่างบ้าคลั่งและสว่างไสวยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

ทว่าแม้จะกลืนกินสายฟ้าเคราะห์สวรรค์สุดชีวิต แต่ก็ยังไม่อาจสลายพลังงานเคราะห์สวรรค์ได้ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเคราะห์ภัยเลื่อนเป็นผู้อริยะของระดับฝ่าด่านเคราะห์

เสิ่นเทียนรู้สึกว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นานเขาได้กลายเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์หันแน่

ทันใดนั้นเอง มารดาเถาลวี่จีบนฟ้าตะโกนด้วยความโกรธ “บัดซบ! ไม่อยากเชื่อว่าจะไม่ใช่สี่สิบเก้าเคราะห์สวรรค์ แต่เป็นหกสิบเก้าเคราะห์สวรรค์!”

ใช่ มารดาเถาลวี่จีมีคุณสมบัติน่าตื่นตกใจในฟ้าดิน กำลังรบเหนือกว่าผู้ฝึกบำเพ็ญจุดสูงสุดระดับหลอมรวมเทพธรรมดาไปไกลมาก

ด้วยเหตุนี้กฎแห่งสวรรค์จึงรู้สึกได้ เคราะห์ภัยเลื่อนเป็นผู้อริยะของนางจึงไม่ได้มีเพียงสี่ธาตุ แต่เป็นเคราะห์สวรรค์หกสิบเก้าที่แกร่งยิ่งกว่า!

ยามนี้นางต้านเคราะห์อัสนีทอง ไฟ ไม้และน้ำแล้ว สายที่ห้าคืออัสนีธาตุดิน

สายฟ้าธาตุดินลำดับห้านี้กลายเป็นกิเลนน่ากลัวสูงหลายร้อยจั้งตัวหนึ่ง มีอานุภาพมากกว่าอัสนีเทพก่อนหน้านี้หลายเท่า

เกล็ดกิเลนทุกชิ้นของมันดูสมจริงอย่างยิ่ง ขยับประกายแสงวาววับ มองไม่ออกเลยว่าเป็นร่างแปลงสายฟ้า ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้อยู่ในเคราะห์สวรรค์ ถึงขั้นอาจมีคนมากมายคิดว่าเป็นสัตว์เทพลงมาเยือนจริงๆ

“ไม่นึกเลยว่าเคราะห์สวรรค์หกสิบเก้าจะแกร่งกว่าสี่ธาตุก่อนหน้าเช่นนี้ สวรรค์ไม่ยุติธรรม!”

ดวงตางามของมารดาเถาลวี่จีเย็นชาเล็กน้อย เถายักษ์สีมรกตเริ่มตวัดโจมตีใส่กิเลนตัวนั้นอย่างบ้าคลั่ง

ต้องบอกว่ากิเลนร่างแปลงจากอัสนีเทพลำดับห้านี้มีกำลังรบของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์แท้จริง แข็งแกร่งยิ่ง เกรงว่าต่อให้เป็นผู้อริยะเผ่ามนุษย์ที่อ่อนแอบางส่วนเจอกับสายฟ้านี้ ก็คงจะพ่ายแพ้ตายตกไปในเวลาครึ่งเค่อ

แต่เถากลืนกินเซียนก็สมกับเป็นพฤกษาวิญญาณยอดเยี่ยมแห่งยุคลำดับเก้าในรายนามไม้วิญญาณ สายเลือดพรสวรรค์และกำลังรบของนางเหนือกว่าสามัญทุกอย่าง ประกอบกับในปัญจธาตุ ธาตุไม้เหนือกว่าธาตุดิน ดังนั้นมารดาเถาลวี่จีจึงทำสงครามโลหิตกับกิเลนนั้นอย่างสูสี

เถายักษ์ถูกกิเลนกัดขาดไปทีละต้น ของเหลวสีขาวขุ่นสาดลงบนหุบเขาราวกับหยาดฝน

เสิ่นเทียนดูดซับบางส่วนมาเงียบๆ อาการบาดเจ็บจึงฟื้นฟูอย่างรวดเร็วมาก ของเหลวพวกนี้เป็นยาลับเยียวยาระดับสูงสุด มีมูลค่าประเมินไม่ได้

แต่มารดาเถาลวี่จีเองก็ไม่เสียเปรียบ นางเอาแส้ฟาดกิเลนธาตุดินลำดับห้าใหญ่ ทุกครั้งที่ฟาดไปจะมีสายฟ้าสีทองแตกกระจายไปตกใส่พื้นไม่หยุด และสิ่งที่ทำให้เสิ่นเทียนจนปัญญาคือ อัสนีเทพกิเลนธาตุดินลำดับห้านี่มีการเหนี่ยวนำสายฟ้าต่อพื้นดินแกร่งเสียจนไร้เหตุผล

สายฟ้าตกมาข้างๆ ทีละสาย ผ่าเขาเสียจนชักแหงกๆ ตอนนี้เส้นผมมีประกายสายฟ้าลอยขึ้นมา เขารู้สึกได้ว่าตนใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว

ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาคงยืนหยัดต่อไปไม่ไหวแน่

ทันใดนั้นเอง มารดาเถาลวี่จีก็โจมตีออกไปอย่างแรง แทงเข้าไปในคอหอยของกิเลน

ต้นเถาหลักพันจั้งตวัดโดยพลัน ตัดคอกิเลนนั้นขาดสะบั้นก่อนจะตกลงไปทางหุบเขา