บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 191

บทที่ 191 บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ…ก็ร้าวเช่นกัน!

บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือเห็นเสิ่นเทียนแล้ว

ตอนนี้เสิ่นเทียนถูกทุกคนล้อมไว้เพราะสังหารผู้สูงศักดิ์ยุงโลหิตได้

คนหนุ่มสาวรอบๆ มองเสิ่นเทียน ดวงตาเต็มไปด้วยความเลื่อมใส ผู้หญิงมากมายมองส่งด้วยแววตาหยาดเยิ้ม

ทันใดนั้น บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือปวดร้าวแล้ว

เกียรติยศและความเลื่อมใสนี้ เดิมทีควรจะเป็นของเขา!

เพราะข้ามาช้าไปครู่เดียว โอกาสในการรูดบารมีจึงหายไปหรือ

เจ้าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ไม่ฝึกบำเพ็ญในฝ่ายตนดีๆ แต่จู่ๆ มาทำอะไรในถิ่นของแดนศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือกัน

ยามนี้ จิตอาฆาตในใจบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือไหลเชี่ยวกราก

จิ่วเอ๋อร์ข้างกายเสิ่นเทียนสั่นไหวเล็กน้อย “นายท่าน ผู้แข็งแกร่งคนนั้นมีจิตอาฆาตหนักมาก”

จิตอาฆาตรึ

เสิ่นเทียนมองบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ มุมปากกระตุกทีหนึ่ง

ขับรถม้าชนยอดค่ายกลของข้า ข้าไม่เรียกร้องเอาเงินก็ถือว่าดีแล้ว

เจ้ายังมีจิตอาฆาตอีกรึ

ทว่าเมื่อเห็นวงสีทองที่ออกสีแดงเหนือศีรษะบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือแล้ว เสิ่นเทียนคิดว่าตนควรจะวางมาดให้ดูดีหน่อย ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเจ้านี่ดีกว่า

ไปยั่วยุสร้างความคับแค้นอะไรนั่น อ่อนหัดเกินไป

เอาผลประโยชน์แล้วหนี ฟาร์มเงียบๆ สิคือราชธรรม!

ตอนนี้แก้วิกฤติในเมืองภูเขาดำแล้ว ได้คัมภีร์ในมือผู้สูงศักดิ์ยุงโลหิตมาแล้ว

ขณะเสิ่นเทียนกำลังจะไปนั้นพลันตาเป็นสมาธิ ไปเห็นร่างอ่อนแอร่างหนึ่งพุ่งไปหาบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ

“ไอ้สารเลว ตอนแรกก็แก้วิกฤติได้แล้ว แต่เจ้ามาชนยอดค่ายกลพัง! ไอ้สารชั่วไร้ยางอาย เจ้าคืนชีวิตท่านแม่ข้ามานะ!”

นั่นเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญระดับสร้างฐานตอนต้น อายุยังไม่มาก

ในเมืองภูเขาดำก็ถือว่าเป็นอัจฉริยะบำเพ็ญเซียนที่พานพบได้ยากในร้อยปี

พรสวรรค์ไม่ด้อยไปกว่าเสิ่นเอ้าเท่าไร

น่าเสียดายก็แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ ผู้ฝึกบำเพ็ญระดับสร้างฐานตัวเล็กๆ เล็กจ้อยเกินไปจริงๆ!

นัยน์ตาบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือเผยประกายเหี้ยมโหด

ข้าเพิ่งทะลวงระดับดวงจิตดรุณ อยู่ในช่วงอารมณ์ไม่มั่นคงที่สุด ก่อนหน้านี้ก็โดนเสิ่นเทียนกระตุ้นมาอย่างหนักครั้งหนึ่งแล้ว วันนี้โดนเสิ่นเทียนแย่งรูดชื่อเสียงบารมีไปก่อน ทั้งยังรถคว่ำ

บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือกำลังคับอกคับใจ!

จิตมารใกล้จะออกมาแล้ว

ตอนนี้ผู้ฝึกบำเพ็ญระดับสร้างฐานตัวเล็กๆ ยังกล้าลงมือกับเขา ยั่วยุเขาหรือ

ไม่รู้จักเป็นตายจริงๆ คิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าคนรึ

โทสะพุ่งขึ้นมาในใจ บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือยกมือขวาขึ้นช้าๆ และชี้ไปยังชายหนุ่มคนนั้น

ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่ตอนแรกขี่กระบี่บินพุ่งมาทางบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือก็โดนพลังไร้รูปพันธนาการไว้กลางอากาศ บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือดีดนิ้วไปอย่างเฉยชา ไอกระบี่ประกายแสงดาราสายหนึ่งพุ่งออกไปทันที

ไอกระบี่นี้พุ่งไปยังจุดตันเถียนของชายหนุ่ม ถ้าโดนยิง แม้จะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ตันเถียนแตกก็กลายเป็นคนพิการเช่นกัน

