บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 155
บทที่ 155 เสิ่น ซูเปอร์ไซย่า เทียน
หลังจากได้ฟังเหตุและผลหน้าหลังของเรื่องราวแล้ว เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็มองไปที่เมืองหมอกลับแล
เขายื่นมือขวาออกมาช้าๆ ประกายเซียนกระเพื่อมเบาๆ ก่อนจะดูดหมอกวิญญาณสายหนึ่งเข้ามาในมือ
เมื่อสัมผัสอยู่ครู่หนึ่งแล้ว เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็พยักหน้านิ่งๆ “นี่คือวิชาจำพวกมายาที่พิเศษอย่างหนึ่ง ผู้ใช้วิชามีพลังบำเพ็ญไม่อ่อนแอเลย ครึ่งก้าวถึงขอบเขตอริยะแล้ว กำลังรบอาจจะไม่ด้อยไปกว่าผู้อริยะธรรมดาทั่วไป”
จางอวิ๋นซีถาม “ท่านพ่อ ตอนนี้ศิษย์น้องเสิ่นเทียนหายตัวไป ท่านมีวิธีทะลวงหมอกวิญญาณนี่หรือไม่”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ตอบอย่างเย็นชา “แค่หมอกวิญญาณใกล้ๆ เมืองนี่เอง กำจัดไม่ยาก”
กล่าวจบ เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ประสานมุทรา พลันเกิดประกายสายฟ้าหมื่นจั้งกลางมวลอากาศพุ่งใส่หมอกวิญญาณเบาบางนั้น
สายฟ้าผ่านไปที่ใด หมอกวิญญาณทั้งหมดจะเหมือนระเหยหายไปทั้งหมด
เพียงชั่วครู่สั้นๆ หมอกวิญญาณใกล้ๆ เมืองหมอกลับแลกับเมืองเล็กหมอกลับแลก็หายไปจนหมด พริบตาเดียวฟ้าดินสว่างใส วิสัยทัศน์ไม่มีอุปสรรคใดๆ อีก
ทุกคนในเมืองหมอกลับแลต่างเห็นเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์บนฟ้าชัดเจนก่อนจะก้มลงคารวะ
ถึงอย่างไรในโลกบำเพ็ญเซียนก็มองผู้แข็งแกร่งเป็นจ้าว โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งระดับฝ่าด่านเคราะห์คือผู้แข็งแกร่งจุดสูงสุดของโลกนี้แล้ว
แก่นพลังทองคือผู้จริงแท้ ดวงจิตดรุณคือผู้สูงศักดิ์ หลอมรวมเทพคือผู้สูงศักดิ์สวรรค์ แต่ผู้ที่อยู่ใต้ผู้อริยะระดับฝ่าด่านเคราะห์ล้วนเป็นมดปลวกทั้งสิ้น!
พบผู้อริยะไม่คารวะคือโทษมหันต์ ตายไปก็ไม่มีใครเรียกร้องความเป็นธรรมให้
ตอนนี้เห็นเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ปรากฏกาย พวกฉินอวิ๋นตี๋ก็รีบขี่กระบี่บินเข้ามาบนชั้นเมฆ
“ขอคารวะท่านเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์!”
ทุกคนแสดงความเคารพพร้อมกัน นัยน์ตาพวกกุ้ยกงกงเต็มไปด้วยความกังวล “ท่านเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์!”
เขาคุกเข่าลงกับพื้นน้อมคำนับ “องค์ชายหายตัวไปนานมากแล้ว ขอให้ท่านช่วยเขาด้วย!”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ยกมือขึ้นช้าๆ กุ้ยกงกงที่กำลังโขกศีรษะอย่างแรงรู้สึกว่าถูกพลังอ่อนนุ่มยกลอยขึ้นทำให้คุกเข่าไม่ได้
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พยักหน้า “มีจิตใจจงรักภักดี มีใจปกป้องนาย เทียนเอ๋อร์มีบ่าวรับใช้อย่างเจ้าถือว่าโชคดี”
จางอวิ๋นซีข้างๆ ถามเช่นกัน “ท่านพ่อ ท่านสัมผัสได้หรือไม่ว่าศิษย์น้องเสิ่นเทียนอยู่ที่ใด”
เมื่อเห็นใบหน้าจางอวิ๋นซีเต็มไปด้วยความกังวลแล้ว ประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เกิดคลื่นกระเพื่อมเบาๆ “ดีมาก เป็นสหายฝ่ายเดียวกันก็ควรจะเป็นห่วงศิษย์พี่ศิษย์น้อง เจ้าไม่ต้องกังวล ตอนนี้เทียนเอ๋อร์น่าจะไม่มีอันตราย”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์หยิบป้ายคำสั่งเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ออกมาหลับตาลงใช้พลังจิตกระตุ้นสัมผัส ผ่านไปนานถึงลืมตาขึ้น ประกายเซียนบนผิวกายสั่นไหวเบาๆ
“เป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ไม่ผิดจริงๆ สัมผัสของป้ายคำสั่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ตัดขาดไปในที่ราบหมอกลับแล เขาน่าจะเดินทางลึกเข้าไปในที่ราบหมอกลับแลแล้ว แต่พวกเจ้าวางใจ มีข้าอยู่ ไม่มีใครในที่ราบหมอกลับแลทำร้ายเทียนเอ๋อร์ได้แม้แต่ขนเส้นเดียว!”
คำพูดของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ทำให้ทุกคนถอนหายใจโล่งอก กุ้ยกงกงตื้นตันจนกระบอกตาร้อนผ่าว
เขาเฝ้ามองเสิ่นเทียนเดินข้ามอุปสรรคมาตลอดตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ เป็นเหมือนลูกหลานแล้ว
ทุกเค่อที่เสิ่นเทียนหายตัวไป กุ้ยกงกงจะทุกข์ทรมานอย่างยิ่ง
ตอนนี้ในที่สุดเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ปรากฏตัว ทั้งยังยินดีช่วยปกป้ององค์ชายอย่างเต็มที่
กุ้ยกงกงโล่งอก ‘มีคนห่วงองค์ชายเช่นนี้ หากพระสนมหลานในแดนปรโลกรู้เข้าจะต้องปลื้มใจมากแน่ๆ’
จางอวิ๋นซีพูดขึ้น “ท่านพ่อ ตอนนี้ที่ราบหมอกลับแลโดนหมอกวิญญาณปกคลุมปิดกั้นพลังจิต เราเข้าไปได้หรือไม่”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ส่ายหน้า “ที่ราบหมอกลับแลโดนปีศาจนั่นยึดเป็นถิ่นฐานของมันแล้ว จัดการยากมาก การจะเข้าไปช่วยคนในถิ่นนางต้องทำลายอาณาเขตของปีศาจนี่ก่อน ถ้าเทียนเอ๋อร์ไม่อยู่ในที่ราบหมอกลับแลก็คงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ครู่เดียวก็จัดการได้แล้ว!
แต่ตอนนี้เทียนเอ๋อร์อยู่ในที่ราบหมอกลับแล ข้าก็คงทำรุนแรงเกินไปไม่ได้ เดี๋ยวจะไม่ระวังไปทำร้ายเทียนเอ๋อร์เอา”
สายฟ้าประกายเซียนยิงธงออกมาทีละผืน พุ่งไปบนฟ้าไกลๆ ก่อนจะปักไว้แปดทิศบนที่ราบหมอกลับแล
ขอแค่เจ้าหนูหลี่อวิ๋นเฟิงนั่นพูดคำนี้ออกไปก็เท่ากับรู้กันทั้งแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว
เจ้าคิดจะเสแสร้งทำเป็นเย็นชาข้างนอกแต่อบอุ่นภายในให้เสิ่นเทียนรู้โดยบังเอิญใช่หรือไม่ จากนั้นก็ซาบซึ้งใจ กระบอกตาร้อนจนร้องไห้น้ำมูกไหลใช่หรือไม่
จิ๊ๆ สกปรก!
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์นี่สกปรกจริงๆ!
เห็นๆ อยู่ว่าทำเรื่องหน้าด้าน แต่กลับไม่มีใครรู้ กลับกัน แทบทุกคนต่างคิดว่าเจ้าคือผู้อริยะสูงส่ง
ตอนนี้นักพรตชราเจ็บปวดจริงๆ เขากำลังใคร่ครวญอยู่ว่าตนควรจะอ่านหนังสือเยอะๆ หรือไม่ อ่านหนังสือเยอะๆ ถึงจะทำเรื่องหน้าไม่อายได้อย่างสวยงาม ให้คนหาข้อติไม่เจอ!
อิจฉาเลย!
ช่วงที่เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์วางยอดค่ายกลผลาญฟ้าเทพสวรรค์เผาหมอกวิญญาณทั้งที่ราบนั้น ในที่สุดเสิ่นเทียนกลางหุบเขาก็ลืมตาขึ้น
สายฟ้าสีทองไหลเวียนบนผิวกายเขาดั่งสายน้ำ สุดท้ายหุบเข้าไปในกายทั้งหมด รวมกันเข้าไปในระหว่างคิ้ว เส้นผมก็ตั้งขึ้นภายใต้การกระตุ้นของอัสนีเทพกำเนิดฟ้าเช่นกัน โดนสายฟ้าย้อมผมเป็นสีทองสว่างจ้า
เขารู้สึกว่ากายหยาบตนแกร่งขึ้นมาก ระดับความใกล้ชิดกับสายฟ้าพุ่งทะยานขึ้นสูง
ขณะเดียวกัน เสิ่นเทียนยังรู้สึกว่าอัสนีเทพกำเนิดฟ้าตรงระหว่างคิ้วเชื่อฟังคำสั่งอย่างยิ่ง ใช้ได้ตามใจเลย กระทั่งยังพบว่าเขาใช้สายฟ้ากำเนิดฟ้ากระตุ้นกายหยาบได้ ทำให้กายหยาบแข็งแกร่งขึ้นถึงขีดสุด
ไม่ใช่แค่ความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก การโจมตียังติดคุณสมบัติเป็นอัมพาต
เสิ่นเทียนรู้สึกว่าเขาในตอนนี้แข็งแกร่งระเบิดไปเลย!
…………………………………..
[1] ชาวไซย่า เผ่าพันธุ์หนึ่งในการ์ตูนดรากอนบอล เมื่อแปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่าผมจะตั้งขึ้นและเป็นสีทอง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน