บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 155

บทที่ 155 เสิ่น ซูเปอร์ไซย่า เทียน

หลังจากได้ฟังเหตุและผลหน้าหลังของเรื่องราวแล้ว เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็มองไปที่เมืองหมอกลับแล

เขายื่นมือขวาออกมาช้าๆ ประกายเซียนกระเพื่อมเบาๆ ก่อนจะดูดหมอกวิญญาณสายหนึ่งเข้ามาในมือ

เมื่อสัมผัสอยู่ครู่หนึ่งแล้ว เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็พยักหน้านิ่งๆ “นี่คือวิชาจำพวกมายาที่พิเศษอย่างหนึ่ง ผู้ใช้วิชามีพลังบำเพ็ญไม่อ่อนแอเลย ครึ่งก้าวถึงขอบเขตอริยะแล้ว กำลังรบอาจจะไม่ด้อยไปกว่าผู้อริยะธรรมดาทั่วไป”

จางอวิ๋นซีถาม “ท่านพ่อ ตอนนี้ศิษย์น้องเสิ่นเทียนหายตัวไป ท่านมีวิธีทะลวงหมอกวิญญาณนี่หรือไม่”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ตอบอย่างเย็นชา “แค่หมอกวิญญาณใกล้ๆ เมืองนี่เอง กำจัดไม่ยาก”

กล่าวจบ เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ประสานมุทรา พลันเกิดประกายสายฟ้าหมื่นจั้งกลางมวลอากาศพุ่งใส่หมอกวิญญาณเบาบางนั้น

สายฟ้าผ่านไปที่ใด หมอกวิญญาณทั้งหมดจะเหมือนระเหยหายไปทั้งหมด

เพียงชั่วครู่สั้นๆ หมอกวิญญาณใกล้ๆ เมืองหมอกลับแลกับเมืองเล็กหมอกลับแลก็หายไปจนหมด พริบตาเดียวฟ้าดินสว่างใส วิสัยทัศน์ไม่มีอุปสรรคใดๆ อีก

ทุกคนในเมืองหมอกลับแลต่างเห็นเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์บนฟ้าชัดเจนก่อนจะก้มลงคารวะ

ถึงอย่างไรในโลกบำเพ็ญเซียนก็มองผู้แข็งแกร่งเป็นจ้าว โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งระดับฝ่าด่านเคราะห์คือผู้แข็งแกร่งจุดสูงสุดของโลกนี้แล้ว

แก่นพลังทองคือผู้จริงแท้ ดวงจิตดรุณคือผู้สูงศักดิ์ หลอมรวมเทพคือผู้สูงศักดิ์สวรรค์ แต่ผู้ที่อยู่ใต้ผู้อริยะระดับฝ่าด่านเคราะห์ล้วนเป็นมดปลวกทั้งสิ้น!

พบผู้อริยะไม่คารวะคือโทษมหันต์ ตายไปก็ไม่มีใครเรียกร้องความเป็นธรรมให้

ตอนนี้เห็นเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ปรากฏกาย พวกฉินอวิ๋นตี๋ก็รีบขี่กระบี่บินเข้ามาบนชั้นเมฆ

“ขอคารวะท่านเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์!”

ทุกคนแสดงความเคารพพร้อมกัน นัยน์ตาพวกกุ้ยกงกงเต็มไปด้วยความกังวล “ท่านเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์!”

เขาคุกเข่าลงกับพื้นน้อมคำนับ “องค์ชายหายตัวไปนานมากแล้ว ขอให้ท่านช่วยเขาด้วย!”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ยกมือขึ้นช้าๆ กุ้ยกงกงที่กำลังโขกศีรษะอย่างแรงรู้สึกว่าถูกพลังอ่อนนุ่มยกลอยขึ้นทำให้คุกเข่าไม่ได้

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พยักหน้า “มีจิตใจจงรักภักดี มีใจปกป้องนาย เทียนเอ๋อร์มีบ่าวรับใช้อย่างเจ้าถือว่าโชคดี”

จางอวิ๋นซีข้างๆ ถามเช่นกัน “ท่านพ่อ ท่านสัมผัสได้หรือไม่ว่าศิษย์น้องเสิ่นเทียนอยู่ที่ใด”

เมื่อเห็นใบหน้าจางอวิ๋นซีเต็มไปด้วยความกังวลแล้ว ประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เกิดคลื่นกระเพื่อมเบาๆ “ดีมาก เป็นสหายฝ่ายเดียวกันก็ควรจะเป็นห่วงศิษย์พี่ศิษย์น้อง เจ้าไม่ต้องกังวล ตอนนี้เทียนเอ๋อร์น่าจะไม่มีอันตราย”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์หยิบป้ายคำสั่งเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ออกมาหลับตาลงใช้พลังจิตกระตุ้นสัมผัส ผ่านไปนานถึงลืมตาขึ้น ประกายเซียนบนผิวกายสั่นไหวเบาๆ

“เป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ไม่ผิดจริงๆ สัมผัสของป้ายคำสั่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ตัดขาดไปในที่ราบหมอกลับแล เขาน่าจะเดินทางลึกเข้าไปในที่ราบหมอกลับแลแล้ว แต่พวกเจ้าวางใจ มีข้าอยู่ ไม่มีใครในที่ราบหมอกลับแลทำร้ายเทียนเอ๋อร์ได้แม้แต่ขนเส้นเดียว!”

คำพูดของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ทำให้ทุกคนถอนหายใจโล่งอก กุ้ยกงกงตื้นตันจนกระบอกตาร้อนผ่าว

เขาเฝ้ามองเสิ่นเทียนเดินข้ามอุปสรรคมาตลอดตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ เป็นเหมือนลูกหลานแล้ว

ทุกเค่อที่เสิ่นเทียนหายตัวไป กุ้ยกงกงจะทุกข์ทรมานอย่างยิ่ง

ตอนนี้ในที่สุดเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ปรากฏตัว ทั้งยังยินดีช่วยปกป้ององค์ชายอย่างเต็มที่

กุ้ยกงกงโล่งอก ‘มีคนห่วงองค์ชายเช่นนี้ หากพระสนมหลานในแดนปรโลกรู้เข้าจะต้องปลื้มใจมากแน่ๆ’

จางอวิ๋นซีพูดขึ้น “ท่านพ่อ ตอนนี้ที่ราบหมอกลับแลโดนหมอกวิญญาณปกคลุมปิดกั้นพลังจิต เราเข้าไปได้หรือไม่”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ส่ายหน้า “ที่ราบหมอกลับแลโดนปีศาจนั่นยึดเป็นถิ่นฐานของมันแล้ว จัดการยากมาก การจะเข้าไปช่วยคนในถิ่นนางต้องทำลายอาณาเขตของปีศาจนี่ก่อน ถ้าเทียนเอ๋อร์ไม่อยู่ในที่ราบหมอกลับแลก็คงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ครู่เดียวก็จัดการได้แล้ว!

แต่ตอนนี้เทียนเอ๋อร์อยู่ในที่ราบหมอกลับแล ข้าก็คงทำรุนแรงเกินไปไม่ได้ เดี๋ยวจะไม่ระวังไปทำร้ายเทียนเอ๋อร์เอา”

สายฟ้าประกายเซียนยิงธงออกมาทีละผืน พุ่งไปบนฟ้าไกลๆ ก่อนจะปักไว้แปดทิศบนที่ราบหมอกลับแล