ชายหนุ่มจ้องบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ ม่านตาจะปริแตก ไม่เกรงกลัวความตายแม้แต่น้อย

เขากับมารดาต่างประคับประคองชีวิตกันมา กว่าจะได้โชคลิขิตก้าวบนเส้นทางบำเพ็ญเซียนไม่ใช่ง่ายๆ เฝ้ารอจะให้มารดามีชีวิตที่ดี

ปรากฏว่ากลับเจอเหตุการณ์ยุงโลหิตบุกเมือง ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มก็ใช้กระบี่บินสังหารศัตรูอยู่บนหอเมืองสุดชีวิตมาตลอด กว่าจะยืนหยัดจนท่านเซียนจับผู้สูงศักดิ์ยุงโลหิตได้ไม่ใช่ง่ายๆ

ขณะจะแก้วิกฤติได้แล้วนั้นกลับมีไอ้โง่คนหนึ่งจู่ๆ โผล่มา ควบรถชนยอดค่ายกลมังกรเขียวเทพสวรรค์ ทำให้ฝูงยุงโลหิตบุกเข้ามา!

มารดาของชายหนุ่มก็อยู่ใกล้ๆ หอเมืองเช่นกัน จึงโดนยุงโลหิตตัวหนึ่งสูบโลหิตบริสุทธิ์ไปมากกว่าครึ่ง เมื่อเห็นมารดาหายใจรวยรินช่วยกลับไม่ได้แล้วนั้น

ชายหนุ่มหมดอาลัยตายอยาก จะไปทนไหวได้อย่างไร

ตายก็ตายสิ!

น่าเสียดายก็แต่ข้าเหลียงเฉินไร้ความสามารถ ระบายความแค้นให้มารดาไม่ได้!

หากมีภพหน้า ข้าสาบานว่าจะล้างแค้นนี้!

เหลียงเฉินหลับตาลงช้าๆ ทว่าความเจ็บปวดที่คาดคิดไว้กลับมาช้าเหลือเกิน

สายฟ้าสีทองสายหนึ่งขยับวูบผ่านตรงหน้าเหลียงเฉิน ทำลายไอกระบี่ดาราที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือดีดออกมาแตกกระจาย

เสิ่นเทียนสวมเกราะศักดิ์สิทธิ์หุบเหวมังกร ใบหน้ายิ้มอ่อนโยน “บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ ไม่ต้องลงมือโหดขนาดนี้ก็ได้กระมัง!”

เฉินจงเทียนมีสีหน้าเป็นสมาธิเล็กน้อย กระบวนท่าเล็กๆ อย่างกุมอัสนีกำเนิดฟ้าของเสิ่นเทียนเมื่อครู่นี้ออกมือได้แม่นยำมาก ถึงอย่างไรการจะสกัดไอกระบี่ฉับพลันได้กลางอากาศก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น อย่างน้อยต้องมีความสามารถในการคาดการณ์ที่แข็งแกร่ง!

บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือพูดอย่างเฉยชา “คนนี้กระทำความผิดกับข้า โจมตีข้า หรือว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะปกป้องคนนี้กัน”

เสิ่นเทียนพูดด้วยความจนปัญญาเล็กน้อย “คนนี้เจ็บปวดจากการเสียมารดาไป โกรธแค้นก็พอจะให้อภัยได้ ศิษย์พี่เฉินไว้หน้าแซ่เสิ่น ไว้ชีวิตเขาได้หรือไม่”

สารภาพตามตรง สภาพจิตใจของคนใหญ่คนโตเช่นนี้ของเฉินจงเทียนพบเห็นได้บ่อยมากไม่ว่าในโลกใดก็ตาม สำหรับคนใหญ่คนโตแล้ว คนธรรมดาระดับล่างไม่จำเป็นต้องสนใจเลย

แต่เสิ่นเทียนทะลุมิติมาไม่นาน จึงมีทัศนคติสามอย่างต่างกับเฉินจงเทียน แน่นอนว่ายังมีอีกเหตุผลคือวงรัศมีของเจ้าเด็กเหลียงเฉินนี่เป็นสีแดงอมแสงสีเขียว

แม้สำหรับเสิ่นเทียนในตอนนี้ วงรัศมีเช่นนี้จะไม่ถือว่าเป็นบุตรแห่งโชคแล้ว แต่ช่วยๆ ไว้ก็ผูกวาสนาดีได้ ไม่จำเป็นต้องปล่อยไปเลย!

เสิ่นเทียนยื่นเถากลืนกินเซียนออกมาจากมือขวาก่อนดึงเหลียงเฉินกลับมาจากอากาศ แก้พันธนาการให้

จากนั้นเสิ่นเทียนถาม “ไม่ทราบว่าน้องชายมีชื่อว่าอะไร มารดาเจ้ายังมีลมหายใจอยู่หรือไม่ บางทีข้าอาจจะลองรักษาดูได้”

เหลียงเฉินซาบซึ้งจนกระบอกตาร้อนผ่าว “ท่านเซียน ท่านแม่ยังมีลมหายใจอยู่ หากท่านเซียนช่วยท่านแม่ข้าได้ เหลียงเฉินจะยินดีเป็นวัวเป็นม้า ตอบแทนบุญคุณยิ่งใหญ่ของท่านเซียน!”

เสิ่นเทียนเก็บชุดเกราะ จากนั้นตามเหลียงเฉินลงจากกำแพงเมือง จนมาพบหญิงชราคนหนึ่งนอนอยู่ริมกำแพงเมือง อายุราวห้าสิบปีขึ้นไป ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

บนตัวนางมีบาดแผลชัดเจนแห่งหนึ่ง แทบจะทะลวงทั้งร่าง แต่กลับมีโลหิตไหลออกมาน้อยมาก เพราะโลหิตจำนวนมากโดนยุงโลหิตที่ทำให้นางบาดเจ็บสาหัสดูดไปแล้ว

หญิงชราหายใจรวยรินจะขาดใจได้ทุกเมื่อ

เสิ่นเทียนสะเทือนใจเล็กน้อย จึงรีบมาข้างๆ หญิงชราและส่งพลังวิญญาณเข้าไปปรับเสถียรภาพลมหายใจของนางให้มั่นคง

เหลียงเฉินมองเสิ่นเทียนกับหญิงชราด้วยความตึงเครียด เขารู้ว่ามารดาตนเสียเลือดมากเกินไป ต่อให้ส่งพลังวิญญาณเข้าไปตลอด อย่างมากก็ยื้อชีวิตมารดาไว้ได้ในช่วงสั้นๆ เท่านั้น

ถ้าจะช่วยมารดาไว้จริงๆ ต้องใช้สมุนไพรวิญญาณล้ำค่า แต่สมุนไพรวิญญาณระดับนั้น เหลียงเฉินจะหามาได้ในเวลาเพียงชั่วครู่หรือ

ตอนนี้ได้แต่ดูที่วิธีของท่านเซียนแล้ว

เสิ่นเทียนส่งพลังวิญญาณเข้าไปในร่างหญิงชรา หลังจากแก้อาการบาดเจ็บแบบหยาบๆ ไว้ก่อนแล้วก็ถอนหายใจโล่งอก

ปากของยุงโลหิตทะลวงร่างหญิงชรา สำหรับคนธรรมดาแล้วนี่เป็นอาการบาดเจ็บที่มากถึงแก่ชีวิต แต่สำหรับเสิ่นเทียนมันไม่ได้แก้ยากเลย

เขาหยิบขวดหยกเล็กมาจากอกเสื้อ ปิดฝาออกและเทของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานออกมาหยดหนึ่ง จากนั้นป้อนของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานใส่ปากหญิงชราภายใต้สายตาสงสัยในชีวิตของบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือ

ทันใดนั้นหญิงชราเปล่งแสงสีเขียวสว่างจ้าทั้งตัว บาดแผลน่าสยดสยองในตอนแรกสมานตัวอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วระดับสายตามองทัน

ส่วนใบหน้าซีดขาวปานกระดาษนั้นก็กลับมามีเลือดฝาดอย่างรวดเร็วยิ่ง มีโลหิตใหม่กำเนิดขึ้นอย่างเร็วไว กระทั่งเส้นผมขาวดอกเลาของนางตอนนี้ยังเป็นสีดำขึ้นมา

นางดูเหมือนสาวขึ้นยี่สิบปีในเวลาเพียงครู่เดียว!

…….

เหลียงเฉินมีสีหน้าดีใจใหญ่ ก่อนคุกเข่าตรงหน้าเสิ่นเทียนจะโขกศีรษะ “ขอยคุณที่ท่านเซียนช่วยชีวิต! จากนี้เหลียงเฉินยินดีเป็นวัวเป็นม้าตอบแทนท่านเซียน!”

เสิ่นเทียนเผยรอยยิ้มบางๆ “เจ้าเด็กโง่ เพราะใจกตัญญูของเจ้าทำให้ข้าซึ้งใจต่างหาก จะขอบคุณก็ขอบคุณตัวเจ้าเองเถอะ! ทุกอย่างคือชะตา บางทีอาจเป็นเพราะเจ้ามีชะตากับข้าก็ได้!”

ขณะพูดอยู่นั้น เสิ่นเทียนยังแผ่พลังไร้รูปออกมาดันร่างเหลียงเฉินที่คุกเข่าอยู่ขึ้น

จะว่าไป ความรู้สึกของผู้สูงส่งนอกโลกนี่ก็เยี่ยมเลยจริงๆ ยกนิ้วโป้งเลย!

ทว่าตอนนี้เอง เสียงทุกข์ใจของบุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือดังขึ้นบนฟ้า “ศิษย์พี่เสิ่น นี่คือของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ได้มาจากผู้อริยะระดับฝ่าด่านเคราะห์บรรลุนิพพาน เจ้ากลับป้อนให้คนธรรมดาคนเดียวรึ”